Οι ανεμόμυλοι του μυαλού μας

Για το φθινόπωρο

Ένα τραγούδι για το έσωθεν και έξωθεν φθινόπωρο, οπουδήποτε στον κόσμο και φυσικά και στην Ελλάδα…

Kαι φέτος ίσως περισσότερο από ποτέ! 

Γύρω…

Όπως ένας κύκλος μέσα σε μια σπείρα

Όπως ένας τροχός μέσα σε έναν άλλο τροχό

Χωρίς ποτέ να τελειώνει και ούτε να αρχίζει

Σε μια ατελείωτη  μπομπίνα

Όπως μια χιονόμπαλα που κυλά στην πλαγιά ενός βουνού

Ή ένα μπαλόνι στο πανηγύρι

Όπως τα αλογάκια του λούνα παρκ που γυρίζουν

Διαγράφοντας κυκλικές τροχιές γύρω από το φεγγάρι

Όπως ένα ρολόι του οποίου οι δείκτες σαρώνουν

Περνώντας από τα λεπτά επάνω στο καντράν του

Και ο κόσμος είναι σαν ένα μήλο

Που στροβιλίζεται σιωπηλά στο διάστημα

Όπως οι κύκλοι που βρίσκεις

Στους ανεμόμυλους του μυαλού σου

Όπως ένα τούνελ που μπορείς να ακολουθήσεις

Μέσα σε ένα άλλο, δικό του τούνελ

Μέσα από ένα κενό σε μια σπηλιά

Όπου ο ήλιος δεν έχει λάμψει ποτέ

Όπως μια πόρτα που συνεχίζει να περιστρέφεται

Σε ένα μισοξεχασμένο όνειρο

Ή τα κυματάκια από ένα βότσαλο

Που κάποιος πετάει σε ένα ρυάκι

Όπως ένα ρολόι του οποίου οι δείκτες σαρώνουν

Περνώντας από τα λεπτά επάνω στο καντράν του

Και ο κόσμος είναι σαν ένα μήλο

Που στροβιλίζεται σιωπηλά στο διάστημα

Όπως οι κύκλοι που βρίσκεις

Στους ανεμόμυλους του μυαλού σου

Κλειδιά που κουδουνίζουν στην τσέπη σου

Λέξεις που κουδουνίζουν στο μυαλό σου

Γιατί πέρασε τόσο γρήγορα το καλοκαίρι;

Ήταν κάτι που είπες;

Εραστές που περπατούν κατά μήκος μιας παραλίας

Και αφήνουν τα αποτυπώματα των ποδιών τους στην άμμο

Ήταν ο ήχος μακρινών κρουστών

Απλά τα δάκτυλα του χεριού σου;

Πίνακες που κρέμονται σε ένα διάδρομο

Ή αποσπάσματα από ένα τραγούδι

Ονόματα και πρόσωπα που μισοθυμάσαι

Αλλά σε ποιους ανήκουν;

Όταν ήξερες ότι είχε τελειώσει

Ξαφνικά συνειδητοποίησες

Ότι τα φθινοπωρινά φύλλα μεταμορφώνονταν

Στο χρώμα των μαλλιών της

Ένας κύκλος μέσα σε μια σπείρα

Ένας τροχός μέσα σε έναν άλλο τροχό

Χωρίς ποτέ να τελειώνει και ούτε να αρχίζει

Σε μια ατελείωτη  μπομπίνα

Καθώς οι εικόνες ξετυλίγονται

Όπως οι κύκλοι που βρίσκεις

Στους ανεμόμυλους του μυαλού σου…

[Το «The Windmills Of Your Mind» γράφτηκε από τον Γάλλο συνθέτη Michel Legrand, σε στίχους του ζεύγους των Αμερικανών Alan και Marilyn Bergman, για την ταινία «The Thomas Crown Affair» (σκηνοθεσία Νόρμαν Τζούισον, πρωταγωνιστούσαν ο μέγας Στιβ Μακ Κουίν και η Φέι Νταναγουέι, 1968 ) και κέρδισε το Όσκαρ καλύτερου τραγουδιού.

Το ερμήνευσε ο Βρετανός τραγουδιστής και ηθοποιός – γιος τού πολύ πιο γνωστού και σπουδαίου ηθοποιού Rex Harrison – Noel Harrison (πέθανε πέρυσι τον Οκτώβριο, σε ηλικία εβδομήντα εννέα ετών) και ακολούθησαν αρκετοί/ές άλλοι/ες με κυριότερη την σπουδαία Dusty Springfield.

Ακόμη όμως και η πανέμορφη δική της εκτέλεση δεν μπορεί να συγκριθεί με τη γοητεία της αυθεντικής του Harrison, η οποία αποδίδει ιδανικά την «καλειδοσκοπική» και με κάποιους μακρινούς ψυχεδελικούς απόηχους διάσταση και διάθεση της μουσικής και πολύ περισσότερο των στίχων…]