"Η τέχνη του πολέμου για το ποδόσφαιρο", Χρίστος Χαραλαμπόπουλος
Ποδόσφαιρο σημαίνει πόλεμος

Το ποδόσφαιρο, είτε ερασιτεχνικό είτε επαγγελματικό, είναι πολύ σοβαρή υπόθεση. Το θέμα είναι ταξικό και αντανακλά την κυριαρχία του συστήματος πάνω στο πιο λαϊκό άθλημα. Το ιδανικό είναι να μη θυσιάζεται στον βωμό του κέρδους και να ξεπερνά τις τάξεις. Να δίνεται η ευκαιρία στα λαϊκά στρώματα, ανεξαρτήτως ηλικίας και φύλου, να μετέχουν ελεύθερα, να εκτονώνονται και να διασκεδάζουν με το ποδόσφαιρο. Στην εποχή δικτατορίας του κεφαλαίου γίνεται μέσο εκμετάλλευσης και προώθησης καπιταλιστικών συμφερόντων. Οι -από το πουθενά- ιδιοκτήτες των ανώνυμων εταιριών, χειραγωγούν, πιέζουν και μετατρέπουν το αγνό ενδιαφέρον των μαζών για το άθλημα σε κέρδος. Ο “πολεμικός χαρακτήρας” του ποδοσφαίρου διατηρείται και στις δύο περιπτώσεις. Απλώς, στη μία είναι το τελευταίο επίπεδο έκφρασης (ερασιτεχνικό) και στην άλλη γίνεται το σημείο όπου θα συνεχιστεί ο επιχειρηματικός “πόλεμος”.
Ο Χρίστος Χαραλαμπόπουλος διαβάζοντας την “Τέχνη του πολέμου” του Σουν Τσου επιχειρεί να αναδείξει την πολεμοχαρή φύση του αθλήματος. Όχι τόσο σε πολιτικό επίπεδο, αλλά σε αγωνιστικό, οικονομικό. Δεν αφήνει ασχολίαστη την ανίερη σχέση του κυρίαρχου οικονομικού μοντέλου με την μπάλα, όμως βάση του βιβλίου του είναι το έργο του Σουν Τσου. Η “Τέχνη του πολέμου” πραγματεύεται τη φύση του πολέμου και τις προϋποθέσεις της νίκης. Η σύνδεση πολέμου-ποδοσφαίρου μοιάζει εύκολη, όμως δεν είναι. Πρέπει να αποδείξεις ότι είναι για να μπορέσεις να δικαιολογήσεις τον συσχετισμό. Η μεταφορά κλασικών κειμένων σε άσχετα φαινομενικά πεδία είναι επικίνδυνη, γιατί ο συγγραφέας πρέπει να κουβαλήσει το ειδικό βάρος του διαχρονικού, να το “κατεβάσει” από την κορυφή του και να το μεταμορφώσει σε κάτι που θα διαβαστεί απ’ όλους. Οφείλει να ξέρει πολύ καλά τι θέλει να κάνει και να έχει γνώση σε δύο πολύ διαφορετικές καταστάσεις.
Ο Χαραλαμπόπουλος γνωρίζει το επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Η προσέγγιση του σε αυτό είναι σφαιρική δίχως παρωπίδες και στεγανά. Ενημερωμένος, με υψηλό μορφωτικό επίπεδο, κατορθώνει να συλάβει τη μεγάλη εικόνα του αθλήματος. Δεν αρκείται στην πρώτη εντύπωση και ερμηνεύει, προσπαθεί, αυτά που δεν φαίνονται. Αυτή είναι και η γέφυρα για να “εκμεταλλευτεί” την “Τέχνη του πολέμου” και να τη φέρει στο ποδοσφαιρικό γήπεδο. Κάθε κεφάλαιο του έργου του Σουν Τσου βρίσκει το αντίστοιχο της στο χορτάρι. Ο αποφθεγματικός, γεμάτος σοφία, λόγος δίνει τη θέση του στον εμπεριστατωμένο, ερευνητικό, υποδειγματικό λόγο του Χαραλαμπόπουλου. Το βιβλίο του μας πείθει για τη σχέση του ποδοσφαίρου με τον πόλεμο και το πόσο σημαντικό ήταν, είναι και θα είναι.
Info:
Χρίστος Χαραλαμπόπουλος, Η τέχνη του πολέμου για το ποδόσφαιρο. Με παράλληλη ανάγνωση του κειμένου του Σουν Τσου.
Εκδόσεις Δίαυλος