Το ανυπότακτο σουρρεαλιστικό πνεύμα ως πράξη αλληλεγγύης
Ο εγγονός του σπουδαίου ζωγράφου, Ζουάν Μιρό, δημοπρατεί έργα του παππού του υπέρ των προσφύγων
Συνήθως, οι απόγονοι σπουδαίων ανθρώπων, βγάζουν προσωπικά αντικείμενα ή και έργα των διάσημων προγόνων τους στο σφυρί των δημοπρασιών, για να κερδίσουν χρήματα προς όφελός τους. Υπάρχουν όμως και οι φωτεινές εξαιρέσεις.
Ο εγγονός του σπουδαίου Καταλανού, υπερρεαλιστή ζωγράφου, Ζουάν Μιρό (στα καταλωνικά ή Χουάν στα ισπανικά) Ζουάν Πουνιέτ Μιρό, βγάζει σήμερα σε πλειστηριαμό 28 έργα του παππού του με σκοπό να δώσει τα κέρδη από την πώληση στους πρόσφυγες.
«Θεωρώ τον εαυτό μου ως “λαμπαδηδοφόρο” των επιθυμιών του και προσπαθώ να κάνω αυτό που θα έκανε ο ίδιος αν ζούσε» δήλωσε ο Μιρό ο νεώτερος.
«Ο Μιρό ήταν ένας άνθρωπος που υπέφερε πολλές κακουχίες σε όλη του την ζωή. Πείνασε και έζησε στην εξορία την περίοδο του ισπανισκού εμφυλίου πολέμου».
Οταν ξέσπασε ο εμφύλιος ο Μιρό, ο οποίος ήταν σαφώς με τους Δημοκρατικούς, βρισκόταν στο Παρίσι και αποφάσισε να παραμείνει. Τον ακολούθησαν η σύζυγος και η κόρη του. Η οικογένεια έμεινε στην γαλλική πρωτεύουσα μέχρι την εισβολή των ναζί το 1940, οπότε και επέστρεψε στην Ισπανία.
«Πάντα ήθελε να βοηθά τους ανθρώπους που ήταν αδύναμοι, τους πρόσφυγες και τους εξόριστους και έτσι θα ήξερε, αν ζούσε σήμερα, ότι αυτό που συμβαίνει τώρα στην Συρία, θα μπορούσε να συμβεί αύριο στην Ισπανία».
Ο Μιρό, ο οποίος πέθανε το 1983 σε ηλικία 90 ετών, είχε προσωπικούς λόγους για να είναι ευγνώμων στον Ερυθρό Σταυρό, στον οποίο και θα δωθούν τα χρήματα προς όφεολος των προσφύγων. Ένας γιατρός αυτής της διεθνούς ανθρωπιστικής οργάνωσης είχε σώσει το πόδι της κόρης του, της μητέρας του Ζουάν Πουνιέτ Μιρό, όταν αυτή είχε τραυματισθεί σοβαρά το 1965 σε αυτοκινητικό ατύχημα.
«Ο παππούς μου έκανε ένα μωσαϊκό για τον Ερυθρό Σταυρό σε ένδειξη ευγνωμοσύνης επειδή έσωσε την κόρη του, το μοναδικό παιδί του».
Ο Μιρό είναι ένας από τους πλέον «ατόφιους» εκπροσώπους της ευρωπαϊκής καλλιτεχνικής πρωτοπορίας. Ντανταϊστής, αρχικά και αργότερα υπερρεαλιστής, ήταν, όπως τον χαρακτήρισε ο ίδιος ο Μπρετόν, «ο πιο σουρεαλιστής από όλους μας»! Αφησε βαθύ και αναλλοίωτο «χνάρι» στην τέχνη του 20ού αιώνα, ενώ, για τον Αργκάν, η ζωγραφική του «χαρακτηρίζεται από την απόλυτη απουσία λογοκρισίας».
Οπως φαίνεται από την πράξη του εγγονού του, «μεταλαμπάδευσε» στο μέλλον και την απόλυτα ανθρώπινη ουσία του σουρεαλισμού…
