Κούβα: Γιορτάζοντας την επίθεση στην Μονκάδα

Σήμερα, η Κούβα και κάθε άνθρωπος στον πλανήτη που παλεύει και ονειρεύεται έναν κόσμο δίχως εκμετάλλευση, γιορτάζουν την επέτειο της επίθεσης στους στρατώνες της Μονκάδα, στο Σαντιάγκο της Κούβας, στις 26 Ιουλίου του 1953, γεγονός το οποίο ουσιαστικά άνοιξε τον δρόμο για την εκδίωξη του δικτάτορα Μπατίστα και την επικράτηση της Επανάστασης λίγα χρόνια αργότερα, το 1959. Κάτι για το οποίο είχε προειδοποιήσει στην απολογία του στο δικαστήριο όπου οδηγήθηκε τον Οκτώβρη του 1953 μετά την ιστορική αυτή επίθεση, ο Φιντέλ Κάστρο, καταλήγοντας ως εξής: «Καταδικάστε με, δεν πειράζει, η Ιστορία θα με δικαιώσει»!

Το φρούριο Μονκάδα είχε μετατραπεί σε στρατόπεδο στο οποίο βρίσκονταν περίπου 5.000 στρατιώτες αλλά και μισθοφόροι του αιμοσταγούς καθεστώτος. Στόχος της επίθεσης ήταν αφενός μια εντυπωσιακή επιτυχία που θα αναπτέρωνε το ηθικό του λαού, αφετέρου και πιο πρακτικά, ο εξοπλισμός των επαναστατών και το μοίρασμά του σε νέες λαϊκές δυνάμεις. Ετσι, 165 γενναίοι μαχητές επαναστάτες με επικεφαλής τον νεαρό Φιντέλ επιτέθηκαν στον στρατώνα. Το αποτέλεσμα ήταν τραγικό από στρατιωτικής άποψης. Οι επαναστάτες είχαν πολλά θύματα, ενώ ο ίδιος ο Κάστρο και ακόμη 30 άντρες του αιχμαλωτίστηκαν. Ο ίδιος δικάστηκε σε 15 χρόνια φυλάκιση.

Ο Φιντέλ αιχμάλωτος μετά την επίθεση στην Μονκάδα

Ωστόσο, σε πολιτικό επίπεδο και κρίνοντας εκ του αποτελέσματος, η επίθεση ήταν απολύτως πετυχημένη, αφού οδήγησε στην δημιουργία του επαναστατικού κινήματος «Κίνημα της 26ης Ιούλη» συσπειρώνοντας και ριζοσπαστικοποιώντας εργάτες, αγρότες, φοιτητές διανοούμενος και μικροαστικά στρώματα.

Μετά από δύο χρόνια φυλάκισης, ο Φιντέλ απελευθερώθηκε και αυτοεξορίστηκε στο Μεξικό, όπου μαζί με τον Ερνέστο «Τσε» Γκεβάρα, τον Καμίλο Σιενφουέγος και άλλους ξεκίνησαν τις ετοιμασίες για τη συνέχεια του αγώνα τους. Με ένα μικρό πλοίο, την «Γκράνμα» (σώζεται στο μουσείο της Επανάστασης στην Κούβα), 82 επαναστάτες αποβιβάστηκαν σε μια παραλία στους πρόποδες της οροσειράς της Σιέρα Μαέστρα στις 30 του Νοέμβρη του 1956. Μόνο 10 απ’ αυτούς κατάφεραν να επιζήσουν από τις μάχες που ακολούθησαν, αλλά με όσους απέμειναν, μεταξύ τους ο Φιντέλ, ο αδελφός του, Ραούλ, ο Τσε, ο Σιενφουέγος και ο Χουάν Αλμέιδα, άρχισε η εποποιία του επαναστατικού αγώνα και η δημιουργία του επαναστατικού στρατού που κατέληξε στην νίκη της Επανάστασης.