«Σε ποιον ανήκει η κόλαση» του Κωνσταντίνου Τζαμιώτη

Εκεί που μαζεύεται η σκόνη

| 01/02/2020

Φανταστείτε ένα μυθιστόρημα τόσο μεγάλο που λόγω όγκου δεν μπορεί να διαβαστεί! Ας πούμε ότι κάποιος επιχειρεί να πει την ιστορία της Ελλάδας τα τελευταία 200 χρόνια. Κοπιάζει, ιδρώνει, καταπονείται πνευματικά, αγχώνεται… Τα καταφέρνει, αλλά όταν βλέπει τι έχει κάνει συνειδητοποιεί ότι έχει ξεπεράσει τα όρια του εφικτού. Πώς θα «συναντήσει» το αναγνωστικό κοινό; Μία λύση υπάρχει. Να κάνει κομμάτια ό,τι έγραψε! Οι σελίδες σκίζονται, προσεκτικά, τακτοποιούνται, κατηγοριοποιούνται και όταν συγκεντρωθούν απλά… πετούν! Ο δημιουργός σκορπά τα φύλλα, τις λέξεις και ο αναγνώστης βρίσκει τον δρόμο προς τη σκέψη και την πρόθεση του συγγραφέα. Κι αν δεν έχει το σύνολο, έχει τον τρόπο και τη διαδρομή και μαζί με τους άλλους μπορεί να φτάσει ως την κόλαση. Ναι, προς τα κει πάμε, ο παράδεισος είναι μια ουτοπία και η κόλαση λύτρωση και τιμωρία. Η κόλαση είναι οι άλλοι, είμαστε εμείς και σε μας ανήκει. Η ερώτηση-απορία του τίτλου είναι περισσότερο περιέργεια που σε ωθεί να κάνεις τη διαδρομή προς αυτήν. Το «Σε ποιον ανήκει η κόλαση» (Εκδόσεις Μεταίχμιο) είναι βιβλιο που δύσκολα συναντάς.

Ο Κωνσταντίνος Τζαμιώτης ξέρει ότι οι «άλλοι» είναι οι ιστορίες τους και οι ιστορίες είναι ο παλμός του κόσμου. Τα λόγια τα «μικρά» όμως έχουν μεγαλύτερη σημασία για τον Τζαμιώτη, διότι είναι αυτά που κρύβονται και στηρίζουν τα μεγάλα, είναι τα υποστηλώματα των διαχρονικών, παντοτινών γεγονότων. Εκεί που μαζεύεται η σκόνη ο Τζαμιώτης σκύβει με σεβασμό και έμπνευση και μας δίνει θραύσματα που λάμπουν, είναι δίπλα μας και όμως τα αγνοούμε. Το βιβλίο του όμως δεν είναι απάνθισμα ιστορικών δεδομένων, αλλά συλλογή ευχάριστων διαλειμμάτων. Σαν να είσαι με φίλους και διηγείσαι μικρές ιστορίες για να διασκεδάσεις, να μάθεις, να ψάξεις, να προβληματιστείς. Ο,τι μας δίνει κι ένα μυθιστόρημα, μόνο που εδώ ο Τζαμιώτης έχει ξηλώσει πολύ προσεκτικά τις ραφές και από το ανεξάντλητο ύφασμα της Ιστορίας φτιάχνει μικρά ρουχά που ταιριάζουν σε όλους. Ρούχα φτιαγμένα από λέξεις, τολμηρές σκέψεις, παιχνιδιάρικη διάθεση και πνεύμα που σκανδαλίζει.

Οι ιστορίες που προσφέρονται είναι σύντομες. Η σύντομη οδός όμως είναι και αυτή που οδηγεί σε λεωφόρους και σε ατέλειωτες πορείες προς το άγνωστο. Αυτό το αναγκαίο πέρασμα στήνει με μαεστρία ο Τζαμιώτης. Η ελληνική πραγματικότητα των τελευταίων 200 χρόνων γραμμένη με τον τρόπο που της αξίζει: ψύχραιμα και με σαρκαστική, αποκαλυπτική διάθεση. Προσωπικές ιστορίες που δεν χάνουν πουθενά τον ανθρώπινο χαρακτήρα τους και γι ‘αυτό μας αγγίζουν και γίνονται βάλσαμο στην ψυχή μας. Ο Τζαμιώτης με σιγουριά στον λόγο, στην επιλογή του σχολίου και ύφος οικείο δεν αφήνει τίποτα να πάει χαμένο και κάθε ιστορία εκπέμπει δύναμη και πάθος. Στο εξώφυλλο στιγμιότυπο από την ταινία του Αλέξη Δαμιανού «Ευδοκία» (αρχείο Γιάννη Σολδάτου). Ο φαντάρος που τα πίνει μόνος του, θολωμένος και έτοιμος να σηκωθεί να χορέψει. Να χορέψει με όλες τις ιστορίες αυτού του τόπου κι ας καεί στην κόλαση.

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1980. Σπούδασε αθλητική δημοσιογραφία και παρά την αγάπη και την ενασχόλησή του με τη λογοτεχνία, συνεχίζει να ασχολείται με το αθλητικό ρεπορτάζ. Έχει εργαστεί σε εφημερίδες, περιοδικά, ραδιοφωνικούς σταθμούς, κάνοντας βιβλιοπαρουσιάσεις