Ο Τράμπ πήρε τους «Τόμαχωκ» και χτύπησε ρωσική βάση στη Συρία

Σαν έτοιμη από καιρό, η Ουάσινγκτον εξαπέλυσε πυραυλική επίθεση με ρωσικό στόχο στο όνομα της χημικής επίθεσης των προηγούμενων 24ώρων…

«Κατάλληλη» και «σωστή» απάντηση για την προστασία «και των αμερικανικών εθνικών συμφερόντων», χαρακτήρισε ο Ντόναλντ Τραμπ, στο έκτακτο διάγγελμά του, τα ξημερώματα ώρα Ελλάδας, την εκτόξευση των 58 πυραύλων τύπου Τόμαχωκ από αμερικανικά πλοία στην Μεσόγειο κατά της συριακής αεροπορικής βάσης αλ Σαριάτ νοτιοανατολικά της πόλης Χόμς στη Συρία.

Κατά την Ουάσιγκτον πρόκειται για «απάντηση» στην επίθεση με χημικά που αποδίδεται στο συριακό καθεστώς, η οποία σημειώθηκε πριν από λίγα 24ωρα. Και κατά την Ουάσιγκτον, πάντα, από τη βάση αυτή απογειώθηκαν τα συριακά αεροσκάφη που πραγματοποίησαν την εν λόγω επίθεση. Μια επίθεση, που για μια ακόμη φορά, καταγγέλθηκε και στοιχειοθετήθηκε από πηγές, αμφισβητούμενης εγκυρότητας λόγω της άμεσης σύνδεσής τους με τους αντικαθεστωτικούς, και δεν διασταυρώθηκε ποτέ από καμία άλλη πηγή, όπως άλλωστε έχει γίνει και σε άλλες περιπτώσεις ανάλογων επιθέσεων.

Εντελώς τυχαία επίσης, η βάση αυτή που χτύπησαν οι Τόμαχωκ ελέγχεται από τη Ρωσία και στο πλαίσιο της συνεννόησης που ως ένα βαθμό είχε επιτευχθεί μεταξύ ΗΠΑ – Ρωσίας, πριν από μήνες, για τα τεκταινόμενα στη Συρία, ήταν γνωστό στους Αμερικανούς ότι η βάση ελέγχεται από τους Ρώσους. Όπως επίσης ότι ένα πλήγμα εκεί θα μπορούσε κάλλιστα να έχει και θύματα Ρώσους. Σύμφωνα με τον Κυβερνήτη της Χομς, από την επίθεση σκοτώθηκαν 2 πολίτες και 3 στρατιώτες.

Πρόκειται για μια κίνηση, που προφανέστατα δεν αποφασίστηκε μέσα σε λίγες ώρες. Μια κίνηση που το αμερικανικό Πεντάγωνο είχε μελετήσει ήδη από το 2013. Τότε δεν υλοποιήθηκε για δύο λόγους: γιατί οι επιτελείς του Πενταγώνου είχαν με κατηγορηματικότητα προειδοποιήσει ότι δεν έχει νόημα ούτε μία, ούτε δύο, ούτε χιλιάδες αεροπορικές επιδρομές από μόνες τους, αν δεν μπορούν ν’ αλλάξουν δραματικά την ισορροπία στα πεδία της μάχης στη Συρία. Για ν’ αλλάξει σημαντικά θα πρέπει να υπάρξουν boots on the ground, έλεγαν χαρακτηριστικά οι Αμερικανοί αξιωματικοί, δηλαδή, επίγειες αμερικανικές δυνάμεις. Και αυτό, όπως τόνιζαν, λόγω της εμπλοκής πολλών δυνάμεων στις συγκρούσεις στη Συρία και της εξέλιξής τους σε ευρύτερη γεωπολιτική αντιπαράθεση, το πιθανότερο είναι ότι θα επρόκειτο για μια ανάπτυξη δυνάμεων χωρίς εμφανές τέλος που εύκολα θα τίναζε στον αέρα ολόκληρη την περιοχή.

Προκύπτουν λοιπόν δύο βασικά ερωτήματα:

1. Πώς θα αντιδράσει η Ρωσία, που προς το παρόν καταδίκασε την επίθεση, μίλησε για παραβίαση του διεθνούς δικαίου καθώς είναι επίθεση σε βάρος κυρίαρχης χώρας, και επιφυλάχθηκε ν’ αντιδράσει. Προς το παρόν, οι Ρώσοι «πάγωσαν» τη συμφωνία αεροπορικής συνεργασίας με τις ΗΠΑ πάνω από τη Συρία, με ό,τι αυτό σημαίνει…
2. Ποιο θα είναι το επόμενο βήμα του Τραμπ; Θα γίνουν και άλλες επιδρομές ή όχι; Θα συνοδευτούν από χερσαία επέμβαση ή όχι;
3. Το ISIS με ποιων τη στήριξη ξαναχτύπησε την Παλμύρα χθες, εκμεταλλευόμενο την –αμφιλεγόμενη από πού- εκτόξευση χημικών αερίων;

Ταυτόχρονα, είναι ξεκάθαρο ότι και μόνο η κίνηση της επίθεσης με Τόμαχωκ αλλάζει βίαια τις ισορροπίες και τα δεδομένα στην ευρύτερη περιοχή. Η τουρκική ηγεσία έσπευσε να στηρίξει την επιλογή Τραμπ. Στάση που την φέρνει σε αντίθεση με τη όψιμη σύμμαχό τους Μόσχα, η οποία προφανώς δεν θα εκτιμήσει διόλου τον ενθουσιασμό της Άγκυρας για την επίθεση. Η τουρκική ηγεσία, για την οποία η εξέλιξη των συγκρούσεων στη Συρία αποτελεί Βατερλώ στις επεκτατικές της φιλοδοξίες και στους νέο-οθωμανικούς μεγαλοϊδεατισμούς της, πιθανώς προσδοκά κλιμάκωση της αμερικανικής επέμβασης, στο πλαίσιο της οποίας η ίδια θα παίξει το ρόλο του προθύμου επιγείου συμμάχου που στο «πέρασμά» του θα «σαρώσει» και την κουρδική απειλή στο βορρά. (Παρεμπιπτόντως, μόλις πριν λίγες μέρες ο τουρκικός στρατός κήρυξε την λήξη της επιχείρησης «Ασπίδα του Ευφράτη»  στις κουρδικές περιοχές στη βόρεια Συρία, μην έχοντας φέρει κανένα αποτέλεσμα για τα τουρκικά συμφέροντα).

Το Ιράν, από την άλλη, με το  οποίο είχε επιτευχθεί συμφωνία με τις ΗΠΑ και τη Δύση για το πυρηνικό του πρόγραμμα, δια της οποίας η Τεχεράνη αναδείχτηκε σε νέο παράγοντα ισχύος στην ευρύτερη περιοχή, αντέδρασε ήδη πολύ έντονα στις αμερικανικές επιθέσεις, προειδοποιώντας για σοβαρές επιπτώσεις στην ευρύτερη περιοχή.

Ενθουσιώδης ήταν η υποδοχή των επιθέσεων και από την ισραηλινή ηγεσία (καμία έκπληξη ως προς αυτό σε γενικές γραμμές). Ας υπενθυμιστεί εδώ ότι μόλις πριν από λίγες ώρες έληξε η πολυήμερη αεροπορική άσκηση Ελλάδας, ΗΠΑ, Ισραήλ, Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων και Ιταλίας, σε ελληνικό εναέριο χώρο, κατά την οποία έγινε εξάσκηση σε προσομοίωση πληγμάτων κατά ρωσικών αντιαεροπορικών συστημάτων. Και αυτό, υποθέτουμε, μια τυχαία κίνηση.

Η εκτόξευση των «Τόμαχωκ» τα ξημερώματα της Παρασκευής σέρνει σε τροχιά πολεμικής ανάφλεξης μια περιοχή πολύ ευρύτερη από τη Συρία, στην οποία περιλαμβάνεται και η Ελλάδα. Η επιλογή Τραμπ, σήμερα τα ξημερώματα, επαναφέρει στο προσκήνιο την κομβική ερώτηση που λίγοι μοιάζουν να θέτουν, όταν προσεγγίζουν ακόμη και τα πιο απάνθρωπα εγκλήματα, όπως το φρικτό χαμό δεκάδων αθώων πολιτών από χημικά, πριν από λίγα 24ωρα, αλλά και τη γενικότερη τραγωδία που ζει ο συριακός λαός από το 2011 και μετά: Ποιος ωφελείται σε τελική ανάλυση; Και είθισται η απάντηση να μην είναι μονοσήμαντη, να μην κινείται σε ένα επίπεδο, να μην περιορίζεται σε σύνορα, πολύ δε περισσότερο δεν είναι η προφανής.