Τέσσερα χρόνια χωρίς τον «Λουκάνικο»
Η χθεσινή ημέρα δεν χωρούσε τίποτε άλλο. Η μνήμη του Τσε, η εκτέλεσή του και ο τρόπος που έγινε προσπάθεια μέσα από ένα σώμα να εκτελεστεί μια ιδέα, (κάτι που απέτυχε παταγωδώς όπως αποδείχτηκε όλα τα χρόνια που πέρασαν) καλύπτει όλο το χώρο.
Εδώ όμως, στα δικά μας, στην Ελλάδα και κυρίως στην Αθήνα, σαν χθες, στις 9 Οκτωβρίου, κάποιοι τουλάχιστον από εμάς, έχουν και μια άλλη απώλεια να θυμούνται. Αυτήν του «Λουκάνικου». Του σκύλου που έγινε γνωστός με αυτό το όνομα, αν και όπως αποδείχτηκε δεν ήταν αυτό το όνομα με το οποίο τον φώναζε ο άνθρωπος που τον φρόντιζε. Του σκύλου που πρωτοεμφανίστηκε με τσαμπουκά στις πορείες που ακολούθησαν τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου και έκτοτε παρέμεινε σταθερός στη θέση του στην εμπροσθοφυλακή των διαδηλώσεων.
Είναι ο σκύλος που έγινε δημοσιογραφικό θέμα σε ξένα δίκτυα (BBC, CNN, Al Jazeera) αλλά και επιλέχθηκε από το ΤΙΜΕ να είναι μία από τις 100 προσωπικότητες του 2011, όπως μας θύμιζε η Αυγή το 2014
Δεν τον φόβισε η βροχή δακρυγόνων, ούτε το ξύλο. Έβηχε μαζί με τους ανθρώπους, πνιγόταν μαζί τους και γάβγιζε σταθερά προς την πλευρά των ανδρών των ΜΑΤ. Ο «Λουκάνικος» (ή Θόδωρος όπως φέρεται να ήταν το κανονικό του όνομα και όχι το nom de guerre) δεν εγκατέλειψε ποτέ τη θέση του δίπλα σε όσους βρέθηκαν απέναντι στην καταστολή και δεν έπαψε ποτέ να διεκδικεί όντας στο πλευρό τους το δίκιο.
Στις 9 Οκτωβρίου 2014 ο «Λουκάνικος» έπαψε να ανασαίνει. Η καρδιά του σταμάτησε ενώ κοιμόταν, στο σπίτι του ανθρώπου που όλα αυτά τα χρόνια τον περίμενε να γυρίσει από τις διαδηλώσεις. Αν και δεν ήταν τόσο μεγάλος σε ηλικία, τα χημικά που εισέπνευσε, μαζί με τους συναγωνιστές του ανθρώπους, του προκάλεσαν σοβαρά προβλήματα υγείας και δεν άντεξε. Όπως άλλωστε συμβαίνει και με τους ανθρώπους.
Έστω και με μια μέρα καθυστέρηση λόγω της προτεραιότητας που δώσαμε στον Τσε, την οποία θεωρούμε ότι ο «Λουκάνικος» όντας γνήσιος στους αγώνες του στο δρόμο θα συμμεριζόταν απολύτως, θέλουμε να πούμε στον τετράποδο σύντροφό μας ένα μεγάλο «ευχαριστώ» για το μάθημα ζωής που μας έδωσε, για τη βοήθεια, τη συμπαράσταση και την απόδειξη ότι όλα τα πλάσματα αξίζουν σεβασμού, όλα έχουν κάτι να δώσουν και σίγουρα όλα κερδίζονται, δεν χαρίζονται..
