Ποιες αυξήσεις;!

“Μνημείο” προπαγανδιστικής παραμόρφωσης της πραγματικότητας αποτελεί η αγωνιώδης προσπάθεια του υπουργείου Πολιτισμού να διαχειριστεί επικοινωνιακά τις αντιδράσεις από τις απίστευτες αυξήσεις στην τιμή των εισιτηρίων για τα μουσεία και τους αρχαιολογικούς χώρους.

Καταρχήν, σε μία ανακοίνωση περίπου 500 λέξεων… δεν υπάρχει καν η λέξη “αύξηση”! Τί κι αν αποφασίστηκε ακόμη και σχεδόν διπλασιασμός της τιμής! Για την πολιτικά χυδαία ρητορική της σοσιαλδημοκρατίας, αυτό που συνέβη είναι απλά… μια “αναδιοργάνωση και επανακαθορισμός της τιμολογιακής πολιτικής”…

Η δεύτερη προπαγανδιστική “ακροβασία” παρατηρείται στα κριτήρια της τιμολογιακής κατηγοριοποίησης των μουσείων και των αρχαιολογικών χώρων, τα οποία το ΥΠΠΟ υποστηρίζει ότι είναι “επιστημονικά” και “οικονομoτεχνικά”.

Μπούρδες.

Το ένα και μοναδικό κριτήριο είναι αγοραίο και εκκινείται από το γενικότερο στρατηγικό σχεδιασμό του αστικού κράτους για πλήρη εμπορευματοποίηση του πολιτισμού και του βασικού του “φιλέτου”: Της πολιτιστικής κληρονομιάς. Έτσι, αν ένα μνημείο ή μουσείο προσελκύει πολύ τουρισμό, τότε “μνημειώδης” είναι και η αύξηση του εισιτηρίου.

Αυτή η αύξηση όμως είναι η “μικρότερη” και αμεσότερη συνέπεια στην πολιτιστική κληρονομιά. Διότι στην πραγματικότητα αποτελεί μέρος μιας εξελισσόμενης, την τελευταία 20ετία, πολιτικής συνειδητής αποχώρησης του αστικού κράτους από τη χρηματοδότηση των πολιτιστικών δομών, με στόχο την οικονομική τους “αυτοτέλεια”. Δηλαδή, με στόχο να τα “βγάζουν πέρα” χωρίς δημόσιες δαπάνες.

Αυτό με τη σειρά του σημαίνει δύο πράγματα προοπτικά:

1) Μετατροπή των μουσείων σε “εμπορικά κέντρα” για να αντιμετωπίσουν το τεράστιο κόστος που σημαίνει η συντήρηση και προβολή των αρχαιοτήτων

2) Το πέρασμά τους με διάφορες μορφές και τρόπους στην “ιδιωτική πρωτοβουλία”.

Η φράση του υπουργείου ότι “οι τιμές εισιτηρίων ανά ομάδα προσδιορίστηκαν ορθολογικά σε εναρμόνιση με τα ισχύοντα τιμολόγια σε ευρωπαϊκό επίπεδο” δεν αντέχει σε καμία κριτική από τη στιγμή που αφορά ένα χρεοκοπημένο λαό.

Το υπουργείο αποφεύγει όπως ο διάολος το λιβάνι να αναφερθεί στις αυξήσεις και επιλέγει να προβάλλει μερικές επιμέρους πλευρές της απόφασης, όπως την έκπτωση κατά 50% της τιμής από Νοέμβριο έως και Μάρτιο.

Η παραπάνω είναι η μισή αλήθεια. Η άλλη μισή είναι ότι η έκπτωση θα αφορά στις νέες, υπέρογκες τιμές. Άρα, το τελικό αποτέλεσμα θα είναι περίπου το ίδιο με το έαν ίσχυαν οι προηγούμενες.

Επειδή το “μυρίστηκαν” αυτό στο υπουργείο και επειδή προφανώς δεν είχαν κάτι να πουν, προσέθεσαν ότι “μέσω του ενιαίου αντιτίμου, του οποίου η τιμή θα προσδιοριστεί σύντομα, το μέτρο αυτό προσφέρει τη δυνατότητα επίσκεψης στους αρχαιολογικούς χώρους και τα μουσεία με αντίτιμο ακόμα και χαμηλότερο από τις ισχύουσες τιμές”.

Αυτό όμως μένει να το δούμε. Άλλωστε, κανείς δεν τους εμπόδιζε να εντάξουν ενιαία τιμή στην απόφαση. Γιατί, άραγε, δεν το έκαναν;

Επιπλέον, η λογική του ενιαίου εισιτηρίου είναι επίσης αγοραία. Παραπέμπει στις “προσφορές” στα σούπερ μάρκετ, όπου για να έχεις μια μικρή έκπτωση ανά τεμάχιο σε ένα προϊόν… πρέπει να αγοράσεις τρία ή τέσσερα μαζί, καταβάλλοντας περισσότερα χρήματα. Ο μόνος τρόπος λοιπόν για να θεωρηθεί ότι είσαι “κερδισμένος” από το ενιαίο εισιτήριο είναι να δεις “μονοκοπανιά” όλα τα μουσεία και τους χώρους που περιλαμβάνει!

Αυτό κι αν είναι “πολιτιστική” “κοινωνική” πολιτική.

Σε κάθε περίπτωση αυτή τη στιγμή η πραγματικότητα είναι ότι η περίφημη “έκπτωση” είναι μόνο μέσα στο φαντασιακό “κόσμο” της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου.

Επίσης, το υπουργείο “διαφημίζει” ότι για το ίδιο χρονικό διάστημα θα είναι δωρεάν η είσοδος στους αρχαιολογικούς χώρους και τα μουσεία την πρώτη Κυριακή κάθε μήνα – όπως σήμερα – και ότι διατηρούνται οι κάρτες ελευθέρας εισόδου και οι καθιερωμένες ημέρες ελεύθερης εισόδου, λες και κάνει “παραχώρηση”. Προσπερνώντας ότι είναι υποχρέωση του κράτους η απρόσκοπτη πρόσβαση των ανθρώπων στην κληρονομιά τους. “Σφυρίζοντας” αδιάφορα ότι και οι διαμένοντες στην Ελλάδα, πολίτες της ή μη… “υπάρχουν” και το καλοκαίρι και έχουν δικαίωμα και τότε να πηγαίνουν στα μουσεία και τους αρχαιολογικούς χώρους.

Αλλά ακόμη κι αυτό δεν το κάνει αποκλειστικά λόγω της “ευρύτερης κοινωνικής πολιτικής της κυβέρνησης” – της ίδιας που τσακίζει συντάξεις, μισθούς και δικαιώματα δηλαδή – αλλά γιατί… “προσφέρουν κίνητρο για την ανάπτυξη πολιτιστικού τουρισμού την περίοδο χαμηλής επισκεψιμότητας, τονώνοντας τον χειμερινό τουρισμό”!

Βέβαια, επαναλαμβάνει την απόλυτα πολιτικώς αμοραλιστική πρόταση για ένταξη των κατόχων Κάρτας Αλληλεγγύης στους δικαιούχους ελευθέρας εισόδου!

Αυτή είναι η “κοινωνική πολιτική” έναντι των πεινασμένων και αστέγων…

Το βασικότερο όμως είναι, ότι και αυτή η κυβέρνηση ούτε καν σκέφτεται να εφαρμόσει το ελάχιστο προφανές και εύλογο αν θέλουμε να μιλάμε για πρόσβαση του λαού στην πολιτιστική του κληρονομιά: Ελεύθερη πρόσβαση όλων των κατοίκων της χώρας – Ελλήνων, μεταναστών, προσφύγων – καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους, στην πολιτιστική κληρονομιά.

Έχουμε και “ισοδύναμα”: Φορολόγηση των κεφαλαίου. Τι! Όχι;