Συμμετέχουμε στην απεργία - Οχι στον εργασιακό «Μεσαίωνα»!

Το «Περιοδικό» συμμετέχει στην 48ωρη απεργία που κήρυξε η Πανελλήνια Ομοσπονδία Ενώσεων Συντακτών (ΠΟΕΣΥ), από τις 6 το πρωί της Πέμπτης 21 Απρίλη μέχρι τις 6 το πρωί του Σαββάτου 23 Απρίλη στα έντυπα (εφημερίδες, περιοδικά) και διαδικτυακά ΜΜΕ (που μας αφορά ως μέσο), καθώς και στη ΓΓΕΕ, ΓΓΜΕ, το ΑΠΕ-ΜΠΕ και τα γραφεία Τύπου, μην δημοσιεύοντας τίποτε άλλο πέρα από τα προβλεπόμενα, από τις σχετικές αποφάσεις των σωματείων, που σχετίζονται με την απεργιακή διαδικασία.

Στα ραδιοτηλεοπτικά ΜΜΕ του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα η απεργία κηρύχθηκε για τις 6 το πρωί της Παρασκευής 22 Απρίλη έως τις 6 το πρωί της Κυριακής 24 Απρίλη.

Αιτήματα της απεργίας είναι:

• Η διατήρηση του ΕΤΑΠ-ΜΜΕ ως ανεξάρτητου, ενιαίου και αυτοτελούς Ταμείου στα ΜΜΕ με ένταξη στην ασφάλισή του όλων των κατηγοριών εργαζομένων στα Μέσα Ενημέρωσης.

• Η διασφάλιση του αγγελιοσήμου, με επέκτασή του στα διαδικτυακά ΜΜΕ, ως πόρου χρηματοδότησης των δημοσιογραφικών Ταμείων κύριας και επικουρικής ασφάλισης.

«Με τον απεργιακό αγώνα μας εκτός από τη σύναψη Συλλογικών Συμβάσεων, την αντιμετώπιση της ανεργίας, της ανασφάλιστης ή και απλήρωτης εργασίας, απεργούμε γιατί για μας είναι αδιαπραγμάτευτη η αυτονομία και η αυτοτέλεια των ασφαλιστικών Ταμείων των εργαζομένων στα ΜΜΕ και των πόρων τους, που αποτελούν εργοδοτική εισφορά και υποκαθιστούν στο ΕΤΑΠ-ΜΜΕ, αλλά και στα επικουρικά ταμεία του κλάδου, τη συμμετοχή του κράτους στην τριμερή χρηματοδότηση της κοινωνικής ασφάλισης» σημειώνει η ΠΟΕΣΥ.

Ως «Περιοδικό» θα θέλαμε να σημειώσουμε, ότι ο μαζικός ξεσηκωμός ενάντια στην ολοκληρωτική επίθεση στα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα που έχουν απομείνει, αποτελεί εκ των ων ουκ άνευ αναγκαιότητα, αλλά και προϋπόθεση για την διεκδίκηση ακόμη περισσότερων. Αυτή η αναγκαιότητα αφορά στο σύνολο της μισθωτής εργασίας, φυσικά και στους δημοσιογράφους.

Ακριβώς αυτή η αντικειμενική αναγκαιότητα είναι που καθιστά την μέχρι σήμερα τακτική των δημοσιογραφικών συνδικαλιστικών ηγεσιών να φαντάζει – και να είναι – πολύ μακριά από την πραγματικότητα που βιώνει ο κλάδος, κυρίως τα τελευταία χρόνια και με αφορμή την κρίση.

«Μπλοκάκηδες», «μαύροι», «ευέλικτοι», φθηνοί μέχρι γελοιότητας και «στην πρίζα» μέχρι εξάντλησης εργαζόμενοι, συνθέτουν τις συνθήκες εργασιακής «γαλέρας» για την συντριπτική πλειοψηφία των δημοσιογράφων. Οι μαζικές απολύσεις δεν ήταν τίποτε περισσότερο από το «καμπανάκι» για την έναρξη της πλήρους ασυδοσίας των αφεντικών των ΜΜΕ.

Ιδιαίτερα στον ηλεκτρονικό Τύπο, όλα τα παραπάνω αποτελούν την αποκλειστική πραγματικότητα.

Κι όμως, η εύλογη και προφανής ανάγκη να προστατευθούν, συνδικαλιστικά, οι χιλιάδες – κυρίως νέοι – εργαζόμενοι στα ηλεκτρονικά ΜΜΕ, να διεκδικηθούν συμβάσεις και αξιοπρεπείς εργασιακές συνθήκες, να ενταχθούν στα δημοσιογραφικά ταμεία, δεν εμποδίστηκε… από «εξωγήινους», αλλά από τις ίδιες τις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες των δημοσιογραφικών ενώσεων. Οι οποίες, ως τέτοιες, είναι μακράν αναντίστοιχες από την πραγματικότητα αυτή.

Γι’ αυτό και στις ηλεκτρονικές «γαλέρες» οι εκβιασμοί της εργοδοσίας «περνάνε» σε μεγαλύτερη κλίμακα. Ας αναλογιστούμε την ασύλληπτη δυσκολία ενός «μαύρου» να ορθώσει ανάστημα στο αφεντικό και να αρνηθεί να δουλέψει κατά την διάρκεια της απεργίας, επειδή δεν έχει την πολυτέλεια να χάσει έστω και αυτά τα ψίχουλα που παίρνει, από την στιγμή που το ίδιο του το σωματείο, ουσιαστικά δεν τον θεωρεί καν δημοσιογράφο…

Σε ό,τι μας αφορά, θεωρούμε ότι, όπως η υπεράσπιση της απεργίας είναι υπόθεση δική μας, ακριβώς υπόθεση δική μας είναι και η από τα κάτω δημιουργία ενός μαζικού, μαχητικού, ταξικά προσανατολισμένου Συνδικάτου Τύπου, χωρίς ελιτίστικους αποκλεισμούς και παραγοντισμούς, που να συσπειρώνει όλους τους εμπλεκόμενους κλάδους και τα μέσα.

Αν δεν το κάνουμε εμείς, τότε ποιος; Κι αν όχι τώρα, τότε, πότε;