Σκαλίζοντας τα γεγονότα | 29 Ιουλίου

Το Περιοδικό και οι εκδόσεις Historical Quest συνεργάζονται και σας παρουσιάζουν μια καθημερινή ματιά σε ιστορικά γεγονότα. Γιατί η Ιστορία υπάρχει για να τη σκαλίζουμε…

[hr]

29 Ιουλίου 904: Άλωση της Θεσσαλονίκης: Μετά από μία σύντομη πολιορκία, Σαρακηνοί επιδρομείς με επικεφαλής τον Λέοντα τον Τριπολίτη λεηλατούν τη Θεσσαλονίκη, τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Βυζαντινής αυτοκρατορίας.

[hr]
29 Ιουλίου 1014: Μάχη του Κλειδίου. Ο Βυζαντινός αυτοκράτορας Βασίλειος Β´ συντρίβει το βουλγαρικό στρατό και παίρνει 15.000 αιχμαλώτους. Η μάχη αποτέλεσε το αποκορύφωμα της 50χρόνης διαμάχης μεταξύ του Σαμουήλ της Βουλγαρίας και του Βασιλείου του Βουλγαροκτόνου. Η μάχη τελείωσε με νίκη των Βυζαντινών. Η αποφασιστική μάχη έγινε με επίθεση των Βυζαντινών, υπό την ηγεσία του Νικηφόρου Ξιφία, η οποία είχε ως αποτέλεσμα την καταστροφή των Βουλγάρων. Αυτή η μάχη αποτέλεσε μεγάλο πλήγμα για τους Βούλγαρους.

Οι Βούλγαροι στρατιώτες αιχμαλωτίστηκαν και τυφλώθηκαν μετά από διαταγή του Βασιλείου Β’, ο οποίος αργότερα πήρε το όνομα «Βουλγαροκτόνος». Ο Σαμουήλ επέζησε από τη μάχη, αλλά πέθανε 2 μήνες αργότερα, από καρδιακή ανεπάρκεια. Θεωρείται πώς πέθανε όταν είδε τους τυφλούς Βούλγαρους στρατιώτες. Παρά τα αποτελέσματα της μάχης, η Πρώτη Βουλγαρική Αυτοκρατορία δεν καταστράφηκε, αλλά δεν ήταν σε θέση να αντιμετωπίσει τους Βυζαντινούς. Τελικά, το 1018, η Βουλγαρική Αυτοκρατορία διαλύθηκε από τον Βασίλειο Β’.

[hr]
29 Ιουλίου 1567: Ο Ιάκωβος ΣΤ’ στέφεται βασιλιάς της Σκωτίας. Ο Ιάκωβος Α΄ της Αγγλίας ή Ιάκωβος ΣΤ΄ της Σκωτίας (James VI and I, 19 Ιουνίου 1566 – 6 Απριλίου 1625) ήταν βασιλιάς της Σκωτίας από τις 24 Ιουλίου 1567 και βασιλιάς της Αγγλίας και της Ιρλανδίας από την ένωση των στεμμάτων της Σκωτίας και της Αγγλίας στις 24 Μαρτίου του 1603 έως τον θάνατό του. Έγινε βασιλιάς μετά το θάνατο της άτεκνης βασίλισσας Ελισάβετ Α΄. Στη Σκωτία διαδέχθηκε σε ηλικία ενός έτους τη μητέρα του Μαρία Α΄ Στιούαρτ.

Ενώ δεν συνάντησε προβλήματα στη Σκωτία, δημιουργήθηκαν πολλά με την άνοδό του στον αγγλικό θρόνο συμπεριλαμβανομένης της Συνωμοσίας της Πυρίτιδας (1605) και συγκρούσεών του με το αγγλικό κοινοβούλιο. Πολλοί συγγραφείς θεωρούν τον απολυταρχισμό του, την οικονομική του ανευθυνότητα και τις λαομίσητες τακτικές του τις αιτίες που ξέσπασε ο Αγγλικός Εμφύλιος Πόλεμος. Αντίθετα, άλλοι ιστορικοί τον θεωρούν προσγειωμένο βασιλιά. Στον τομέα των τεχνών, συνέχισε τ χρυσή εποχή της βασίλισσας Ελισάβετ Α΄. Επί της εποχής του έζησαν μεγάλοι συγγραφείς, όπως ο Ουίλλιαμ Σαίξπηρ, ο Μπεν Τζόνσον και ο Φράνσις Μπέικον. Ο ίδιος ο Ιάκωβος Α΄ ήταν συγγραφέας πολλών βιβλίων δαιμονολογίας: ο Αντώνιος Ουέλντον μάλιστα τον χαρακτήρισε ως «τον σοφότερο τρελό του χριστιανισμού».

[hr]
29 Ιουλίου 1588 – Αγγλο-Ισπανικός Πόλεμος: Ναυμαχία του Γκράβελιν. Οι αγγλικές ναυτικές δυνάμεις υπό τη διοίκηση του λόρδου Τσαρλς Χάουαρντ και του Φράνσις Ντρέικ νικούν την Ισπανική Αρμάδα στα ανοικτά των ακτών του Γκράβελιν στη Γαλλία.

[hr]
29 Ιουλίου 1836: Εγκαίνια της Αψίδας του Θριάμβου στο Παρίσι. Την επομένη της νίκης του στο Αούστερλιτς ο Γάλλος Αυτοκράτορας Ναπολέων ο Α’ είπε, απευθυνόμενος προς το στράτευμά του: “Δεν θα επιστρέψετε στις εστίες σας, παρά μόνο περνώντας κάτω από αψίδες θριάμβων”. Έδωσε εντολή για την κατασκευή της στις 18 Φεβρουαρίου 1806. Την εκπόνηση των σχεδίων ανέλαβε ο αρχιτέκτονας Ζαν Σαλγκρέν (Jean François Thérèse Chalgrin), αντλώντας την έμπνευσή του από την αρχαιότητα. Οι εργασίες θεμελίωσής της κράτησαν δύο χρόνια.

Η κατασκευή, όμως, εγκαταλείφθηκε ύστερα από τις ήττες του Ναπολέοντα στην εκστρατεία του στη Ρωσία το 1812 και άρχισαν πάλι ύστερα από εντολή του βασιλέα Λουδοβίκου – Φιλίππου του Α’ το 1832, ο οποίος αφιέρωσε το έργο στη δόξα των Γαλλικών Ενόπλων Δυνάμεων, για να ολοκληρωθούν το 1836 κάτω από την επίβλεψη του αρχιτέκτονα Γκιγιώμ Μπλουέ (Guillaume Abel Blouet), ο οποίος δεν άλλαξε τη σχεδίαση του Σαλγκρέν. Η απλή σχεδίαση και το τεράστιο μέγεθος του μνημείου είναι τυπικά χαρακτηριστικά του ρομαντικού νεοκλασσικισμού του τέλους του 18ου αιώνα. Η αψίδα φέρει εγχάρακτα τα ονόματα των νικών των Γαλλικών Στρατευμάτων καθώς και τα ονόματα 558 στρατηγών (τα υπογραμμισμένα ονόματα καταδεικνύουν όσους από αυτούς έπεσαν σε μάχες). Στην αψίδα βρίσκεται, επίσης, και το Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη, ο βωμός του οποίου φέρει φλόγα που άναψε για πρώτη φορά το 1921 εις μνήμην των πεσόντων του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Οι τέσσερις κίονες στους οποίους στηρίζεται η αψίδα διακοσμούνται από πολύ μεγάλα ανάγλυφα, τα οποία απεικονίζουν: Την Έξοδο των Εθελοντών του 1792 (γι’ αυτό αποκαλείται και La Marseillaise, έργο του Φρανσουά Ρυντ (François Rude), τον Θρίαμβο του Ναπολέοντα το 1810, έργο του Ζαν-Πιέρ Κορτό (Jean-Pierre Cortot), την Αντίσταση του 1814 και την Ειρήνη του 1815 έργα του Αντουάν Ετέξ (Antoine Etex). Η αψίδα αποτελεί εθνικό μνημείο – σύμβολο της γαλλικής φιλοπατρίας και από αυτήν εκκινεί πάντα η παρέλαση της Γαλλικής Εθνικής Επετείου της 14ης Ιουλίου.

[hr]

29 Ιουλίου 1921: Ο Αδόλφος Χίτλερ γίνεται πρόεδρος του Εθνικοσοσιαλιστικoύ Γερμανικού Εργατικού Κόμματος.

[hr]

29 Ιουλίου 1948: Ολυμπιακοί Αγώνες: Έναρξη των 14ων Θερινών Ολυμπιακών Αγώνων. Μετά από μία παύση 12 ετών λόγω του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, αρχίζουν στο Λονδίνο οι πρώτοι Θερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες που διεξήχθησαν το 1936 στο Βερολίνο.