Ο "κωλοπαιδισμός" στην κοινωνία του hip-hop.
Ο πολύς Lil'Wayne μήπως είναι λίγο ρατσιστής και σεξιστής;

Τις τελευταίες μέρες ο Lil’Wayne, ένας από τους γνωστότερους rapper στην Αμερική, αλλά και σε όλο τον κόσμο, σε μία συνέντευξή του, τού ζητήθηκε να καταθέσει τη γνώμη του σχετικά με την οργάνωση Black Lives Matter, αλλά και την σημασία που έχει το κίνημα αυτό. Η απάντησή του ήταν η παρακάτω:
“Don’t come at me with that dumb sh*t. My life matter. Especially to my bitches.”
Έπειτα από αυτή του την “κωλοπαιδίστικη”, ρατσιστική και άκρως σεξιστική δήλωση, δέχτηκε πολύ σκληρή κριτική με αποτέλεσμα, κλασικά, να πάρει πίσω την απάντηση, λέγοντας τα συνηθισμένα πια τσιτάτα τύπου “δεν καταλάβατε καλά, εγώ είπα αυτό…”, “όχι δεν εννοούσα εκείνο, αλλά το άλλο”, πράγματα, δηλαδή, με τα οποία και ένα παιδί 5 χρονών μπορεί να γελάσει.
Στο κείμενο αυτό δε θα σταθούμε τόσο, στο κατά πόσο τέτοιες ρατσιστικές απόψεις μπορούν να είναι ανεκτές στο hip-hop μιας και, ευτυχώς, δεν είναι αντίθετα με τις σεξιστικές απόψεις, τις οποίες, όπως έχω ξαναγράψει σε κείμενο, ούτε κατά διάννοια το hip-hop παγκοσμίως δεν έχει κριτικάρει.
Αν παρατηρήσουμε ξανά την απάντηση του Lil’Wayne, τότε το βασικό πράγμα που θα δούμε είναι πως ο ίδιος θεωρεί τον εαυτό του τόσο μεγάλο και τρανό που μπορεί να πει οτιδήποτε, οπουδήποτε και οποιαδήποτε στιγμή γιατί ακριβώς είναι ο Lil’Wayne.
Αντίστοιχα, ο Tus έγραψε τραγούδι για το trafficking, διότι είναι ο Tus και μπορεί να πει οτιδήποτε, οπουδήποτε και οποιαδήποτε στιγμή, γιατί ακριβώς είναι ο Tus.
Ο Μηδενιστής δήλωσε ανοιχτά υποστηρικτής της Χρυσής Αυγής, διότι είναι ο Μηδενιστής και μπορεί να πει οτιδήποτε, οπουδήποτε και οποιαδήποτε στιγμή, γιατί ακριβώς είναι ο Μηδενιστής.
Αυτό το φαινόμενο, προφανώς, το συναντάμε παντού, αλλά σχεδόν το 95% των rappers παγκοσμίως από τους στίχους τους και τη στάση τους διεκδικούν σθεναρά τον τίτλο του “κωλόπαιδου”. Θαυμάζουν οι ίδιοι τις ικανότητές τους στο rap, χωρίς ποτέ να δέχονται κριτική, απειλούν, διαδίδουν φήμες, συκοφαντούν και συμπεριφέρονται έτσι ώστε να μας δείξουν πως κάνουν κουμάντο ή όπως (προκαλώντας άφθονο γέλιο) το αποκαλούν “ελέγχω την φάση”. Αυτή η κατάσταση είναι ο συνδετικός κρίκος των rappers της undergound σκηνής με αυτούς της (ακόμα και βαριάς) βιομηχανίας του hip-hop.
Όταν κάποιος από τους υπόλοιπους “κοινους θνητούς” περάσει σε μία κριτική, τότε ξεκινά το “βιολί” της πολιτικής ορθότητας. Η κριτική που δέχονται οι rappers ποτέ δεν είναι αυτή που πραγματικά τους αναλογεί, αλλά είναι ένα αποτέλεσμα συνωμοσιολογίας που σκοπεύει στην εκθρόνισή τους. Η κριτική που δέχονται οι rappers ποτέ δεν μπορεί να είναι σωστή, διότι εξ’αρχής έχουν δίκιο και τα κοράκια της πολιτικής ορθότητας θέλουν να κλέψουν ένα κομμάτι από την πίτα της δόξας τους.
Όταν, όμως, τα κοράκια της πολιτικής ορθότητας από μειοψηφία αρχίζουν και πληθαίνουν, τότε αυτομάτως μετατρέπονται σε “κοινό” από το οποίο ο rapper και η επιβίωσή του ως τέτοια εξαρτώνται άμεσα. Από εκείνη την στιγμή και έπειτα αρχίζουν τα πισωγυρίσματα και τα “εγώ δεν έκανα, δεν είπα, δεν εννοούσα, δεν ήθελα να προκαλέσω αυτό…”.
Από το παραπάνω μπορούμε να συμπεράνουμε, λοιπόν, πως το αόρατο χέρι της πολιτικής ορθότητας που υπάρχει για να κρίνει και να καταστρέφει καριέρες δεν είναι καν αόρατο χέρι. Για την ακρίβεια δεν υπάρχει. Είναι ένα φανταστικό χέρι το οποίο οι δεχόμενοι κριτική δημιουργούν, προκειμένου να καταφέρουν να αποφύγουν έμμεσα την κριτική και να μη χρειαστεί να απαντήσουν. Ή τέλος πάντων για να νομίζουν ότι απάντησαν.
Το γεγονός πως όταν η κριτική ασκείται πλειοψηφικά έχει την δυνατότητα να εκθρονίσει “βασιλιάδες” δείχνει έναν συσχετισμό ικανό να μας κάνει να μιλήσουμε για την μουσική ως πεδίο κοινωνικής αντιπαράθεσης. Και ο ανταγωνισμός αυτός που μπορεί να αναπτυχθεί στους κόλπους του hip-hop είναι ικανός να χτυπήσει στη ρίζα του την αριστοκρατία των rappers και με την σειρά του την αριστοκρατία σε όλη την κοινωνία.
Ας αφήσουμε πίσω την κουλτούρα του “κωλόπαιδου” και να βάλουμε μπροστά την κουλτούρα του ανθρώπου που σέβεται, αγωνίζεται, διεκδικεί είτε μέσω της μουσικής του είτε απλά στη ζωή του.
VoxPopuli
Παραγωγός πειραματικού hip-hop, beatmaker και dj από την Αθήνα.