Τυφλοί τά τ᾽ ὦτα τόν τε νοῦν τά τ᾽ ὄμματ᾽ εσμέν...
Ο κοινωνικός Άνθρωπος απέθανε. Ζήτω ο Καρνάβαλος και το τεράστιο Αγαντζάδο
Μια επικίνδυνη, εκκωφαντική και πολύβουη σιωπή μας κυκλώνει στις μέρες μας… Τα καρναβάλια, όλοι εμείς, τη μάσκα της υποκρισίας φορώντας, τι το θέλουμε το δεύτερο προσωπείο του τυχαίου, του αδιόρατα επίπλαστου καρναβαλικού ρυθμού της ζωής της φυλής των ανθρώπων 24Χ24, 7Χ7, 365Χ365;
Αρνούμαι να υπακούσω σε τέτοια ρεζιλίκια, σε τέτοια τσιτάτα και θέσφατα, της προϊούσας κοινωνικής σήψης και αναλγησίας.
Ο κοινωνικός Άνθρωπος απέθανε. Ζήτω ο Καρνάβαλος και το τεράστιο Αγαντζάδο (το) Ύφασμα πολυτελές με χρυσά κεντήματα (Ιταλικά: Organza), που στολίστηκε η Αθήνα, η Πάτρα, η Ξάνθη, η Νάουσα και όλες σχεδόν οι πόλεις της επικράτειας, για να κρύψουν πίσω από τη σκηνή, την πελώρια ασχήμια τους. Το αυτοδιοικητικό marketing, σε μια τεράστια προσπάθεια εξωραϊσμού της ασχήμιας και της κοινωνικής αποδόμησης.
Και παρ’ όλες τις περισπούδαστες εξελικτικές μελέτες, η κοινωνικότητα σε πείσμα της “επιστημονικής” άποψης, έχει μεταμορφωθεί σε άκρατη φιλαυτία, η δε έννοιά της έχει απορροφηθεί ολοσχερώς από τη δήθεν έννοια «δεξιότητα», δηλαδή ο πιο ισχυρός, κάτι που θυμίζει Δαρβίνο και μας πάει πίσω στο 19ο αιώνα: «Η άποψη αυτή αποτέλεσε το σκεπτικό βάσει του οποίου εκθειάστηκε ο ελεύθερος ανταγωνισμός και αγνοήθηκε η δυστυχία των φτωχών και των περιθωριοποιημένων ατόμων».
Συνεπώς οι επίπλαστες καρναβαλικές εκδηλώσεις και η επίπλαστη ευωχία λειτουργούν «καθαρτικά». Μόνο που μόλις το πάρτυ τελειώσει, θα φανεί αποκαθηλωμένη η γύμνια των χορευτών «εκ Παρισίων»: το όνομά μου είναι Ίων, κατά τον αείμνηστο Θύμιο Καρακατσάνη -η αναφορά του ονόματός του, διόλου τυχαία.
«Ψυχικά τραυματισμένος ήρθα στο πάρτι καλεσμένος, βγάλε τη μάσκα σου, χωρίς ντροπή τρελά να με φιλήσεις. Δύο βερμούτ κόκκινα χείλια…
Το κραγιόν σου πάει τρέλα, έλα γλυκιά Εμμανουέλα, ένα τριαντάφυλλο στο ντεκολτέ πολύ θα σου ταιριάζει.
Χορευτής εκ Παρισίων.
Τ’ όνομά μου είναι Ίων, σβήσε το παρελθόν κι έρωτας, στα στήθια μας φωλιάζει
Ολέ!»
Οι κραυγές που έγιναν ψίθυροι κι έσβησαν στην πολύβουη καρναβαλική σιέστα. Κι έτσι δεν θα ακούμε πλέον ούτε κραυγές, ούτε ψιθύρους…
