ΕΥΔΑΠ: Το αγοραίο «μαρτύριο» της «σταγόνας»

Μια σύντομη ιστορία ιδιωτικοποίησης

| 26/09/2016

Στις αρμόδιες επιτροπές της Βουλής βρίσκεται αυτή τη στιγμή το νομοσχέδιο με τα προαπαιτούμενα για την εκταμίευση της υπο-δόσης των 2,8 δισ. Ευρώ, το οποίο κατατέθηκε την Παρασκευή και αναμένεται να ψηφιστεί αύριο από την Ολομέλεια με την διαδικασία του «κατεπείγοντος».

Το νομοσχέδιο, με τις «επείγουσες ρυθμίσεις» των υπουργείων Οικονομικών, Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων, Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης για την εφαρμογή της «Συμφωνίας Δημοσιονομικών Στόχων και Διαρθρωτικών Μεταρρυθμίσεων», μεταφέρει έξι «ΔΕΚΟ» στην Εταιρεία Δημοσίων Συμμετοχών (ΕΔΗΣ), η οποία θα λειτουργεί υπό την «ομπρέλα» του υπερταμείου για τις αποκρατικοποιήσεις. Πρόκειται για τις ΕΥΑΘ, ΕΥΔΑΠ, Κτιριακές Υποδομές, Αττικό Μετρό, ΔΕΗ και ΕΛΒΟ.

Η παραπάνω διαδικασία εφαρμόζει με απόλυτη συνέπεια την μνημονιακή άλωση του δημόσιου πλούτου και των εργασιακών σχέσεων, αν και σε ορισμένες περιπτώσεις, όπως αυτή της ΕΥΔΑΠ, πρόκειται και για συνέχεια της πορείας ιδιωτικοποίησης που ξεκίνησε ήδη από το μακρινό 1999.

Οπως αναφέρει η ίδια η εταιρία, η ΕΥΔΑΠ «ιδρύθηκε το 1980 μετά από τη συγχώνευση της Ανωνύμου Ελληνικής Εταιρείας Υδάτων των Πόλεων Αθηνών – Πειραιώς (Ε.Ε.Υ.) και περιχώρων και του Οργανισμού Αποχετεύσεως Πρωτευούσης (Ο.Α.Π.). Στη σημερινή νομική της μορφή περιήλθε το 1999, όταν τα κυριότερα πάγια της Εταιρείας, δηλαδή τα φράγματα, οι ταμιευτήρες, τα εξωτερικά υδραγωγεία και τα αντλιοστάσια απορροφήθηκαν από την Εταιρεία Παγίων ΕΥΔΑΠ ΝΠΔΔ, παραμένοντας στην κυριότητα του Ελληνικού Δημοσίου. Τον Ιανουάριο του 2000, η ΕΥΔΑΠ εισήχθη στην κύρια αγορά του Χρηματιστηρίου Αθηνών».

Πιο απλά, με την γνωστή μέθοδο του ΝΠΔΔ – μορφή η οποία είναι πιο «ευέλικτη» στην αγοραία «αξιοποίηση» της δημόσιας περιουσίας – και με την μετοχοποίησή της, μέσω της εισόδου στο χρηματιστήριο, η ΕΥΔΑΠ λειτουργεί ήδη εδώ και χρόνια με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια και, όπως κάθε Ανώνυμη Εταιρεία, ενδιαφέρεται πρωτίστως για τα συμφέροντα των μετόχων της και όχι των πελατών.

Για παράδειγμα, τον Απρίλη του 2013, στο πλαίσιο της προσέλκυσης ιδιωτών επιχειρηματιών πραγματοποιήθηκε σε αίθουσα κεντρικού ξενοδοχείου της Αθήνας εταιρική παρουσίαση της ΕΥΔΑΠ ΑΕ σε θεσμικούς επενδυτές και σε εκπροσώπους των χρηματιστηριακών εταιρειών.

Στην παρουσίαση έγινε, μεταξύ άλλων, σύντομη αναφορά στις ενέργειες που έκανε η διοίκηση της Εταιρείας για την είσπραξη των χρεών των Δήμων, παρουσιάστηκαν αναλυτικά τα οικονομικά αποτελέσματα του έτους, και αναλύθηκαν οι στόχοι, ο στρατηγικός σχεδιασμός (επέκταση στα νησιά κ.ά.), η βελτίωση της εταιρικής λειτουργίας και ο εκσυγχρονισμός της Εταιρείας που έχει πραγματοποιηθεί μέχρι σήμερα.

Εκείνη την περίοδο, τα μετά φόρων κέρδη της ΕΥΔΑΠ ΑΕ για το 2012 ανήλθαν στα 46,84 εκατ. ευρώ παρουσιάζοντας αύξηση 79,23% σε σύγκριση με το 2011, οπότε και είχαν διαμορφωθεί στα 26,14 εκατ. ευρώ, γεγονός που δεν αφήνει ασυγκίνητους τους επιχειρηματικούς ομίλους.

Σε όλη την πορεία από το 1999 μέχρι σήμερα, η ΕΥΔΑΠ προχώρησε σε αυξήσεις των τιμολογίων και διευθετήσεις χρεών, κυρίως με τους μεγάλους πελάτες της, τους δήμους, ώστε η εταιρία να παραδοθεί «άσπιλη» και «αμόλυντη» στον ιδιώτη.

Τον Αύγουστο του 2013 μάλιστα, το πρώτο θερινό τμήμα της Βουλής ψήφισε τροπολογία που διευθετεί θέματα όπως ο συμψηφισμός των χρεών ανάμεσα στην ΕΥΔΑΠ και το Δημόσιο και η κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων προκειμένου να διευκολυνθεί το ξεπούλημα της εταιρείας.

Την ίδια περίοδο, η Γενική Συνέλευση των μετόχων της ΕΥΔΑΠ προχώρησε σε τροποποίηση του καταστατικού, καταργώντας προηγούμενη διάταξη, σύμφωνα με την οποία οι ιδιώτες – «επενδυτές» είχαν τη δυνατότητα απόκτησης ποσοστού μέχρι 49%. Ετσι δόθηκε η δυνατότητα εκχώρησης ολόκληρου του μετοχικού πακέτου που ακόμη βρίσκεται σε κρατική ιδιοκτησία και διαμορφώνεται στο 61% της εταιρείας.

Η εύλογη κοινωνική φρίκη απέναντι στην εμπορευματοποίηση του πλέον απαραίτητου αγαθού για την ζωή, του νερού, είναι ανάγκη να εκφραστεί με όρους αντίστασης.