«Φταίει ο Χατζηπετρής»...

Ο λαός μας λέει ότι «από τότε που βγήκε η συγγνώμη, χάθηκε το φιλότιμο». Κάπως έτσι ακούγεται η «ειλικρινής» «συγγνώμη» εκ μέρους του βρετανικού Εργατικού Κόμματος από τον νυν ηγέτη του, Τζέρεμι Κόρμπιν, για την «καταστροφική», όπως την χαρακτηρίζει, απόφαση του πρώην πρωθυπουργού της Βρετανίας, Τόνι Μπλερ, και της κυβέρνησής του να συμμετάσχει η χώρα στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στο Ιράκ το 2003.

Η «συγγνώμη» του Κόρμπιν έγινε με αφορμή την δημοσιοποίηση της ‘Εκθεσης Τσίλκοτ, των πορισμάτων, δηλαδή, της επταετούς έρευνας της επιτροπής υπό τον σερ Τζον Τσίλκοτ για τις «συνθήκες» υπό τις οποίες η Βρετανία ενεπλάκη στον πόλεμο του Ιράκ.

«Αυτή η συγγνώμη οφείλεται πρωτίστως σε όλο τον λαό του Ιράκ. Εκατοντάδες χιλιάδες ζωές έχουν χαθεί και η χώρα ζει ακόμα με τις καταστροφικές συνέπειες του πολέμου», είπε ο Κόρμπιν, προσθέτοντας ότι συγγνώμη οφείλεται και στις οικογένειες των νεκρών και τραυματισμένων στρατιωτών, καθώς και στους Βρετανούς πολίτες.

Σύμφωνα με την ογκοδέστατη έκθεση των δώδεκα τόμων, που βασίζεται σε 150.000 έγγραφα και καταθέσεις 150 μαρτύρων, ο πρώην Βρετανός πρωθυπουργός Τόνι Μπλερ δεσμεύτηκε να συμμετάσχει στην επιδρομή εναντίον του Ιράκ οκτώ μήνες πριν εξασφαλίσει την στήριξη του Κοινοβούλιου και της Νομικής Υπηρεσίας της Κυβέρνησης, ξεκίνησε δε τον πόλεμο πριν εξαντλήσει όλες τις διπλωματικές οδούς.

Σύμφωνα με την DW, το «πόρισμα» αναφέρει ότι ο Τόνι Μπλερ αρχικά έκανε προσπάθειες για να «πείσει» τον πρώην Αμερικανό πρόεδρο Τζορτζ Μπους να μην προχωρήσει σε στρατιωτική επίθεση εναντίον του Ιράκ, «προσπάθειες» οι οποίες αποδείχθηκαν «μάταιες». Στο τέλος «ενέδωσε» και υποσχέθηκε ότι η Βρετανία θα παράσχει πλήρη στήριξη στις ΗΠΑ στο θέμα του Ιράκ.

Το παραπάνω παραμύθι δεν έχει ούτε καν «κακό δράκο»: Η έκθεση «φροντίζει» να πέσει στα «μαλακά» ο Μπλερ, αφού, σημειώνεται, ότι… «αποδεδειγμένα» πλέον, δεν γνώριζε ότι το καθεστώς του Σαντάμ Χουσεΐν δεν διέθετε όπλα μαζικής καταστροφής! Σύμφωνα με το πόρισμα ο Τόνι Μπλερ «δεν» είπε ψέματα για το θέμα αυτό με στόχο να αποπροσανατολίσει τη Βουλή και την κοινή γνώμη.

Ποιος φταίει λοιπόν σύμφωνα με το πόρισμα; Η ευθύνη για την «πλημμελή ενημέρωση» του πρώην πρωθυπουργού επιρρίπτεται στην Κοινή Επιτροπή Ασφαλείας με επικεφαλής τον Τζον Σκάρλετ..!

Είναι τόσο προφανής η προσπάθεια να μην πληγεί, έστω και σε επίπεδο πολιτικής ευθύνης ο Μπλερ – και το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα εν γένει τελικά – που, σε γραπτή δήλωσή του, ο ίδιος υποστηρίζει ότι τα ευρήματα της έρευνας «ακυρώνουν» την φημολογία και τις κατηγορίες εναντίον του, πως ενήργησε με δόλο και ψευδή επιχειρήματα. «Ανεξαρτήτως αν κάποιοι συμφωνούν ή διαφωνούν με την απόφαση της κυβέρνησής μου να αναλάβει στρατιωτική δράση κατά του Σαντάμ Χουσεΐν, το πόρισμα διόλου αμφισβητεί ότι αποφάσισα με καλή πίστη και γνώμονα το συμφέρον της χώρας μου» είπε.

Ο δε επικεφαλής της έρευνας Τζον Τσίλκοτ υπογράμμισε ότι το πόρισμα πιθανόν θα ενοχλήσει και τους υποστηρικτές αλλά και τους επικριτές του Τόνι Μπλερ.

Ως εκ τούτου, η «απαίτηση» του Κόρμπιν να ζητήσει την προσαγωγή του Τόνι Μπλερ στο Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για Εγκλήματα Πολέμου, όπως ζήτησε και ο Άλεξ Σάμον, κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του κόμματος SNP των Σκωτσέζων Εθνικιστών, φαντάζει μάλλον σαν επεισόδιο φαρσοκωμωδίας. Μάλιστα, και στους δύο απάντησε ο διάσημος νομικός και πρώην δικαστής στα Ηνωμένα Έθνη Τζέφρι Ρόμπερτσον. Αποκαλεί τις δηλώσεις των Κόρμπιν και Σάμον «λαϊκιστικές πομφόλυγες» για τηλεοπτική χρήση, λέγοντας ότι δεν υπάρχει ουδεμία πιθανότητα να τεκμηριωθεί κατηγορητήριο εναντίον του Τόνι Μπλερ, γιατί όλα έγιναν σύμφωνα με το βρετανικό σύνταγμα και τους νόμους.

Ετσι κι αλλιώς, το πόρισμα της επιτροπής Chilcot, δεν είναι ούτε συνταγματικά ή ούτε νομικά δεσμευτικό.

Γι’ αυτό και ο εκπρόσωπος του τότε προέδρου των ΗΠΑ δήλωσε ότι ο Τζορτζ Μπους εξακολουθεί να θεωρεί ότι ο κόσμος είναι καλύτερος χωρίς τον Σαντάμ Χουσεΐν στην εξουσία…

Πέρα όμως από το «τσίρκο» της υποτιθέμενης «κάθαρσης» του πολιτικού συστήματος του καπιταλισμού που επιχειρείται με τέτοιου είδους εκθέσεις και «πορίσματα», υπάρχουν και κάποια «παρελκόμενα», αλλά χρήσιμα, για το κίνημα, συμπεράσματα. Οπως το ότι, ακόμη και μπροστά στα πιο προφανή ψέμματα, όπως τα περί «όπλων μαζικής καταστροφής» του Ιράκ, ακόμη και στα πιο μεγάλα εγκλήματα, όπως το αίμα του λαού του Ιράκ που έχυσαν οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους, στηριζόμενοι σε αυτά τα κατασκευασμένα ψέμματα για τα ευρύτερα οικονομικά και γεωπολιτικά συμφέροντα των αστικών τους τάξεων, ο καπιταλισμός (νομίζει ότι μπορεί να) «ξεμπερδεύει» με ένα «ούπς, λάθος!».

Μέχρι να τον αναγκάσουμε να μην μπορεί πλέον…