Οι φασίστες συνεχίζουν τους τραμπουκισμούς στον Ασπρόπυργο...

Ενώ οι μαρτυρίες των θυμάτων στην δίκη της «Χρυσής Αυγής» τεκμηριώνουν την δολοφονική τακτική της φασιστικής οργάνωσης, τα «τάγματα εφόδου» δεν έχουν σταματήσει το τραμπούκικο «έργο» τους.

Σε ανακοίνωσή τους, η Πακιστανική Κοινότητα Ελλάδος, η ΚΕΕΡΦΑ και η Ενωση Μεταναστών Εργατών σημειώνουν:

«Συνεχίζονται οι ρατσιστικές επιθέσεις στη Γκοριτσά Ασπροπύργου με την  ανοχή της Αστυνομίας

»Την Τρίτη 13 Σεπτέμβρη στις 6πμ η ίδια ομάδα των φασιστοειδών που επιτέθηκε επανειλημμένα σε Πακιστανούς εργάτες γης εμφανίστηκε ξανά στο σπίτι των θυμάτων, πέταξε πέτρες και έσπασε τα τζάμια των παραθύρων. Από το παράθυρο οι τρεις εργάτες είδαν μία ομάδα τεσσάρων ατόμων με ξυρισμένα κεφάλια και με μαύρη ενδυμασία.

»Ένας εκ των θυμάτων τηλεφώνησε στην Αστυνομία η οποία ποτέ δεν ήρθε, ούτε για να καταγράψει το συμβάν, παρά το ότι μίλησε μαζί τους αργότερα στα ελληνικά και το αφεντικό τους και αν επανειλημμένα οι αστυνομικοί. 

»Η τελευταία επίθεση στο σπίτι συνέβη μία ώρα μετά την ολοκλήρωση της υποβολής μήνυσης των θυμάτων ρατσιστικής επίθεσης στις 22 Αυγούστου. Τότε, η Αστυνομία συνέλαβε τα θύματα ενώ δεν προχώρησε σε καμία σύλληψη των φασιστοειδών με αποτέλεσμα να οδηγηθούν στην Αμυγδαλέζα και να αφεθούν μετά από πολυήμερη κράτηση χωρίς να τύχουν της αναγνώρισης του δικαιώματος άδειας διαμονής μέχρι να προχωρήσει η διερεύνηση  της υπόθεσης τους.

»Υπάρχουν ευθύνες της ΕΛΑΣ και του υπουργού Δημόσιας Τάξης κ.Τόσκα για την συγκεκριμένη εξέλιξη. Σχετική ερώτηση άλλωστε κατέθεσαν στο Κοινοβούλιο 23 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ.

»Οι επιθέσεις έχουν εξοργίσει τους κατοίκους της περιοχής, αρκετοί ποντιακής καταγωγής που έχουν άριστες  σχέσεις με τους μετανάστες εργάτες γης, κάτι που εξοργίζει τα φασιστοειδή.  

»Η ΚΕΕΡΦΑ και η Πακιστανική Κοινότητα Ελλάδος καλούν τη κυβέρνηση να παρέμβει άμεσα  στη λειτουργία του τοπικού ΑΤ Ασπρόπυργου για να προχωρήσει η σύλληψη των δραστών και να έχουν την κάλυψη που προνοεί ο νόμος τα θ’υαμτα των ρατσιστικών επιθέσεων.

»Μετά την μαζική συμμετοχή στο αντιφασιστικό συλλαλητήριο το Σάββατο 17 Σεπτέμβρη 6μμ στο μνημείο του Παύλου Φύσσα θα προχωρήσουμε σε κινητοποίηση στον Ασπρόπυργο και τη Γκοριτσά για να μπει τέλος στις ρατσιστικές επιθέσεις και την αστυνομική συγκάλυψη.».

Στο μεταξύ, χθες, στη δίκη της Χρυσής Αυγής, ο Αμπού Χάμαντ Σάααντ συγκλόνισε με την μαρτυρία του για την βίαιη επίθεση των χρυσαυγιτών στο Πέραμα, στο σπίτι Αιγυπτίων αλιεργατών το καλοκαίρι του 2012. Ο ίδιος βρισκόταν μέσα στο σπίτι που δέχθηκε την επίθεση, καθώς φιλοξενούσε το θύμα του ξυλοδαρμού Αμπουζίντ Εμπάρακ.

«Μόνος μου ήλθα στην Ελλάδα, ήταν ήδη εδώ δυο χρόνια ο μεγάλος αδελφός μου ο Αχμέτ, είμαστε ψαράδες στα καΐκια, ζούσαμε μαζί. Δυο – τρεις μήνες ύστερα από μένα, ήλθε και ο άλλος αδελφός μου ο Μοχάμεντ. (…) Έχω δουλέψει έξι μήνες και σε οικοδομή, κάνα – δυο χρόνια στην Ιχθυόσκαλα, μετά έβγαλε άδεια ο αδελφός μου και πουλούσαμε ψάρια.
Με τον Αμπουζίντ Εμπάρακ, γνωριζόμαστε από την Αίγυπτο, τα σπίτια μας ήταν σε απόσταση δυο χιλιομέτρων. (…) Είχαμε βοηθήσει τον Αμπουζίντ να βρει δουλειά σε ένα καΐκι, αλλά δεν του έδωσαν όλα τα λεφτά. Δεν είχε μαλώσει όμως. (…)

»Εκείνη τη μέρα, είχαμε ξυπνήσει χαράματα για το μαγαζί, 10.00- 10.30 το βράδυ έπεσα να κοιμηθώ. Εκτός από τα αδέλφια μου, είχαμε μαζί μας και τα δυο παιδιά του Αχμέτ, 15 και 17 χρονών. Ο Αμπουζίντ ήταν στην ταράτσα, έκανε ζέστη. Κοιμόταν μια εβδομάδα – δέκα μέρες εκεί πέρα. (…) Εγώ κοιμάμαι πολύ βαριά, η δουλειά μου είναι πολύ κουραστική.

»Ξαφνικά όλο το σπίτι χτυπιόταν, από την πόρτα και το παράθυρο… Άκουσα τον αδελφό μου τον Αχμέτ να βρίζει κάποιους, δυο ήταν, που τον έβριζαν κι αυτοί, έξω από το παράθυρο. «Ανοίξτε, ρε μαλάκες, να σας μάθουμε ποια είναι η Χρυσή Αυγή, για να ξέρετε»… Κάποιος φώναζε στην πόρτα «άνοιξε Άχμετ!». Με ξύλα και σίδερα χτυπούσαν το παράθυρο… «Φέρε ξύλα, ρε», μου φώναζε ο αδελφός μου, για να φοβηθούν κι αυτοί. Κρατούσαμε τα παράθυρα (ήταν κουφωτά), για να μην τα ανοίξουν. Δεν χτύπησε κανείς μας, δόξα τω Θεώ. Τα μικρά παιδιά μπήκαν κάτω από τα κρεβάτια.

»Ένοιωθα ότι ήταν πέντε – έξι άτομα απ έξω, στο τέλος είδα ότι ήταν καμιά δεκαριά άτομα.

»Είχαμε ακούσει για τη Χρυσή Αυγή, μας είχαν πει «μπορεί να σας κάνουν κακό». Ο αδελφός μου έχει τα στοιχεία του πάνω στο αυτοκίνητο, τον ξέρουν όλοι, κι εμένα μαζί, πόρτα – πόρτα έχουμε γυρίσει όλη την περιοχή. (…)

»Το παράθυρο έσπασε σε ένα σημείο, από την πόρτα έπεσε το τζάμι. Ήταν κλειδωμένη. Άνοιξαν τον πυροσβεστήρα και τον άδειασαν μέσα.

»Φωνάζαμε πολύ δυνατά «βοήθεια», για να μας ακούσουν οι γείτονες. Δεν μπόρεσαν να μπουν (οι χρυσαυγίτες). Τρία – τέσσερα λεπτά κράτησε όλο αυτό. Μετά, κατέβηκαν στον δρόμο κι έσπασαν τα τζάμια σε τρία αυτοκίνητα. (…)

»Ηταν νέοι, 20-25 χρόνων, κανένας δεν ήταν παχουλός, φορούσαν μαύρα, μόνο ένας φορούσε άλλο χρώμα. Γυναίκα δεν είδα.

»Ειδα ένα άτομο, στο πρόσωπο, αλλά δεν μπορώ να είμαι σίγουρος. Στη θρησκεία μου είναι πολύ κακό, να ρίξω σε κάποιον κάτι, χωρίς να είμαι σίγουρος. (…) Έφυγαν με μηχανάκια. Από τα δέκα άτομα, τα πέντε κρατούσαν ξύλα και σίδερα, τα υπόλοιπα δεν κρατούσαν τίποτε.

»Βγήκαν δυο γείτονες (…), ένας από αυτούς, ο Κώστας, πήγε με τον αδελφό μου τον Αχμέτ στο τμήμα. Κάλεσε ο αδελφός μου την αστυνομία αλλά είχε τρομάξει τόσο πολύ που δεν μπορούσε να μιλήσει, μίλησε ο Κώστας.

»Οταν έφυγαν από το σπίτι, άκουσα μια φωνή «βοήθεια, Αχμέτ”. Ηταν ο Αμπουζίντ. Είπα στον Αχμέτ, «χτυπήσανε το παιδί». Τον βρήκα ξαπλωμένο έτσι (δείχνει, βογκώντας) με τα χέρια ανοιχτά, με αίμα στο κεφάλι, και στο στόμα. Το σαγόνι του είχε στραβώσει. Δεν μπορούσε να μιλήσει, μόνο βογκούσε. Ειχε σκιστεί το μανίκι από το μπουφάν του.

»Έτρεχαν χοντρά αίματα (εννοεί προφανώς την αιμορραγία). Τον κατεβάσαμε από την ταράτσα, με τα αδέλφια μου, λιποθυμούσε και επανερχόταν.

»Σου ορκίζομαι εκείνη τη στιγμή, ένιωθα κι εγώ ότι καταρρέω (κλαίει). Μπήκα κι εγώ στο ασθενοφόρο, πήγαμε στο Τζάννειο. Το πρωί ήλθε η νοσοκόμα και μου είπε ότι θα πάει σε άλλο νοσοκομείο, πήγαμε στον Ευαγγελισμό. Ο Αμπουζίντ φώναζε πολύ, έμεινε 15-16 ημέρες μέσα.

»Πρέπει (οι χρυσαυγίτες) να είχαν περάσει καμιά δεκαριά φορές και παρακολουθούσανε το σπίτι. Δεν είχαμε διαφορές, εμείς αγωνιζόμαστε, κάνουμε μεροκάματο, ήλθαμε στην Ελλάδα για να ζήσουμε καλύτερα. Πουλάω ένα κιλό ψάρια, αν θέλει παίρνει κανείς, άμα δε θέλει δε θέλει.

»Φύγαμε από αυτό το σπίτι, την άλλη ημέρα, πήγαμε στο Κερατσίνι, φοβηθήκαμε μήπως ξαναέρθουν”.

Πηγή: jailgoldendawn.com, antiracismfascism.org