Η ζωή μου μετά
Ένα θεατρικό ντοκουμέντο αλλάζει την Ιστορία. 18-19 Νοεμβρίου, Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών

Η Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών διοργανώνει για δεύτερη χρονιά το «γεωπολιτικό» φεστιβάλ με τίτλο TRANSITIONS (Μεταβάσεις) [18-23 Νοεμβρίου] επιχειρώντας να διευρύνει και να εμβαθύνει τον πολιτιστικό διάλογο με κοινωνίες που κλυδωνίζονται τις τελευταίες δεκαετίες από ραγδαίες πολιτικές και οικονομικές αλλαγές και, συγχρόνως, αντιμετωπίζουν ακραία κοινωνικά φαινόμενα. Αυτές τις ημέρες Το Περιοδικό θα σας παρουσιάσει αναλυτικά το Φεστιβάλ.
Ωστόσο, σας προτρέπουμε, όσοι δεν είχατε χθες την εμπειρία από την παράσταση Η ζωή μου μετά να παραβρεθείτε σήμερα στον χώρο της Στέγης. Μία πολύ δυνατή παράσταση/αναπαράσταση της πραγματικότητας κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής δικτατορίας. Ένα συγκινησιακά φορτισμένο ντοκουμέντο επί σκηνής, το οποίο κατάφερε να γράψει εκ νέου την Ιστορία και να αλλάξει τα πράγματα, αποδίδοντας δικαιοσύνη…
Η διακεκριμένη συγγραφέας, σκηνοθέτης και τραγουδοποιός Λόλα Αρίας, η 38χρονη εναλλακτική σούπερσταρ της Αργεντινής, καλεί επί σκηνής έξι επιγόνους εκείνης της περιόδου.
Τέσσερις ηθοποιοί, μία χορεύτρια και ένας μουσικός –και, μαζί τους, ένα μικρό παιδί– ανασυνθέτουν τις ζωές των γονιών τους και, αναπόφευκτα, τη στοιχειωμένη ιστορία της χώρας τους. Ντύνονται με τα ρούχα τους, μοιράζονται οικογενειακά άλμπουμ και προσωπικές εξομολογήσεις, ακούνε παλιές μαγνητοταινίες, διαβάζουν απόρρητα έγγραφα, αντιπαραβάλλουν τις παιδικές αναμνήσεις τους, οργίζονται, θλίβονται, γελούν και χορεύουν.
Ο πατέρας της Κάρλα ήταν αντάρτης του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού και οι γονείς της Λίζα εξόριστοι αντιφρονούντες, ενώ ο πατέρας της Βανίνα ήταν μυστικός αξιωματικός στην ESMA, το διαβόητο «Άουσβιτς της Αργεντινής», και το αγόρι που η ίδια θεωρούσε επί τριάντα χρόνια βιολογικό αδερφό της, ήταν, στην πραγματικότητα, το απαχθέν παιδί δύο φονευθέντων αγωνιστών.
Όπως αναφέρει η ίδια η Λόλα Αρίας σε σημείωμά της: «Υπάρχουν πολλές σκηνές στο έργο όπου οι ηθοποιοί κάνουν αναπαράσταση μιας σκηνής από τη ζωή των γονιών τους, παίρνοντας το ρόλο εκείνων. Οι ηθοποιοί λειτουργούν ως κασκαντέρ των γονιών τους, αναλαμβάνοντας να παίξουν τις πιο επικίνδυνες σκηνές της ζωής τους.
Η ζωή μου μετά είναι μια ιστορία δίχως τέλος. Το έργο ξαναγράφεται επειδή και η ιστορία της ζωής μας ξαναγράφεται διαρκώς. Είναι σαν ένα ζωντανό πλάσμα που μεγαλώνει χρόνο με το χρόνο. Το 2009, στην πρεμιέρα του έργου, η Βανίνα διάβαζε τα πρακτικά μιας δίκης κατά του πατέρα της, που ήταν μυστικός αστυνομικός. Ο πατέρας της είχε κλέψει ένα μωρό από ένα κέντρο κράτησης και βασανιστηρίων, που λεγόταν ESMA, και στη συνέχεια το παρουσίαζε ως δικό του παιδί. Η Βανίνα δεν ήταν σε θέση να καταθέσει κατά του πατέρα της στη δίκη. Μετά την παράσταση, οι δικηγόροι κατέθεσαν ένα αίτημα ζητώντας από τη Βανίνα να δηλώσει ότι η κατάθεσή της γινόταν σε ένα θεατρικό έργο, κάτι που τελικά έκανε, χάρη στο έργο αυτό. Πριν από δύο χρόνια, ο πατέρας της καταδικάστηκε σε φυλάκιση 18 ετών. Τελικά, η μυθοπλασία μεταμόρφωσε την πραγματικότητα.»
Info:
Ερμηνεύουν οι: Blas Arrese Igor, Liza Casullo, Carla Crespo, Vanina Falco, Pablo Lugones, Mariano Speratti
Κείμενο και σκηνοθεσία: Lola Arias*
Δραματουργία & Παραγωγή: Sofía Medici
Μουσική: Ulises Conti**
Σκηνικά: Ariel Vacaro
Χορογραφία: Luciana Acuña
Τεχνική διεύθυνση: Gustavo Kotik
Βίντεο: Marcos Medici
Σχεδιασμός Φωτισμών: Gonzalo Córdova
Σχεδιασμός Κοστουμιών: Jazmín Berakha
Σύμβουλος ιστορικών θεμάτων: Gonzalo Aguilar
Φωτογραφίες: Lorena Fernández
Βοηθός: Ariel Zagarese
Μετάφραση: Παναγιώτης Ευαγγελίδης
Διάρκεια: 90 λεπτά
Στα ισπανικά με υπέρτιτλους στα ελληνικά
Τιμές εισιτηρίων: 10€ | Μειωμ. 5 € | Άνεργοι 5 €
* Το έργο γράφτηκε με τη συνεργασία και με πρωτότυπο υλικό που συνεισέφεραν οι ερμηνευτές.
** Η σύνθεση της μουσικής έγινε σε συνεργασία με τη Λίζα Κασούγιο και τη Λόλα Αρίας.
Παγκόσμια πρεμιέρα: 26 Μαρτίου 2009, Teatro Sarmiento, Μπουένος Άιρες
Συμπαραγωγή: Complejo Teatral de Buenos Aires (Αργεντινή), Steirischer Herbst (Αυστρία), Theater Spektakel Zurich (Ελβετία), International Summer Festival Kampnagel Hamburg (Γερμανία), Noorderzon Performing Arts Festival και Grand Theatre Groningen (Ολλανδία)
Με την ειδική υποστήριξη: BIT Teatergarasjen (Νορβηγία), Spielart Festival και Goethe Institute (Γερμανία)
Διαβάστε περισσότερα στο http://www.sgt.gr/gr/programme/event/1752
Για την δουλειά της Λόλα Αρίας:
Η Λόλα Αρίας και ο Stefan Kaegi της πρωτοποριακής ομάδας Rimini Protokoll έχουν επιμεληθεί από κοινού δύο περφόρμανς «θεάτρου της καθημερινότητας», τις SOKO Sao Paulo (2007) και Airport Kids (2008). Πρωταγωνιστές της πρώτης ήταν Βραζιλιάνοι αστυνομικοί και της δεύτερης οχτώ παιδιά ηλικίας 7-13 ετών, τα οποία, λόγω των επαγγελματικών υποχρεώσεων των γονιών τους, ήταν αναγκασμένα να ταξιδεύουν μόνα τους ανά τον κόσμο. Το διάστημα 2010-12 επιμελήθηκαν από κοινού το διεθνές πρότζεκτ αστικών παρεμβάσεων Ciudades Paralelas στο Βερολίνο, το Μπουένος Άιρες, τη Βαρσοβία, τη Ζυρίχη, τη Σιγκαπούρη και άλλες πόλεις.
Ως τραγουδοποιός, η Αρίας συνεργάζεται με τον Ulises Conti, με τον οποίο έχει κυκλοφορήσει τα άλμπουμ El amor es un francotirador (2007) και Los que no duermen (2011). Έχει εκδώσει τα βιβλία Las impudicas en el paraiso (2000), La escualida familia (2001), Mi nombre cuando yo ya no exista (2005), Poses para dormir (2005), Striptease/Sueno con revolver/El amor es un francotirador (2007), Mein Leben danach (2010), Liebe ist ein Heckenshutze (2010) και Los posnucleares (2011). Τα κείμενά της έχουν μεταφραστεί σε περισσότερες από επτά γλώσσες. Το 2014 έλαβε την τιμητική διάκριση Premio Konex, με την οποία αναγνωρίστηκε ως μία από τις σπουδαιότερες προσωπικότητες των Γραμμάτων και των Τεχνών της Αργεντινής για την περίοδο 2009-13.