Πυρ-Nυξ-Αλώπηξ- Ένα παραμύθι από αστερόσκονη και ευαισθησία
Μια ειλικρινής παιδικότητα που δύσκολα συναντάνται πια
Η αυτοέκδοση της Σιαδώρας Παπαθεοδώρου που απέσπασε δυο βραβεία κόμικ έχει μια παιδικότητα που σε λυγίζει.
Μετά την Τσαλακωμένη Ουρά, φαίνεται πια ότι οι αλεπούδες έχουν βρει την θέση τους στην ελληνική σκηνή κόμικ. Το Πυρ-νυξ-αλώπυξ δεν είναι όμως απλά μια νοσταλγική αναφορά στον Saint-Exupéry αφού οι όποιες μικρές δόσεις παραμυθιού ισοσταθμίζονται με την πιο ωμή και βάρβαρη υπενθύμιση του αναπόφευκτου πεπρωμένου. Οι καλύτερες παραδόσεις παραμυθιών παγκόσμιου φήμης συναντούν μια σύγχρονη οπτική που σφύζει από ευαισθησία και χιούμορ.
H Κασσάνδρα και η Κυρά βρίσκονται σε μια κατάσταση παρόμοια με αυτή του Σίσυφου. Η κάθε μία σηκώνει το δικό της φορτίο που βασίζεται στην αίσθηση του καθήκοντος, για να έρθει το πρωί και να εξανεμιστεί η όποια προσπάθεια. Τυχαία και κάπως στο ενδιάμεσο αυτών των ωρών συναντιούνται οι δυο τους και από εκεί και έπειτα ξεκινά μια πολύ ευαίσθητη σχέση. Μια σχέση που δεν γνωρίζει ταμπού και κλείνει μέσα της τον έρωτα. Παράλληλα όμως απελευθερώνει την δύναμη που θέλει να καταπιεί τον κόσμον όλο: μια ματωμένη αλεπού έτοιμη να σπείρει το χάος. Με αυτήν την αυτοθυσία που διακρίνει τους ερωτευμένους και προσεγγίζει τα όρια ενός σαιξπηρικού δράματος, αποτρέπεται η καταστροφή όχι όμως και ο θάνατος.
Καμβάς της ιστορίας είναι η φύση το χειμώνα που ντύνεται από τα ονειρικά μωβ μαλλιά της Κυράς της Νύχτας. Αστέρια και γαλαξιακά συστήματα κυριαρχούν σε πλήθος από καρέ, δίνοντας ονειρική διάσταση στην ιστορία. Η φύση αποκτά την δική της υπόσταση και αλληλεπιδρά στην εξέλιξη του μύθου, έχοντας διάσπαρτες επιρροές από τις ταινίες του Hayao Miyazaki και την ιαπωνική παράδοση. Η Νύχτα είναι το εξωτικό, αθάνατο πλάσμα με την σοφία χιλιετιών που είναι καταδικασμένο να παρατηρεί την φθορά των ανθρώπων, ενώ η Κασσάνδρα η νεαρή πολεμίστρια και ιέρεια του ναού της φωτιάς. Έτσι το μυστήριο και το έρεβος συναντά την παλλόμενη και ωμή ενέργεια της φωτιάς.
Αυτή η αντίθεση κυριαρχεί αισθητικά και στο σύνολο του κόμικ. Με φόντο το χρώμα του ουρανού λίγο πριν την δύση, οι συναντήσεις στο χιονισμένο δάσος εναλλάσσονται με τις σκηνές εγκλεισμού στο σκοτεινό πέτρινο ναό της Κασσάνδρας. Τόνοι μωβ και ροζ κατακτούν τις σελίδες, δίνοντας μια αθώα girly αίσθηση που αποδομείται σε κάθε καρέ. Μικρές αχτίδες χιούμορ βγαλμένου από την μαζική κουλτούρα παρεμβάλλονται για να αποσοβήσουν το δράμα και την ένταση, τόσο από το αναπόφευκτο της μοίρας όσο και από την συνειδητοποίηση ομοφυλοφιλικών συναισθημάτων. Ο ΛΟΑΤΚΙ χαρακτήρας αν και αναπόφευκτος, δεν αποζητά τον εντυπωσιασμό με ακραίες εκδηλώσεις, αλλά υποβόσκει καθ’ όλη την διάρκεια της πλοκής για να αποκαλυφθεί στο τέλος.
Με λίγα λόγια, το Πυρ-νυξ-αλώπηξ θα μπορούσε να είναι ένα σκοτεινό παιδικό παραμύθι του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν ή του Όσκαρ Ουάιλντ, ξαναειπωμένο έτσι ώστε να ταιριάζει με τα βιώματα του ενήλικου πια αναγνώστη, 20 χρόνια μετά. Τόσο μακάβριο όσο και ειλικρινές, κερδίζει επάξια μια θέση στα καλύτερα νέα ελληνικά κόμικ.