"Πες μου τι γίνεται μ' εκείνα τα παιδιά".

Μια πολύ ενδιαφέρουσα εκδήλωση πραγματοποιεί αυτή την Παρασκευή 10/2, στις 19.00 στην ΑΣΟΕΕ (Αμφιθέατρο 1) το συλλογικό εγχείρημα του k – lab. Δέκα χρόνια μετά τη μεγάλη φοιτητική έκρηξη που συντάραξε την ελληνική κοινωνία, μια σειρά ζητημάτων συνοψίζονται στη συζήτηση αυτή γύρω και από το δίπολο “νοσταλγία ή παρακαταθήκη”. Θα ακολουθήσει πάρτι στο Ίλιον plus (Κοδριγκτώνος 17 και Πατησίων) μετά τις 23.00. Δείτε τι λένε οι διοργανωτές για την εκδήλωση:

Λίγο περισσότερο από ένα χρόνο πριν στο πρώτο μας editorial ως k-lab σημειώναμε: «(…) είμαστε σε ένα οριακό σημείο, όπου η δική μας γενιά δεν μπορεί να σωπάσει, να παραιτηθεί ή να παραδοθεί στην εσωστρέφεια και την αορατότητα. Αυτό που όλες και όλοι συζητούν χαμηλόφωνα καιρό τώρα, ως αγωνία, δυνατότητα, αμφιβολία ή κραυγή, πρέπει και μπορεί να γίνει σήμερα φωνή (…) Καλούμαστε να αναλάβουμε από κοινού την ευθύνη μιας θετικής υπέρβασης της ήττας. Να ανακαλύψουμε και πάλι την αριστερή πολιτική ως μια εν δυνάμει ενοποιητική δυναμική, όχι πια για μια, έστω και καλύτερη, ήττα, αλλά με τη φιλοδοξία της νίκης».

Στις πολλές συζητήσεις, που προηγήθηκαν και κυρίως ακολούθησαν εκείνο το πρώτο editorial καταλάβαμε ότι συνεχώς στροβιλιζόμαστε γύρω από αυτό το ερώτημα και αυτή την προσπάθεια: την ανακάλυψη και πάλι (και από κοινού) της ριζοσπαστικής ταυτότητας, της αριστερής πολιτικής ως μια εν δυνάμει ενοποιητική, και νικηφόρα, δύναμη. Και στην διαδρομή αυτή (γιατί ως διαδρομή την αντιμετωπίζουμε) αναγνωρίσαμε και αναγνωρίζουμε ότι υπάρχουν «στιγμές» όχι ως απλά στίγματα στο χρόνο αλλά ως σημεία με το δικό τους (σημαντικό) ποιοτικό φορτίο.

Μια τέτοια «στιγμή» ήταν για εμάς το κίνημα του 2006-2007: Ένα σημείο τομής τόσο για τη νεολαία και το φοιτητικό κίνημα, όσο και για μια ολόκληρη γενιά, η οποία συμμετείχε σε αυτό, πολιτικοποιήθηκε, και αποτέλεσε σημαντικό τμήμα των ευρύτερων πολιτικών και κοινωνικών διεργασιών που ακολούθησαν, ξεκινώντας από την εξέγερση του Δεκέμβρη του ‘08 και με κορύφωση στα κινήματα κατά τη διάρκεια της κρίσης.

(…)

Δέκα χρόνια μετά, είναι πολύ λίγες οι επεξεργασίες που έχουν γίνει για την περίοδο εκείνη, από τα ίδια τα υποκείμενα του αγώνα, και από τους πολιτικούς χώρους οι οποίοι ενεπλάκησαν, χώροι που εκτείνονταν σε όλο το φάσμα της αριστεράς αλλά και σε σημαντικά κομμάτια του αναρχικού χώρου και της αυτονομίας.

Θέλουμε να ξεκινήσουμε μια συζήτηση, προτάσσοντας τη συμμετοχή όλων όσων πήραν ενεργό μέρος στο κίνημα του ’06-’07, από διαφορετικούς χώρους και ανεξάρτητα από το πού βρίσκονται τώρα, όχι αγνοώντας τις διαφωνίες και τις διαφορετικές ματιές, αλλά επιδιώκοντας να βρούμε τουλάχιστον ένα κοινό πεδίο προβληματισμού.

Για το λόγο αυτό, καλούμε σε μια πρώτη εκδήλωση-συζήτηση, στις 10 Φλεβάρη, με τοποθετήσεις ανθρώπων που συνθέτουν όλο αυτό το ιδιαίτερο μωσαϊκό των συμμετοχών -της γενιάς τελικά- του ’06-’07. Επιδιώκουμε έναν ουσιαστικό διάλογο, και γι’ αυτό επιλέγουμε αυτή τη μορφή: χωρίς προκαθορισμένες εισηγήσεις καθέδρας, αλλά με σύντομες, ουσιαστικές, ενδεχομένως και βιωματικές, παρεμβάσεις, που δεν θα αγωνιούν αναγκαία να ξεδιπλώσουν, ή να αντιπαραθέσουν, συνολικές πολιτικές πλατφόρμες, αλλά θα συμβάλλουν στην πραγματική κατανόηση και εξαγωγή συμπερασμάτων, με το βλέμμα στο σήμερα. Επιμένοντας ότι εξακολουθεί και σήμερα το διακύβευμα να είναι στην ανακατασκευή εκείνου του «εμείς της ρήξης», του κοινωνικοπολιτικού μετώπου της ανατροπής στο «εδώ και τώρα», και πιστεύοντας βαθιά ότι αυτή η γενιά, με τις συνεισφορές, τις διαψεύσεις, τα όρια και τις απογοητεύσεις, αλλά και τη δύναμη και την εμπειρία της, μπορεί να συμβάλλει καθοριστικά στη συγκρότηση μιας στρατηγικής για την υλοποίηση του στόχου αυτό, που σήμερα μοιάζει τόσο πολύ αναγκαίος.

Θα ακολουθήσει πάρτι, στις 23.00 στο Ίλιον plus (Kοδριγκτώνος 17 και Πατησίων).