Σκηνές συνεχούς πειραματικής ηχητικής δημιουργίας
Δεν είναι καθόλου καινούρια τούτη η στήλη. Έκανε την πορεία της για αρκετό καιρό, στο παρελθόν («Δίφωνο», «Jazz & Τζαζ») πέρασε στην διαθεσιμότητα και έρχεται και πάλι στο προσκήνιο του φιλόξενου «Περιοδικού». Κυρίως νέες μουσικές θα παρουσιάζει αλλά δεν θα παραλείπει να μεταφέρει δημιουργικές προτάσεις από το κυρίως ρεύμα της δισκογραφίας. Το βασικό χαρακτηριστικό της είναι η συνοπτική αλλά ουσιαστική παρουσίαση των καλλιτεχνικών προϊόντων.
Εντελώς διαφορετικός στις αισθητικές προσεγγίσεις του, ο Σουηδός σαξοφωνίστας Martin Küchen ενσωματώνει, πρακτικά, διάφορες αλλότριες θεματικές ιστορικού και συνάμα αφηγηματικού χαρακτήρα μέσα σε σκοτεινές, δυναμικές δομές. Το τελευταίο μέρος της τριλογίας του, με τίτλο, “Det Försvunnas Namn”, αναφέρεται ηχητικά στην κατεδάφιση μιας ορθόδοξης εκκλησίας, εν έτη 1931, στη Μόσχα. Ο μουσικός χρησιμοποιεί στην σόλο περφόρμανς σειρά από μικρά μεγάφωνα με ipod κολλημένα στα σαξόφωνα όπου αναπαράγεται μουσική από διαφορετικές πηγές (Βιβάλντι, Μπαχ) από φωνές (Τρότσκι) και field recordings του Chris Watson επιβάλλοντας ούτως ένα δραματικό σκηνικό.
https://martinkuchen.bandcamp.com/
Το “People On Sunday” αποτελεί πρωτότυπο σάουντρακ του βωβού φιλμ του ’30 “Menschen am Sonntag” σε σενάριο του γνωστού σκηνοθέτη Μπίλι Ουάιλντερ που κατέφυγε -μετά την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία –στις ΗΠΑ. Ο Λετονός συνθέτης Domenique Dumont χρησιμοποιεί τα συνθεζάιζερς με ποπίστικη διάθεση, με στοιχεία exotica και επιρροές από την κλασική μουσική και την «μεσογειακή» μενταλιτέ για να παρουσιάσει ένα σύγχρονο είδος synth-pop ντύνοντας ηχητικά την αισιόδοξη και μάλλον ανέμελη Βερολινέζικη κοινωνία λίγο πριν την έλευση του ναζιστικού οδοστρωτήρα.
http://www.theleaflabel.com/en/releases/view/261/Domenique%20Dumont/People%20on%20Sunday/BAY%20127
Η πρώτη συνεργασία του Σουηδού μουσικού παραγωγού Mats Erlandsson με την Ελβετική ετικέτα της Hallow Ground το “Minnesmärke” (μνημόσυνο ή μνημείο) εμπνέεται από την πολιτική ιστορία της χώρα του. Στο κουαρτέτο του ξεχωρίζει ο Άγγλος Hillary Jeffery -τρομπόνι και τούμπα -ενώ υπάρχουν ακόμη, βιολί και ακουστικό μπάσο, με τον Erlandsson να παρεμβαίνει στα field recordings και στα ηλεκτρονικά. Ηχογραφημένο στο Ställbergs Gruva ένα παλιό μεταλλείο που ερήμωσε με την επέλαση του νεοφιλεθευρισμού και μετεξελίχθηκε σε πολιτιστικό κέντρο κριτικής σκέψης. Μουσική δωματίου υπό το συναισθηματικό βάρος της αποδιάρθρωσης του τόπου σε ένα διαρκές drone ψυχεδελικής και συνάμα ονειρικής ατμόσφαιρας.
https://hallowground.bandcamp.com/album/mats-erlandsson-minnesm-rke
Ο βετεράνος Αμερικάνος αβάν γκαρντ παραγωγός William Basinski κυκλοφόρησε πολύ πρόσφατα το “Lamentations”, έργο μετά –οπερετικό βασισμένο σε θρηνωδίες μπαρόκ ύφους. Οι συνθέσεις ανασύρθηκαν από tape loops και άλλες ηχογραφήσεις που έλαβαν χώρα το μακρινό 1979 αλλά με την μαεστρία του WB μεταλλάχθηκαν σε εντελώς σύγχρονες καταστάσεις. Τούτων δοθέντων η μουσική αποκτά απόκοσμη αίσθηση καθώς οι παρακμιακές μελωδίες ακούγονται θρυμματισμένες και ανολοκλήρωτες, διαρκώς στην κόψη του ξυραφιού κατάλληλες για ταινία γερμανικού εξπρεσιονισμού.
ttps://www.temporaryresidence.com/collections/shop/products/trr343
Ο πέμπτος σόλο δίσκος του Νεοζηλανδού πιανίστα Chris Abrahams (The Necks) στην εξαιρετική δισκογραφική Room40 φέρει τρεις μεγάλες συνθέσεις του με χαρακτηριστικό τίτλο “Appearance”. Όπου και πιστοποιεί την ιδιαίτερη προσέγγισή του στα πλήκτρα που ο καλλιτέχνης καλλιέργησε κατά την διάρκεια τριών δεκαετιών. Μάκρο –μινιμαλιστικές συνθετικές φόρμες δημιουργούν την αίσθηση διαρκούς κίνησης χωρίς καθόλου να ορίζονται από τις τυπικότητες ολοκληρωμένης υπόθεσης. Η μελωδίες είναι παρούσες χωρίς ποτέ να στρογγυλεύουν τις γραμμές τους ενώ καταρράκτες τονικότητας συνδυάζονται με στιγμές σιωπής.
https://room40.bandcamp.com/album/appearance
Η εκ Λος Άντζελες συνθέτρια Geneva Skeen ηχογράφησε τον δεύτερο δίσκο της “Double Bind” εν μέσω covid-19 και ούτως ή καταστάσεις που φωτίζει ζωγραφίζονται από το γκρίζο. Ηλεκτρονικοί ήχοι, παραλλαγμένα field recordings και παραμορφωμένοι ρυθμοί εναλλάσσονται από θορυβώδη περάσματα συνεχούς έντασης μέσα σε άμπιεντ ατμόσφαιρες και επαναλαμβανόμενες αντηχήσεις. Επηρεασμένη από την γυναικεία λογοτεχνία –ένα κομμάτι αναφορά κάνει στο “Água Viva” της Βραζιλιάνας μοντερνίστριας Clarice Lispector, και την λαϊκή φιλοσοφία της nepantla που συναντιέται στο Νότιο Μεξικό.
https://genevaskeen.bandcamp.com/album/double-bind
Πιανίστας και συνθέτης από τις ΗΠΑ που ζει εδώ και χρόνια στην Αυστραλία, ο Erik Griswold ηχογραφεί το τέταρτο μέρος από την σειρά “Wallpaper Music” ύστερα από 13 χρόνια. Στo ΙV του άλμπουμ υπάρχει το προετοιμασμένο bowed πιάνο το οποίο παίζεται από ένδεκα μουσικούς που χρησιμοποιούν τρίχες χαίτης αλόγου, νάιλον νήμα και άλλα σκεύη πάνω στις χορδές του συγκεντρώνοντας τονικά στρώματα ως μία τεράστια παλμική χορδή. Με την έλευση του lockdown δόθηκε άφθονος χρόνος για περαιτέρω πειραματισμούς και τεχνικές με την εισαγωγή αργών κύκλων αναπνοής στις κρατημένες νότες με την χρήση αριθμητικών μοτίβων.
https://room40.bandcamp.com/album/wallpaper-music-iv
Για πάνω από δυο δεκαετίες ο Αυστραλός μουσικός Candlesnuffer, ή, κατά κόσμο David Brown, επεξεργάζεται πρωτότυπες τεχνικές με την προσαρμοσμένη ηλεκτρικά κιθάρα του. Στην τελευταία του δουλειά, “Eggs from a Varnished Chest” πειραματίζεται επί 45 λεπτά με τις τενόρο χορδές του οργάνου αυτοσχεδιάζοντας κατά το δοκούν μέσω ηλεκτρονικού processing από μια παράταξη με stomp-boxes. Σειρά από μικρές ηλεκτρικές συσκευές χρησιμοποιήθηκαν πάνω στο σκάφος της ημι –ακουστικής κιθάρας με τους ήχους σε πολύ υψηλούς τόνους και την παρουσία διαφόρων μικροφώνων, με ένταση που προσιδιάζει ροκ ηχογραφήσεις.
https://candlesnuffer.bandcamp.com/album/eggs-from-a-varnished-chest
Γερόλυκος της Γαλλικής δημιουργικής σκηνής, ο τρομπετίστας και ποιητής Jac Berrocal παίζει με τους συμπατριώτες David Fenech (κιθάρα, φωνή) και Vincent Epplay (sound artist) σε ένα άνευ στιλιστικής κατηγορίας δίσκο με τίτλο “Exterior Lux”, ένθα συνδυάζονται υπό συνεχή αυτοσχεδιασμό το μπι μποπ, το post- πανκ, η free, η beat ποίηση, και τα ατμοσφαιρικά αν και σκοτεινά ηλεκτρονικά. Κιθάρες, field recordings, ανορθόδοξα κρουστά και κομπιούτερ processing δημιουργούν ηχητικά υπόβαθρα όπου αυτοσχεδιάζει σε υψηλές νότες η παραμορφωμένη τρομπέτα του Berrocal σε τούτο το δυστοπικό γεμάτο σασπένς έργο.
http://www.klanggalerie.com/gg352
Παλιότερα στους Γάλλους Palo Alto, με πλούσια δισκογραφία, ο συνθέτης Denis Frajerman προσφέρει στο “Macua Peplum” δυο συνθέσεις με πλήθος μουσικών μεταξύ των οποίων ο σαξοφωνίστας Jacques Barberi και η ηθοποιός Sandrine Bonnet στην φωνή και στα κρουστά. Ο DF χειρίζεται διάφορα όργανα –πλήκτρα, μπάσο, ντραμς, μπαλαλάικα, μαγνητοταινίες, rebab κ.α. Το πρώτο μέρος επηρεάζεται από τους ήχους της Ανατολής, την όπερα, τον free αυτοσχεδιασμό και την κλασική ενώ στο δεύτερο ακούγονται περισσότερα ηλεκτρο -ακουστικά στοιχεία δίνοντας την αίσθηση σουίτας φανταστικού σάουντρακ.
http://www.klanggalerie.com/gg341
Το “Smaller Sad” είναι το πρώτο άλμπουμ του Αυστριακού ντουέτου Susanna Gartmayer (μπάσο κλαρινέτο) και Christof Kurzmann (κομπιούτερ, λαστιχάκια, ppooll: οπτικό-ακουστικό σύστημα –φωνή) όπου σκηνοθετείται ένα εύθραυστο μουσικό σύμπαν κάπου μεταξύ free – τζαζ, φωνητικής τραγουδοποιίας και αυτοσχεδιασμού. Είναι χαρακτηριστικά τα φωνητικά μέρη με τις βαλκανικές χορωδιακές ρίζες όπως και η πρόσθεση των δυο συντελεστών στον δημιουργικό συνδυασμό παραδοσιακής μελωδίας και ηλεκτρονικής έκφρασης. Καθόλου τυχαίος ο τίτλος του τελευταίου κομματιού: “Novi Sad”.
http://www.klanggalerie.com/gg348
Το τρίτο άλμπουμ του Γάλλων Geins‘t Naït και του Laurent Petitgand, ονόματι “Like this maybe or This”, χαρακτηρίζεται από την ομιχλώδη και συνάμα μυστικιστική ατμόσφαιρα των προηγούμενων έργων τους. Ο πρώτος έρχεται από post-industrial περιβάλλοντα ενώ ο έτερος οπαδός της πούρας μελωδίας είναι γνωστός ως συνθέτης σάουντρακ έχοντας συνεργαστεί με τον Βιμ Βέντερς και τον συγγραφέα Πολ Όστερ. Ο συγχρωτισμός τούτων των εντελώς διαφορετικών υφολογικά μουσικών έχει ως αποτέλεσμα ατμοσφαιρικά μουσικά τοπία που διαπερνώνται από σκληρές ρυθμικές γραμμές. Στους πειραματισμούς των ηλεκτρονικών μετρονόμων αντιπαρατίθενται αιθέριες αν και σπηλαιώδεις φωνές παράλληλα με νότες από ακουστικά όργανα – πιάνο, βιολί κ.α.
https://mindtravels.bandcamp.com/album/like-this-maybe-or-this
Η έκτη σόλο δουλειά του Άγγλου μουσικού Ben Chatwin παρέχει ακούσματα από το κάθε ήχο που μπορεί να υφίσταται μέσα σ’ ένα σπίτι του 19ου Αιώνα. Το “The Hum” όπως ανακοινώνει και ο τίτλος του δίσκου συγκεντρώνει αναλογικά επεξεργασμένα όλα τα πεδία και τους θορύβους που στροβιλίζονται αθέατοι στον αέρα γύρω μας διαρκώς, τις συχνότητες των οποίων αδυνατεί να συλλάβει το ανθρώπινο αυτί. Ούτως παρακολουθούμε μεγεθυμένους τους πολέμους των μυρμηγκιών, τις χορωδίες από τις πρίζες συνδυασμένες με το βόμβο των αεροπλάνων, με τις γυναικείες φωνές και τα κουαρτέτα εγχόρδων. Ηλεκτρονικά drones ολοκληρώνουν το «συμφωνικό» τοπίο.
https://benchatwin.bandcamp.com/album/the-hum-2
Οι Como Asesinar a Felipes δημιουργήθηκαν στο Σαντιάγο της Χιλής πριν καμιά δεκαπενταριά χρόνια επηρεασμένοι από το χιπ- χοπ, την τζαζ, το ροκ και ολίγον από την κλασική και στίχους κριτικούς για την μετά την Πινοτσέτ εποχή. Στο ένατο τους άλμπουμ, “MMXX” δημιουργούν μια γκρίζα ψυχεδελική ατμόσφαιρα με διάφορα ηλεκτρονικά beats· με βάση το χιπ- χοπ τραγούδισμα αντιτίθενται στον νεοφιλελευθερισμό του οποίου η οικονομική πολιτική συσσώρευσε τόσα δεινά στον λαό της Χιλής. Στον δίσκο υπάρχουν, επίσης, διάφορα remixes από μέταλ, λάτιν, dub και πειραματιστές παραγωγούς όπως οι Mad Professor, Scientist, Shane Embury (Napalm Death) κ.α.
https://koolarrow.com/releases/mmxx/
Η έβδομη δουλειά των πρωτοπόρων της Ρώσικης αντεργκράουντ, USSSY, φέρει τίτλο “Po Krugu” και μοναδικό χαρακτηριστικό της αποτελεί οι βαρύτονη ηλεκτρική κιθάρα που κουρδίζεται όπως τα έγχορδα στην Μέση Ανατολή. Η Τούρκικη ψυχεδελική μουσική του ’60 και του ’70 αλλά και η αντίστοιχη, αυθεντική, σκηνή της Ανατολικής Ακτής των ΗΠΑ του δεύτερου μισού των 60’s, καθοδηγεί τις συνθέσεις του γκρουπ: Δυναμικές χορευτικές μελωδίες με φωνητικά και ευέλικτο ρυθμικό τομέα τον οποίο διακρίνει μια post- ροκ βιασύνη, αποτελούν το σήμα κατατεθέν αυτού το ομολογουμένως αξιοπρόσεκτου σχήματος από τη μοσχοβίτικη καρδιά του άλλοτε σοβιετικού κράτους.
https://koolarrow.com/releases/po-krugu/
Ο Πακιστανός Ustad Saami, στα 76 του, ο έσχατος εν ζωή τραγουδιστής Σούφι στην θρησκευτική μουσική του qawwali, παράδοσης που περνά από γενιά σε γενιά απ’ τον μακρινό 13ο αιώνα και εντεύθεν. Έχοντας εξαιρετικές ψαλτικές ικανότητες ασκείται από τις 4 το πρωί ακατάπαυστα ενώ είναι περιζήτητος σε διάφορα ευρωπαϊκά φεστιβάλ. “Pakistan Is For The Peaceful” είναι ο τελευταίος δίσκος που διαδέχεται εκείνον του ’19, “God Is Not a Terrorist”· τίτλοι με δυνατούς συμβολισμούς. Ηχογραφημένος ζωντανά, στο Καράτσι, στην ταράτσα του σπιτιού του περιέχει τρεις μεγάλες συνθέσεις υπό την μουσική συνοδεία των τεσσάρων γιών του. Μια επική 49φθογγη κλίμακα μικροτονικών βοκαλισμών όπου η αίσθηση του υπερβατικού διαλογισμού είναι εντελώς βιώσιμη.
https://ustadsaami.bandcamp.com/album/pakistan-is-for-the-peaceful
