Πρώτα μην υπακούτε, μετά... γράψτε στους τοίχους

Μάης 1968: Συνθήματα, Φωτογραφίες και μια Αφήγηση

Κάθε που μπαίνει ο Μάης, το μυαλό μας στριφογυρίζει γύρω από τον ρεαλισμό της απαίτησης τού μη-δυνατού. Το 1968 γίνεται κάθε χρόνο παρόν και για λίγο η Φαντασία μας αφήνει τα χαλινάρια και κάνει μια -μικρή έστω- έφοδο στον ουρανό… Αυτή την έφοδο θέλαμε να μοιραστούμε μέσα από το αφιέρωμα αυτό στον γαλλικό Μάη. Οι φωτογραφίες και τα συνθήματα αποτυπώνουν πολύ καλά αυτό που συνέβηκε εκείνες τις μέρες, κι έτσι καταλαμβάνουν το μεγαλύτερο μέρος του αφιερώματος. Μαζί, θυμηθήκαμε κι ένα ιδιαίτερο κείμενο από το μπλογκ maurochali.wordpress.com, το οποίο είχε δημοσιευτεί για την επέτειο των 40 χρόνων από τον Μάη του 1968

«Φεύγει, μίσεψε κι αυτός ο Μάης. Η αριθμητική του χρόνου τον προίκισε με τον αριθμό σαράντα από τα χρόνια που τον χωρίζουν από το ’68. Που υπήρξε κάτι σαν τον ιδρυτικό μύθο της γενιάς μας.

Το να ζεις στη Γαλλία μπορεί να φαίνεται καλή τύχη από μακριά, από κοντά όμως δεν ήταν πάντα τόσο ευχάριστο: οι εφημερίδες γέμισαν με αφιέρωματα, όλα μαυροκόκκινα κι όλα εγκωμιαστικά, για την “πολιτιστική άνοιξη του 68″ και για έναν ακόμα θρίαμβο της νιότης, της πρωτοβουλίας, της επινοητικότητας, της σεξουαλικής απελευθέρωσης. Παραδίπλα, μπουτίκ εσωρούχων διαφήμιζε την πραμάτεια της με το σύνθημα “κάτω από την άσφαλτο υπάρχει αμμουδιά”. Κυριλέ πατισερί του Saint Germain-des-Près πουλούσαν σοκολατένια ομοιώματα “παβέ” σε τσουχτερές τιμές για να θυμίσουν, από την ανάποδη ίσως, τις ένδοξες ημέρες. Πέρα από τον Ρήνο, ο πάλαι ποτέ “κόκκινος Ντάνι”, γκριζαρισμένος επικίνδυνα πια, διακήρυσσε το τέλος του Μάη.

Τω όντι, ο μήνας έχει 31 μέρες και φέτος όπως κάθε χρόνο.

Και τότε, πριν ηττηθεί, το γαλλικό κίνημα είχε δώσει τις πιο αποφασιστικές μάχες του στις 7 και 11 Ιούνη στις εργοστασιακές καταλήψεις της Ρενώ και της Πεζώ. Μάλλον όμως το τελευταίο που χρειαζόμαστε τώρα είναι ένα ακόμη χρονικό των γεγονότων.

Ο Γαλλικός Μάης υπήρξε απλά ένας πυροκροτητής, μιας έκρηξης που ακούστηκε μεμιάς στις τέσσερις γωνιές του πλανήτη, τόσο δυνατά που η ηχώ της αναγκάζει ακόμα τους χτεσινούς νικητές να θορυβούν ακατάσχετα κάθε φορά που θα φανεί το φάσμα της, απο μακριά ή από κοντά. Αλλού κράτησε για κάποιους μήνες, αλλού για χρόνια ολόκληρα, αλλού επέστρεψε ξανά σα φάντασμα ή σαν αυταπάτη. Κι είναι τόσος ο ντόρος της “επίσημης μνήμης”, που είπαμε να αποστρέψουμε το βλέμμα από εκείνη τη “στιγμή” του Μάη που ακόμα κακοχωνεύεται στην κοιλιά του θριαμβεύοντος καπιταλισμού, και να γυρέψουμε τα χνάρια της διαδρομής του.

Ένα από αυτά είναι το απόσπασμα του ακολουθεί, από το “68” του Paco Ignacio Taibo II, γραμμένο στα μισά του δρόμου, το 1988. Μυρίζει νοσταλγία, έστω κι αν εκείνο τον Μάη κι εκείνη τη χρονιά εμείς δεν τη ζήσαμε. Το παραθέτουμε όμως αντί για αποφώνηση τούτου του μήνα επειδή, διαβάζοντάς το, σκεφτήκαμε πως μπορεί και να το έχουμε κάνει. Κάπου αλλού -μάλλον, κάπως αλλιώς -ίσως, με κάποιους άλλους -σίγουρα. Πάντως εκεί που πίσω από το μύθο, κάτω από την εικόνα, στις όχθες της γραμμικής ροής του χρόνου και της συνεχούς ροής της εικόνας, αντέχουν ακόμα εκείνα τα κύτταρα πραγματικής, μοιρασμένης εμπειρίας που συγκροτούν τον αληθινό μας χρόνο…

“Σήμερα το κίνημα του 68 είναι ένα ακόμα μεξικάνικο φάντασμα, ένα από τα πιο ασυμβίβαστα, το πιο ξάγρυπνο απ’όσα στοιχειώνουν ακόμα τον τόπο μας. Καμιά φορά αυτό το φάντασμα, νέο καθώς είναι, χαίρει ακόμα άκρας υγείας και πετιέται για να βοηθήσει τη γενιά μας κάθε φορά που το επικαλούμαστε. Είναι ο Άγιος Φραγκίσκος της Ασίζης των αμφιβολιών μας, ο άγιος Τσε Γκεβάρα των συναισθημάτων μας, ο άγιος Φίλιπ Μάρλοου των εξερευνήσεών μας, η αγία Τζέην Φόντα των αγωνιών μας. Το κίνημα του ’68 όχι μόνο μοιάζει νά’ναι αγκυροβολημένο στη φάμπρικα της νοσταλγίας που φωλιάζει μέσα στα κεφάλια μας, μοιράζοντας το χώρο και τις αέναες επιστροφές του με τον Λέοναρντ Κοέν και τα ποιήματα του Μπλας ντε Οτέρο, αλλά και παράγει εκείνο το επικό απόθεμα, το υλικό τροφοδοσίας είκοσι χρόνων αντίστασης. Μας έκανε ξεροκέφαλους σε έναν κόσμο υποταγής, έβαλε στο στόμα μας εκατοντάδες φορές το: “Όχι σημαίνει όχι και χέστηκα για τις συνέπειες”. Μας προίκισε με μερικές δεκαετίες ανεργίας, μας επέτρεψε να πουλήσουμε την εργατική μας δύναμη σε τούτον τον κόσμο πουλώντας το μικρότερο δυνατό κομμάτι της ψυχής μας, μας προστάτεψε από τους πειρασμούς τής εξουσίας, μας απομάκρυνε από το δηλητηριώδες φιλί του μεξικάνικου κράτους. Το ελάχιστο που μας κληροδότησε ήταν μια αναπόδραστη αναφορά, όσο και χρήσιμη, για να κατακτήσουμε τα κλειδιά της περηφάνιας, της ενοχής, για να προετοιμαστούμε για όσα μας περιμέναν.

Αν είμαστε όλοι χαρακτήρες ενός μυθιστορήματος που γράφεται σε μια κωλο-Ολιβέττι χωρίς ταινία, αν ζούμε προσπαθώντας να παραμείνουμε πιστοί στον χαρακτήρα που επινοήσαμε για τον εαυτό μας, τότε σίγουρα τα βασικά γνωρίσματα αυτού του χαρακτήρα διαμορφώθηκαν το ’68. Οι καλύτερες στάσεις που υιοθετήσαμε ποτέ (να τεντώνουμε το χέρι μέχρις εκεί που σπάνε οι μυς, να βγαίνουμε στο δρόμο σε πείσμα του παραλυτικού φόβου, να ζούμε τη συλλογικότητα, να ανακαλύπτουμε μια κλίση προς την αϋπνία) φτιάχτηκαν τότε, κι έκτοτε ζήσαμε με το να τις μιμούμαστε λίγο-πολύ ευτυχισμένα.”  Πάκο Ιγκνάσιο Τάιμπο ΙΙ »

 

 

ΣΥΝΘΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ

Σ’ αγαπώ! Ω, πες το με πέτρες!

Τρέξε σύντροφε, ο παλιός κόσμος είναι πίσω σου

Ο επαναστάτης είναι ένας ακροβάτης του ονείρου

Κηρύξατε την πόλη σε κατάσταση διαρκούς ευτυχίας

Μη με απελευθερώνεις, θα φροντίσω ο ίδιος

Ζωή, όχι επιβίωση!

Ας σκοτώσουμε τον μπάτσο που κοιμάται μέσα μας

Εμπρός του Πανεπιστημίου οι κολασμένοι

Τα οδοφράγματα κλείνουν δρόμους αλλά ανοίγουν περάσματα

Ήρθα. Είδα. Πίστεψα.

 

ΣΥΝΘΗΜΑΤΩΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ….

Ας είμαστε ρεαλιστές, να απαιτήσουμε το αδύνατο

Απαγορεύεται να απαγορεύεις

Η Φαντασία στην Εξουσία

Δεν θα αξιώσουμε τίποτα, δεν θα ζητήσουμε τίποτα. Θα πάρουμε, θα καταλάβουμε

Έχω κάτι να πω, αλλά δεν ξέρω τι

Το να σου λείπει η φαντασία είναι να μην φαντάζεσαι την έλλειψή της

Αγοράζουν την ευτυχία σου… Κλέψ’ την

Το αφεντικό έχει ανάγκη εσένα, δεν τον έχεις εσύ ανάγκη

Εργαζόμενε: Είσαι 25 χρονών αλλά το συνδικάτο σου είναι του προηγούμενου αιώνα

Προλετάριος είναι αυτός που δεν έχει ισχύ πάνω στην ζωή του και το ξέρει

Η οικονομία πληγώθηκε, ας πεθάνει

Η ανθρωπότητα θα ευτυχήσει μόνον όταν ο τελευταίος γραφειοκράτης κρεμαστεί με τα έντερα του τελευταίου καπιταλιστή

Όταν ο τελευταίος κοινωνιολόγος θα έχει κρεμαστεί με τα έντερα του τελευταίου γραφειοκράτη θα έχουμε ακόμη «προβλήματα»;

Όσο περισσότερο καταναλώνεις, τόσο λιγότερο ζεις

Καταναλώστε λιγότερο, ζήστε περισσότερο

Κάτω η καταναλωτική κοινωνία του θεάματος

Αυτοί που δουλεύουν πλήττουν όταν δεν δουλεύουν, αυτοί που δεν δουλεύουν δεν πλήττουν ποτέ

Εργαζόμενοι όλων των χωρών, απολαύστε!!!

Εκατομμυριούχοι όλων των χωρών ενωθείτε, ο άνεμος γυρνάει

Η επανάσταση δεν είναι των επιτροπών. Είναι δική σου

Όσοι εγκαταλείπουν την επανάσταση σκάβουν έναν τάφο

Μια επανάσταση που ζητά να θυσιαστείς γι’ αυτήν είναι στο στυλ του μπαμπά σου

Στην επανάσταση υπάρχουν αυτοί που την κάνουν και αυτοί που επωφελούνται

Δεν υπάρχουν σκέψεις επαναστατικές, μόνο πράξεις

Η ανία είναι αντεπαναστατική

Η αυθάδεια είναι το νέο επαναστατικό όπλο

Ελευθερία είναι το δικαίωμα στην σιωπή

Καμία ελευθερία για τους εχθρούς της ελευθερίας

Η ελευθερία ξεκινά από την απαγόρευση. Απαγορεύεται να βλάπτει την ελευθερία του άλλου

Η ελευθερία είναι ένα έγκλημα που περιέχει όλα τα εγκλήματα, είναι το απόλυτο όπλο μας

Η ελευθερία δεν είναι αγαθό που μας ανήκει. Είναι αυτό που μας εμπόδισαν να αποκτήσουμε οι νόμοι, οι προκαταλήψεις, η άγνοια

Οι προκαταλήψεις είναι οι κολώνες της εξουσίας

Η εξουσία είναι στην άκρη του όπλου, μήπως το όπλο είναι στην άκρη της εξουσίας;

Κάθε εξουσία διαφθείρει, η απόλυτη εξουσία διαφθείρει απόλυτα

Μην παίρνετε το ασανσέρ, πάρτε την εξουσία

Η φύση δεν έκανε ούτε υπηρέτες ούτε αφεντικά. Δεν θέλω ούτε να δίνω ούτε να παίρνω εντολές

Οι δομές στην υπηρεσία του ανθρώπου και όχι ο άνθρωπος στην υπηρεσία των δομών

Αρνηθείτε τους ρόλους που σας έδωσαν

Μετρό, δουλειά, τηλεόραση και νάνι

Κράτος είναι ο καθένας μας

Ούτε αφεντικό, ούτε θεός, θεός είμαι εγώ

Η θρησκεία είναι η απόλυτη αισχροκέρδεια

Θεέ, υποψιάζομαι ότι είστε αριστερός διανοούμενος

Δεν θέλουμε να γίνουμε σαν εσάς

Σταλινιστές, οι γιοι σας είναι μαζί μας

Αστοί δεν καταλάβατε τίποτα

Το σεξ επιτρέπεται είπε ο Μάο, αρκεί να μην γίνεται πολύ συχνά

Διαβάστε λιγότερο, ζήστε περισσότερο.

Το να επιθυμείς είναι καλό, το να πραγματοποιείς τις επιθυμίες σου καλύτερο

Συμμετέχω, συμμετέχεις, συμμετέχει, συμμετέχουμε, συμμετέχετε, κερδίζουν

Οι ανέσεις είναι το όπιο του λαού

Μιλήστε στους γείτονες σας

Όχι στα σύνορα!

Φωνάξτε , δημιουργήστε ή ψοφήστε!

Η πολιτική διαμορφώνεται στους δρόμους

Αγώνας, ο πατέρας.των πάντων

Ο συντηρητισμός είναι συνώνυμος με την αποσύνθεση και την ασχήμια

Αν έχουμε μια ελπίδα την χρωστάμε σε αυτούς που δεν έχουν καμιά

Ας ανοίξουμε τις πόρτες από τα άσυλα, τις φυλακές, και τα ιδρύματα

Το μπετόν καλλιεργεί την απάθεια

Όποιος μιλάει για έρωτα, καταστρέφει τον έρωτα

Πρέπει συστηματικά να εξερευνούμε το τυχαίο

Πρόσεξε, τα αφτιά σου έχουν τοίχους

Η δράση δεν πρέπει να είναι αντίδραση αλλά δημιουργία

Ξεχάστε ό,τι σας έχουν μάθει. Αρχίστε να ονειρεύεστε

Οι νέοι κάνουν έρωτα, οι γέροι αισχρές χειρονομίες

Το αλκοόλ σκοτώνει. Πάρτε LSD

Μην πάτε στην Ελλάδα το καλοκαίρι. Μείνετε στην Σορβόννη

Κι αν καίγαμε την Σορβόννη;

Κάτω ο σοσιαλιστικός ρεαλισμός, ζήτω ο υπερρεαλισμός

Η κουλτούρα είναι σαν τη μαρμελάδα, όσο λιγότερη έχεις τόσο πιο πολύ την απλώνεις

Η ευτυχία είναι μια καινούργια ιδέα

Η ποίηση είναι στους δρόμους

Βιάστε το Alma mater σας

Η τέχνη πέθανε. Μην καταναλώνετε το κουφάρι της

Η τέχνη πέθανε. Ο Γκοντάρ δεν μπορεί να κάνει τίποτα

Το δάσος προηγείται του ανθρώπου, η έρημος ακολουθεί

Είμαστε όλοι ανεπιθύμητοι

Τα λαστιχένια μπιμπερό γαλουχούν μια κοινωνία σαρκοβόρων

Γράψτε παντού!!! Πριν γράψετε, μάθετε να σκέφτεστε

Αλλάξτε την ζωή, αλλάξτε τις οδηγίες χρήσης

Ζήστε στο παρόν

Ακόμα κι αν κόψουν όλα τα λουλούδια, η άνοιξη θα έρθει

Θέλουμε να ζήσουμε!