"Η εκδίκησή μας θα είναι το γέλιο των παιδιών μας"
Bobby Sands, μαχητής του IRA. Πεθαίνει 5 Μαΐου 1981, μετά από 66 ημέρες απεργίας πείνας
Ήταν Τρίτη, 5 Μαΐου 1981, 01.17 π.μ. όταν ο Bobby Sands, 27 ετών, άφηνε την τελευταία του πνοή στο νοσοκομείο των φυλακών H του Long Kesh (Maze) στο Μπέλφαστ, μετά από την ολοκλήρωση 65 ημερών απεργίας πείνας.
Εκλεγμένος βουλευτής ένα μήνα πριν πεθάνει, ο Bobby Sands βρέθηκε στην πρώτη γραμμή των κινητοποιήσεων που είχαν ήδη ξεκινήσει στις φυλακές προηγούμενοι πολιτικοί κρατούμενοι, οι οποίοι ζητούσαν την επαναφορά του χαρακτηρισμού τους ως Special Category Status, χαρακτηρισμός που ουσιαστικά αποδιδόταν στους πολιτικούς κρατούμενους της Ιρλανδίας, για τη δράση τους κατά τη διάρκεια των «Ταραχών» (έτσι έχει ονομαστεί η περίοδος των 30 χρόνων της εμφύλιας διαμάχης στην Ιρλανδία, με τη συμβολή του Βρετανικού Στρατού, από αρχές ’70 έως λίγο πριν το 2000).
Πρώτη φορά ο Sands συνελήφθη το 1972, με την κατηγορία οπλοκατοχής. Άλλωστε, η κατηγορία για την οποία συνελήφθη εκ νέου το 1976 – λίγους μήνες αφού είχε αφεθεί ελεύθερος από την πρώτη του καταδίκη-, και με την οποία (κατηγορία) ξαναβρέθηκε στις φυλακές Maze, ήταν και πάλι η οπλοκατοχή. 14 χρόνια κάθειρξη για οπλοκατοχή!
Την δεύτερη φορά στη φυλακή πέρασε ακόμα χειρότερα από την πρώτη. Πολλές μέρες σε απομόνωση και σε κελί δίχως το παραμικρό αντικείμενο μέσα. Ξεκίνησε να γράφει στίχους και διάφορα άλλα σε μικρά κομματάκια από χαρτί τουαλέτας. Συμμετείχε μαζί με άλλους την “διαμαρτυρία της κουβέρτας”, η οποία μετά από κάποιο καιρό εξελίχθηκε από συγκεκριμένους αγωνιστές του IRA σε απεργία πείνας. Ο Bobby Sands ήταν ο πρώτος από τους απεργούς πείνας που έχασε τη ζωή του. Η Μάργκαρετ Θάτσερ επέδειξε μέχρι τέλους τον «σιδερένιο» χαρακτήρα της, για να παραδεχθεί αργότερα ότι από εκείνη την ημέρα ένιωθε πάντα άγχος όταν κυκλοφορούσε δημοσίως ή όταν της έδιναν κάποιο δώρο. «Το να περπατάς μέσα στο πλήθος είναι πάντα πολύ τρομακτικό. Ή, το να σου δώσει κάποιος κάτι στο χέρι, κρυμμένο σε λουλούδια –κοιτάξτε την Ρατζίβ Γκάντι…» έγραψε η ίδια σε προσωπικές σημειώσεις.
Λίγους μήνες αργότερα, αν και οι ίδιοι δεν χαρακτηρίστηκαν πολιτικοί κρατούμενοι, κάποια από τα αιτήματα των απεργών πείνας άρχισαν να γίνονται δεκτά από τη βρετανική κυβέρνηση. Και όπως έγραφε ο Διονύσης Ελευθεράτος δύο χρόνια πριν, «Πολύ ακριβό υπήρξε, ασφαλώς, το αντίτιμο. Αλλά πότε στην Ιστορία η αξιοπρέπεια υπήρξε φθηνή;»
Ακολουθούν φωτογραφίες και ένα μικρό βίντεο από την κηδεία του.
ο γιος του Bobby Sands, που ήρθε στην κηδεία από την Αγγλία, όπου διέμενε τα τελευταία χρόνια με την μητέρα του
Πηγές:
