Για μια εναλλακτική προσωπική δημιουργία στον 21ο αιώνα
Συνέντευξη του Χρήστου Αλεξόπουλου σΤο Περιοδικό για τη Διατάραξη της Κοινής Ησυχίας
Με το Χρήστο γνωριστήκαμε πριν από αρκετά χρόνια μέσα από τη κοινή μας αγωνία για την εγχώρια ανεξάρτητη δισκογραφία, αγωνία που από ότι φάνηκε συνεχίζει να μας συνδέει ακόμα. Ο Χρήστος είναι μια ακόμη ζωντανή και δρώσα απόδειξη της παθογένειας της Ελληνικής κοινωνίας. Τι εννοώ; Εννοώ μια κοινωνία που συνεχίζει πλειοψηφικά να αγνοεί ανθρώπους που δημιουργούν ουσιαστικά και να επιβραβεύει τους φελλούς, τους ακαλαίσθητους και τους φέροντες το εφήμερο και ευτελές. Ο Χρήστος Αλεξόπουλος, είναι ένας συνθέτης, ενεργός δισκογραφικά, αδιάλειπτα, από το 1999 ως σήμερα, με μουσική για θέατρο, το θέατρο για παιδιά, για μεικτά θεάματα, ταινίες μικρού μήκους και τη τηλεόραση. Πιο πρόσφατη δουλειά του, τα τραγούδια του άλμπουμ «Μια Ανάσα Δρόμος» της Μαρίας Λατσίνου, μιας φωνής που μας έκανε μεγάλη εντύπωση, στο οποίο υπογράφει και την παραγωγή.(Φεβρουάριος-2015)
Γράφει έργα μουσικής δωματίου και έργα για ορχήστρα. Έργα του έχουν παρουσιαστεί στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και έχουν διακριθεί στο International Youth Music Forum του M.I.C της Ουκρανίας και στον Διεθνή Διαγωνισμό Ηλεκτροακουστικής Σύνθεσης Musica Viva (Πορτογαλία). Είναι ιδρυτικό μέλος της καλλιτεχνικής ομάδας «Ομάδα Θεάματος: Η Άλλη Πλευρά», τμήμα της οποίας είναι η δισκογραφική εταιρεία Puzzlemusik. Μια ανεξάρτητη ετικέτα, υπεύθυνη για μια σειρά κυκλοφορίες με ευρύ αισθητικό κριτήριο που αγωνίζεται από το 2006 να συμβάλλει σε αυτό που λέμε «άνοδο τους πολιτιστικού επιπέδου». Ο Χρήστος είναι υπεύθυνος των εκδόσεων των άλμπουμ της, από τη δημιουργία της ως σήμερα.
Συντονίζει και διδάσκει στο Εργαστήρι Σύνθεσης Τραγουδιού που φιλοξενείται στο Ωδείο Ορφείο Αθηνών από το 2010. Οι συμμετέχοντες στο Εργαστήρι εκπαιδεύονται στο να γράφουν ποπ/ροκ τραγούδια. Στο ίδιο Ωδείο διδάσκει Θεωρητικά και Αρμονία από το 1999. Αρθογραφεί στο ηλεκτρονικό περιοδικό Culture Now (στήλη «Άρση – Θέση») και στο μουσικό περιοδικό Sonik (στήλη «In The Workshop»). Μας έχει απασχολήσει θετικά στο παρελθόν με μια σειρά παρεμβάσεις του στο δημόσιο λόγο και όπως πιστεύω ότι αποδεικνύει και αυτή η συνέντευξη, μας απασχολεί και πάλι. Ως ToPeriodiko.GR το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε είναι να δίνουμε συνεχώς βήμα σε τέτοιου χαρακτήρα δημιουργούς και θα παρουσιάζουμε από εδώ και στο εξής τις, πάντα ενδιαφέρουσες, κυκλοφορίες της Puzzlemusik
[hr]
Χρήστο η Puzzlemusik εδώ και χρόνια υπηρετεί την ανεξάρτητη δισκογραφία. Πόσο δύσκολη είναι αυτή η αποστολή με βάση την εμπειρία σου;
[hr]
Εδώ και λίγα χρόνια η δισκογραφία είναι δύσκολη «αποστολή» σε κάθε περίπτωση. Πλέον όλες οι εταιρείες λίγο – πολύ είναι αυτό που κάποτε λέγαμε «ανεξάρτητες». Τουλάχιστον σε χώρες όπως η Ελλάδα. Αλλά και σε αρκετές μεγαλύτερες που βρίσκονται όμως εκτός του αγγλοσαξωνικού τόξου που παραδοσιακά κινεί τα νήματα της διεθνούς δισκογραφίας. Από τη στιγμή που οι πολυεθνικές έχουν κλείσει τα παραρτήματα τους και τη θέση τους έχουν πάρει αυτόνομες εταιρείες στελεχωμένες σε μεγάλο βαθμό από τους πρώην εργαζόμενους των πολυεθνικών, οι οποίες απλώς διατηρούν τη διανομή του καταλόγου των πολυεθνικών (αλλά δεν χρηματοδοτούνται από αυτές), όλοι «ανεξάρτητοι» γίναμε… Με τις δυσκολίες που συνεπάγεται αυτό.
[hr]
Με τη διπλή κρίση που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια, οικονομική αλλά και δισκογραφική σε διεθνές επίπεδο δεν είναι πιο δύσκολο για κάποια ετικέτα σαν τη δική σας να λειτουργεί; Κατά πάσα πιθανότητα το οικονομικό κόστος και το αντίστοιχο αποτέλεσμα δεν βρίσκονται και στη καλύτερη σχέση. Ισχύει κάτι τέτοιο;
[hr]
Ισχύει. Αλλά αυτό δεν είναι κάτι το καινούργιο. Η κρίση στη δισκογραφία ήταν σε πλήρη ανάπτυξη ήδη από το 2006 που ξεκίνησε η Puzzlemusik τις δραστηριότητες της. Η γενική αίσθηση στους ανθρώπους του χώρου ήταν ότι το «βαρέλι» είχε ήδη «πιάσει πάτο». Ως εκ τούτου η Puzzlemusik στήθηκε εξ αρχής λαμβάνοντας πολύ σοβαρά υπόψη αυτήν την παράμετρο. Στο μεταξύ τα πράγματα χειροτέρεψαν και στην εικόνα προστέθηκε και η οικονομική κρίση. Μια σειρά γεγονότων οδήγησε σε μια ριζική αλλαγή του μοντέλου λειτουργίας της εταιρείας (στο πρώτο εξάμηνο του 2012) ακριβώς για να είναι σε θέση να αντεπεξέλθει στη νέα κατάσταση της «διπλής κρίσης». Έγινε μία πολύ σημαντική μεταρρύθμιση στην λειτουργία της η οποία όμως δεν επηρέασε το πως εμφανίζεται προς τα έξω, ούτε αλλοίωσε την ουσία της και του στόχους της.
[hr]
Η νέα φάση στη δισκογραφία αφορά πλέον τις digital κυκλοφορίες, το download και τα social media. Μια ανεξάρτητη δισκογραφική μπορεί να επιβιώσει σε αυτό το περιβάλλον;
[hr]
Όλα αυτά έχουν ενταχθεί στις δραστηριότητες της Puzzlemusik. Είναι περισσότερο ή λιγότερο χρήσιμα εργαλεία και ως τέτοια τα χρησιμοποιούμε. Η ουσία όμως παραμένει για εμάς η ίδια. Η μουσική που μιλάει στο σήμερα. Από ενεργούς καλλιτέχνες που κυκλοφορούν ανάμεσα μας, κάνουν συναυλίες, δημιουργούν, δρουν και δεν εφησυχάζουν.
[hr]
Αυτές τις μέρες θα κυκλοφορήσετε τον πρόσφατο δίσκο του Μπάμπη Παπαδόπουλου σε βινύλιο. Θα συνεχίσουμε να έχουμε τις δουλειές σας σε «χειροπιαστή» μορφή ή θα περιοριστείτε και εσείς όπως άλλοι στις ψηφιακές κυκλοφορίες;
[hr]
Το άλμπουμ του Μπάμπη κυκλοφορεί σε βινύλιο την Παρασκευή 27 Νοεμβρίου σε συνεργασία (από κοινού κυκλοφορία) με την B-other records που ειδικεύεται στις κυκλοφορίες βινυλίου. Ένα χρόνο ακριβώς μετά από την πρώτη του έκδοση σε cd και mp3. Ιδανικά θα ήθελα το κάθε άλμπουμ να κυκλοφορεί και στα τρία format. Το καθένα έχει τα υπέρ και τα κατά του και όλα εξυπηρετούν συγκεκριμένες ανάγκες. Η αγορά της μουσικής στην Ελλάδα όμως δεν «αντέχει» την κυκλοφορία και στα τρία format. Oι δουλειές της Puzzlemusik θα εξακολουθήσουν να κυκλοφορούν σε «χειροπιαστή» μορφή, κυρίως σε cd, ενίοτε σε βινύλιο, με κριτήριο το τι «ταιριάζει» κάθε φορά στο προφίλ του κάθε άλμπουμ. Σε ψηφιακή μορφή κυκλοφορούν έτσι και αλλιώς παράλληλα.
Η μόνη περίπτωση που έχει κυκλοφορήσει κάτι από την Puzzlemusik σε ψηφιακή μορφή μόνο, είναι ορισμένα digital singles που κυκλοφορούν για να προετοιμάσουν το έδαφος και να προϊδεάσουν για κάποιο επερχόμενο άλμπουμ. Όπως έγινε και μόλις πρόσφατα με το single “Little Things” των Playground Theory. Στο ίδιο μοντέλο θα συνεχίσουμε και στο μέλλον.
[hr]
Αλήθεια πως βλέπεις όλη αυτή τη φάση με την «επαναφορά» του βινυλίου;
[hr]
Σε προσωπικό επίπεδο, ως ακροατή που αγοράζει άλμπουμ, για εμένα δεν συντελέστηκε καμία «επαναφορά». Δίσκοι βινυλίου δεν σταμάτησαν να κυκλοφορούν ποτέ. Κάποιες (συγκριτικά λίγες) νέες κυκλοφορίες (όχι μόνο επανεκδόσεις) κυκλοφορούσαν ακόμη και την εποχή της παντοκρατορίας του cd. Απλώς ελάχιστοι ασχολούνταν μαζί τους. Σε σημείο τέτοιο που ο πολύς κόσμος πίστεψε ότι το βινύλιο εξαφανίστηκε τελείως. Ποτέ δεν σταμάτησα να αγοράζω βινύλια, απλώς για αρκετά χρόνια οι επιλογές μου ήταν εξ ορισμού περιορισμένες. Πλέον πάρα πολλά άλμπουμ κυκλοφορούν διεθνώς και σε βινύλιο, και είναι συχνοί οι πανηγυρισμοί για την επαναφορά του και την αύξηση των πωλήσεων κατά 200 % κλπ.
Στην ουσία όμως αυτό είναι μια … φούσκα. Σε πραγματικά νούμερα η ποσοστιαία αυτή αύξηση των πωλήσεων έχει μερίδιο αγοράς ένα ποσοστό της τάξης του 2% ή 3%. Να το ανεβάσω στο 5% ; το ανεβάζω. Οι υπόλοιπες πωλήσεις είναι σε cd και mp3. Τα στατιστικά στοιχεία της Nielsen κάθε εξάμηνο είναι αποκαλυπτικά για όποιον θέλει να τα «διαβάσει» σωστά. Με προβληματίζει ο τρόπος ανάγνωσης αυτών των στοιχειών που επικρατεί. Παίρνουμε ότι μας βολεύει (π.χ. την εντυπωσιακή ποσοστιαία αύξηση σε σχέση με το προηγούμενο εξάμηνο) και πανηγυρίζουμε επιλέγοντας να αγνοούμε τους πραγματικούς αριθμούς. Ή πανηγυρίζουμε που εξαντλήθηκε η τάδε έκδοση βινυλίου ένα χρόνο μετά την κυκλοφορία της, επιλέγοντας να αγνοήσουμε ότι η έκδοση αυτή αριθμούσε μόνο 250 ή 300 αντίτυπα. Δεν είναι υγιή πράγματα αυτά. Και δεν καταλαβαίνω και γιατί συμβαίνουν. Σε ένα βαθμό είναι και «επικίνδυνα».
Το βινύλιο στο πρόσφατο παρελθόν συρρικνώθηκε τόσο που κινδύνεψε πράγματι να εξαφανιστεί. Τώρα που βρήκε τη θέση του στην νέα ψηφιακή εποχή το να το αναγάγουμε σε μόδα κρύβει τον αυτονόητο κίνδυνο να γυρίσει στα χαμηλά του νούμερα ή και ακόμη πιο κάτω όταν περάσει η μόδα του.
Το βινύλιο ευτυχώς είναι πλέον εκεί έξω για όποιον το θέλει. Με τα πλεονεκτήματα του αλλά και με τα κάποια μειονεκτήματα του. Και αυτό μόνο θετικό είναι. Η φιλολογία που αναπτύσσεται όμως γύρω από αυτό με προβληματίζει και σε ένα βαθμό με στεναχωρεί. Και το λέει αυτό ένας πάγιος φίλος του βινυλίου.
[hr]
Υπάρχουν κάποια συγκεκριμένα κριτήρια ώστε να εκδοθεί μια δουλειά από τη Puzzlemusik;
[hr]
Η διάθεση ή ακόμη καλύτερα η ανάγκη του καλλιτέχνη ή του συγκροτήματος να έχει συνέχεια. Να μην θέλει απλώς να κάνει ένα – δύο δίσκους και μετά … βλέπουμε. Με ενδιαφέρουν οι συνεργασίες που εν δυνάμει τουλάχιστον μπορούν να αναπτυχθούν σε βάθος χρόνου. Να έχουν διάρκεια.
Το ιδιοσυγκρασιακό ύφος του καλλιτέχνη επίσης είναι απαραίτητο. Ακόμη και αν εύκολα ή δύσκολα κατατάσσεται σε ένα συγκεκριμένο genre να είναι αναγνωρίσιμη η προσωπική του ταυτότητα. Να ακούς ας πούμε το καινούργιο του τάδε (χωρίς να ξέρεις τι είναι) και να σκέφτεσαι: «Βρε, μπας και αυτό είναι το καινούργιο του τάδε;». Αυτά είναι τα απαράβατα κριτήρια. Από εκεί και πέρα, με βάση τον προγραμματισμό της εταιρείας και σε σχέση με τους άξονες που ανά εποχή κινείται μπαίνουν στην εικόνα και επιπλέον κριτήρια. To timing επίσης (δηλαδή το αν η περίοδος στην οποία γίνεται μια πρόταση είναι κατάλληλη) είναι συχνά ιδιαίτερα σημαντικό. Πρακτικά είναι πάρα πολύ δύσκολο πια να ενταχθεί ένας καλλιτέχνης στο δυναμικό της Puzzlemusik. Αλλά δεν είναι αδύνατο. Στο τέλος της χρονιάς θα κυκλοφορήσει το ντεμπούτο άλμπουμ του Alex Drakos Trio. Καινούργια συνεργασία με την οποία είμαι πολύ χαρούμενος.
Με άλλα λόγια δεν αρκεί να είναι μια δουλειά «πολύ καλή». Και σε καμία περίπτωση δεν αρκεί απλώς (;) να μου αρέσει πολύ. Βρίσκομαι πάρα πολύ συχνά στη δυσάρεστη θέση να αρνούμαι κυκλοφορία σε πάρα πολύ καλές δουλειές. Το επίπεδο τα τελευταία χρόνια έχει ανέβει εντυπωσιακά.
[hr]
Συνήθως οι ανεξάρτητες δισκογραφικές, ιδίως οι ελληνικές συνδέονται με ένα ορισμένο μουσικό ρεύμα, είδος, πες το όπως θες. Εσείς από την άλλη δεν ακολουθείτε μια τέτοια προσέγγιση, γιατί;
[hr]
Γιατί η Puzzlemusik στήθηκε εξ αρχής με τη φιλοσοφία να συγκεντρώσει γύρω της καλλιτέχνες με γνώση των δημιουργικών αναζητήσεων της εποχής μας, που παράλληλα να έχουν να προτείνουν τη δική τους συναρπαστική, δημιουργική, ιδιοσυγκρασιακή άποψη. Έτσι ώστε ο καθένας από αυτούς να αποτελέσει το κομμάτι ενός παζλ που να συνθέτει συνολικά τη μουσική εικόνα της εναλλακτικής προσωπικής δημιουργίας των αρχών του 21ου αιώνα. Και αυτό γιατί αυτή ακριβώς η πτυχή της ελληνικής δημιουργίας αποτελούσε το 2006 που ξεκίνησε η Puzzlemusik (και εξακολουθεί να αποτελεί και σήμερα) το πιο δραστήριο κομμάτι της. Τόσο συναυλιακά, όσο και δισκογραφικά.
Κάτι τέτοιο εξ ορισμού δεν περιορίζεται σε ένα ή δύο μουσικά είδη. Επιπλέον εκτίμηση μου είναι ότι δεν είναι δυνατόν να ανθήσει με μεμονωμένες «ανεξάρτητες» κυκλοφορίες. Έχει ανάγκη την οργανωμένη καταγραφή του μέσα από το μοντέλο μιας εταιρείας. Αυτό ήταν εξ αρχής το όραμα μου και αυτό παραμένει. Και θα χαρώ πολύ να ξεφυτρώσουν και άλλες «Puzzlemusik» στο κοντινό μέλλον.
Επιπλέον μια εταιρεία που συνδέεται με ορισμένο μόνο μουσικό είδος απευθύνεται μοιραία, και συχνά από επιλογή, σε μικρό μόνο τμήμα, εξειδικευμένο, του κοινού. Η μουσική που με ενδιέφερε να κυκλοφορεί (και τελικά κυκλοφορεί) από την Puzzlemusik θεωρώ ότι στην πλειοψηφία της απευθύνεται και στο ευρύτερο κοινό. Όχι μόνο στο εξειδικευμένο.
[hr]
Το ότι είσαι ο ίδιος μουσικός και προφανώς έχεις τις προτιμήσεις σου δεν θέτει κάποια υποκειμενικά ας πούμε όρια στο τι θα κυκλοφορήσει η Puzzlemusik;
[hr]
Και όμως το ότι είμαι φανατικός ακροατής μουσικής ο ίδιος θέτει περισσότερα υποκειμενικά όρια από το ότι είμαι μουσικός. Το ότι είμαι ενεργός μουσικός ο ίδιος ίσα – ίσα βοηθάει γιατί καταλαβαίνω πολύ καλά το τι θέλει να πει με τη δουλειά του ένας καλλιτέχνης, τους κώδικες που χρησιμοποιεί για να το κάνει, ακόμη και την ψυχολογία του. Μιλάμε την ίδια γλώσσα. Δεν χρειάζεται να μου «εξηγήσει».
Οι προτιμήσεις μου όμως ως ακροατή επηρεάζουν περισσότερο το τι θα κυκλοφορήσει. Κατ’ αρχάς επηρέασε την ίδια την φιλοσοφία της εταιρείας που συζητήσαμε μόλις πριν λίγο. Ποτέ δεν ακολούθησα ένα συγκεκριμένο μουσικό ρεύμα ως ακροατής. Ανέκαθεν τα ακούσματα μου είχαν (και έχουν) πάρα πολύ μεγάλο εύρος. Αλλά, ποτέ δεν δέθηκα στο άρμα κάποιου συγκεκριμένου μουσικού ρεύματος ακόμη και κατά την περίοδο που ένα ρεύμα με κέρδιζε και ασχολούμουν πιο ζεστά μαζί του.
Τα ρεύματα έρχονται και παρέρχονται. Είναι νομοτελειακό αυτό. Η καλή μουσική είναι που μετράει.
[hr]
Πες μας δύο λόγια για το τι να περιμένουμε από τη Puzzlemusik το επόμενο διάστημα.
[hr]
Αυτές τις μέρες κυκλοφορεί το δεύτερο άλμπουμ των Next Step Quintet στο οποίο μάλιστα συμμετέχει (εκτός από τον Τάκη Πατερέλη που είναι συχνά guest σε συναυλίες τους) ο διεθνής σαξοφωνίστας Tivon Pennicott. Το οποίο και μόνο ως γεγονός σημαίνει κάποια πράγματα. Τελευταίες μέρες του έτους θα κυκλοφορήσει και το ντεμπούτο άλμπουμ του κορυφαίου ντράμερ Αλέξανδρου – Δράκου Κτιστάκη ο οποίος έχει στήσει το Alex Drakos Trio. Το άλμπουμ θα λέγεται “Tora” και ετοιμάζονται πολύ όμορφα πράγματα γύρω από αυτό. Στις 28 Ιανουαρίου (με το νέο έτος δηλαδή) θα κυκλοφορήσει ακόμη το νέο (επίσης δεύτερο) άλμπουμ των Playground Theory το οποίο είμαι βέβαιος ότι θα κάνει εντύπωση και θα διευρύνει το ακροατήριο τους. To digital single τους “Little Things” που κυκλοφόρησε μόλις πρόσφατα κάνει θραύση! H live παρουσίαση του άλμπουμ θα γίνει στο ΙΛΙΟΝ plus.
Εκεί που θα βρεθεί δηλαδή και ο Μπάμπης Παπαδόπουλος με το Ακούστικ Σετ του για μια συναυλία-γιορτή για την κυκλοφορία του πρόσφατου άλμπουμ του σε βινύλιο. Στις 10 Δεκέμβρη θα γίνει το live αυτό. Ετοιμάζονται επίσης μέσα στους επόμενους μήνες κάποιες σημαντικές συναυλίες της Μαρίας Λατσίνου γύρω από το πρόσφατο ντεμπούτο άλμπουμ της «Μια Ανάσα Δρόμος» το οποίο πηγαίνει πολύ καλά και έχει καταφέρει να κάνει crossover και να αγγίξει ένα ευρύτερο ακροατήριο.
Στο στούντιο βρίσκονται ήδη (ή θα βρεθούν σύντομα) οι Jane Doe, οι Lower Cut αλλά και ο Γιώργος Κοντραφούρης στο πρώτο του άλμπουμ με πιάνο από το 2007, χρονιά από την οποία και μετά αφοσιώθηκε στο Baby Trio (το οποίο συναυλιακά συνεχίζει κανονικά).
Το 2016 είναι η χρονιά που η Puzzlemusik συμπληρώνει τα 10 χρόνια ύπαρξης της. Θα υπάρξουν διάφορες δράσεις για να γιορτάσουμε τα γενέθλια μας. Κάποιες επετειακές κυκλοφορίες, live showcases, ενδεχομένως το 2ο Puzzlemusik Festival και άλλα μικρά και μεγάλα πράγματα. Είμαστε περήφανοι που έχουμε φτάσει ως εδώ ως εταιρεία και θέλουμε να το γιορτάσουμε παρέα με τους ανθρώπους που μας συντρόφεψαν όλα αυτά τα χρόνια και με τους ανθρώπους που παρακολουθούν την πορεία μας.
[hr]
Και από εσένα προσωπικά τι να περιμένουμε; Αυτές τις μέρες συμπληρώνονται 3 χρόνια από την κυκλοφορία του “MeanTime” του τελευταίου προσωπικού σου άλμπουμ. Ετοιμάζεις κάτι καινούργιο;
[hr]
Λογική η ερώτηση καθώς από το πρώτο μου προσωπικό άλμπουμ του 1999 μέχρι σήμερα ποτέ δεν έχει μεσολαβήσει διάστημα μεγαλύτερο των τριών χρόνων ανάμεσα στις κυκλοφορίες μου. Οπότε φυσιολογικά και με τα μέχρι τώρα δεδομένα θα «έπρεπε» να σου πω ότι ετοιμάζω το καινούργιο μου άλμπουμ που θα κυκλοφορήσει σύντομα. Σε αυτό το σημείο λοιπόν έχουμε μια … ανατροπή και βγαίνει και μια «είδηση».
Λίγο καιρό μετά τη κυκλοφορία του «MeanTime» αποφάσισα ότι ο πρώτος (μεγάλος) κύκλος της προσωπικής μου δισκογραφίας έχει κλείσει. Θα περάσουν αρκετά χρόνια ακόμη μέχρι να κυκλοφορήσω προσωπικό δίσκο. Από το 1999 μέχρι το 2012 κυκλοφόρησα 7 άλμπουμ (3 στην Hitch-hyke και 4 στην Puzzlemusik) αλλά πλέον θέλω να κάνω ένα μεγάλο διάλειμμα από αυτό. Στο εξής θα λειτουργώ ως παραγωγός και ως συνθέτης σε δίσκους άλλων.
Ενδεχόμενα να υλοποιήσω και ένα τελείως νέο σχήμα το οποίο έχω στο πίσω μέρος του μυαλού μου εδώ και χρόνια. Ή ίσως ενεργοποιήσω ξανά το side-project μου των The 3rd Man Element. Να το περάσω στην τρίτη φάση του η οποία (αν συμβεί αυτό) θα έχει και μεγαλύτερη διάρκεια ζωής από τις δύο προηγούμενες. Παράλληλα θα ήθελα να ασχολούμαι συχνότερα με τη μουσική για το θέατρο. Μετράω αρκετές μουσικές για θεατρικές παραστάσεις τα τελευταία 15 χρόνια αλλά είναι κάτι που θα ήθελα να κάνω πιο συχνά. Είναι κάτι που εκτός του ότι με ενδιαφέρει μου πάει πολύ. Η θεατρικότητα και το cinematic είναι σημαντικές πτυχές της μουσικής μου έτσι και αλλιώς. Τα προσωπικά μου άλμπουμ όμως καθώς και η εντατική ενασχόληση μου με την Puzzlemusik μου περιόριζαν τα περιθώρια δράσης σε αυτόν το τομέα. Με τα χρόνια η εταιρεία έχει πάρει το δρόμο της και αυτό μου αφήνει το περιθώριο να ασχοληθώ τόσο με το θέατρο όσο και με άλλα πράγματα που με ενδιαφέρουν δημιουργικά.
Αυτή τη στιγμή το σίγουρο είναι ότι θα ακολουθήσει και δεύτερο άλμπουμ μου με τη Μαρία Λατσίνου που θα με βρει, όπως και στο «Μια Ανάσα Δρόμος» στο ρόλο του συνθέτη και του παραγωγού. Σύντομα, παράλληλα με τις συναυλίες, θα αρχίσουμε να δουλεύουμε και να δοκιμάζουμε καινούργια τραγούδια για αυτό.
[hr]
3 Ενδιαφέρουσες κυκλοφορίες της Puzzlemusik
[hr]
Στα πλαίσια της συνέντευξης που σας παρουσιάζουμε ρίχνουμε μια «ματιά» σε 3 από τις τελευταίες κυκλοφορίες της Puzzlemusik. Όσοι ενδιαφέρεστε για μια πιο ενδελεχή αναζήτηση επισκεφτείτε την ισοσελίδα της: http://www.puzzlemusik.com/
[hr]
Μπάμπης Παπαδόπουλος: Μέσα απ΄το πόνο ειν’ η χαρά
[hr]
Ξεκινάμε από τον Μπάμπη Παπαδόπουλο με αφορμή και την κυκλοφορία του «Μέσα απ΄το πόνο ειν’ η χαρά» σε βινύλιο στις 27 Νοέμβρη. Γνωστός και αγαπημένος από τις Τρύπες, αλλά και από τη συμμετοχή του τα τελευταία χρόνια στους Χειμερινούς Κολυμβητές και βέβαια από τις προσωπικές του δουλειές, όπως το χαρακτηριστικό άλμπουμ «Από τη σπηλιά του δράκου» του 2010. Στο «Μέσα απ΄το πόνο ειν’ η χαρά» ο Παπαδόπουλος με τους συνοδοιπόρους του Δημήτρη Βλαχομήτρο (μπουζούκι), Διονύση Μακρή (κοντραμπάσο), Μιχάλης Βρέττα (βιολί) και Φώτη Σιώτα (βιολί και βιόλα), επονομαζόμενοι και «Ακούστικ Σετ» παρουσιάζει 11 οργανικές συνθέσεις. Ακουστικό, εξερευνητικό, πειραματικό χωρίς ακρότητες και σε ορισμένες στιγμές του ιαματικό για το αυτί και το μυαλό.
[hr]
Μαρία Λατσίνου: Μια Ανάσα Δρόμος
[hr]
Μια φωνή, από τις λίγες, που την είχαμε ακούσει στου Socos & The Live Project Band και στο smell of roses του Χρήστου Στυλιανού, για να αναφέρουμε κάποιες από τις παρουσίες της, σε ένα δίσκο πρόταση για το πώς μπορεί να ακούγεται το Ελληνικό τραγούδι στο σήμερα. Άλμπουμ χωρίς φορμαλιστικές και στυλίστικες εμμονές, αλλά αντίθετα ανοικτόμυαλο με groovy περάσματα, με τζαζ αισθητική, ενίοτε με ψυχεδελική ατμόσφαιρα, και ροκ αντίληψη. Η φωνή της Λατσίνου πότε θεατρική, πότε αισθαντικά χαμηλόφωνη και πότε εκρηκτική, κινείται με άνεση πάνω σε ένα ευρύ ερμηνευτικό καμβά. Ακούγοντας την καταλαβαίνεις ότι έχεις να κάνεις με κάτι ιδιαίτερο που ήρθε για να μείνει. Εξαιρετικά επίκαιρη η επανεκτέλεση του Χαμένη γενιά που θαρρείς ότι Ο Αλεξόπουλος δεν το έγραψε το 2006 απ αλλά τώρα (σημ. το κομμάτι κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 2006 στο δίσκο Παπαρούνες και τριαντάφυλλα του Χρήστου Αλεξόπουλου). Το ντεπούτο της Λατσίνου είναι χωρίς αμφιβολία ένας από τους πιο καλούς δίσκους της εγχώρια παραγωγής της χρονιάς που ετοιμάζεται να μας αφήσει.
[hr]
ARTéfacts ensemble – Thiva Km 102
[hr]
Μια πολύ ασυνήθιστη παραγωγή που κινείται στο χώρο της ηλεκτρονικής μουσικής μας παρουσιάζεται στο άλμπουμ Thiva Km 102 από τους ARTéfacts ensemble. H ιδέα του άλμπουμ είνια η σύνθεση έργων για live electronics ή προηχογραφημένους ήχους και ακουστικό σύνολο, με βάση τις ηχογραφήσεις ήχων και μαρτυριών από κρατούμενες στις γυναικείες φυλακές Θήβας κατά την διάρκεια του προγράμματος art and drama therapy που εκπόνησε η Μη Κερδοσκοπική Οργάνωση ΑΜΑΚΑ από τον Σεπτέμβρη του 2013 μέχρι τον Ιούνιο 2014.
Έννοιες που σχετίζονται με τη ζωή στις φυλακές, όπως ο εγκλεισμός, η ρουτίνα, ο πανοπτισμός, έτσι φυσικά όπως τις αντιλαμβάνονται άνθρωποι εκτός εγκλεισμού, καθώς και μαρτυρίες των ίδιων των κρατούμενων γυναικών αποτέλεσαν τους βασικούς θεματικούς άξονες και πηγές έμπνευσης των συνθετών για τη δημιουργία των συνθέσεών τους. Η πρώτη παρουσίαση των συγκεκριμένων έργων πραγματοποιήθηκε το Σεπτέμβριο του 2014 μέσα στο κτήριο των γυναικείων φυλακών της Θήβας.
ARTéfacts ensemble αποτελείται από τους: Το Ai Motohashi-Σιδέρη (πιάνο), Σπύρος Τζέκος (κλαρινέτο), Guido De Flaviis (σαξόφωνο), Λαέρτης Κοκολάνης (βιολί), Μάριος Δαπέργολας (βιόλα), Κώστας Σερεμέτης (κρουστά), Θοδωρής Βαζάκας (κρουστά). Στο άλμπουμ παίζονται έργα των:
Laurent Durupt Panakoustikon (Γαλλία)
Balázs Horváth Broken Con(sor)tinuity (Ουγγαρία)
Maurilio Cacciatore Radio Jail (Ιταλία)
Branka Popović Inside / Waltz (Σερβία)
Νικόλας Τζώρτζης Dehors (Ελλάδα)
Δημήτρης Ανδρικόπουλος Traces (Ελλάδα)
Δείτε και ακούστε περισσότερα εδώ γι αυτή την κυκλοφορία:
http://www.puzzlemusik.com/el/release/artefacts-ensemble-thiva-km102/
