Η Rada στον Ρουβίκωνα

Η Ουκρανία αποκαθηλώνει το παρελθόν και ξαναγράφει την Ιστορία

| 22/07/2015

Στις 9 Απριλίου, η Verkhovna Rada, η ουκρανική βουλή δηλαδή, ψήφισε ένα «πακέτο» νόμων με τους οποίους απαγόρευσε τα κομμουνιστικά και σοβιετικά σύμβολα και αναγνώρισε – νομιμοποίησε τη δράση των εθνικιστικών, φασιστικών και δοσιλογικών ουκρανικών οργανώσεων που έδρασαν στο πλευρό των ναζιστικών στρατευμάτων κατοχής εναντίον της ΕΣΣΔ, κατά τη διάρκεια αυτού που η σοβιετική ιστορία κατέγραψε ως Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο.

Είναι προφανές ότι, μετά από όλα αυτά, η πρόβλεψη του νόμου για απαγόρευση και της ναζιστικής προπαγάνδας αδυνατεί να λειτουργήσει έστω ως άλλοθι. Αφενός διότι στην Ουκρανία δεν υπάρχουν ναζιστικά μνημεία για να γκρεμιστούν. Αντίθετα, εδώ και ένα χρόνο έχει ξεκινήσει πραγματικό πογκρόμ εναντίον των αγαλμάτων του Λένιν και άλλων συμβόλων του παγκόσμιου κομμουνιστικού κινήματος, καθώς και άλλων σοβιετικών και κομμουνιστικών μνημείων.

Αφετέρου, διότι συνεργάτες του καθεστώτος του Κιέβου είναι οι ναζιστικές, ένοπλες συμμορίες του «Δεξιού Τομέα» και άλλων ανάλογων οργανώσεων που «βαπτίσθηκαν» στην Εθνοφρουρά ώστε να δρουν υπό την κάλυψη του υπουργείου Εσωτερικών.

Βέβαια, η χυδαία και αντιστόρητη ταύτιση του κομμουνισμού με το φασισμό αποτελεί επίσημη ιδεολογία της Ευρωπαϊκής Ένωσης η οποία έχει θεσμοθετηθεί σε διάφορες, πρώην σοσιαλιστικές χώρες με πολλούς τρόπους. Έτσι, το κυνήγι εναντίον του ουκρανικού Κομμουνιστικού Κόμματος σήμερα δεν διαφέρει από το κυνήγι της Κομμουνιστικής Νεολαίας της Τσεχίας πριν λίγα χρόνια.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση, η Ουκρανία και οι νομοθεσίες περί κομμουνισμού και φασισμού

Είναι χαρακτηριστικό, ότι ο νόμος 2558 για την «Καταδίκη των κομμουνιστικών και εθνικο-σοσιαλιστικών (ναζιστικών) ολοκληρωτικών καθεστώτων στην Ουκρανία και απαγόρευση της προπαγάνδας και των συμβόλων τους» λαμβάνει υπόψη τα συμπεράσματα του ψηφίσματος 1096 (1996) της 27ης Ιουνίου 1996  της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης «για τη διάλυση της κληρονομιάς των πρώην κομμουνιστικών ολοκληρωτικών καθεστώτων», № 1481 (2006 ) της 26ης Ιανουαρίου 2006, σχετικά «με την ανάγκη διεθνούς καταδίκης των εγκλημάτων των ολοκληρωτικών κομμουνιστικών καθεστώτων», № 1495 (2006) της 12ης Απριλίου 2006 σχετικά «με την καταπολέμηση της αναζωπύρωσης της ναζιστικής ιδεολογίας», № 1652 (2009) της 29ης Ιανουαρίου 2009 σχετικά «με τα μνημεία που είναι ευάλωτα αντιφατικών ιστορικών ερμηνειών στα κράτη – μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης», το ψήφισμα του Συμβουλίου Ασφαλείας της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του ΟΑΣΕ (09), 29 Ιουνίου με 3 Ιουλίου 2009 σχετικά «με το απαράδεκτο της εξύμνησης των ολοκληρωτικών καθεστώτων, το άνοιγμα των ιστορικών και πολιτικών αρχείων, τη μελέτη της ολοκληρωτικής κληρονομιάς και την ευαισθητοποίηση του κοινού», τη δήλωση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου της 23ης Σεπτεμβρίου 2008, σχετικά «με την ανακήρυξη της 23ης Αυγούστου ως ημέρας μνήμης των θυμάτων του σταλινισμού και του ναζισμού», το ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου της 23ης Οκτωβρίου 2008 στη μνήμη του «Τεχνητού λιμού στην Ουκρανία» το διάστημα 1932-1933, το ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου της 2ας Απριλίου 2009 σχετικά «με την ευρωπαϊκή συνείδηση για τον ολοκληρωτισμό», μια κοινή δήλωση «με την ευκαιρία της 70ης επετείου του Λιμού του 1932-1933 στην Ουκρανία, η οποία εγκρίθηκε κατά την 58η σύνοδο της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών».

Φυσικά, βασίζεται και στο μετασοβιετικό, βαθιά αντιδραστικό νομοθετικό πλαίσιο με το οποίο συνοδεύθηκε η καπιταλιστική παλινόρθωση στις χώρες της πρώην ΕΣΣΔ, όπως ο ουκρανικός νόμος του 1991 «για την αποκατάσταση των θυμάτων της πολιτικής καταπίεσης στην Ουκρανία» η οποία «πραγματοποιήθηκε κατά τη διάρκεια του 1917-1991 από το κομμουνιστικό ολοκληρωτικό καθεστώς της Ουκρανίας».

Αλλά και το άρθρο 11 του ουκρανικού συντάγματος, το οποίο υποχρεώνει το κράτος «να προωθεί την εδραίωση και ανάπτυξη του ουκρανικού έθνους, την ιστορική συνείδησή του, προκειμένου να αποφευχθεί η επανάληψη των εγκλημάτων του κομμουνιστικού και εθνικοσοσιαλιστικού (ναζιστικού) ολοκληρωτικών καθεστώτων»…

Kharkiv_Lenin-e1411951644167-1940x1090

AP Photo/Igor Chekachkov

Η αποκαθήλωση του παρελθόντος (ή πώς ξαναγράφεται η Ιστορία)

Η παράθεση των παραπάνω νόμων, αν και ίσως κουραστική, ωστόσο είναι άκρως αποκαλυπτική για το χαρακτήρα της αντικομμουνιστικής «νύχτας των κρυστάλλων» που έχει εξαπολυθεί στην Ευρώπη από τη διάλυση της ΕΣΣΔ και μετά, ως θεσμικού «εκτελεστικού βραχίονα» του καπιταλισμού στη χειραγώγηση της συνείδησης της εργατικής τάξης των ευρωπαϊκών κρατών, ώστε να εφαρμόσει την εργασιακή κόλαση ανεμπόδιστα.

Επιπλέον, ειδικά για τον ουκρανικό εμφύλιο πόλεμο, αποτελεί και μια ακόμη απόδειξη του πώς αντιλαμβάνεται το καθεστώς του Κιέβου τον πραγματικό εχθρό του και πώς προσπαθεί να ισχυροποιήσει το νομικό κατασταλτικό πλαίσιο, όχι μόνο για την Ανατολική Ουκρανία, αλλά και για το τμήμα της χώρας που ελέγχει.

Διότι οι αστοί γνωρίζουν πολύ καλά, ότι ο πραγματικός εχθρός δεν είναι το κομμάτι της ουκρανικής και ρωσικής αστικής τάξης που έχει οικονομικό και γεωπολιτικό συμφέρον από ένα Ντονμπάς – προτεκτοράτο με όποιο αφεντικό κερδίσει, αλλά ο λαός που εμπνέεται και συσπειρώνεται στα αιτήματα για ένα Ντονμπάς, μια Ουκρανία και μια Ρωσία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Με το άρθρο 2, το «κομμουνιστικό ολοκληρωτικό καθεστώς 1917-1991 στην Ουκρανία αναγνωρίζεται ως έγκλημα», άρα απαγορεύεται (άρθρο 3) η προπαγάνδισή του, καθώς και τα σύμβολά του με κάθε τρόπο, συμπεριλαμβανομένου των εντύπων και των ΜΜΕ.

Στο ίδιο άρθρο προβλέπεται ότι «σε περίπτωση μη συμμόρφωσης των νομικών προσώπων, των πολιτικών κόμματων και άλλων ενώσεων πολιτών», θα υποβάλλεται καταγγελία στο δικαστήριο «μετά από αίτηση του κεντρικού εκτελεστικού οργάνου που εφαρμόζει την κρατική πολιτική». Δηλαδή στην πράξη απαγορεύεται η ύπαρξη και δράση Κομμουνιστικού Κόμματος.

Ο νόμος παραθέτει αναλυτικά τί απαγορεύεται να προπαγανδίζεται στην Ουκρανία, εκτός αν πρόκειται για επιστημονική – ερευνητική χρήση. Αλλά είναι προφανές, ότι με το «πνεύμα» του νόμου, η εξουσία μπορεί να ερμηνεύσει μια επιστημονική έρευνα που δεν θα ταυτίζεται με τις ιδέες της ως «προπαγανδιστική» και φυσικά να απαγορευθεί.

Έτσι, απαγορεύεται η «προπαγανδιστική» χρήση όρων όπως Κομμουνιστικό Κόμμα – Ρωσικό Σοσιαλδημοκρατικό Εργατικό Κόμμα (μπολσεβίκοι) και όλες οι ονομασίες του μέχρι φυσικά και την τελική ως ΚΚΣΕ,  Κομμουνιστικό Κόμμα Ουκρανίας (CPU), τα κομμουνιστικά κόμματα από τις δημοκρατίες της Σοβιετικής Ένωσης, τα κρατικά όργανα ασφάλειας του Σοβιετικού κράτους, η σημαία και τα σύμβολα της ΕΣΣΔ και των Δημοκρατιών της, οι σοσιαλιστικές ονομασίες που είχαν άλλα κράτη (ΓΛΔ, ΛΔ Βουλγαρίας, Ουγγαρίας κλπ!!!), οι ύμνοι, τα εθνόσημα και οποιοσδήποτε συνδυασμός σφυριού με δρεπάνι, το πεντάκτινο κόκκινο αστέρι και το άροτρο!

Με το άρθρο 5 το κράτος «πρέπει να διερευνήσει τα εγκλήματα της γενοκτονίας, των εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας, τα εγκλήματα πολέμου που διέπραξαν στην Ουκρανία οι εκπρόσωποι των Κομμουνιστικών και / ή του εθνικοσοσιαλιστικού (ναζιστικού) ολοκληρωτικών καθεστώτων (…)».

Επίσης, το κράτος αναλαμβάνει «την ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης σχετικά με τα εγκλήματα που διαπράττονται από το κομμουνιστικό ή/και το εθνικοσοσιαλιστικό (ναζιστικό) ολοκληρωτικά καθεστώτα» και «ενθαρρύνει και υποστηρίζει τις δραστηριότητες των μη κυβερνητικών οργανώσεων και οργανισμών» στη «διεξαγωγή ερευνητικών και εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων σε σχέση με τα εγκλήματα που διαπράχτηκαν από το κομμουνιστικό ή / και το εθνικοσοσιαλιστικό (ναζιστικό) ολοκληρωτικά καθεστώτα».

Φυσικά, ο νόμος επιβάλλει την αλλαγή της ονομασίας σε τοπωνύμια, δρόμους, γεωγραφικές περιοχές κ.λπ. που ακόμη παραπέμπει στο σοσιαλιστικό παρελθόν, καθώς και πλήρη απαγόρευση με θετικό τρόπο αυτού του παρελθόντος από τα ΜΜΕ και την εκπαίδευση.

Επίσης, αν κόμματα και οργανώσεις δεν προβούν σε αλλαγή της απαγορευμένης ονομασίας και συμβολισμού τους εντός μηνός από την έναρξη ισχύος του νόμου, τότε απαγορεύονται. Εδώ πρόκειται και για την τυπική απαγόρευση του ουκρανικού Κομμουνιστικού Κόμματος. Το ίδιο θα συμβεί και σε όσα ΜΜΕ δεν «συμμορφωθούν».

Για όσους ακόμη τρέφουν ψευδαισθήσεις ότι η απαγόρευση της ναζιστικής και φασιστικής ιδεολογίας που ενυπάρχει στον παραπάνω νόμο είναι ειλικρινής και δεν αποτελεί ένα κακοφτιαγμένο άλλοθι για την επιχείρηση ολοκλήρωσης της αποσοβιετοποίησης – αποκομμουνιστικοποίησης της Ουκρανίας, η Rada «φρόντισε» να το «υπογραμμίσει» και δια νόμου και μάλιστα την ίδια μέρα που ψηφίστηκε και ο παραπάνω.

Ο νόμος για το «Νομικό καθεστώς και την απόδοση τιμής στη μνήμη των μαχητών για την ανεξαρτησία της Ουκρανίας τον 20ο αι.» δεν έχει μόνο υπερφίαλο τίτλο, αλλά και άκρως επικίνδυνο περιεχόμενο.

Με το νόμο αναγνωρίζονται ως «μαχητές της ανεξαρτησίας» όλα τα άτομα, οι οργανώσεις, οι ενώσεις, πολιτικές και ένοπλες, εντός και εκτός χώρας που έδρασαν από το 1917 μέχρι και το 1991, δηλαδή από την Επανάσταση του Οκτώβρη μέχρι και τη διάλυση της ΕΣΣΔ, ενάντια στην Επανάσταση και τη σοσιαλιστική οικοδόμηση, ακόμη και σε συνεργασία με τους ναζί κατά τη διάρκεια του Β’ παγκοσμίου πολέμου.

Πρόκειται για φιλοτσαρικές, εθνικιστικές και φασιστικές οργανώσεις όπως η «Ουκρανική στρατιωτική οργάνωση» (UVO), η «Οργάνωση των Ουκρανών Εθνικιστών» (OUN), η γνωστή για τη θηριωδία της UPA (Ουκρανικός επαναστατικός στρατός), το «Αντιμπολσεβικικό μπλοκ των λαών» (ABN) και πλήθος άλλων που αναφέρονται αναλυτικά στο κείμενο του νόμου.

ουπα1

UPA

UPA: Οι “Μπαντερικοί” συνεργάτες των ναζί”

Για να γίνει περισσότερο κατανοητό τί ακριβώς αναγνωρίζει ο νόμος ως «μαχητή» της ουκρανικής «ανεξαρτησίας» ας δούμε την περίπτωση της UPA, του γνωστού Ουκρανού ναζί Στεπάν Μπαντέρα, οργάνωση η οποία αποτελούσε τον ένοπλο βραχίονα της OUN. Γι’ αυτό και σήμερα οι αντιφασίστες μαχητές του Ντονμπάς χαρακτηρίζουν τα φασιστικά τάγματα και την ουκρανική Εθνοφυλακή ως «μπαντερικούς».

Η οργάνωση ξεκίνησε την ένοπλη δράση της το 1943 στην κατεχόμενη Σοβιετική δημοκρατία της Ουκρανίας, στο πλευρό των ναζί και εναντίον των Ουκρανών παρτιζάνων που μάχονταν τους κατακτητές και εναντίον των καταδρομέων του Κόκκινου Στρατού. Τουλάχιστον το 46% της ηγεσίας της οργάνωσης υπηρετούσε σε διάφορους σχηματισμούς των SS και της Γκεστάπο.

Από τα μέσα του 1946 η οργάνωση προσπάθησε να έρθει σε επαφή με τις γαλλικές, βρετανικές και αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες και από το 1948 υποστηριζόταν από την CIA στο πλαίσιο της επιχείρησης «Αεροντινάμικ», μία από τις πολλές μυστικές επιχειρήσεις εναντίον της ΕΣΣΔ που ξεκίνησε το 1948 με την κωδική ονομασία CARTEL και στρατολογούσε ντόπιους πρώην συνεργάτες των ναζί. Αν και τυπικά η οργάνωση σταμάτησε τη δράση της το 1949, ωστόσο, μικρές ομάδες δρούσαν ακόμη και μέχρι το 1956. Το 1944 υπολογίζεται ότι είχε μέχρι και 20.000 ένοπλους.

Ατέλειωτος είναι ο κατάλογος των θυμάτων μεταξύ του άοπλου πληθυσμού, τόσο στην κατεχόμενη Ουκρανία, όσο και την κατεχόμενη Πολωνία. Πλήθος τα καμένα χωριά, τα καμένα σχολειά και πολιτιστικά κέντρα, οι κτηνώδεις βασανισμοί. Πρωταγωνιστικός ήταν ο ρόλο της στην «εκκαθάριση» των Ουκρανών και Πολωνών Εβραίων.

ουπα2

Αυτά τα ανθρωπόμορφα ναζιστικά κτήνη, ο νόμος τα αναγνωρίζει ως «αγωνιστές» της «ανεξαρτησίας» της Ουκρανίας, προβλέπει σειρά παροχών και κρατικών εγγυήσεων, βραβεύσεις και τιμές, τόσο στους ίδιους όσο και στις οικογένειές τους.

Επιπλέον, με το άρθρο 5, το κράτος «παρέχει μια ολοκληρωμένη μελέτη της ιστορίας της πάλης  των μαχητών για την ανεξαρτησία της Ουκρανίας στον ΧΧ αιώνα» και αναλαμβάνει «σειρά μέτρων που αποσκοπούν στην αύξηση της ευαισθητοποίησης του κοινού στην ιστορία του αγώνα των αγωνιστών για την ανεξαρτησία της Ουκρανίας στον ΧΧ αιώνα, την ανάπτυξη και τη βελτίωση των προγραμμάτων σπουδών, τα σχολικά εγχειρίδια, προγράμματα και δραστηριότητες, προκειμένου να μελετήσει την ιστορία της πάλης των μαχητών για την ανεξαρτησία της Ουκρανίας ΧΧ αιώνα, να διαδώσει αντικειμενικές πληροφορίες στην Ουκρανία και τον κόσμο για τον αγώνα και τους αγωνιστές για την ανεξαρτησία της Ουκρανίας στον ΧΧ αιώνα».

Επίσης, με το άρθρο 6 προβλέπεται ότι οι πολίτες της Ουκρανίας και οι αλλοδαποί που δημόσια περιφρονούν τα πρόσωπα που αναφέρονται στο άρθρο 1 του νόμου ή εμποδίζουν την υλοποίηση των δικαιωμάτων των «αγωνιστών για την ανεξαρτησία της Ουκρανίας στον ΧΧ αιώνα», «φέρουν ευθύνη σύμφωνα με το νόμο». Η δημόσια άρνηση της «νομιμότητας του αγώνα για την ανεξαρτησία της Ουκρανίας στον ΧΧ αιώνα», η «βεβήλωση της μνήμης των αγωνιστών για την ανεξαρτησία της Ουκρανίας στον ΧΧ αιώνα» είναι παράνομη.

Για την ιστορία να σημειωθεί ότι και οι δύο νόμοι υπογράφτηκαν από τον Ποροσένκο και τέθηκαν και τυπικά σε ισχύ στις 15 Μάη.

Γεννήθηκε – και αυτή είναι μία από τις ελάχιστες βεβαιότητες που έχει – το 1970. Πουλούσε την εργατική του δύναμη επί χρόνια στον έντυπο και τον ηλεκτρονικό Τύπο. Μέχρι που του έπεσε ο ουρανός στο κεφάλι ήταν το μόνο πράγμα που φοβόταν. Τώρα «αναρρώνει» στο Περιοδικό. Ελπίζει, για πάντα.