Ο "στρατηγός" προτρέπει δίνοντας εντολή στους δημοσιογράφους
1_ Λέγεται πως όταν ήταν να γυριστεί ο «Κλέφτης Ποδηλάτων» του Vittorio De Sica, ένας λεφτάς χρηματιστής συμφώνησε να χρηματοδοτήσει την ταινία μονάχα υπό έναν όρο: να παίξει τον πρωταγωνιστή εργάτη που του κλέβουν το ποδήλατο ο ήδη διάσημος και πολύς ηθοποιός Cary Grant.
Αν ο De Sica είχε δεχτεί, η ταινία θα ήταν μια αλλοιωμένη και στα μέτρα των χολιγουντιανών στάνταρ και στοχεύσεων προσβολή της πραγματικότητας που βίωναν οι Ιταλοί.
Αντ’ αυτού δημιούργησε κάτι το καθοριστικό και ανεξίτηλο στην ιστορία του κινηματογράφου διότι, δίχως δεύτερη σκέψη, αποφάσισε να πει αυτό που ήθελε να πει για τη ζωή και να μεταφέρει σε όλο τον ιταλικό λαό την αλήθεια της κατάστασης που ο ίδιος ο λαός ζούσε, προσλαμβάνοντας στο κεντρικό ρόλο ένα πραγματικό μεταλλεργάτη.
2_ Στη «Μάχη του Αλγερίου» (1966) του Gillo Pontecorvo βλέπουμε αυτό που φαίνεται στις εικόνες: Ο στρατηγός αναρωτιέται, ο λαός καταστέλλεται και ο στρατηγός “προτρέπει” δίνοντας εντολή στους δημοσιογράφους.
Αυτή τη ταινία τη βλέπουν δεκαετίες τώρα οι άνθρωποι που αγωνίζονται για τα δικαιώματά τους αλλά την μελετούν ταυτόχρονα και στο Πεντάγωνο και τις εκάστοτε αστυνομίες για να μάθουν πώς να τα βάζουν με τα λαϊκά κινήματα.
Γιατί τα θυμηθήκαμε αυτά και πού κολλάνε;
Γιατί εμείς κύριε υπουργέ, Χρυσοχοΐδη, όπως στο σινεμά έτσι και στη πραγματικότητα, θα επιλέγουμε να καθόμαστε εκεί που κάθε φορά χρειάζεται για να βλέπουμε και να μεταφέρουμε την μεγάλη «εικόνα».
Δεν ήρθε ακόμη η ώρα που θα υπάρξει κάποιος που θα μας πει τι θα βλέπουμε, τι θα ακούμε, τι θα σκεφτόμαστε και τι θα επικοινωνούμε δημόσια.
