ΣΤΙΧΟΙΜΑ – ΘΑΛΑΣΣΑ

Οι Στίχοιμα αποτελούν εδώ και χρόνια ένα από τα σημαντικότερα σχήματα του εγχώριου hip hop. Πάντα κατάφερναν να δίνουν ενδιαφέροντες δίσκους και κομμάτια που έμεναν στη μνήμη των hip hop ακροατών. Το δε προηγούμενο άλμπουμ τους «Μηχανές» του 2012, έχει γίνει πλέον δίσκος αναφοράς.

Έξι χρόνια μετά οι Στίχοιμα επιστρέφουν με το «Θάλασσα». Από ότι φαίνεται οι συντελεστές του σχήματος προτιμούν να δουλεύουν χωρίς το άγχος των συχνών κυκλοφοριών, δίνοντας χρόνο τόσο σε παράλληλα projects αλλά και στην ωρίμανση των ίδιων τους των εμπνεύσεων.

Το «Θάλασσα» είναι ένα κατά κάποιο τρόπο ένα concept hip hop άλμπουμ, κρατάει τη φιλοσοφία των «Μηχανών» σε αυτό το επίπεδο, με τη θάλασσα να γίνεται το σημείο αναφοράς και νοηματικός σύνδεσμος των κομματιών.

Η παραγωγή της Μαρίνας δεν θα εκπλήξει τους ακροατές τόσο του σχήματος όσο και του χώρου γενικότερα. Έχει ένα επίπεδο που έχει διαμορφώσει τον «ήχο των Στίχοιμα», ξέρεις ότι θα ακούσεις πάντα δουλεμένα πράγματα, αλλά προσωπικά θα ήθελα μια πιο ανοιχτή και τολμηρή προσέγγιση σε ότι αφορά τα εκφραστικά μέσα και τους τρόπους που ενσωματώνονται αισθητικές σε μια hip hop παραγωγή. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν κομμάτια που έχουν μουσικό ενδιαφέρον. Σημειώνω χαρακτηριστικά το πολύ καλό «Ορίζοντας», το «Δίπλα Μαξιλάρι», το τζαζ ατμοσφαιρικό «Νερά του Γάγγη», το βαθιά μελωδικό «Βαγόνι» και το «σιωπηλό». Δεν είναι και λίγα, αλλά σε ένα σύνολο 20 κομματιών και 83 λεπτών μουσικής, ο βαθμός δυσκολίας ανεβαίνει αρκετά.

Αυτό που ξεχωρίζεις στο «Θάλασσα» είναι η συνεχής εξέλιξη της στιχουργικής του Xplicit. Παρακολουθώντας τους Στίχοιμα από το πρώτο τους δίσκο νομίζω ότι με το Θάλασσα το θέμα των στίχων έχει ανέβει επίπεδο και είναι εκείνο το καθοριστικό σημείο που το κάνει σημαντικό ως άκουσμα. Και αυτή τη φορά υπάρχουν ισχυρά τα σημεία και τα κομμάτια που βγάζουν μια έντονη κριτική κοινωνικοπολιτική οπτική, εξαιρετικά επίκαιρη και διεισδυτική, αλλά είναι η συνολική γραφή που επιδρά και στα πιο προσωπικά ή «εσωτερικά» κομμάτια, διαμορφώνοντας αρμονικά ένα μάχιμο ραπ που ταυτόχρονα έχει συναίσθημα. Κάτι τέτοιο δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα στο κόσμο.

Τα κείμενα και η μουσική τους επιμέλεια στη ροή της παραγωγής έχουν λειτουργήσει πολύ καλά στο άλμπουμ ενισχύοντας το concept του χαρακτήρα του. Συνολικά πρόκειται για ένα σημαντικό δισκογραφικό βήμα των Στίχοιμα και αδιαμφισβήτητα ένας ακόμη από τους καλούς έως πολύ καλούς hip hop δίσκους που μας κληροδότησε το 2018.

Στίχοι – Παρουσίαση: Xplicit

Μουσική Παραγωγή  – Προγραμματισμός: Μαρίνα

Ηχογράφηση: Destiny studio από τον Πέτρο Βυνάκο. Μίξη: ALX στις 396.

Master: SweetSpot από τον Γιάννη Χριστοδουλάτο.

Αφηγήσεις και φωνητικά: Καλλιόπη Σίμου, Ιωάννα Μιχαλά, Ασημίνα Αναστασοπούλου

Κείμενα – Μουσική επιμέλεια – Προγραμματισμός: Στίχοιμα

Artwork: Άγγελος Τσίτσης