"Έγινα αριστερός όταν διάβασα τους Άθλιους του Ουγκώ"
Ο Ροβήρος Μανθούλης μιλάει σΤο Περιοδικό για την τέχνη, τις πολιτικές εξελίξεις, την ΕΡΤ και τις "Ακυβέρνητες Πολιτείες"
Συνέντευξη: Δ. Κεχρής, Ε. Παγκαλιά, Α. Φράγκος
Δημοσιεύουμε το δεύτερο μέρος της χειμαρρώδους συζήτησης με τον Ροβήρο Μανθούλη. Συναντήσαμε τον πολυσχιδή δημιουργό στο στέκι των εκδόσεων Γαβριηλίδη, να μιλήσουμε για το καινούργιο του βιβλίο, τις «Μεταμορφώσεις της Αφροδίτης», το οποίο αναφέρεται στην αναπαράσταση του γυναικείου ιδεώδους στην τέχνη, μέσα σε έργα από την αρχαιότητα μέχρι και τον 20ο αιώνα
Τελικά, μέσα στις δυόμιση ώρες της συνάντησής μας, αναπόφευκτα μιλήσαμε για την Ιστορία, την Πολιτική, την Αριστερά, την ΕΡΤ.
Διαβάστε εδώ το πρώτο μέρος της συνέντευξης, με επίκεντρο το βιβλίο, τις “μεταμορφώσεις της Αφροδίτης” μέσα στην Ιστορία και την τέχνη.
………………………………………………………………………………………………………………………………………………
Πώς βλέπετε τις τελευταίες πολιτικές εξελίξεις;
Βλέπω τί γίνεται αυτές τις μέρες στο Eurogroup, διάφορους τύπους από δω κι από κει, και βαριέμαι. Αν κάποια πράγματα έχουν συμφωνηθεί και πρέπει να γίνουν, είναι δυνατόν να μην τα κάνουν; Τί νόημα έχει να μαζεύονται και να μιλάνε με τις ώρες και να γίνονται ξανά τα ίδια; Πηγαινοέρχονται στις Βρυξέλλες, άλλοι ντυμένοι με γραβάτες και άλλοι χωρίς, και ασχολούνται κάθε μέρα τα κανάλια με το τί φορούσε ο καθένας και με τα κουτσομπολιά. Και τί λένε; Είναι μια κατάσταση τρελή. Ποτέ δεν έχει ξανασυμβεί αυτό. Αισθάνομαι ότι όλα αυτά είναι άχρηστα. Χρειάζεται να ασχοληθούμε με πολύ πιο ουσιαστικά πράγματα που να εκπαιδεύουν τον κόσμο. Με μαθηματική ακρίβεια είναι από χτες γνωστό το τί θα γίνει. Όλοι το ξέρουμε. Είναι κάτι που έχει προαποφασιστεί. Αυτοί κάνουν ότι υποστηρίζουν τα συμφέροντα των πολιτών τους, αλλά στην πραγματικότητα, αν θέλουν να παραμείνει και η Ελλάδα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, χρειάζεται να δώσουν και κάτι από αυτά που ζητάει η Ελλάδα. Μια ενίσχυση, ένα κούρεμα. Η ελληνική πλευρά με λίγα λόγια λέει: «Θα σας δώσουμε ένα μέρος των χρημάτων τώρα και τα υπόλοιπα σε 50 ή 100 χρόνια, αφού αναπτύξουμε την οικονομία μας. Δεν έχουμε να σας τα δώσουμε όλα τώρα. Θα χρεωκοπήσουμε και τότε ελάτε να τα πάρετε». Συνήθως, γίνονται πόλεμοι. Μπαίνει ο άλλος μέσα να πάρει αυτά που του χρωστάς. Τώρα δε θα γίνει κάτι τέτοιο. Απλά θα σε διώξουν από όλη αυτήν την παρέα. Και τότε και αυτοί δε θα πάρουν τίποτα! Το πρόβλημα αυτό που έχει τώρα η Ελλάδα μου θυμίζει μια προσωπική ιστορία που μου είχε συμβεί με την ΕΡΤ.
Τι είχε συμβεί;
Όταν ήρθε το ΠΑΣΟΚ, με φώναξαν να τους λύσω τα προβλήματα που είχαν δημιουργηθεί στην ΕΡΤ και δεν ήξεραν τί να κάνουν. Αφού πήγα και έλυσα τα ζητήματα, μετά μου ζήτησαν να κάνω και ένα σήριαλ. Τις «Ακυβέρνητες Πολιτείες», του Τσίρκα, ελληνογαλλική συμπαραγωγή. Οι Γάλλοι τα έβαλαν όλα τα χρήματα. Η ΕΡΤ έπρεπε να βάλει 60 εκατομμύρια δραχμές, για να γίνει αυτό. Δεν έβαλε σχεδόν τίποτα! Έβαλε μόνο 5 εκατομμύρια! Το σήριαλ πραγματοποιήθηκε με δάνειο. Το δάνειο είχε 25% επιτόκιο. Και οι τόκοι που μαζεύτηκαν ήταν τελικά πολύ περισσότεροι από τα 55 εκατομμύρια που έπρεπε να είχε βάλει η ΕΡΤ. Εγώ λεφτά δεν είχα να πληρώσω, ούτε περιουσία. Ζητάω, λοιπόν, κούρεμα. Αλλιώς, δε θα έπαιρνε τίποτα η τράπεζα. Και έτσι έγινε. Κουρεύτηκαν οι τόκοι και μετά από 10 χρόνια η ΕΡΤ έδωσε τα 55 εκατομμύρια απευθείας στην τράπεζα. Και όλα αυτά από μια ανίκανη διοίκηση στην ΕΡΤ. Μπορεί και να μου το πρότειναν, τώρα που το σκέφτομαι, να ασχοληθώ με το σήριαλ για να μην ασχοληθώ με την ΕΡΤ, ποιος ξέρει…
Το σήριαλ, ωστόσο, είχε μεγάλη επιτυχία!
Εγώ δέχτηκα να το κάνω, ενώ δεν κάνω ποτέ σήριαλ, επειδή ήταν το βιβλίο του Τσίρκα, το οποίο ήξερα καλά, και όταν το πρωτοδιάβασα ήθελα να το κάνω ταινία. Ήταν πολύ μεγάλο το κόστος, όμως. Χάρη στη γαλλική συμπαραγωγή και σε μια συμβολή ισραηλινή στα γυρίσματα, μπόρεσε και έγινε με μια σχετική ποιότητα, τέτοια που έκανε μεγάλη εντύπωση στη Γαλλία. Πρέπει να σας πω ότι εδώ παίχτηκε τότε 2-3 φορές το 1984, 1985, 1986. Στη Γαλλία παίχτηκε 50 φορές! Επί 15 χρόνια έκανε 50 αναμεταδόσεις. Μερικές φορές τελείωνε τη μια εβδομάδα και ξανάρχιζε αμέσως την επόμενη. Είχα βαρεθεί να το βλέπω.
Και εδώ το πολύ τρεις… Και ήταν καταπληκτικό αυτό το σήριαλ. Από τα καλύτερα που έχει παίξει η ελληνική τηλεόραση. Έχει πιάσει την ατμόσφαιρα του βιβλίου, έχει αποδώσει όλους τους χαρακτήρες, οι οποίοι ήταν πολύ στέρεοι.
Ναι, αλλά φαίνεται ότι δεν ήθελαν να το προβάλουν άλλο. Αυτό που έγινε στη Γαλλία ήταν εντυπωσιακό, αν σκεφτούμε ότι ήταν και δώδεκα επεισόδια. Υπήρχαν κάποιοι που είχαν δει ως παιδιά κάποιο επεισόδιο και έψαχναν να βρουν αυτά που είχαν χάσει. Εγώ δεν το έκανα σε ύφος σήριαλ, αλλά σαν ταινία. Στα σήριαλ, συνήθως, το κάθε επεισόδιο αφήνει ένα ερωτηματικό, κάτι ασαφές για να παραπέμψει στο επόμενο επεισόδιο. Εγώ έκλεινα κάθε επεισόδιο. Το κάθε επεισόδιο ήταν ολοκληρωμένη ταινία, δεν ήθελα να δημιουργεί αυτή τη φτιαχτή κατάσταση της αγωνίας του τί θα γίνει, ήθελα να ολοκληρώνεται. Και επίσης, είχε ακόμα ένα σπάνιο χαρακτηριστικό. Αντί να μιλούν όλοι μία γλώσσα, ο κάθε χαρακτήρας μιλούσε στη γλώσσα του, υπήρχαν 5-6 γλώσσες μέσα στο σήριαλ. Η Έμυ ήταν μια Ελβετίδα που μιλούσε 3 γλώσσες. Διάλεγα τους ηθοποιούς να μιλούν αρκετές γλώσσες, ώστε να συνεννοούνται και με τους υπόλοιπους. Τον Χωραφά, που έφερα από την Γαλλία, τον έφερα διότι μιλούσε και αγγλικά. Μη ξεχνάτε, ότι βρισκόμαστε στα Ιεροσόλυμα εκείνη την εποχή, σε μία πανσπερμία από Έλληνες, Ιταλούς, Αμερικάνους, Εγγλέζους, Γάλλους, Γιουγκοσλάβους, Εβραίους, Άραβες…όλοι αυτοί το 1942 βρίσκονται στα Ιεροσόλυμα, όσο διαρκεί ο πόλεμος. Άρα, καταλαβαίνετε ότι το σενάριο βγήκε σε 12 επεισόδια ελληνικά, 12 αγγλικά, 12 γαλλικά, 12 ιταλικά κ.ο.κ, καθώς όλοι όσοι έπαιζαν ήταν από τις αντίστοιχες χώρες. Δεν επέλεξα Έλληνες που να μιλούν αγγλικά. Αυτοί όλοι οι άνθρωποι μιλούσαν ο καθένας τη γλώσσα του και ακόμα και αν έπρεπε να μιλήσουν αγγλικά για να συνεννοηθούν μεταξύ τους, ο Γερμανός, ας πούμε, μιλούσε αγγλικά με γερμανική προφορά, οπότε ήταν αληθινό αυτό που συνέβαινε.
Και μιας και μιλάμε για τις Μεταμορφώσεις της Αφροδίτης, το σήριαλ είχε και αρκετό ερωτισμό.
Έτσι ήταν και το βιβλίο. Όταν λέει ο Τσίρκας ότι εμφανίζεται στα Ιεροσόλυμα η Έμυ, μια Αφροδίτη δηλαδή, όλο το σύνταγμα που βρισκόταν εκεί την είχε ερωτευτεί, την ερωτεύονταν όπου πήγαινε, και είχε τη φήμη της καταπληκτικής γυναίκας από το Κάιρο, ήταν το γυναικείο ιδεώδες. Αυτό ήταν ο Τσίρκας. Δεν θα μπορούσα να το κάνω αλλιώς. Στην ουσία ξεκινούν όλα από αυτή τη γυναίκα, πέρα από την πολιτική πλευρά. Αυτό είναι η Έμυ, ένας ερωτικός άνθρωπος, πίσω από τον οποίο υπάρχει μια θρησκευτική ιδέα ότι πρέπει να πέσει όσο γίνεται πιο χαμηλά και να αποκαθαρθεί, να πέσει στην κόλαση για να ανέβει στον παράδεισο εν ζωή. Το δηλώνει και μέσα στο βιβλίο αυτό η ίδια η Έμυ, αυτό έλεγε ο Τσίρκας. Ενώ είναι ερωτευμένη με τον Μάνο και αυτός μαζί της, ο Μάνος έχει άλλες σχέσεις κι εκείνη άλλες σχέσεις. Υπάρχει ένας πραγματικός έρωτας, αλλά εκδηλώνεται με διαφορετικό τρόπο από αυτόν που ξέρουμε. Αυτό είχα να κάνω, αυτό έκανα. Τολμηρό σήριαλ για την εποχή. Θα μπορούσα να το κάνω ακόμα πιο τολμηρό.
Πάει αρκετά κόντρα στο σοσιαλιστικό ιδεώδες της εποχής για τις σχέσεις, όντας κομμουνιστής και ο ίδιος ο Τσίρκας…
Ναι, και αυτό είναι που έχει ενδιαφέρον μέσα στο βιβλίο, δεν τους βλέπεις ποτέ μαζί στο κρεβάτι. Ένας φοβερός ερωτικός δεσμός, τον οποίο θα περίμενες να ολοκληρωθεί με την ερωτική τους συνεύρεση, όμως αυτό δεν συμβαίνει ποτέ! Πρόκειται ίσως για μια διαστροφή. Κι αυτή η διαστροφή είναι η κινητήριος δύναμη του έργου αυτού. Αυτή είναι και η πρωτοτυπία του. Κι έπρεπε να βγει με πολύ λίγα μέσα κιόλας. Ευτυχώς, καταφέραμε να το βγάλουμε, χάρη στη βοήθεια και τη συνεργασία…
Τί ακριβώς συνέβη με τη ΝΕΡΙΤ και ποιά ήταν η στάση σας απέναντι στο μαύρο της ΕΡΤ;
Ξέρετε τί έγινε με τη ΝΕΡΙΤ; Όταν έκλεισε η ΕΡΤ, ήμουν από τους πρώτους που διαμαρτυρήθηκαν και μάλιστα πολύ έντονα, από αυτούς που είχα δηλώσει κάθετα την αντίθεσή μου και το είχα διατρανώσει με κάθε τρόπο. Υποστήριζα αυτούς που συνέχισαν να θέλουν την ΕΡΤ και τους υποστήριξα όπως μπορούσα. Πήγαινα συχνά εκεί και τους έδινα να προβάλλουν και ταινίες μου δωρεάν. Όταν έγινε η ΔΤ με τον Καψή, επίτηδες ξεκίνησαν το καινούργιο κανάλι με δική μου ταινία, την «Κυρία Δήμαρχο». Για να πουν ότι αυτός που φωνάζει μας δίνει τις ταινίες του. Και δεν την είχα δώσει εγώ, την είχε δώσει το γραφείο εκμετάλλευσης, χωρίς να με ρωτήσουν! Όταν άρχισε να παίζεται, κάποιοι με ειδοποίησαν και βγήκα αμέσως και έκανα δηλώσεις, οι οποίες βγήκαν στο διαδίκτυο, ενώ ακόμα προβαλλόταν. Μετά βγήκαν και στις εφημερίδες. Και εδώ μπορείτε να μάθετε για όλα τα είδη και τα ονόματα των τρυπημάτων.
Το χειρότερο είναι ότι μόλις τελείωσε η «Κυρία Δήμαρχος», έβαλαν αμέσως τις «Ακυβέρνητες Πολιτείες». Φαίνεται ότι το έκαναν επίτηδες, για να πουν ότι ορίστε μας έδωσε και αυτό, το οποίο φυσικά πήραν από το αρχείο της ΕΡΤ. Άρχισα να γελάω με αυτά τα γελοία πράγματα και αυτός ήταν ο λόγος που άρχισα να ενισχύω την ertopen περισσότερο, είτε πηγαίνοντας ο ίδιος είτε με τις ταινίες μου που έδωσα, καθώς είχαν ξεμείνει και από υλικό. Χτες πήγα και στην ΕΡΤ 3. Βέβαια, πλέον, δε μου κάνει εντύπωση τίποτα. Έχω συνηθίσει. Τώρα, όμως, θα ξαναπάρει, ελπίζω, τη θέση του το προσωπικό στην ΕΡΤ και θα τελειώσει και αυτή η ΝΕΡΙΤ.
Θα μπορούσε να συμβεί αλλού αυτό που έγινε εδώ με το κλείσιμο; Μπορείτε να φανταστείτε, ας πούμε, στη Γαλλία να βγαίνουν εν μία νυκτί και να κλείνουν τη δημόσια τηλεόραση;
Πουθενά δεν θα μπορούσε να γίνει αυτό, πουθενά στον κόσμο αυτό το απαράδεκτο πράγμα. Αλλά εδώ επικαλέστηκαν κάποια προβλήματα ως πρόσχημα, για δύο λόγους: ο πρώτος είναι για να αποδείξουν στην τρόικα ότι έχουν τη δύναμη να απολύουν, ενώ όλοι ξέρουμε ότι οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ δεν πληρώνονταν από τον προϋπολογισμό, υπήρχε ειδικό χαράτσι για την ΕΡΤ. Και ένα κομμάτι πήγε και στα τοκοχρεολύσια! Ο δεύτερος λόγος είναι ότι πήραν τις διαφημίσεις που είχε η ΕΡΤ και τις πήγαν στα ιδιωτικά κανάλια. Ήταν και η digea στη μέση. Αυτή ήταν όλη η ιστορία γύρω από το δικτατορικό αυτό γεγονός. Και ίσως, να συνέβαλε στο να μην ξαναψηφιστούν.
Ο Σαμαράς κάποια στιγμή επικαλέστηκε ότι η ΕΡΤ, όπως και τα πανεπιστήμια, ήταν προπύργιο της Αριστεράς.
Τρίχες! Τί εννοούσε με αυτό; Στην ΕΡΤ οι εργαζόμενοι είναι μόνιμοι, έχουν διοριστεί πριν από χρόνια μέσα από συγκεκριμένες διαδικασίες. Η διοίκηση αλλάζει κάθε τόσο, δηλαδή το Διοικητικό Συμβούλιο, ο Διευθυντής, αυτός που ασχολείται με το πρόγραμμα, οι βοηθοί του, όλοι αυτοί μπαίνουν με κυβερνητικές αποφάσεις, όπως όταν φώναξαν εμένα. Δεν ήταν καν απόφαση του διοικητικού συμβουλίου, ήταν απόφαση του υπουργικού συμβουλίου. Με νόμο ήρθα, που πέρασε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως με το όνομά μου. Εσύ τους βάζεις. Αν είναι αριστεροί, εσύ φταις που είναι αριστεροί. Λέμε τώρα… Εμένα με φώναξε ο Καραμανλής το 1975, ο οποίος ήξερε. Και του είπα κάποια στιγμή: «γιατί με φωνάξατε, δεν είμαι δεξιός». Και μου απάντησε: «έχω και άλλους αριστερούς». Στον τομέα του πολιτισμού, βέβαια, είναι γεγονός ότι οι αριστεροί άνθρωποι είναι πλειονότητα. Λέω πολλές φορές ότι δεν είναι αριστεροί οι καλλιτέχνες, είναι η Αριστερά που γεννήθηκε από τους καλλιτέχνες. Οι καλλιτέχνες είναι άνθρωποι που βγήκαν μέσα από αυτό που ονομάζουμε ουμανισμό. Μέσα στην ιστορία έχουμε επαναστατικές περιόδους, όπως π.χ. η Γαλλική Επανάσταση, την οποία προλείαναν οι Γάλλοι ουμανιστές του 18ου αιώνα. Θα μπορούσαμε να τους πούμε αριστερούς. Δεν ήταν αριστεροί, ήταν ουμανιστές. Εγώ έχω πάρει μέρος στην Αντίσταση, μέσα από τις γραμμές τους ΕΑΜ. Και με ρωτούσαν πώς έγινα αριστερός, και απαντούσα ότι έγινα μόλις διάβασα τους Άθλιους του Ουγκώ. Γιατί, όταν διαβάσεις αυτό το βιβλίο, δεν μπορείς να μη συμπαθήσεις τον άνθρωπο που υποφέρει. Εάν είσαι γιος ενός αξιωματικού ναζί και ζεις μέσα σε μια τέτοια οικογένεια, δεν θα διαβάσεις ποτέ. Μπορεί να το κάψεις. Ο Σαβοναρόλα, ο Χίτλερ και η χούντα έκαιγαν τα βιβλία. Πίσω από την ΕΡΤ έκαιγαν φιλμ και βιβλία, έχουν καταστρέψει πράγματα. Οι Ταλιμπάν καταστρέφουν τα μουσεία. Αν είσαι γιος κάποιου από αυτούς, το πιθανότερο είναι να κάψεις τα βιβλία αυτά, όχι να τα διαβάσεις.
………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….
Παρακάτω, οι δύο επιστολές που έστειλε άμεσα ο Ροβήρος Μανθούλης κατά τη διάρκεια της προβολής των έργων του στη ΔΤ. (από την ιστοσελίδα https://manthoulis.wordpress.com/)
1. Η έναρξη εκπομπών που πειρατικού τηλεοπτικού σταθμού ΕΔΤ (Ελληνική Δημόσια Τηλεόραση) έγινε το βράδυ της Τετάρτης 10 Ιουλίου 2012 με την ταινία του Ροβήρου Μανθούλη «Η κυρία Δήμαρχος». Ο σκηνοθέτης αντέδρασε με μια πολύ δηκτική ανακοίνωση:
Ο Καψής, στα νιάτα του, μου ζητούσε ταινίες μου για ν’ ανοίξει σινε-κλαμπ. Αποφάσισε να το ξεκινήσει επιτέλους με την Κυρία Δήμαρχο. Στην ΕΔΤ, που ψευδίζει την ΕΡΤ. Βλέπεται, θα λέει ο υπουδγός, ιστοδική στγμή. Αδχίζουμε με ταινία του Μανθούλη που μας βδίζει. Η ταινία μου θα γίνει λοιπόν Κυδία Δήμαδχος. Δεν μποδώ δυστυχώς να την εμποδίσω ή να την απαγοδεύσω. Μποδώ μόνο να ζητήσω δικαστικώς είκοσι χιλιάδες Ευδώ αποζημίωση για την δυσφήμηση που μου κάνει, με το να μεταδίδει την ταινία μου σε κατάπτυστο κανάλι. Γιατί όλοι οι Έλληνες, μόλις βγει στο κουτί η ταινία, θα φτύνουν την οθόνη τους. Ελπίζω, αμέσως μετά την Κυδία Δήμαδχο, να γίνει και η Κηδεία της Ιεδοδούλου. Δηλαδή της ΕΔΤ.
ΔΟΒΗΔΟΣ ΜΑΝΘΟΥΛΗΣ
…………………………………………………………………………………………………………………….
2. Νέα οργισμένη αντίδραση προκάλεσε η προβολή από την ψευδεπίγραφη «Δημόσια Τηλεόραση» της τηλεοπτικής σειράς «Ακυβέρνητες Πολιτείες». Η αντίδραση αυτή προέρχεται τόσο από τον σεναριογράφο- σκηνοθέτη και συμπαραγωγό Ροβήρο Μανθούλη όσο και από τον πρωταγωνιστή Γιώργο Χωραφά.
Η ανακοίνωση:
To παράνομο φερέφωνο που εφεύρε ο κ. Καψής, που αυτο-ονομάζεται Δημόσια Τηλεόραση, αφού εγκαινίασε επίσης παράνομα την πρώτη του εμφάνιση με την ταινία Η ΚΥΡΙΑ ΔΗΜΑΡΧΟΣ, χωρίς την άδεια ή τουλάχιστο την έγκριση του σκηνοθέτη, περιπίπτει στο ίδιο αδίκημα μεταδίδοντας τη σειρά ΑΚΥΒΕΡΝΗΤΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ του ίδιου -υπογράφοντος- σκηνοθέτη Ροβήρου Μανθούλη, στην οποία πρωταγωνιστεί ο υπογράφων ηθοποιός Γιώργος Χωραφάς. Είναι σαφές σε όλους -και ιδιαίτερα στους τηλεθεατές- ότι οι δύο αυτές παράνομες ενέργειες δεν είναι αθώες. Σκοπό έχουν να χρησιμοποιήσουν τα ονόματά μας για να νομιμοποιήσουν στα μάτια του κοινού -του ελληνικού λαού, σε τελευταία ανάλυση- ένα τηλεοπτικό ψευδοκανάλι που δεν είναι δημόσιο, ούτε εθνικό ούτε καν κρατικό !
Πιστεύοντας ότι με αυτόν τον τρόπο θα πείσουν τους τηλεθεατές ότι κοιτάζουν την ΕΡΤ, την οποία η παρούσα -και ελπίζουμε εντελώς προσωρινή- κυβέρνηση σφαγίασε κυριολεκτικά πυροβολώντας το σήμα της. Επειδή σε μια κακόφημη τηλεόραση-φάντασμα, κακόφημη πολιτικά και ηθικά, αναμειγνύονται τα ονόματά μας και τα έργα μας, εκτός από την έντονη διαμαρτυρία μας και την απαίτησή μας να ανασταλεί πάραυτα η μετάδοση των ΑΚΥΒΕΡΝΗΤΩΝ ΠΟΛΙΤΕΙΩΝ καθώς και κάθε άλλης κινηματογραφικής ή τηλεοπτικής ταινίας που φέρει τα ονόματά μας, προτιθέμεθα να καταφύγουμε στη δικαιοσύνη ζητώντας παράλληλα και την από τον νόμο προβλεπόμενη αποζημίωση. Σημειώνουμε, επιπλέον, ότι ο υπογράφων Ροβήρος Μανθούλης είναι και συμπαραγωγός της σειράς και ότι η κρατική τηλεόραση (και το κράτος γενικότερα) δεν έχουν πλέον κανένα έννομο δικαίωμα επ’ αυτής.
Ροβήρος ΜΑΝΘΟΥΛΗΣ Γιώργος ΧΩΡΑΦΑΣ