Ο Θέμος Σκανδάμης και "η ελπίδα να φτιάξουμε το δικό μας καινούργιο σπίτι"
...όντας ανέστιοι, πλάνητες και πένητες"
Ο Θέμος Σκανδάμης, αφού έσπειρε την αμφιβολία για την αξία της σοβαρότητας και θέρισε τη βεβαιότητα ότι τα πιο σοβαρά πράγματα λέγονται στ’ αστεία, και λίγο πριν την κυκλοφορία του καινούργιου του δίσκου με τίτλο “ Το σπίτι μου”, έρχεται για μια μοναδική εμφάνιση στο ΙΛΙΟΝ plus.
Βρεθήκαμε μαζί του για μια συζήτηση πριν ανεβεί στη σκηνή και ιδού το αποτέλεσμα:
[hr]
Ας ξεκινήσουμε με κάτι εντελώς κλισέ. Από πότε θυμάσαι τον εαυτό σου να ασχολείται με τη μουσική;
[hr]
Από 7 – 8 χρονών που κοπάναγα ψυγεία, γραφεία και θρανία, καθώς και οτιδήποτε άλλο μπορούσε να βγάλει ήχο, προς μεγάλη ευχαρίστηση δική μου και μεγάλη δυσαρέσκεια των γύρω.
[hr]
Έχεις καταπιαστεί τόσο με τη μουσική όσο και με το θέατρο. Με συνεργασίες από τη Μάρθα Φριντζήλα ως την ομάδα Τσιριτζάντζουλες. Σε κέρδισε τελικά η μουσική αλλά σου αρέσει η οπτική της σύνδεσης των διαφόρων μορφών τέχνης; Θα μπλεκόσουν ξανά με το θέατρο ή με προσπάθειες που παντρεύουν τα δύο είδη?
[hr]
Δεν υπάρχει κανείς λόγος να προσπαθήσει κανείς να παντρέψει τα δύο είδη, διότι αποτελούν ενότητα ούτως ή άλλως. Το θέατρο εμπεριέχει τη μουσική και αντιστρόφως. Αυτό που με έκανε να αφοσιωθώ στην τραγουδοποιία είναι η δυνατότητα και η ανάγκη να πω τις δικές μου ιστορίες με τον τρόπο που με ευχαριστεί περισσότερο, δηλαδή τραγουδώντας. Ωστόσο στη σκηνή χορεύω επίσης και αφηγούμαι άνευ μουσικής, οπότε δεν νοιώθω ότι έχω πάρει καμία μεγάλη απόσταση από το θέατρο.
[hr]
Ποιες είναι οι εντυπώσεις σου από τις μέχρι τώρα δισκογραφικές σου απόπειρες – εμπειρίες; Όπως και οι προσδοκίες σου από τον δίσκο που ετοιμάζεις, εν ονόματι “το σπίτι μου”;
[hr]
Είναι κουραστικό πράγμα το στούντιο για μένα. Είναι σαν να προσπαθείς να φτιάξεις ένα ομοίωμα του εαυτού σου που θα ικανοποιεί τους ακροατές εν τη απουσία σου, και φεύγοντας θα υπογράφει με το όνομά σου. Έχει και πλάκα βέβαια αυτό. Μπορείς να το κάνεις όπως θες. Με τερατώδη μέλη, καταπληκτικό κορμί, υπέροχο πρόσωπο κ.τ.λ. Ο κίνδυνος βεβαίως είναι αυτός που αντιμετώπισε και ο Δρ Φρανκενστάιν. Η βασική προσπάθεια του καινούργιου δίσκου είναι να αποτυπώσουμε την ενέργεια των ζωντανών εμφανίσεων γι αυτό και ηχογραφήθηκε σχεδόν εξολοκλήρου live. Στο στούντιο μεν αλλά σε πραγματικό χρόνο χωρίς μετρονόμους κλπ. Η προσδοκία μου είναι απλή και κοινότυπη. Να ακούσει τα τραγούδια όσο το δυνατόν περισσότερος κόσμος. Έχω πάντα αυτή την αίσθηση, ψευδή ή αληθινή, ότι γράφω λαϊκά τραγούδια. Θα δείξει…
[hr]
Ο τίτλος “το σπίτι μου” έχει κάποια συγκεκριμένη ιστορία, αλληγορία, ερμηνεία από πίσω; Μια κάποια ανάγκη επιστροφής σε “μία πιο ασφαλή συνθήκη”, κάτι νοσταλγικό; Ή κάτι άλλο;
[hr]
Τίποτα νοσταλγικό δεν έχει ο τίτλος. Το αντίθετο μάλιστα. Δεν πρόκειται για την ανάμνηση του παλιού σπιτιού που μεγαλώσαμε, αλλά για την προσπάθεια και την ελπίδα να φτιάξουμε το δικό μας καινούργιο σπίτι, όντας ανέστιοι, πλάνητες και πένητες. Το ζήτημα δεν είναι η ασφάλεια, μία λέξη για χάρη της οποίας έχουν βομβαρδιστεί χιλιάδες σπίτια, αλλά η ανάγκη να βρεθεί μία προσωπική αλήθεια άξια υπεράσπισης.
[hr]
Από την παραδοσιακή μουσική στη λαϊκή και ξανά πίσω σε πιο ροκ, τζαζ, ποπ ηχοχρώματα. Κάπου όλα αυτά βαφτίζονται έντεχνο στη μουσική σκηνή της χώρας. Σου αρέσουν τέτοια μπερδέματα; Κάποιος μπορεί να αναρωτηθεί αν γίνεται κάτι τέτοιο αποτελεσματικά. Χάνει ή κερδίζει σε μαγεία μια τέτοια μίξη;
[hr]
Το τι βαφτίζεται πώς, είναι γνωστό πλέον σε όλους ότι δεν έχει καμία σημασία. Αυτό που προσπαθώ εγώ, είναι να είμαι πιστός στα φαντάσματά μου που λέει και ο Μπόρχες, και ως γνωστόν τα φαντάσματα δεν καταλαβαίνουν από είδη.
[hr]
Δώσε μας τώρα αντανακλαστικα, ελληνόφωνους και αγγλόφωνους, τους 5 -6 μουσικούς ή γκρουπ που θεωρείς ότι σε έχουν επηρεάσει περισσότερο σε αυτό που κάνεις μουσικά σήμερα.
[hr]
Διονύσης Σαββόπουλος, Michael Jackson, Tom Waits, Μάρκος Βαμβακάρης, Τζίμης Πανούσης, Leonard Cohen, Daniel Johnston, Μέντης Μποστατζόγλου (Μποστ), William Shakespeare, Nirvana, Χειμερινοί Κολυμβητές…
[hr]
Όλα τα τελευταία χρόνια ανεξαρτήτως συγκεκριμένων πολιτικών αναλύσεων όλοι συμφωνούν ότι ζούμε σε πολύ δύσκολες οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες στην Ελλάδα. Πως αυτό επηρεάζει τους μουσικούς και τη μουσική;
[hr]
Δυσκολεύει τη δημιουργία εν γένει. Γιατί δεν δημιουργεί κανείς σε κενό κοινωνικό. Και σε οικονομικό και σε κοινωνικό και σε ψυχολογικό επίπεδο υπάρχει στενοχώρια, δηλαδή στενότητα χώρου. Σε αυτό τον στενότερο χώρο καλείται κανείς να φτιάξει ότι είναι να φτιάξει και να βρει ή να ανοίξει τις χαραμάδες από όπου μπορεί να μπει λίγο φως. Για να μην παρεξηγηθώ, αυτό δεν σημαίνει καμία με το στανιό αισιοδοξία, σαν αυτή που μας έχουν φορέσει σαν νάρθηκα κόμματα και διαφημιστές. Αλλά ούτε και την αυτολύπηση της εποχής που είναι αν μη τι άλλο ανιστόρητη. Είναι αυτό που έγραψε ο Μπέκετ νομίζω: Όταν είσαι βουτηγμένος μέχρι το λαιμό στα σκατά δεν μένει παρά να τραγουδήσεις.
[hr]
Αυτά που συμβαίνουν γύρω σου νιώθεις την ανάγκη να τα εκφράσεις κάπως μέσα από την ενασχόληση με τη μουσική με κάποιον δικό σου τρόπο; Ή προτιμάς να είναι ένα πεδίο που να μένει ανεπηρέαστο από τέτοιες σκέψεις;
[hr]
Είναι αδύνατον να μένει το πεδίο της δημιουργίας ανεπηρέαστο από ότι συμβαίνει γύρω. Αυτό που επιθυμώ είναι να εκφράζω τη σχέση μου με το γύρω με ειλικρίνεια, ακρίβεια αλλά και με την πρόθεση της υπέρβασης. Το χιούμορ είναι συχνά ένα εργαλείο που με βοηθάει σ’ αυτό. Επιτρέπει να σηκώσεις τη φουστίτσα της πραγματικότητας και να ρίξεις μια ματιά από κάτω…
[hr]
Τέλος, τι να περιμένουμε να ακούσουμε στο ΙΛΙΟΝ plus στις 23 Νοέμβρη, στην Αθήνα;
[hr]
Στις 23 Νοέμβρη στο Ίλιον Plus θα παρακολουθήσετε μία μουσική παράσταση βασισμένη στα τραγούδια και τις ιστορίες που έχω συλλέξει από την καθημερινότητα μου στην Αθήνα. Επειδή όμως το εδώ και τώρα περιλαμβάνει και το εκεί και τότε, έρχονται και μας συμπαρίστανται ο δραματικός Αττικ, ο γενναίος Βαμβακάρης, ο στοχαστικός Leonard Cohen και άλλα φαντάσματα. Η ορχήστρα αποτελείται από τους εξαιρετικούς Τώνια Ραλλη, Αλέξανδρο Δανδουλάκη, Νίκο Παπαβρανούση και Διονύση Μακρή με τους οποίους είχα τη χαρά και την τιμή να συνεργαστώ και για τον επερχόμενο δίσκο. Είναι ίσως η πιο δυναμική ορχήστρα που είχα μέχρι τώρα και ανυπομονώ…
