Σκαλίζοντας τα γεγονότα | 15 Μαΐου

15 Μαΐου 1536: Η βασίλισσα της Αγγλίας, Άννα Μπολέυν, δικάζεται στο Λονδίνο με τις κατηγορίες της προδοσίας, της μοιχείας και της αιμομιξίας. Καταδικάζεται σε θάνατο από ένα ειδικά επιλεγμένο σώμα ενόρκων. Η Άννα Μπολέυν (Anne Boleyn, προφ. Ανν Μπολίν 1501 – 19 Μαΐου 1536), μαρκησία του Πέμπροκ, ήταν η δεύτερη σύζυγος του Ερρίκου Η΄ της Αγγλίας και μητέρα της βασίλισσας Ελισάβετ Α΄ της Αγγλίας. Ο Γάμος του Ερρίκου με την Άννα και η εν συνεχεία εκτέλεσή της αποτελούν μέρος μιας σημαντικής πολιτικής και θρησκευτικής αναταραχής, που έχει μείνει γνωστή ως Αγγλική Μεταρρύθμιση, με την Άννα την ίδια να πρωτοστατεί στην ανάγκη της εκκλησιαστικής μεταρρύθμισης. Έχει χαρακτηριστεί ως η Βασιλική σύζυγος που είχε τη μεγαλύτερη επιρροή στην ιστορία της Αγγλίας. Πιστεύεται ότι η Άννα Μπολέϋν επηρέασε τον Ερρίκο ώστε να ευνοήσει τον Προτεσταντισμό. Επίσης συνετέλεσε στο να πέσει σε δυσμένεια ο Καρδινάλιος Γουόλσεϊ και αργότερα να γίνει αρχιεπίσκοπος του Καντέρμπουρυ ο ιερέας της οικογένειάς της, ο Τόμας Κράνμερ. Παράλληλα υποστήριξε την άνοδο του Τόμας Κρόμγουελ, που έγινε ο νέος έμπιστος σύμβουλος του Ερρίκου. Σπουδαίο ρόλο έπαιξε και στην οργάνωση διεθνούς συνδιάσκεψης στο Καλαί το 1532. Εκεί ο Ερρίκος ήλπιζε να εξασφαλίσει τη συγκατάθεση της Γαλλίας στον καινούργιο του γάμο, όπως και έγινε. συνελήφθη στις 2 Μαΐου 1536, φυλακίστηκε και δικάστηκε από δικαστήριο ευγενών οι οποίοι και την καταδίκασαν ομόφωνα σε θάνατο δι΄ αποκεφαλισμού. Εκτελέστηκε στον Πύργο του Λονδίνου στις 19 Μαΐου 1536 με την κατηγορία της προδοσίας, της αιμομιξίας με το μικρότερο αδερφό της Γεώργιο Μπολέυν, της μαγείας, αλλά και της απόπειρας δηλητηρίασης του Ερρίκου Φιτζρόυ, νόθου γιου του συζύγου της από τη λαίδη Ελίζαμπεθ Μπλαντ. Μαζί της αποκεφαλίστηκε και ο αδελφός της, Γεώργιος Μπολέυν. Το αν η Άννα Μπολέυν υπήρξε πράγματι ένοχη παραμένει ακόμα και σήμερα σκοτεινό. Οι ιστορικοί διαφωνούν πάνω στο λόγο που η Άννα εξέπεσε, αλλά είναι σε γενικές γραμμές μάλλον αποδεκτό πως ήταν αθώα για τις συγκεκριμένες κατηγορίες για τις οποίες καταδικάστηκε και πως ο θάνατός της ενορχηστρώθηκε από τους πολιτικούς της αντιπάλους. Το παράδοξο είναι ότι η Άννα, η οποία εμφάνισε υστερική συμπεριφορά πριν τη σύλληψή της, στις τελευταίες της στιγμές ήταν ιδιαίτερα ψύχραιμη και ευδιάθετη. Μάλιστα έκανε σχόλια για το ότι είχε “πολύ λεπτό λαιμό” και ο εκτελεστής δεν θα δυσκολευόταν να την αποκεφαλίσει. Πριν την εκτέλεσή της έβγαλε ένα μικρό λόγο υπέρ του συζύγου της, λέγοντας ότι ήταν πάντα πολύ καλός μαζί της, αλλά και ορκίστηκε ότι ήταν αθώα για όσα την κατηγορούσαν. Στο μεταξύ, ο Ερρίκος είχε ήδη ξεκινήσει σχέσεις με την Τζέην Σέυμουρ, κυρία επί των τιμών της Άννας Μπόλεϋν, την οποία αρραβωνιάστηκε την επόμενη μέρα μετά την εκτέλεσή της, ενώ δέκα μέρες μετά, στις 30 Μαΐου, την παντρεύτηκε.

15 Μαΐου 1648: Υπογράφεται η Συνθήκη της Βεστφαλίας. Η Συνθήκη της Βεστφαλίας αποτέλεσε στην πραγματικότητα μία σειρά ειρηνευτικών διαπραγματεύσεων, οι οποίες έλαβαν χώρα το 1648, στις πόλεις του Όσναμπρυκ και του Μύνστερ. Αποτέλεσμα της εν λόγω συνθήκης ήταν η λήξη του Τριαντακονταετούς Πολέμου (1618-1648) στην Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, καθώς και η λήξη του Ογδοηκονταετούς Πολέμου (1568-1648) μεταξύ της Ισπανίας και της Ολλανδικής Δημοκρατίας. Σε διπλωματικό επίπεδο, η Συνθήκη της Βεστφαλίας λειτούργησε ως εφαλτήριο μιας νέας δυναμικής στην πολιτική σκηνή της κεντρικής Ευρώπης, η μετέπειτα λεγόμενη Βεστφαλιανή κυριαρχία, δυναμική η οποία εστιάζει στη συνύπαρξη κυρίαρχων κρατών. Βάσει αυτού, οι όποιες εσωτερικές υποθέσεις ενός κράτους αφορούν το ίδιο το κράτος και συνεπώς οι παρεμβάσεις από τρίτους αποτελούν σφάλμα. Καθώς η ευρωπαϊκή πολιτική λογική εδραιώθηκε σε όλο τον κόσμο, τα Βεσταφαλιανά αυτά ιδεώδη, ειδικότερα δε η ιδέα του κυρίαρχου κράτους, αποτέλεσαν κεντρικό πυλώνα του διεθνούς δικαίου και της ανερχόμενης τάξης πραγμάτων.