Ο δεκάλογος του «καλού μαχητή» από αλ Νούσρα και FSA στις οθόνες μας

«Η Δύση θεωρεί ακραίους τους ισλαμιστές που μάχονται εδώ στη Συρία. Αν ρωτήσετε τον κόσμο, θα σας πει ότι δεν υπάρχουν καλύτεροι άνθρωποι από τους μαχητές της αλ Νούσρα και της Αχράρ αλ Σαμ» «Μας σκοτώνουν επειδή είμαστε με τον Αλλάχ, επειδή είμαστε πιστοί». Αυτές, μεταξύ άλλων, ήταν μερικές από τις κυρίαρχες διαπιστώσεις – δηλώσεις που έδιναν το στίγμα στο ντοκυμαντέρ ALEPPO: NOTES FROM THE DARK  το οποίο προέβαλε μετά τα μεσάνυχτα, την Τρίτη 27 Μαρτίου 2018, η ΕΡΤ 1.  Σύμφωνα με την επίσημη παρουσίαση του κρατικού καναλιού πρόκειται για ένα «συγκλονιστικό ντοκυμαντέρ» στο οποίο «ένας δημοσιογράφος, ένας μικροπωλητής, ένας κληρικός, ένας ηθοποιός, ένας γιατρός και ένας μαγαζάτορας παλεύουν να επιβιώσουν αλλά και με τη μαύρη απελπισία που τους κυριεύει, δίπλα στις βόμβες που εκρήγνυνται και ανάμεσα στα διασταυρούμενα πυρά. Οι τραυματίες και οι νεκροί καθημερινό θέαμα, η ανθρωπιστική βοήθεια και οι ταραχές στους δρόμους, η θρησκεία τους που είναι η ταυτότητά τους και η παρηγοριά τους. Αυτό το συγκλονιστικό ντοκιμαντέρ αποτελεί μοναδική μαρτυρία, καθώς οι δημιουργοί του κατέγραψαν τη ζωή επί 44 ημέρες στη βομβαρδισμένη, μαρτυρική πόλη.»

Το ντοκυμαντέρ πολωνο(!)-συριακής παραγωγής, όπως αναφέρεται, (πίσω από το πολωνικό δίκτυο TVN όπως ανακαλύψαμε βρίσκεται πλέον το αμερικανικό Discovery Channel), στην μία και πλέον ώρα της διάρκειάς του παρακολουθεί από κοντά τους «εξεγερμένους – απελευθερωτές», όπως αναφέρονται πολλάκις, στο Χαλέπι το καλοκαίρι του 2013. Οι αναφορές σχεδόν όλων είναι σε ακραίες ισλαμιστικές οργανώσεις και αυτό δεν κρύβεται σε καμία περίπτωση.  Μικρά αγόρια με μπαντάνες σε μαύρο χρώμα στο κεφάλι όπου αναγράφονται στίχοι από το Κοράνι, αλλεπάλληλες ατάκες για το πόσο πολύ θέλουν (και τα μικρά παιδιά) να πεθάνουν σαν μάρτυρες για να πάνε στον Παράδεισο, αλλά και πόσο πολύ αυτό τιμά τους γονείς. Χαρακτηριστική η φράση ενός από τους πρωταγωνιστές, ο οποίος, όντας ο ίδιος μέλος – μαχητής ισλαμιστικής οργάνωσης, εμφανίζεται μαζί με τα 4 ή 5 παιδιά του για να δηλώσει ότι είναι έτοιμος να τα θυσιάσει όλα στο όνομα του Αλλάχ.

Στην περισσότερο από μία αυτή ώρα, η εικόνα γυναικών είναι μόνο στο περιθώριο. Η σύζυγος του ενός πρωταγωνιστή που τον ετοιμάζει για την μάχη δίνοντάς του χειρομβομβίδες, μια σειρά γυναικών που περιμένει να πάρει τρόφιμα, μια μαντηλοφορούσα γυναίκα που παρακολουθεί τις ειδήσεις στην τηλεόραση και ένα μικρό κοριτσάκι (το μόνο με το κεφάλι ακάλυπτο) το οποίο απαριθμεί με την παρότρυνση ενός γενειοφόρου ενόπλου τους νεκρούς συγγενείς του, όπως λέει, και όταν της λένε ότι θα σκοτώσουν τον Άσαντ σε αντίποινα για όσα της έκανε λέει χαμογελώντας «όχι γιατί είναι χάραμ (αμαρτία)».  Παιδιά όχι μεγαλύτερα των 10 ετών κυκλοφορούν διαρκώς στις προβαλλόμενες εικόνες με όπλα μεγαλύτερα από το μπόι τους. Διαδηλώσεις κατά του Άσαντ με τη συμμετοχή, εννοείται, μόνο ανδρών όπου όταν το σύνθημα που ακούγεται είναι το «Άραβες ενωμένοι», διακόπτεται από τον επικεφαλής κληρικό που διορθώνει: «όλα για τον Αλλάχ» όχι «Άραβες ενωμένοι».

Σε πολλά σημεία η μουσική υπόκρουση θυμίζει κάτι από τα μετέπειτα video χολλυγουντιανής αρτιότητας του ISIS ενώ οι μαύρες σημαίες των τζιχαντιστών παρελαύνουν διαρκώς μπροστά στα μάτια μας με τους υποστηρικτές τους να διατείνονται συνεχώς για το πόσο καλοί είναι και πόσο κακό το συριακό καθεστώς.  Εννοείται ότι όλη αυτήν την ώρα δεν υπάρχει πουθενά η «άλλη πλευρά», όχι μόνο στην επίσημη εκδοχή της, αλλά έστω στην εκδοχή ενός πολίτη.

Κυρίαρχοι και οι εκπρόσωποι του FSA (Ελεύθερος Συριακός Στρατός), της οργάνωσης που στήθηκε ως αντίπαλο δέος στο συριακό καθεστώς και της οποίας η χρηματοδότηση είναι γνωστό πλέον σε όλους ότι προερχόταν από τις ΗΠΑ, και ειδικότερα τη CIA που προσπάθησε πολλάκις και να τον εκπαιδεύσει σε στρατόπεδα εντός Τουρκίας, και από πετρελαιομοναρχίες όπως η Σ. Αραβία και το Κατάρ που αν μη τι άλλο δεν φημίζονται για τις δημοκρατικές ευαισθησίες και τις εξεγερσιακές τους ροπές. Ήδη από το 2012 – 2013, ο FSA είχε αρχίσει να χάνει τη «λάμψη» του και τα ηνία αναλάμβαναν  οι καθαρά ακραίες ισλαμιστικές οργανώσεις όπως η αλ Νούσρα και το ISIS, με πολλούς άνδρες του «Ελεύθερου Συριακού Στρατού» εύκολα να μεταπηδούν στα «νέα σχήματα». Πρόσφατα, δε, ένοπλοι από τις ισλαμιστικές αυτές οργανώσεις, όπως και τον FSA αποτέλεσαν την εμπροσθοφυλακή των τουρκικών δυνάμεων στην μάχη για την Αφρίν απέναντι στους Κούρδους. Το τι πραγματικά ήταν και τι έκανε, δε, αυτός ο «στρατός των απελευθερωτών» είναι γνωστό εδώ και καιρό και μάλιστα από πηγές κάθε άλλο παρά φιλο-ασαντικές..

Το ερώτημα όμως απευθύνεται προς την διοίκηση της ΕΡΤ και προς τους πολιτικούς της προϊστάμενους… Για ποιον ακριβώς λόγο το κοινό του κρατικού καναλιού παρακολούθησε μεταμεσονυκτίως την Τρίτη  ένα ντοκυμαντέρ απροκάλυπτης ισλαμιστικής προπαγάνδας και μάλιστα, πλέον, παλαιάς κοπής, δεδομένων των στοιχείων που έχουν δει το φως της δημοσιότητας από το 2013 και μετά; Προς τι όλο αυτό το απεχθές θέαμα, και μάλιστα υπό πρίσμα ηρωικό, τύπων που δηλώνουν σαφώς ισλαμιστές, για την ακρίβεια μέλη των επίσημων παρακλαδιών της αλ Κάιντα; Ποιος αρρωστημένος νους θεώρησε ότι αυτό το προπαγανδιστικό υλικό (που σαφώς υπολειπόταν βέβαια των άριστων video του ISIS ένα – δύο χρόνια αργότερα) αφορούσε το ελληνικό κοινό; Και για ποιο λόγο θα μπορούσε να το αφορά;

Αν παρουσιαζόταν όταν ακόμη υπήρχαν διαδεδομένες αυταπάτες για το ρόλο των αλ Νούσρα, της Αχράρ αλ Σαμ ακόμη και του Ελεύθερου Συριακού Στρατού, ή έστω δεν ήταν τόσο ξεκάθαρο όσο είναι πια σήμερα, ότι επί συριακού εδάφους βρίσκεται σε εξέλιξη μια αντιπαράθεση δυνάμεων που ξεπερνούν κατά πολύ τα όρια της χώρας και που αντανακλούν συμφέροντα ακόμη πιο μεγάλα από τα όρια της χώρας, ίσως θα είχε κάποιο νόημα. Τώρα, όμως, ούτε καν επίκαιρο δεν ήταν. Αντίθετα ήρθε σε μια στιγμή, που όλοι γνωρίζουμε το ρόλο των ακραίων ισλαμιστών και του FSA, των τζιχαντιστών και των υποστηρικτών τους (τόσο εντός όσο και εκτός Συρίας) πλέον και  είναι πολύ πρόσφατες οι εικόνες των κακοποιημένων, ακρωτηριασμένων κορμιών των γυναικών του YPG στο Αφρίν από τους μαχητές του, το πλιάτσικο που έκαναν, οι αγριότητές τους.

Ποιος επιλέγει αυτά τα ντοκυμαντέρ στο Ραδιομέγαρο; Και με ποιο κριτήριο; Θα είχε ενδιαφέρον να μας πει τους λόγους της επιλογής του συγκεκριμένου και στην παρούσα χρονική στιγμή.