Πύλος: «Συναγερμός» στην κυβέρνηση για την πορεία του ξεπουλήματος

Αναβολή του θέματος από το ΚΑΣ και επιτόπια κυβερνητική «αποστολή»

| 14/04/2016

Δεν πρόλαβε να στεγνώσει το μελάνι από την γνωμοδότηση του Κεντρικού Συμβουλίου Νεωτέρων Μνημείων του υπουργείου Πολιτισμού, στις 7 Απρίλη, η οποία καθιστά ουσιαστικά μη «ελκυστικό» το ξεπούλημα του λιμανιού της Πύλου, αφού θέτει όρους για την κατασκευή της μαρίνας που θα δυσκολέψουν το ΤΑΙΠΕΔ, και η κυβέρνηση τέθηκε σε κατάσταση «συναγερμού».

Καταρχήν, στάλθηκε στην Πύλο ο υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργό, Τέρενς Κουίκ, για να συναντηθεί με τις τοπικές αρχές και διοικήσεις. Αν και αυτό που προβλήθηκε στα ΜΜΕ από την συζήτηση που είχε με τον δήμαρχο, Δημήτρη Καφαντάρη, ήταν η ολοκλήρωση του οδικού άξονα Καλαμάτα – Ριζόμυλος – Πύλος – Μεθώνη, ωστόσο, ο Τ. Κουίκ συνέδεσε το εν λόγω έργο και με το λιμάνι και το σχέδιο κατασκευής της νέας μαρίνας: «Με βάση και τα πολύ σημαντικά έργα ανάπλασης που αφορούν λιμάνι, μαρίνα, αναστήλωση του κάστρου Μεθώνης και την τεράστια περιοχή Natura που αγκαλιάζει όλα τα νότια παράλια και τα απέναντι νησιά Σαπιέντζα, Σχίζα, Βενέτικο, Αγία Μαριανή, Αυγό κ.λπ., καθιστούν νομοτελειακή την ανάγκη της εκπλήρωσης αυτού του οδικού έργου, που θα σημάνει οικονομική απογείωση όχι μόνο για την Πύλο, αλλά και για ένα τεράστιο κομμάτι ολόκληρης της Μεσσηνίας. Είναι από τα πολύ σημαντικά εκείνα έργα που έχουν ψηλά και στο δικό τους προγραμματισμό, τόσο ο υπουργός Υποδομών Χρήστος Σπίρτζης, όσο και υφυπουργός για τα ΕΣΠΑ Αλέξης Χαρίτσης».

Το τί εννοεί και η σημερινή κυβέρνηση ως «οικονομική απογείωση» είναι το εγκώμιο που έπλεξε ο υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργό, στο μεγάλο τουριστικό κεφάλαιο: «Στην περιοχή γίνονται πολύ σημαντικές επενδύσεις από την ιδιωτική πρωτοβουλία, κυρίως στο πεδίο του τουρισμού, με εξέχουσα δράση αυτή του Costa Navarino, που τιμάται από τις Ακαδημίες Αθηνών και Σουηδίας και έχει καταστήσει την περιοχή της Πύλου σημείο παγκόσμιας πνευματικής, πολιτιστικής και τουριστικής αναφοράς».

Δηλαδή, η κυβέρνηση εκλαμβάνει ως «οικονομική απογείωση» τα υπερκέρδη των μεγάλων τουριστικών επιχειρήσεων, τα οποία, όχι μόνο δεν «αντανακλούν» σε οποιαδήποτε έννοια οικονομικής ανάπτυξης υπέρ του λαού, αλλά και δημιουργούνται με την απλόχερη βοήθεια του αστικού κράτους, το οποίο δημιουργεί το θεσμικό πλαίσιο για την επιβολή συνθηκών εργασιακής γαλέρας.

Επίσης, για να ολοκληρωθεί η επίθεση που ετοιμάζει και αυτή η κυβέρνηση σε πολιτιστική κληρονομιά και περιβάλλον, συζητήθηκε και η «αξιοποίηση» ως «καταδυτικών πάρκων» των εναλίων αρχαιοτήτων.

Η κυβέρνηση εκλαμβάνει ως «αξιοποίηση» του ασύλληπτου πλούτου των εναλίων αρχαιοτήτων της χώρας, την παράδοση, άμεσα είτε έμμεσα, της διαχείρισής τους στους ιδιώτες ή στις τοπικές και περιφερειακές διοικήσεις, οι οποίες επίσης λειτουργούν σε ιδιωτικοοικονομικό πλαίσιο. Διότι αυτή η «αξιοποίηση» θα γίνει στην βάση της κοινής υπουργικής απόφασης των τότε υπουργών Πολιτισμού και Ναυτιλίας το 2013, για την ίδρυση των δύο πρώτων καταδυτικών πάρκων σε υποβρύχιους αρχαιολογικούς χώρους εντός του κηρυγμένου ενάλιου αρχαιολογικού χώρου του κόλπου του Ναυαρίνου και του κηρυγμένου ενάλιου αρχαιολογικού χώρου κοντά στη νήσου Σαπιέντζα στην άκρα Σπίθα.

πυλοσ1

Μπορεί η απόφαση να ορίζει ότι «η διαχείρισή τους και η αρμοδιότητα παραχώρησης δικαιωμάτων επ’ αυτών ανήκει στο Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού», αλλά ταυτόχρονα δίνεται η δυνατότητα, ώστε «η καθοδηγούμενη κατάδυση των επισκεπτών στους ανωτέρω ενάλιους αρχαιολογικούς χώρους» να «διενεργείται από παροχείς καταδυτικών υπηρεσιών οργανωμένης καθοδηγούμενης κατάδυσης, με τη συνοδεία δυτών φυλάκων αρχαιοτήτων ή δυτών αρχαιολόγων, που έχουν τύχει του ελέγχου και της πιστοποίησης της Εφορείας Εναλίων Αρχαιοτήτων (…)». Δηλαδή, οι ιδιώτες αναλαμβάνουν τις καταδύσεις των επισκεπτών, αφού η πρόβλεψη του νόμου για δύτες φύλακες αρχαιοτήτων ή δυτών αρχαιολόγων «σκοντάφτει» στο γεγονός ότι η Εφορεία Εναλίων Αρχαιοτήτων υποφέρει από την ίδια υποστελέχωση όπως το σύνολο της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας.

Δε σταματάει όμως εκεί η εμπλοκή των ιδιωτών. Με το Αρθρο 6 δίνεται η δυνατότητα «κατάρτισης προγραμματικών συμβάσεων πολιτισμικής ανάπτυξης» κατ’ εφαρμογή του άρθρου 100 του 3852/2010 («Καλλικράτης»). Αυτό σημαίνει ότι στη διαχείριση των ενάλιων αρχαιολογικών χώρων θα μπορούν να «χωθούν» ιδιώτες, σπάζοντας και στην πράξη την αρχή της αποκλειστικής ευθύνης του κράτους στην προστασία και διαχείριση της πολιτιστικής κληρονομιάς. Διότι, με το εν λόγω άρθρο δίνεται η δυνατότητα σύναψης προγραμματικών συμβάσεων μεταξύ του Δημοσίου και φορέων, από επιχειρήσεις Δημοσίου ή Ιδιωτικού Δικαίου που συμμετέχουν δήμοι, «κοινωφελή ιδρύματα» κ.λπ… μέχρι τράπεζες και πιστωτικά ιδρύματα.

Παράλληλα με την επίσκεψη του Τ. Κουίκ στην Πύλο, αναβλήθηκε η προγραμματισμένη συζήτηση του θέματος της νέας μαρίνας Πύλου από το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο την περασμένη Τρίτη. Προφανώς, είτε το ΤΑΙΠΕΔ, είτε η κυβέρνηση – ίσως και οι δύο – φοβήθηκαν ότι και το ΚΑΣ θα ακολουθήσει ή, ακόμη χειρότερα για την διαδικασία ξεπουλήματος, θα ενισχύσει την «γραμμή» του ΚΣΝΜ.

Πιθανότατα έπαιξε ρόλο και το γεγονός, ότι η γνωμοδότηση του Νεωτέρων επέδρασε – και με την δημοσιοποίηση του θέματος από το «Περιοδικό» – και στην τοπική κοινωνία. Χαρακτηριστικά, η Δήμητρα Λυμπεροπούλου, περιφερειακή σύμβουλος Πελοποννήσου και επικεφαλής της παράταξης «Πελοπόννησος Οικολογική», σε ανακοίνωσή της, κάλεσε τα μέλη του ΚΑΣ «να  διαφυλάξουν τους αρχαιολογικούς χώρους και τον κηρυγμένο ιστορικό τόπο της Πύλου από τις επεμβάσεις, έτσι ώστε η πόλη της Πύλου να διατηρήσει τη φυσιογνωμία του οικισμού και το θαλάσσιο και χερσαίο φυσικό τοπίο της».

Σε κάθε περίπτωση, ο αγώνας των αρχαιολόγων, οι οποίοι, μέσω του Συλλόγου τους, αντιδρούν στην καταστροφή του ιστορικού και παραδοσιακού χαρακτήρα της Πύλου που θα σημάνει η τουριστική «αξιοποίηση» με τον τρόπο που την απαιτεί το μεγάλο κεφάλαιο στον τουρισμό, πρέπει να ενισχυθεί από τον λαό της περιοχής, αλλά και κάθε γωνιάς της χώρας που βρίσκεται στις λίστες του ξεπουλήματος.

Γεννήθηκε – και αυτή είναι μία από τις ελάχιστες βεβαιότητες που έχει – το 1970. Πουλούσε την εργατική του δύναμη επί χρόνια στον έντυπο και τον ηλεκτρονικό Τύπο. Μέχρι που του έπεσε ο ουρανός στο κεφάλι ήταν το μόνο πράγμα που φοβόταν. Τώρα «αναρρώνει» στο Περιοδικό. Ελπίζει, για πάντα.