«Ο Γυάλινος Κόσμος», του Τενεσί Ουίλιαμς

«Ο Γυάλινος Κόσμος» του Τενεσί Ουίλιαμς μέσα από τον γυάλινο κόσμο της οθόνης. Ο Γιώργος Νανούρης και οι συνεργάτες του «έσπασαν» -για λίγο- τον γυάλινο κόσμο της πανδημίας, της καραντίνας, της απομόνωσης. Η αξιοποίηση της τεχνολογίας έφερε κάτι από τη μαγεία του θεάτρου στα σπίτια μας. Η ζωντανή μετάδοση (live streaming) απευθείας από τη σκηνή «Νίκος Κούρκουλος» του Εθνικού Θεάτρου πέτυχε τον σκοπό της: η αμεσότητα του θεατρικού μηνύματος «ταξίδεψε» μέσα από τις οθόνες, τις συσκευές, τα καλώδια HDMI… Όσοι εργάστηκαν για να βγει στον «αέρα» η παράσταση στις 23 Ιανουαρίου, το έκαναν με τη ψυχή τους. Σαν να ήταν το κοινό στην πλατεία και οι ανάσες των θεατών να γέμιζαν τον χώρο θεάτρου. Ο γράφων είδε την παράσταση χωρίς προβλήματα και αποζημιώθηκε από το τελικό αποτέλεσμα. Πρωτόγνωρη συνθήκη για να κάνεις θέατρο, αλλά το κοινό ανταποκρίθηκε. Σε τέτοιο βαθμό που ο σέρβερ δεν άντεξε. Γι’ αυτό και ορισμένοι θεατές αντιμετώπισαν δυσκολίες στην παρακολούθηση της παράστασης.

Ο Γιώργος Νανούρης δημιούργησε μια σφιχτοδεμένη και απόλυτα λειτουργική παράσταση. Ο ρυθμός της δεν χαλάρωσε σε κανένα σημείο, η ατμόσφαιρα υποβλητική από το ξεκίνημα και ο χώρος που είχαν ηθοποιοί για να δράσουν άπλετος. Οι τέσσερις πρωταγωνιστές συνεργάστηκαν πολύ καλά και μας μετέφεραν με πειστικό τρόπο το μήνυμα του Τενεσί Ουίλιαμς. Όλοι βρισκόμαστε στον γυάλινο κόσμο μας και όλοι δυσκολευόμαστε να τον κατοικήσουμε. Ευχή και κατάρα ο γυάλινος κόσμος. Τον χρειαζόμαστε για να προχωρήσουμε, να κάνουμε την υπέρβαση, να ζήσουμε όπως θέλουμε. Τυραννικός γίνεται όταν δειλιάζουμε, φοβόμαστε και απλά οργιζόμαστε. Η ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο είναι το μήνυμα του «Γυάλινου Κόσμου», αλλά είναι τόσο ευαίσθητη που μπορεί να σπάσει με το φύσημα του ανέμου.

Στην Αμερική της μεγάλης Υφεσης, ο Τομ, νεαρός ποιητής, ασφυκτιά στη δουλειά του και στο μικρό διαμέρισμα που μοιράζεται με τη μητέρα και τη μεγαλύτερη αδερφή του, τη Λόρα. Η Λόρα είναι φοβισμό πλάσμα που προτιμά τη συλλογή της από γυάλινα ζωάκια από τους ανθρώπους. Η Λόρα κουτσαίνει στο ένα πόδι. Η εικόνα της δεν αρέσει στην φοβική, συντηρητική κοινωνία της εποχής. Ο πατέρας έχει εγκαταλείψει την οικογένεια και η μητέρα, η Αμάντα Ουίνγκφιλντ, προσπαθεί να σώσει την τύχη της. Καταπιέζει τα παιδιά της, θέλει να τα αποκαταστήσει με τον τρόπο της. Κυρίως τη Λόρα. Θέλει να της δώσει εφόδια και ένα σπιτικό με τον τρόπο της. Η Λόρα όμως θέλει να μείνει στον γυάλινο κόσμο της και εκεί να βρει τη διέξοδο. Ο αδερφός της θέλει να ξεφύγει απ’ αυτόν και να ταξιδέψει. Η μητέρα τους θέλει να αφήσει τον γυάλινο κόσμο που της επιβάλλουν άθελα τους τα παιδιά της και να μείνει μόνη, να ηρεμήσει. Όταν έρχεται επίσκεψη στο σπίτι τους ο Τζιμ Ο’ Κόνορ, φίλος και συνάδελφος του Τομ, πιστεύουν ότι οι προσδοκίες τους θα ικανοποιηθούν. Διαψεύδονται. Και αυτός είναι παγιδευμένος στον γυάλινο κόσμο του. Δεσμευμένος με άλλη γυναίκα και σε αναζήτηση επαγγελματικής επιτυχίας. Ο κόσμος όλων γκρεμίζεται, όμως ο εύθραυστος της Λόρας αντέχει.

Και οι τέσσερις ήρωες είναι δύσκολοι στον χειρισμό τους. Οριακοί. Σε μεταιχμιακή κατάσταση. Η Λένα Παπαληγούρα είναι συγκρατημένη, προσεκτική και αθώα όπως η ηρωίδα της. Ο Κωνσταντίνος Μπιμπής δικαίως είναι περισσότερο οργισμένος και το δείχνει με πειστικό τρόπο. Ο Αναστάσης Ροϊλός αν και κάπως διστακτικός στην αρχή, μετά πλησίασε το θάρρος και την ανασφάλεια του ήρωα του. Τέλος, η Αννα Μάσχα «γεμίζει» τη σκηνή με την πληθωρική παρουσία της μάνας. Η προσπάθεια της να κρατήσει την ελπίδα ζωντανή αποτυπώθηκε κρυστάλλινα. Υπέροχη!

Το σκηνικό της Μαίρης Τσαγκάρη λιτό και βοηθητικό για τους ηθοποιούς, ενώ στον χαρακτήρα του έργου ταίριαξε η μουσική του Θοδωρή Οικονόμου. Ομορφα τα κοστούμια των Γρηγόρη Τριανταφύλλου, Δημήτρη Αλεξάκη.

Τα γυάλινα ζωάκια της Λόρας ήταν γυάλινες λάμπες. Εύστοχη κίνηση διότι το φως σε αυτές τις λάμπες, το γυαλί, συμβόλισαν τη λεπτή ισορροπία ελπίδας-καταστροφής. Επίσης, οι σκηνές που ο Τζιμ και η Λόρα χορεύουν και φιλιούνται έδειξαν την εξυπνάδα του Νανούρη. Για την αποφυγή της επαφής στον χορό επιλέχθηκε παντομίμα και στο φιλί η ένωση μέσω σκιών!

Ταυτότητα παράστασης

Μετάφραση: Στέλιος Βαφέας

Σκηνοθεσία-φωτισμοί: Γιώργος Νανούρης

Σκηνικά: Μαίρη Τσαγκάρη

Κοστούμια: Γρηγόρης Τριανταφύλλου, Δημήτρης Αλεξάκης

Μουσική: Θεόδωρος Οικονόμου

Βοηθός ενδυματολόγων: Δέσποινα Ιγνάτογλου

Φωτογράφος παράστασης: Μαριλένα Βαϊνανίδη

Διανομή

Αννα Μάσχα: η μητέρα, Αμάντα Ουίνγκφιλντ

Λένα Παπαληγούρα: η κόρη, Λόρα Ουίνγκφιλντ

Κωνσταντίνος Μπιμπής: ο γιος, Τομ Ουίνγκφιλντ

Αναστάσης Ροϊλός: ο επισκέπτης, Τζιμ Ο’ Κόνορ