ΝΒΑ Season 2015-16: Greatness is coming.
Αφιέρωμα ToPeriodiko.GR στη νέα NBA σεζόν που ξεκινάει
Σήμερα ξεκινά μία από τις πιο ενδιαφέρουσες σεζόν του ΝΒΑ και επειδή θέλουμε να είμαστε πιστοί σε κάτι τέτοια ραντεβού, δεν θα μπορούσαμε να μην πούμε μια κουβέντα για την περίσταση. Για την ακρίβεια, θα πούμε αρκετές, κυρίως για πρόσωπα και ομάδες που ιντριγκάρουν λίγο πρίν το πρώτο σκάσιμο της μπάλας στο παρκέ. Θα πούμε κι άλλα, μέσα στη σεζόν, άλλωστε αφορμές θα έχουμε πολλές.
[hr]
Ο Lebron και η δίψα του Cleveland
[hr]
Είναι πέρα από κάθε συζήτηση ο καλύτερος παίχτης στον κόσμο εδώ και αρκετά χρόνια. Είναι ο άνθρωπος που παλεύει για να φτάσει μια μέρα ο ιστορικός του μέλλοντος να προφέρει το όνομα του δίπλα σε αυτό του Jordan και του Magic. Από το 2010 που έφυγε από το σπίτι του για να πάει στη Florida και τους Heat, κάθε σεζόν ξεκινά με το ερώτημα αν ο Lebron θα πάρει το δαχτυλίδι, και από τότε φτάνει πάντα ως το τέλος, αλλά τα έχει καταφέρει μόνο δύο φορές. Πέρυσι, το λαβωμένο γόνατο του Irving και το small ball των Warriors, του στέρησαν τη μεγαλύτερη χαρά της ζωής του. Φέτος, στα 32 του, οτιδήποτε άλλο πέρα από το τρίτο δαχτυλίδι και το πρώτο στην πόλη του, θα είναι αποτυχία. Θα χρειαστεί να προστατέψει τον εαυτό του αλλά και να δει τους συμπαίκτες του να μένουν υγιείς ως το τέλος. Με τα δεδομένα της Ανατολής, ακόμα και μόνος του θα μπορούσε να πάει τους Cavs ως τους τελικούς. Από την άλλη όμως οι τύποι από την Δύση που θα τον περιμένουν στη μάχη για το δαχτυλίδι θα είναι σίγουρα μια καλύτερη ομάδα από τους Warriors. Ακόμα και αν είναι οι ίδιοι οι Warriors, αυτοί τη φορά όμως πιο σίγουροι και πιο έμπειροι από την περασμένη φορά.
[hr]
Η ανατολή της εποχής του Anthony Davis
[hr]
Ο άνθρωπος – σήμα κατατεθέν για τη μετά Lebron εποχή, φοράει και αυτός το 23 (γιατί άραγε;) και είναι ό,τι πιο εντυπωσιακό έχει πατήσει παρκέ στη Νέα Ορλεάνη, από την εποχή του «Pistol» Pete Maravich, στα μέσα του ’70. Η περασμένη σεζόν, έφερε την εκτόξευση του Davis στο top-5 των παιχτών της λίγκας. Φέτος, όλα είναι στη θέση τους για να διατηρηθεί εκεί και σιγά σιγά να ανεβαίνει εκεί που το ταλέντο του, του έχει ορίσει. Οι Pelicans, αν μείνουν υγιείς όλη τη χρονιά – κάτι που τους έλειψε πολύ πέρυσι – έχουν τη δυνατότητα να κρατηθούν ζωντανοί στη ζούγκλα της Δύσης και να κάνουν το βήμα παραπάνω. Ο AD θα μαζέψει πολύ ξύλο φέτος, αλλά θα είναι το ξύλο της ωρίμανσης για κάθε νεοσσό που αποπειράται να μπεί στο κλειστό club των κορυφαίων. Δεν υπάρχουν πολλά περισσότερα να πεί κανείς για έναν άνθρωπο που στα 22 του, έκλεισε τη χρονιά με μέσους όρους 24,5 πόντους, 10 ριμπάουντ και 3 τάπες. Τρεις μόνο παίχτες στη σύγχρονη ιστορία του ΝΒΑ έπαιξαν σε αυτά τα νούμερα σε τέτοια ηλικία. Ο πρώτος λέγεται Shaquille O’Neal, ο άλλος Tim Duncan και ο τρίτος Kevin Garnett.
[hr]
To μπασκετικό πείραμα του Milwaukee
[hr]
Ζούμε στην εποχή που το μπάσκετ παίζεται από τα μέσα προς τα έξω, οι ψηλοί που έβγαζαν το ψωμάκι τους στο χαμηλό post εκλείπουν και το μακρινό σουτ δεν είναι πλέον μια γοητευτική πολυτέλεια αλλά δομικό στοιχείο του σύγχρονου τρόπου που παίζεται το άθλημα. Το MVP στον καλύτερο σουτερ του πλανήτη και ο τίτλος στα χέρια της ομάδας που πήρε το πρωτάθλημα με ένα τύπο 2.03 στη θέση του center, αποδεικνύουν την παραπάνω τάση. Μαζί με αυτά όμως, το διαφοροποιητικό στοιχείο με την προηγούμενη εποχή είναι η ταχύτητα. Στο Milwaukee, βρίσκεται εν εξελίξει ένα πείραμα που αν πετύχει θα γίνει το μοντέλο για το μπάσκετ του 2020. Μια πεντάδα δίμετρων νεαρών, με αδιανόητα αθλητικά προσόντα και τεράστια άκρα, χωρίς πολύ σουτ αλλά με το γκάζι στο πάτωμα και άμυνα που τσακίζει. Ο Jason Kidd εμφάνισε αυτή τη version στο δεύτερο μισό της περασμένης περιόδου, φέρνοντας τους Bucks στα playoffs. Φέτος, με δύο ποιοτικές πινελιές στο περσινό roster, οι Bucks μπορούν να εξελιχθούν όχι μόνο σε μία από τις μεγάλες εκπλήξεις του πρωταθλήματος αλλά και στην πιο απολαυστική ομάδα για να βλέπεις. Τους λείπει μονάχα το να βρούν τον ένα που θα μπορέσει όταν τα πράγματα στραβώσουν ή όταν θα είναι οριακά, να πάρει τις μπάλες που πρέπει για να καθαρίσει τα ματς. Μπορεί να γίνει οποιοσδήποτε από τους Carter-Williams, Middleton, Parker, Monroe. Εμείς ευχόμαστε να γίνει ο πέμπτος της παρέας: Ο Γιαννάκης από τα Σεπόλια.
[hr]
Η τελευταία (;) ευκαιρία της μεγαλύτερης ομάδας της εικοσαετίας
[hr]
Αυτός ο μεσότιτλος, δεν υποννοεί ότι οι Spurs μετά την απόσυρση της ιερής τριάδας θα καταντήσουν όπως οι Bulls στη μετά Jordan και Jackson εποχή. Δηλώνει όμως ότι αυτή η ομάδα όπως τη γνωρίσαμε, πιθανότατα φέτος δίνει την τελευταία παράσταση της (εκτός αν ο Duncan και ο Manu παίζουν ως τα 50) με την τριάδα να έχει την καλύτερη παρέα γύρω της, σε μια χρονιά μετάβασης από τα χρόνια του Duncan σε αυτά του Leonard. Οι προσθήκες του καλύτερου free agent του καλοκαιριού Lamarcus Aldridge και του σεβάσμιου David West συγκροτούν ένα σύνολο που πρέπει κάτι να πάει πολύ στραβά για να μη βρεθεί στους τελικούς της Δύσης. Για χάρη του Aldridge και του νέου συμβολαίου του Leonard, o Pop θυσίασε τους Βelinelli και Joseph, κατεβάζοντας την ποιότητα της ομάδας του στους κοντούς. Αυτό όμως είναι ένα ρίσκο που καθένας θα το έπαιρνε στη θέση του. Το ερώτημα είναι η χημεία, η (αμφίβολη) προσήλωση του Aldridge στην άμυνα και το κατά πόσο θα ανταποκριθεί ο MVP των τελικών του 2014 στο ρόλο του αφεντικού της ομάδας. Όλος ο μπασκετικός πλανήτης, ανεξαρτήτως προτιμήσεων σε κάποια ομάδα της λίγκας, εύχεται να πάνε όλα καλά στον Popovich. Γιατί το ξέρουμε και εμείς, όπως το ξέρει και αυτός ότι το μπάσκετ που μπορεί να παίξει αυτή η συγκεκριμένη δωδεκάδα, δεν μπορεί να το παίξει καμία άλλη.
[hr]
Οklahoma, μπορείς;
[hr]
Οι Oklahoma City Thunder, κινδυνεύουν να συμβολοποιήσουν την έννοια της χαμένης ευκαιρίας για δύο από τους καλύτερους αθλητές που πάτησαν παρκέ τα τελευταία χρόνια. Ο Kevin Durant και ο Russell Westbrook έχουν κάνει απίστευτα πράγματα στη σύντομη καριέρα τους, αλλά για διάφορους λόγους κάθε καλοκαίρι καταλήγουν με κατεβασμένα αυτιά. Ίσως να φταίει η κατάρα που έχει πέσει στις πλάτες του ιδιοκτήτη τους Clay Bennett, αυτού του αλήτη που διέλυσε σε ένα βράδυ τους ιστορικούς Supersonics από το δοξασμένο μπασκετικά και μουσικά, Seattle για να πάει την ομάδα στους rednecks. Ίσως πάλι, φταίνε οι τραυματισμοί και ο ανεπαρκής (πρώην πλέον) κόουτς Brooks. H επιστροφή του Durant, κάνει αυτόματα τους Thunder, διεκδικητές του τίτλου στη Δύση. Το crew που πλαισιώνει τους δύο σταρ είναι αρκετά ικανοποιητικό – αν εξαιρέσουμε την κωμωδία που περιφέρεται στα παρκέ του ΝΒΑ χωρίς λόγο, ονόματι Dion Waiters – όμως το θέμα είναι ότι το μπάσκετ παίζεται με μία μπάλα και αυτή θα πρέπει να μοιράζεται αναλόγως στον KD και τον Russ. Ο Βilly Donovan, έχει υπάρξει εξαιρετικός προπονητής στο Πανεπιστήμιο της Florida, το θέμα όμως τώρα είναι ότι αυτοί που θα πρέπει να χειριστεί δυο ωρολογιακές βόμβες που ή θα σκάσουν στα κεφάλια των αντιπάλων του ή στο δικό του.
[hr]
Rooks got game
[hr]
Πολλοί είπαν ότι η σειρά του 2014 ήταν η καλύτερη της δεκαετίας. Δεν περίμεναν το draft του 2015, πριν μιλήσουν. Μπορεί να μην υπάρχει Wiggins, Jabari ή Embiid (πόσο κρίμα ρε Joel), αλλά στο σύνολο των 30 του πρώτου γύρου το επίπεδο είναι ανώτερο. Οι δυνατότητες που έδειξαν πέρυσι στο κολλεγιακό οι Towns, Okafor, Russell, Johnson, Winslow, Anderson, Rozier, Grant και Portis τους φέρνουν έτοιμους στο επόμενο επίπεδο. Θα έχει ενδιαφέρον το κατά πόσο θα μπορέσει να «κολλήσει» στο ΝΒΑ ο καλύτερος παίχτης του περσινού κολλεγιακού πρωταθλήματος, ο Frank Kaminsky, αλλά εκεί που θα πέσουν πολλά βλέφαρα είναι στην παρουσία του Emmanuel Mudiay στους Nuggets, o οποίος αφού έκανε αγροτικό ένα χρόνο στην Κίνα στα 19 του, είναι έτοιμος να κάνει παπάδες στο Colorado. Ας ελπίσουμε να μη συνεχιστεί η κατάρα των τραυματισμών στους rookies γιατί αυτά τα τυπάκια είναι το κάτι άλλο.
[hr]
Υστερόγραφο:
[hr]
Για αυτούς που ψήνονται πραγματικά με την υπόθεση, δεν υπάρχει καλύτερο αφιέρωμα-ανάλυση που να κυκλοφορεί διαδικτυακώς ή εντύπως από την ακτινογραφία όλων των ομάδων που παρουσίασαν τα παιδιά του TheBallHog.net. Αξίζει πολλά αυτή η δουλειά.