Νέο προπαγανδιστικό «τσίρκο» του Κιέβου στην Αθήνα
Δυστυχώς και με την συμμετοχή της «Ταινιοθήκης της Ελλάδος»...

Μια δυσάρεστη έκπληξη μας επιφύλαξε αυτή τη φορά η Ταινιοθήκη της Ελλάδος, στηρίζοντας και προσφέροντας την υποδομή της για μια «Βραδιά του Ουκρανικού Κινηματογράφου» που οργανώνει αύριο, 6 Δεκεμβρίου η ουκρανική πρεσβεία, «με την στήριξη» της Ταινιοθήκης και κρατικών ουκρανικών φορέων.
Είναι προφανές ότι κάθε άλλο παρά για «πολιτιστική εκδήλωση» πρόκειται. Το αντιδραστικό καθεστώς του Κιέβου δραστηριοποιείται πολύ επιθετικά σε προπαγανδιστικό επίπεδο στην Ευρώπη – συνεπικουρούμενο από την Ευρωπαϊκή ‘Ενωση – σε μια προσπάθεια να εμφανίσει τον εμφύλιο στην χώρα ως «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας», «εναντίον των αποσχιστών» ή των «Ρώσων εισβολέων» (αναλόγως το κάθε φορά ακροατήριο) με την Ελλάδα να αποτελεί ιδιαίτερο «στόχο» λόγω της αδυναμίας διείσδυσης αυτής της βρόμικης προπαγάνδας.
Στο πλαίσιο της «εκδήλωσης» θα προβληθούν δύο ταινίες, μία σοβιετική και μία μετασοβιετική ουκρανική παραγωγή. Πρόκειται για γνωστή τακτική και από ανάλογη δράση στο πρόσφατο παρελθόν, όπου διαμάντια του σοβιετικού κινηματογράφου «μπλέχτηκαν» με σύγχρονες κινηματογραφικές απόπειρες ξαναγραψίματος της ιστορίας με τα κριτήρια της κυβέρνησης Ποροσένκο, σύμφωνα με τα οποία, οι Ουκρανοί συνεργάτες των ναζί ήταν… «μαχητές της απελευθέρωσης» της χώρας από τον «Σοβιετικό ζυγό»…
Συγκεκριμένα θα προβληθεί η σοβιετική παραγωγή του 1971, «Το άσπρο πουλί με το μαύρο σημάδι» του Γιούρι Ιλιένκο – βραβευμένη στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Μόσχας εκείνη την εποχή – η οποία δείχνει τους διαφορετικούς δρόμους που ακολούθησαν δυο αδέρφια, με τον έναν να στρατεύεται στις γραμμές του Κόκκινου Στρατού και τον άλλον να εντάσσεται στις εγκληματικές εθνικιστικές ουκρανικές συμμορίες.
Η δεύτερη ταινία φαίνεται πως είναι και ο ουσιαστικός λόγος της «εκδήλωσης». Πρόκειται για «πόνημα» του σύγχρονου Ουκρανού σκηνοθέτη, Oles Sanin, του 2013, με τίτλο «Ο οδηγητής» το οποίο αναπαράγει την τρέχουσα κυρίαρχη αντίληψη του μετασοβιετικού ουκρανικού πολιτικού συστήματος για την εποχή της κολλεκτιβοποίησης της Σοβιετικής Ουκρανίας την 10ετία του ’30.
Μάλιστα, στην ταινία κάνει και το ντεμπούτο της η Ουκρανή τραγουδίστρια, Τζαμάλα, η οποία κέρδισε στην φετινή διοργάνωση της Eurovision με ένα ανιστόρητο, αντισοβιετικό τραγούδι, ενώ τον περασμένο Αύγουστο συμμετείχε στο ναζιστοφεστιβάλ «Μπάντερστατ», προς τιμήν του Ουκρανού αρχιναζί και συνεργάτη των Γερμανών κατακτητών, Στεπάν Μπαντέρα.
Ειναι χαρακτηριστικό, ότι, όπως διαβάζουμε στην ιστοσελίδα της ουκρανικής πρεσβείας στον Καναδά, η ταινία παρουσιάστηκε σε φεστιβάλ κινηματογράφου για τον Ψυχρό Πόλεμο, στην Οττάβα, με την εκδήλωση της παρουσίασης να συνδιοργανώνεται από φορείς όπως… την πρεσβεία της Λιθουανίας, την ουκρανική εθνική ομοσπονδία του Καναδά και την αντίστοιχη των χωρών της Βαλτικής…
Δυστυχώς και πέρα από προθέσεις – οι οποίες βεβαιότατα είναι οι καλύτερες – με την συμμετοχή της σε αυτές τις προβολές, η «Ταινιοθήκη της Ελλάδος» προσφέρει, αντικειμενικά, «άλλοθι» σε ένα καθεστώς που προκάλεσε τον συνεχιζόμενο εμφύλιο πόλεμο στην Ουκρανία, συνεργάζεται ανοιχτά και απροκάλυπτα και εξοπλίζει νεοναζιστικές, φασιστικές, εθνικιστικές συμμορίες και «τάγματα» και απαγόρευσε στην χώρα, την Ανοιξη του 2015, τα σοβιετικά και κομμουνιστικά σύμβολα και τις ιδέες που αυτά εκφράζουν.
Το «κυνήγι μαγισσών» ήταν πάντα εχθρός της τέχνης και ιδιαίτερα ο κινηματογράφος το έχει πληρώσει πανάκριβα. Δεν αξίζει στο παρελθόν και την συνεχιζόμενη, πολύτιμη προσφορά της «Ταινιοθήκης», ως «κιβωτού» της φιλμικής μνήμης και ιστορίας του ελληνικού λαού, ο οποίος έχει πληρώσει μεγάλο φόρο αίματος στην πάλη ενάντια στον φασισμό, να αφήνεται να χρησιμοποιηθεί σε αυτό το μαύρο προπαγανδιστικό «τσίρκο».