Ο Ήχος της σύγχρονης Τζαζ έκφρασης
Δεν είναι καθόλου καινούρια τούτη η στήλη. Έκανε την πορεία της για αρκετό καιρό, στο παρελθόν («Δίφωνο», «Jazz & Τζαζ») πέρασε στην διαθεσιμότητα και έρχεται και πάλι στο προσκήνιο του φιλόξενου «Περιοδικού». Κυρίως νέες μουσικές θα παρουσιάζει αλλά δεν θα παραλείπει να μεταφέρει δημιουργικές προτάσεις από το κυρίως ρεύμα της δισκογραφίας. Το βασικό χαρακτηριστικό της είναι η συνοπτική αλλά ουσιαστική παρουσίαση των καλλιτεχνικών προϊόντων.
Ο Αμερικανός τενόρος σαξοφωνίστας Mark Turner επιστρέφει με το κουαρτέτο του, ως bandleader, στο άλμπουμ «Return from the Stars» για την ετικέτα της ECM. Μαζί του οι Jason Palmer στην τρομπέτα, Joe Martin στο ακουστικό μπάσο και Jonathan Pinson στα κρουστά. Τα σόλι των μουσικών μοιάζουν να αναπτύσσονται οργανικά μέσα στον γενικό ήχο του σχήματος ενώ προεξάρχει η αλληλεπίδραση ανάμεσα στο σαξόφωνο και την τρομπέτα. Στα όρια του χαρντ- μποπ αλλά με περισσότερο ατονάλ ακούσματα και μοντέρνα αίσθηση του ήχου.
Επιστροφή και για τον Ισραηλινό τρομπετίστα Avishai Cohen με το «Naked Truth» να αποτελεί το σίκουελ του εξαιρετικού «Big Vicious» που το ακούσαμε δυο χρόνια πριν. Το επιτελείο του δίσκου περιλαμβάνει τον γνωστό πιανίστα Yonathan Avishai, τον ακουστικό μπασίστα Barak Mori και τον κρουστό Ziv Ravitz. Αν στο προηγούμενο έργο του η ροκ αίσθηση ήταν πανταχού παρούσα στο τωρινό ο αυτοσχεδιασμός έχει τον πρώτο λόγο. Η επιρροή του Miles Davis στο παίξιμο του Cohen φανερή αλλά και ο Chet Baker που οδηγεί ενίοτε τις μελωδικές γραμμές των κομματιών. Μία σουίτα σε εννέα μέρη που συνδέονται μεταξύ τους στο mood και γενικά ένα ατμοσφαιρικά άμα και μελαγχολικό νυχτερινό ταξίδι.
Τρεις σονάτες του Πολωνού συνθέτη Mieczysław Weinberg (1919- 1996) αποτελούν το ρεπερτόριο του εμβληματικού Λεττονού βιολονίστα Gidon Kremer με την ευκαιρία των εβδομηκοστών πέμπτων γενεθλίων του: «Sonatas for Violin Solo», γραμμένες το 1964, 1967 και 1979 θεωρούνται ανάμεσα στα πλέον δημιουργικά και απαιτητικά έργα του 20ου Αιώνα για σόλο βιολί. Με βάση την παράδοση στις αντίστοιχες σονάτες του Μπάχ αλλά και του Μπάρτοκ, ο Kremer ερμηνεύει την ομολογουμένως δύσκολη στην εκτέλεση μουσική του Weinberg με άνεση και ένταση. Ιδιαίτερα στις ψηλές νότες η βιρτουοζιτέ του είναι απαράμιλλη, απίστευτη, θα λέγαμε!
Ο Βρετανός πιανίστας Kit Downes ηχογραφεί με τους στενούς του συνεργάτες- Petter Eldh στο ακουστικό μπάσο και James Maddren στα κρουστά –τον δίσκο «Vermillion» σε συνέχεια του «Dreamlife of Debris» που κυκλοφόρησε στην ECM. Ο λυρισμός αποτελεί σήμα κατατεθέν του μουσικού, ήχος που αναδεικνύεται παραστατικά στο φημισμένο Auditorio Stelio Molo, στο Λουγκάνο. Φυσικά, ο αυτοσχεδιασμός έχει την μερίδα του λέοντος, περισσότερο όμως είναι οι αρμονικές μεταβλητές που κυριαρχούν μεταξύ των μουσικών καθώς προβάλουν την εικόνα ενός ιδιαίτερου τρίο της σύγχρονης τζαζ. Χαρακτηριστική η διασκευή του γνωστού, «Castles Made Of Sand» του Jimi Hendrix.
Για πάνω από είκοσι χρόνια το Γαλλικό τρίο των Andy Emler (πιάνο), Claude Tchamitchian (ακουστικό μπάσο) και Éric Échampard (ντραμς) δημιουργεί ένα ιδιότυπο ροκ –τζαζ ήχο. Η τέταρτη δουλειά τους, «The Useful Report», λειτουργεί περισσότερο ως ένας μονοφωνικός διάλογος αν και οι μουσικοί είναι εξαίρετοι σολίστες: το συγκρότημα μεταβάλλεται σε ανεξάρτητο μουσικό σώμα, συμπαγές και οργανικό. Δάνεια από αρτ- ροκ, υπό τον συνεχή αυτοσχεδιασμό των ΕΤΕ, -με συμφωνική ενορχήστρωση –υπναγωγικό, και εντελώς σύγχρονο στο άκουσμα, θυμίζει King Crimson στα καλύτερά τους.
Ο Ιάπωνας μουσικός Jun Miyake ξεκίνησε την καριέρα του ως τρομπετίστας ενώ αποφοίτησε από το Berklee College of Music. Επιστρέφοντας στο Τόκιο αναδείχθηκε σε επιτυχημένο συνθέτη και συνεργάστηκε σε πλείστους όσους καλλιτέχνες όπως οι Pina Bausch, Wim Wenders, Oliver Stone, Hal Willner, Arto Lindsay, David Byrne και Ron Carter ανάμεσα σε άλλους. Η δεξιότητά του να μπερδεύει ανομοιογενή μεταξύ τους ακούσματα είναι χαρακτηριστική: μπόσα νόβα, σοφιστικέ ποπ, κλασική τζαζ. Στο τελευταίο του δίσκο, «Whispered Garden» προσθέτει ακόμη ρέγγε, Nino Rota, Kurt Weill, γαλλικό chanson, ροκ, ανατολίτικες μελωδίες και αρκετούς αυτοσχεδιασμούς μαζί με πληθώρα από σαμπλς.
Η Αμερικανός κιθαρίστας Marc Ribot συμμετείχε στο πρώτο ιστορικό σχήμα των Lounge Lizards για να συνεχίσει την πορεία του με σημαδιακές συνεργασίες: Tom Waits, Elvis Costello, John Zorn και να ασχοληθεί τα τελευταία με την Κουβανική μουσική. Στην εποχή του κορονοϊού έγραψε με τρίο του, Ceramic Dog, ένα άλμπουμ με τίτλο, «HOPE», σε ένα ψυχεδελικό φολκ, ρέγγε, ροκ εν ρολ, μινιμαλιστικό ύφος με την φωνή του Ribot να ακούγεται σαν μεταμοντέρνος Captain Beefheart, -με ριζοσπαστικά, ευφάνταστα στιχάκια!
Για περισσότερες πληροφορίες εδώ: https://www.facebook.com/AN-MUSIC-194639600602630
