Στο ρεύμα της αμπιεντικής ελεκτρόνικα του Celer. Συνέντευξη σΤο Περιοδικό

Αναφερόμαστε στον Αμερικανό μουσικό και παραγωγό Celer ή κατά κόσμο Will Long -εδώ και καιρό μόνιμο κάτοικο Τόκιο- και στην τελευταία από τις πολυάριθμες ηχογραφήσεις του, το “Future Predictions”. Πολύ γνωστός στους κύκλους της άμπιεντ- ελεκτρόνικα αρέσκεται να δημιουργεί ατελείωτες ηχητικές λούπες δίκην εγχόρδων, οι drone μελωδικές γραμμές των οποίων διαρκώς εξελίσσονται αλλά σε εξαιρετικά βραδύ ρυθμό για να μην πούμε, επίσης, πως ο καλλιτέχνης επηρεάζεται από την φιλμική μουσική. Σχετικά με το προηγούμενο έργο του, “Xèixie”, ο Celer σκιαγραφούσε ηχητικά τους δρόμους της Σαγκάης και της Χανγκτσόου στην Κίνα με παράθεση πλήθους field recordings από δρόμους των πολυσύχναστων αυτών πόλεων- αναφερθήκαμε σε αυτό σε προηγούμενο AUDITORIUM. Τώρα, στον ύστατο δίσκο του μιλά ακριβώς για «μελλοντικές προβλέψεις» λες και είχε κατά κάποιο τρόπο διαβλέψει τις τρέχουσες ζοφερές καταστάσεις. Σύνολο τεσσάρων συνθέσεων φτιαγμένα από tape loops, digital και ακουστικά όργανα, φυσικά, field recordings και τυχαίους ήχους. Πολυστρωματικά ακούσματα, μεγάλης διάρκειας σε δομική ανάπτυξη που φορές φορές φαίνονται σχεδόν στάσιμα στην τόσο αργή πορεία τους. Όπως λέει και ο ίδιος δεν είναι μουσική για να ακούσεις αλλά για να παρασυρθείς από το ρεύμα της. Το αισθάνεσαι και στο υποσυνείδητο καθώς βουτάς μέσα σε αυτήν. Με τούτη τη σκέψη αδράξαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε με τον Celer για την δουλειά του.              

Θα μπορούσατε να μας μιλήσετε σχετικά με την δημιουργία του νέου σας άλμπουμ, “Future Predictions”;

Πρόκειται για ένα σύνολο tape loops που προορίζονται για διαλογισμό  όσον αφορά  σε γεγονότα του μέλλοντος. Όπως και με πολλά κομμάτια βασισμένα σε tape loops που έκανα στο παρελθόν, κάθε κομμάτι υποτίθεται ότι αντιπροσωπεύει την στάση (stasis) μιας στιγμής – ένα εναιώρημα του χρόνου, μιας μνήμης ή, σε αυτή την περίπτωση, της φαντασίας, καθώς βασίζεται σε άγνωστα γεγονότα. Κάθε λούπα είναι φτιαγμένη  από στρώματα ή κύματα με ένα μεγάλο ή μικρό σύνολο οργάνων και ήχων, το καθένα με διαφορετική φόρμα και κατασκευή.

Παρακαλώ εξηγήστε αν θέλετε τους 4 τίτλους των συνθέσεων του άλμπουμ.

Οι τίτλοι παίζουν νοηματικά σε σχέση με το “Merita”, στην ουσία επινοημένη λέξη-  φανταστικό μέρος, όνομα ή κάτι άλλο. Το ”No Sleep In Medan” είναι προφανές- πρόκειται για πόλη στην Σουμάτρα, της Ινδονησίας και το συνοδευτικό γραμμένο κείμενο ενσωματώνει κάποιες από τις εμπειρίες μου στην Τζακάρτα -της Ινδονησίας- με δραματοποιημένη  αφήγηση.

Το “Nothing Will Change”  είναι ανοιχτό σε ερμηνεία, αλλά νομίζω ότι το συνοδευτικό κείμενο στο δίσκο  προτείνει την ιδέα των πολλαπλών μονοπατιών. Εξαρτάται από την προοπτική του καθενός. Το “Qaraoun” είναι και πάλι ένας φανταστικός τίτλος, το ίδιο με το “Merita”, αλλά είναι και το όνομα μιας πόλης και μιας λίμνης στο Λίβανο.
Δεδομένου ότι όλοι αυτοί οι τίτλοι και οι έννοιές τους, ως σύνολο, βασίζονται σε κάποιο φαντασιακό  μέλλον , δεν μπορώ να πω ότι είναι αντιπροσωπεύουν συγκεκριμένες ιδέες. Το συμπεριλαμβανόμενο κείμενο και οι φωτογραφίες κρίνονται επαρκή ώστε να ωθήσουν τους ανθρώπους σε ορισμένες κατευθύνσεις καθώς παραθέτω προσωπικές μου αντιδράσεις μέσω αυτής της μεθόδου- εξετάζοντας μελλοντικά γεγονότα. Κάθε άτομο έχει τις απόψεις του και στην τελική δεν υπάρχουν απόλυτες έννοιες. Εξερευνήστε και φανταστείτε μόνοι σας. Υπάρχει χρόνος.

 Ένα από τελευταία σας άλμπουμ ήταν το “Memory Repetitions” – Ανατρέχετε  συχνά στο παρελθόν για έμπνευση;
 
Στην πραγματικότητα το τελευταίο μου άλμπουμ ήταν  το “Xièxie”, αλλά οι ιδέες του είναι αντιπροσωπευτικές. Ναι, βεβαίως το παρελθόν προσφέρει έμπνευση. Δεν είναι έτσι για όλα τα πράγματα; Βρίσκω έμπνευση από προσωπικές εμπειρίες του παρελθόντος, είτε πρόκειται για χθες είτε για 20 χρόνια πριν -γι’ αυτόν τον λόγο  θέλησα να κάνω το “Future Predictions” να στρέψει την ιδέα ανάποδα. Μπορείτε να τοποθετήσετε κάτι μόνιμα στο μέλλον; Όταν έχουμε όνειρα ή σχέδια, συνεχίζουμε προς τη κατεύθυνση εκείνη έως ότου να τα επιτύχουμε ή να τα εγκαταλείψουμε. Αλλά πάντα κρατάμε την ελπίδα, τη φαντασία  και την επιθυμία να είμαστε κάπου, να κάνουμε κάτι ή να έχουμε κάποια εμπειρία. Πάντα διαφορετική για κάθε άτομο.

Παρόλο που δεν υπάρχουν στίχοι στις συνθέσεις σας, έχετε ενσωματώσει στοιχεία πολιτικών ομιλιών και συνεντεύξεων στη μουσική σας. Θεωρείτε τη μουσική σας πολιτική;

Θα έλεγα πως “πολιτιστική” είναι  πιο δόκιμος τρόπος να την ορίσουμε.

Προτιμάτε περισσότερο ambient ή house music; Πώς προσεγγίζετε αυτά τα δύο είδη;

Δεν προτιμώ κάποιο από αυτά περισσότερο από το άλλο -είναι απλά, δύο διαφορετικά πράγματα. Πώς τα προσεγγίζω; Στα τυφλά, (blindly), πιθανώς

Γιατί επιμένετε να κυκλοφορείτε τη μουσική σας σε φυσικές μορφές;

Γιατί μου αρέσουν ακόμα CD, κασέτες και δίσκοι. Όλα τους ακούγονται διαφορετικά, μπορείτε να τα κρατήσετε στο χέρι, να τα πουλήσετε αν χρειάζεστε χρήματα, να τα δανείσετε στους φίλους, να διδάξετε στα παιδιά σας πολλούς τρόπους να ακούτε μουσική, να δείτε όμορφα εξώφυλλα και booklet με σημειώσεις, στίχους και artwork. Επίσης,  εξακολουθούν να υφίστανται όταν ο υπολογιστής σας ή το cloud καταστραφούν, ή, αν διαγραφτούν τυχαία.
Το streaming και το  downloading είναι βολικά και βοηθούν τους καλλιτέχνες να επιβιώσουν από τις  παράνομες λήψεις και τα πενιχρά δικαιώματα που λαμβάνουμε, αλλά νομίζω ότι στην ουσία είναι μια περαιτέρω προσπάθεια των  εταιρειών που έχουν τον έλεγχο να κερδίζουν όλο και περισσότερο, δίνοντας όλο και λιγότερο στους καλλιτέχνες. Είμαστε όλοι αναγκασμένοι, είτε μας αρέσει είτε όχι να παραδίδουμε τη μουσική μας στις εταιρείες ροής ή να αντιμετωπίζουμε την αφάνεια λόγω μη συμμόρφωσης.
Δεν είναι εύκολο να διαχειριστούμε τις φυσικές δισκογραφικές κυκλοφορίες. Για τους λιγότερο γνωστούς, ανεξάρτητους καλλιτέχνες είναι αρκούντως ακριβά. Τα τέλη αποστολής κοστίζουν πολύ, ειδικά αν ζείτε σε διαφορετική ήπειρο από το μέρος που πρέπει να στείλετε το προϊόν.
Αλλά τελικά, το να μοιραστείς κάτι με ανθρώπους που να μπορούν να το κρατήσουν στα χέρια τους, με τους φίλους ή τα παιδιά τους, να το αφήσουν στο ταμπλό του αυτοκινήτου, να το έχουν στην δισκοθήκη πάνω από το πικάπ, σε ένα κασετόφωνο γεμάτο στάχτες ή να το πηγαίνουν σε ένα κατάστημα μεταχειρισμένων δίσκων αν χρειάζονται μετρητά ή να το πουλήσουν στο ebay– αυτές οι φυσικές κυκλοφορίες, όσο μη συμβατικές και αν είναι  σε αυτήν την κοινωνία που εύκολα ξεχνά, έχουν περισσότερη αξία από οποιοδήποτε ψηφιακό αρχείο σε οποιονδήποτε υπολογιστή.
Με κάθε ειλικρίνεια, πρέπει πραγματικά να εκμεταλλευτούμε όποια ευκαιρία για να βρούμε τρόπους να μάθουμε στα παιδιά μας ότι δεν προέρχονται όλα από τον πανίσχυρο υπολογιστή ή το smartphone.

Οι ταινίες επηρεάζουν τον τρόπο που δουλεύετε τους ήχους – ας πούμε οι ταινίες του Ζαν Λικ Γκοντάρ ή του Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ; 
Δεν είμαι σίγουρος αν η ταινία επηρεάζει ακριβώς τον «τρόπο παραγωγής ήχων», αλλά οι ταινίες έχουν απόλυτη επιρροή τόσο οπτικά όσο και μουσικά. Υπάρχουν πάρα πολλές να αναφέρουμε, αλλά εδώ είναι μερικές αγαπημένες που μου έρχονται στο μυαλό:
Je t‘aime, je t‘aime (1968), Turkish Delight (1973), Cruising (1980), Jeanne Dielman, 23 Quai du Commerce, 1080 Bruxelles (1975), The Night Porter (1974), Wake In Fright (1971), Pierrot le Fou (1965), Fox and His Friends (1975).

Πρόκειται να συνθέσετε κάτι σχετικά με την πανδημία του convid-19 και πώς αυτή έχει επηρεάσει τις ζωές μας;

Είναι αρκετά δύσκολο να γράψουμε άμεσα κάτι που αφορά καθαρά σε αυτήν την τρέχουσα κατάσταση αλλά η προσπάθεια να σκεφτούμε έναν τρόπο δημιουργικής αξιοποίησης του γεγονότος δεν φαίνεται σαν μια πολύ καλή ιδέα. Πολλά πράγματα μπορεί να αποτελούν μια απάντηση χωρίς να έχουν άμεση συσχέτιση.
Έκανα ήδη ένα άλμπουμ που ονομάζεται «Ελονοσία» (“Malaria”), το οποίο εμπνεύστηκα από τις εμπειρίες και τα γράμματα του παππού μου που έπασχε από ελονοσία τη δεκαετία του 1940, όταν ζούσε στις Φιλιππίνες και στη Νέα Γουινέα. Χρειάζεται χρόνος για να επεξεργαστούμε αυτό το φοβερό γεγονός. Ελπίζω ότι κάποια μέρα θα μπορέσουμε να ανατρέξουμε σε αυτό ως παρελθόν και να είμαστε σε θέση να επεξεργαστούμε ό, τι συνέβη για να καταλάβουμε πώς  θα αποφύγουμε το να ξανασυμβεί.
Θα συνεχίσω να κάνω ό, τι καλύτερο μπορώ για να ζήσω τη ζωή μου όσο το δυνατόν πιο υγιεινά, ενώ παράλληλα θα είμαι υπεύθυνος για την προστασία όλων των άλλων. Τελικά τα πράγματα θα είναι και πάλι φυσιολογικά, ακόμα κι αν δεν είναι τα ίδια όπως πριν. Ας ελπίσουμε ότι θα είναι καλύτερα αν μπορέσουμε να διδαχθούμε από αυτήν την κατάσταση.

 [φωτογραφίες: Mio]