Μικρές νησίδες μουσικής πρωτοπορίας
Δεν είναι καθόλου καινούρια τούτη η στήλη. Έκανε την πορεία της για αρκετό καιρό, στο παρελθόν («Δίφωνο», «Jazz& Τζαζ») πέρασε στην διαθεσιμότητα και έρχεται και πάλι στο προσκήνιο του φιλόξενου «Περιοδικού». Κυρίως νέες μουσικές θα παρουσιάζει αλλά δεν θα παραλείπει να μεταφέρει δημιουργικές προτάσεις από το κυρίως ρεύμα της δισκογραφίας. Το βασικό χαρακτηριστικό της είναι η συνοπτική αλλά ουσιαστική παρουσίαση των καλλιτεχνικών προϊόντων.
Ο δικός μας συνθέτης και ερευνητής ήχου Σπύρος Πολυχρονόπουλος ηχογραφεί το πέμπτο του προσωπικό άλμπουμ ύστερα από πέντε χρόνια, με τίτλο «Duende», δανεισμένο από μια διάλεξη που έδωσε ο Φεδερίκο Γκαρσία Λόρκα, το 1934, στο Μπουένος Άιρες και αναφέρεται στο κρυφό, απρόσιτο, στοιχείο της Τέχνης .Τούτη την φορά ο μουσικός δούλεψε με αναλογικά και digital εργαλεία για να ελέγξει τον ήχο. Διάφορα field recordings απ’ την Αθήνα του lockdown – νύχτα και ημέρα – που συμπληρώνονται με φυσικούς ήχους από όργανα κατασκευασμένα από τον ίδιο· κυρίως κρουστά, έγχορδα, παράλληλα με concrete και ηλεκτρονικούς θορύβους. Κατά κάποιον τρόπο το υλικό μιξάρεται στην τελευταία λεπτομέρεια του ενώ σε μερικές περιπτώσεις οι τυχαίοι παλμοί του των οργάνων οδηγούν τα κομμάτια. Ίσως το πιο γήινο, το πιο στέρεο έργο του δημιουργού.
https://room40.bandcamp.com/album/duende
Επανέκδοση του dub techno άλμπουμ του Γερμανικού ντουέτου Porter Ricks. Πρόκειται για τους Thomas Köner και Andy Mellwig που καθιέρωσαν το εν λόγω ύφος στα μέσα των 90’s. Το «Biokinetics» κυκλοφόρησε για πρώτο φορά το 1996 και θεωρείται κλασικό. Οι PR ανανέωσαν τον techno ήχο εμποτιζοντάς τον με άμπιεντ ατμόσφαιρες, με πειραματισμούς στα όρια του μινιμαλισμού. Πάρα τους άπειρους μιμητές του στιλ η απολαυστική ποιότητα του δίσκου δεν μπορεί να αντιγραφεί. Μπορεί να είναι αυτός ο πνιχτός σαν μέσα από την θάλασσα ρυθμός που συνδέει τα κομμάτια, τα βαθιά μπάσα και τα θαμπά κρουστά.
https://forceincmilleplateaux.bandcamp.com/album/biokinetics
Ακόμη μια εξαιρετική επανέκδοση, αυτή του Thomas Köner με τίτλο «Νuuk»(1997). Σύγχρονος πρωτοπόρος της ηλεκτρονικής μουσικής ο Τεύτονας συνθέτης έστησε ολόκληρο μουσικό σύμπαν, μινιμαλίστικου ύφους επηρεασμένο απ’ τα συχνά ταξίδια του στην αιώνια παγωμένη Αρκτική. Και ούτως η ακρόαση δίνει την εντύπωση μιας συναρπαστικής περιπλάνησης ανάμεσα στους γιγαντιαίους όγκους των παγόβουνων. Η απόκοσμη αίσθηση εναλλαγών φωτός, χρώματος και ήχου –της λεπτότητας και της πυκνότητας του περιβάλλοντος και τέλος τα δουλεμένα ηχητικά στρώματα που μετακινούνται μέσα σε «κολοσσιαία» διαστήματα χώρου.
https://forceincmilleplateaux.bandcamp.com/album/nuuk
Ψυχεδελικό krautrock όπου οι Acid Mothers Temple συναντούν τον ιδρυτή των Γερμανών Guru Guru -τον ντράμερ Mani Neumeier. Μαζί του ο ηγέτης των Γιαπωνέζων, Makoto Kawabata στην κιθάρα και ο μπασίστας Atsushi Tsuyama. “Tokugoya” είναι το όνομα του άλμπουμ και αποτελείται από τέσσερις μεγάλης διάρκειας συνθέσεις, ηχογραφημένες ζωντανά στην Ναγκόγια. Με αυτά τα δεδομένα οι μουσικοί τζαμάρουν ακατάπαυστα χωρίς αρχή, μέση και τέλος, άλλοτε επιδιδόμενοι σε λυρικά περάσματα και πολύ περισσότερο σε κιθαριστικά κρεσέντι με διάφορες παραμορφώσεις και wah wah συνοδευόμενα απ’ τα τελετουργικά φωνητικά του Γερμανού ντράμερ.
Η συνεργασία ανάμεσα στον Richard Pinhas -άλλοτε μορφή των Γάλλων Heldon (70’s) -και του υιού του Duncan Pinhas όπως τιμήσουν πενήντα χρόνια καριέρας και εβδομήντα χρόνια ζωής του πατέρα, εκ των πιο γνωστών πειραματιστών της Ευρώπης, βασική φιγούρα στην πρόσμιξη του ροκ με την ηλεκτρονική μουσική. Στο «Sources», οι κιθάρες του μεγάλου και τα αναλογικά συνθεζάιζερς -η κιθάρα και τα field Recordings του νεαρού βλαστού -συνοδεύονται με σθένος από τα κρουστά του Arthur Narcy σε μια σειρά από συνθέσεις όπου ο αυτοσχεδιασμός εισβάλλει μέσα σε ατμοσφαιρικά σύμπαντα και σε ψυχεδελικά ηχοτοπία.
Άγγλο- γαλλικό ντουέτο με τον σαξοφωνίστα Quentin Rollet (άλτο και σοπρανίνο) και τον Andrew Sharpley (computer) ηχογραφεί ένεκα κορωνοϊού, το άλμπουμ «The New Me» ξεχωριστά: Ο Q έστελνε τα μέρη του στον S και ο τελευταίος τα μόνταρε έτσι ώστε να ακούγονται ως να παίζουν μαζί, ταυτόχρονα, στον ίδιο χώρο! Το ενδιαφέρον με τον δίσκο είναι πως ο αυτοσχεδιασμός των δυο λειτουργεί πολύ δημιουργικά διότι εδώ δεν κυριαρχεί η ακατάσχετη αποδόμηση του ρυθμού αλλά μια blue νότα που διατρέχει σαν κόκκινη κλωστή ολόκληρη τη μουσική τους.
https://quentin-rollet.bandcamp.com/album/the-new-me
Και στο άλμπουμ «Shampanskoye» ο σαξοφωνίστας Quentin Rollet δηλώνει παρών μαζί με τους Alexei Borisov (ηλεκτρονικά, κιθάρα, φωνή), Jérôme Lorichon (ηλεκτρονικά) και Olga Nosova (ντραμς, φωνή, εφέ). Το συνολικό ηχητικό αποτέλεσμα αναδεικνύει ένα αβαν γκαρντ ανσάμπλ ένθα τέσσερις διακριτές φωνές αυτοσχεδιάζουν διαρκώς χωρίς να ξεφεύγουν εμφανώς από ρυθμικές πατέντες- άκου το «Outrock». Εν γένει, ένα μουσικό προϊόν όπου το industrial, ο θόρυβος και οι τζαζίστικες επιλογές συμπράττουν με τα ηλεκτρονικά και τα χορωδιακά φωνητικά καθώς το εν λόγω σχήμα μπήκε στο στούντιο και έπαιξε για πρώτη φορά μαζί!
https://quentin-rollet.bandcamp.com/album/shampanskoye
Η συνεργασία της Ιταλίδας ποιήτριας, κινηματογραφίστριας και μουσικού Antonella Porcelluzzi και του Γερμανού ζωγράφου, μουσικού και ποιητή Michael Schaffer είχε ως αποτέλεσμα το άλμπουμ, “The Sectret Cycle”. Έργο εμπνευσμένο από την Θιβετιανή Βίβλο των Νεκρών όπου περιγράφονται οι διάφορες καταστάσεις συνείδησης και αντίληψης κατά την περίοδο του θανάτου έως την μετενσάρκωση. Την αγωνία ενός λάμα μετά την θανή του στην προσπάθειά να περάσει διάφορους κύκλους ώστε να εξασφαλίσει μια καλύτερη καινούρια ζωική υπόσταση. Με βάση το μότο «Liberation by Listening » (Απελευθέρωση μέσω της Ακρόασης), το ντουέτο λειτουργεί τελετουργικά ψάλλοντας εν είδει μάντρα μέσα από άμπιεντ ηλεκτρονικά νέφη ως μια πιο σκοτεινή και λιγότερο ρυθμική παραλλαγή των Dead Can Dance.
https://antonellaeyeporcelluzzimichaelschaffer.bandcamp.com/releases
To Σουηδικό ντούο Joakim Forsgren και Andreas Hiroui Larsson έρχονται από διαμετρικώς αντίθετες μουσικές σχολές: ο πρώτος έπαιζε ηλεκτρικό μπάσο σε πανκ και ροκ συγκροτήματα ενώ ο δεύτερος σε τζαζ και αυτοσχεδιαστικά σύνολα. Τους ένωσαν οι κοινές προτιμήσεις τους για το hard funk του Miles Davis, το Γιαπωνέζικο dub και το μπάσο του Jah Wobble. Πέραν τούτων, το “Vending Machine” έλκει την αισθητική του από το άμπιεντ, το industrial, το techno και το synth και την πολυρυθμία της βραζιλιάνικης πλευράς του Arto Lindsay! Πλήθος μουσικών και μη οργάνων χρησιμοποιούνται: από ντραμ μασίν, field recordings, ρυθμικά κουτιά, συνθεζάιζερς έως μπαλαλάικα, φλάουτα από μπαμπού, κουζινικά και ρακέτες του τένις!
https://joakimforsgrenandreashirouilarsson.bandcamp.com/album/vending-machine
Το ντεμπούτο άλμπουμ των Βερολινέζων Random Orchestra (Xaver Hirsch, media artist και Oliver Gehrmann, παραγωγός), τιτλοφορείται «Membrane» και κολυμπά με χαρακτηριστική άνεση σε ένα ευρύ ηχητικό φάσμα, από δυστοπικό άμπιεντ, μελαγχολικές μελωδίες, ρέοντα ντραμ σαμπλς και drum breaks ενώ αιθέριες γυναικείες φωνές σαν και αυτή της Giugiu απαλύνουν την αιχμηρές πλευρές του ήχου. Τα πάντα με virtual όργανα και αναλογικούς συνθεζάιζερς τα οποία συντονίζονται με τρισδιάστατες εικόνες που προβάλλονται και μπερδεύονται χαλαρά μεταξύ τους. Με αυτά τα δεδομένα το πρωτόλειο των Random Orchestra λειτουργεί ως ένα σκοτεινό και συνάμα απολαυστικό ταξίδι για ένα φανταστικό φιλμ.
https://randomorchestra.bandcamp.com/album/membrane-2
Ύστερα από ένα ιδιαίτερο πρώτο άλμπουμ το Γαλλικό ντουέτο Marc Sarrazy (πιάνο, προετοιμασμένο πιάνο, φωνή) και Laurent Rochelle (σοπράνο σαξόφωνο, φωνή, προγραμματισμός) προσφέρει το «Cyclotimic Songs» με την χρήση παλιότερα ηχογραφημένων ακουστικών κομματιών τους για πιάνο και κλαρινέτο ή σαξόφωνο. Ούτως, θραύσματα μουσικών, αναδιοργανώνονται και ανασυντίθενται μαζί με καινούρια ηχητικά στοιχεία όπως δημιουργήσουν πρωτότυπες συνθέσεις και την προσθήκη φωνών όπως του Αμερικανού ράπερ Mike Ladd και του συγγραφέα Antoine Volodine. Επιρροές από την ποπ, την τζαζ, το μίνιμαλ –σύγχρονες μπαλάντες, ονειρικής αίσθησης, με στίχους ποίησης.
https://marcsarrazy.bandcamp.com/album/cyclotimic-songs
Ο λόγος για τον 34χρονο Πολωνό συνθέτη και βιολιστή Tomasz Sroczynski, ένα αυτοσχεδιαστή που ταλαντεύεται ανάμεσα στην σύγχρονη και την ηλεκτρονική μουσική. Η τελευταία δουλειά του «Symphony No. 2 / Highlander» ομνύει εν μέρει στο μίνιμαλ ύφος με τις δονήσεις του βιολιού να δείχνουν τον δρόμο: ηχογραφεί πλήθος από λούπες και τις ενορχηστρώνει τόσο δημιουργικά ώστε νομίζει κανείς πως ακούει ολόκληρη ορχήστρα. Όσο για τους μέντορες του: Szymanowski, Lutosławski, Penderecki, Górecki, Arvo Pärt – Detroit techno δίπλα στο γερμανικό μινιμαλίστικο techno!
https://mindtravels.bandcamp.com/album/symphony-n-2-highlander
Με το τέταρτο της άλμπουμ η Βερολινέζα συνθέτρια και sound artist Jana Irmert εξερευνά την υλικότητα των ήχων. Η τελευταία της δουλειά, “The Soft Bit”, μανιπουλάρει field recordings, φωνητικά σαμπλς και συνθεζάιζερς καθώς πλάθει ηλεκτρονικά ηχοτοπία μέσω σόναρ για μεγάλα και σκοτεινά βάθη. Χρησιμοποιεί υλικά όπως μέταλλο, νερό, άμμο και αέρα με άμεσο τρόπο και μάλιστα με εντελώς ακατέργαστη τεχνική έτσι ώστε να νιώσει την επιφάνεια και την δομή τους και πως έρχονται σε επαφή, πως αντιδρούν, μεταξύ τους, θέλοντας να υπογραμμίσει την παροδικότητα, την αποξένωση και την οικολογική κρίση που γεννούν οι σύγχρονες κοινωνίες σε ένα είδος ηχητικού ντοκιμαντέρ.
https://fabrique.at/release/the-soft-bit/
Όγδοο προσωπικό άλμπουμ για τον πολυοργανίστα Γάλλο συνθέτη Laurent Saïet όπου με την βοήθεια φίλων στήνει ένα ατμοσφαιρικό έργο επηρεασμένο από διάφορα ύφη: τζαζ, dark ambient, post-rock –ένα σάουντρακ για τους καιρούς της πανδημίας. Με συμβολικό τίτλο, «After The Wave» (μετά το κύμα) καλεί συναδέλφους του μουσικούς, μεταξύ των οποίων ο Edward Ka-Spel των Legendary Pink Dots στα φωνητικά, ο Quentin Rollet στο άλτο και το σοπρανίνο σαξόφωνο, ο Thierry Müller στα συνθεζάιζερς κ.α. Αυτό που κυριαρχεί ηχητικά είναι το μέλοτρον του Saïet το οποίο ενίοτε απογειώνει τα κομμάτια μαζί με τα δυο πνευστά. Πρωτότυπο, στην μπαρόκ αισθητική του, το περιτύλιγμα του cd.
https://tracelabel.bandcamp.com/album/after-the-wave
Το… εξαπλό άλμπουμ του Αμερικανού μουσικού“Blue” Gene Tyranny -ή, κατά κόσμο Robert Sheff, -φέρον τίτλο «Degrees Of Freedom Found» αποκαλύπτει εξαιρετικά την πρωτοποριακή δουλειά του στο πιάνο και στο συνθεζάιζερ. Ενός δημιουργού που χάθηκε πριν, μόλις, ένα χρόνο. Αυτοσχεδιαστικό στο μεγαλύτερο μέρος του διακόπτεται εδώ και εκεί από περίτεχνα post- rock κομμάτια ένθα συμμετέχουν αρκετοί μουσικοί, μεταξύ των οποίων ο Ned Sublette στα φωνητικά και ο Leroy Jenkins στη βιόλα. Και είναι απορίας άξιον πως αυτός ο τόσο ταλαντούχος και ευρηματικός καλλιτέχνης παρέμεινε για δεκαετίες στην αφάνεια.
https://unseenworlds.com/products/doff
