Σκαλίζοντας τα γεγονότα | 2 Noεμβρίου

Το Περιοδικό και οι εκδόσεις Historical Quest συνεργάζονται και σας παρουσιάζουν μια καθημερινή ματιά σε ιστορικά γεγονότα. Γιατί η Ιστορία υπάρχει για να τη σκαλίζουμε…

2 Νοεμβρίου 1893: Γεννιέται ο Μπαττίστα Πινινφαρίνα (1893 – 1966), Ιταλός αυτοδίδακτος σχεδιαστής αυτοκινήτων, από τους σημαντικότερους δημιουργούς στον τομέα του. Το όνομά του είναι συνδεδεμένο με πολλά από τα γνωστότερα σπορ αυτοκίνητα που έχουν κυκλοφορήσει καθώς και με την ομώνυμη φίρμα σχεδίασης οχημάτων, που ο ίδιος ίδρυσε.

2 Νοεμβρίου 1930: Ο Χαϊλέ Σελασιέ Α΄ στέφεται αυτοκράτορας της Αιθιοπίας. Υπήρξε ο τελευταίος αυτοκράτορας της Αιθιοπίας. Εκδιώχθηκε από τους Ιταλούς του Μουσολίνι μετά την κατάκτηση της Αιθιοπίας τον Μάιο του 1936. Toν επόμενο μήνα, εκφώνησε από το βήμα της συνέλευσης της Κοινωνίας των Εθνών στη Γενεύη τον ιστορικό λόγο του ενάντια στην αποικιοκρατία, την επιθετικότητα των Ιταλών και την εγκληματική χρήση χημικών όπλων πάνω στον άμαχο πληθυσμό από τους εισβολείς. Τον Ιανουάριο του 1941 ηγήθηκε των συμμαχικών δυνάμεων που εισέβαλαν στην Αιθιοπία και στις 5 Μαΐου του ίδιου χρόνιου εισήλθε στην πρωτεύουσα, θέτοντας τέλος στην ιταλική φασιστική κατοχή της χώρας του. Η αρχική στάση του έναντι των Ιταλών τον ανέδειξε σε παγκόσμιο σύμβολο αντίστασης.

2 Νοεμβρίου 1950: Πεθαίνει ο Τζορτζ Μπέρναρντ Σω (1856 – 1950), Ιρλανδός θεατρικός συγγραφέας που τιμήθηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1925. «Δεν ξέρω αν γεννήθηκα τρελός ή ελαφρόμυαλος, η αλήθεια είναι ότι η βασιλεία μου, δεν ήταν του κόσμου τούτου. Ένοιωθα απόλυτα κύριος και αυτεξούσιος μόνο στο βασίλειο της φαντασίας μου και μόνο κοντά στους μεγάλους νεκρούς γνώρισα αληθινή φιλική ατμόσφαιρα». Έτσι είπε κάποτε αυτοχαρακτηριζόμενος ο μεγάλος Ιρλανδός που η γενιά του κρατούσε από τον Μακντώφ, όπως πίστευε, το γνωστό Σαιξπηρικό ήρωα του Μάκβεθ. Μαζί με την Μπεατρίς και τον Σίντνεϊ Γουέμπ ίδρυσε το 1884 τη Φαβιανή Εταιρεία. Ήταν μια κίνηση διανοούμενων για την έρευνα, συζήτηση κι έκδοση σοσιαλιστικών ιδεών. Το όνομά της το πήρε από το Ρωμαίο στρατηγό Κουίντο Φάβιο Μάξιμο, που έμεινε στην ιστορία ως ο «Αναβάλλων» (Cunctator), επιλέγοντας μια τακτική φθοράς από μια στάση αντιπαράθεσης εναντίον του Αννίβα.Η Φαβιανή Εταιρεία θα παίξει αργότερα καθοριστικό ρόλο στην ίδρυση της Οικονομικής Σχολής του Λονδίνου και του Εργατικού Κόμματος.Αφιερώθηκε στον αγώνα της μεταμόρφωσης της Βρετανίας σε σοσιαλιστικό κράτος, όχι μέσω επανάστασης, αλλά μέσα από συστηματική πρόοδο και νομοθεσία, που εγκαθιδρύεται με την πειθώ και τη συστηματική εκπαίδευση.

2 Νοεμβρίου 1960: Πεθαίνει ο Δημήτρης Μητρόπουλος (1896 – 1960), Έλληνας διευθυντής ορχήστρας, πιανίστας και συνθέτης που έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο Δημήτρης Μητρόπουλος ήταν μοναδικός μαέστρος και άξιος συνθέτης. Υπό την πρώτη του ιδιότητα γνώρισε διεθνή φήμη κατακτώντας, μάλιστα, τη διεύθυνση της Φιλαρμονικής Ορχήστρας της Νέας Υόρκης, θέση από την οποία παραιτήθηκε το 1958, για να παραμείνει σ’ αυτήν ως μαέστρος. Στις συνθέσεις του περιλαμβάνονται περίπου 40 έργα, μεταξύ των οποίων μια όπερα (Αδελφή Βεατρίκη), μουσική για ορχήστρα, μουσική δωματίου, έργα για πιάνο, για φωνή κ.ά. Ορισμένα από τα έργα που συνέθεσε θεωρούνται ιδιαίτερα σημαντικά και αποτελούν σταθμό στη σύγχρονη ελληνική μουσική. Ο θάνατός του απασχόλησε τον διεθνή Τύπο με εκτεταμένα άρθρα. Η σποδός του μαέστρου μεταφέρθηκε με αεροσκάφος της Βασιλικής Αεροπορίας από το Μιλάνο. Στο αεροδρόμιο ήταν παρατεταγμένη η πολιτική ηγεσία της Ελλάδας, εκπρόσωποι από το χώρο της τέχνης και πλήθος κόσμου. Το κιβώτιο με την τέφρα καλύφθηκε με τη σημαία της Ελλάδας και μεταφέρθηκε με πομπή στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού, όπου πραγματοποιήθηκε τιμητική εκδήλωση στη μνήμη του. Το 1996 εορτάστηκαν, με εκδηλώσεις σε όλο τον κόσμο, τα 100 χρόνια από τη γέννησή του. Η επέτειος ετέθη υπό την αιγίδα της UNESCO, για να αποδοθεί η τιμή που αρμόζει σε έναν διεθνή καλλιτέχνη.

2 Νοεμβρίου 2000: Κλείνει το ιστορικό στάδιο του Γουέμπλεϊ, στο Λονδίνο. Το 1880, το πάρκο του Γουέμπλεϊ είχε γήπεδα ποδοσφαίρου και κρίκετ, στίβο, σιντριβάνια, τεχνητούς καταρράκτες, πεζόδρομους και πολλούς κήπους. Το 1889, ο πρόεδρος του μητροπολιτικού σιδηροδρόμου, Σερ Έντουαρντ Γουάτκιν, αποφάσισε να κατασκευάσει έναν πύργο 350 μέτρων. Επιθυμούσε τη κατασκευή ενός πύργου παρόμοιου με τον Πύργο του Άιφελ στο Παρίσι, αλλά με μεγαλύτερο ύψος και ομορφότερο. Λόγω όμως ξαφνικής έλλειψης χρημάτων, το σχέδιο εγκαταλείφθηκε, αφού ο πύργος είχε φτάσει το ύψος των 61 μέτρων. Το κτίσμα αποτελούσε αξιοθέατο έως το 1907, οπότε και κατεδαφίστηκε. Το 1918, σχεδιάστηκε από την κυβέρνηση να κατασκευαστεί ένας εκθεσιακός χώρος, ο οποίος θα περιλάμβανε ένα στάδιο στο κέντρο του. Το Γουέμπλεϊ επιλέχθηκε σαν η καταλληλότερη τοποθεσία. Ο εκθεσιακός χώρος περιλάμβανε 219 στρέμματα. Το στάδιο χτίσθηκε στην περιοχή ακριβώς όπου είχε κατασκευαστεί ο πύργος. Το στάδιο ονομαστικέ αρχικά Αυτοκρατορικό. Σχεδιάστηκε από τους αρχιτέκτονες Σερ Τζον Σίμποου και Μάξγουελ Άγιερτον και κατασκευάστηκε από τον μηχανικό Σερ Όουεν Ουίλιαμς. Εγκαινιάσθηκε από τον Βασιλιά Γεώργιο Ε’ στις 23 Απριλίου 1924. Όταν μίλησε στα εγκαίνια, ήταν η πρώτη φορά που ένα μονάρχης ακουγόταν στο ραδιόφωνο. Το αυτοκρατορικό στάδιο μετονομάστηκε σε Γουέμπλεϊ τα τέλη της δεκαετίας του ’70. Ο Πελέ είχε περιγράψει το Γουέμπλεϊ σαν τον ναό του ποδοσφαίρου. Στις 30 Ιουλίου1966, ο Μπόμπι Μουρ σήκωσε στο στάδιο το παγκόσμιο κύπελλο ποδοσφαίρου. Η Μεγάλη Βρετανία νίκησε την Γερμανία με 4-2. Στις 2 Ιουνίου 1971 έγινε στο Γουέμπλεϊ ο τελικός κυπέλλου πρωταθλητριών Ευρώπης μεταξύ ΑΦΚ Άγιαξ και Παναθηναϊκού.