Τα βραβεία του 58ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

Ο Άγκνε, ένας επίμονος αγρότης που ζει στην επαρχία της Σουηδίας της δεκαετίας του ’70, προσπαθεί με νύχια και με δόντια να σώσει τη φάρμα του από τις κερδοσκοπικές βλέψεις του οικοπεδούχου και από το γενικό κλίμα του «εκσυγχρονισμού». Καθώς το αγρόκτημα έμεινε στην ίδια οικογένεια περνώντας από γενιά σε γενιά, ο Άγκνε είναι σίγουρος πως ο μεγάλος γιος του θα αναλάβει τα ηνία. Όταν θα μάθει τις πραγματικές προθέσεις του γιου του, θα δυσκολευτεί να ξεχωρίσει τη λεπτή γραμμή που χωρίζει το πείσμα από την τρέλα. Η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του διάσημου φωτογράφου Γενς Ασούρ είναι μια δραματική, αγωνιώδης ελεγεία για τα βάρη της οικογένειας και τη δύναμη του αναπόφευκτου.

Ένας ευυπόληπτος ιατροδικαστής εμπλέκεται σε ένα τροχαίο, όπου τραυματίζεται ένα οχτάχρονο αγοράκι. Ο άνδρας προτίθεται να πληρώσει αποζημίωση στον πατέρα του παιδιού και να το μεταφέρει στο νοσοκομείο, αλλά εις μάτην. Το άλλο πρωί, βρίσκει στο νοσοκομείο το πτώμα του αγοριού που έχει μεταφερθεί εκεί για αυτοψία, αλλά η πρώτη γνωμάτευση δείχνει θάνατο από δηλητηρίαση. Ένα εκλεκτό δείγμα του κινηματογράφου των ηθικών διλημμάτων, μπολιασμένo με την ιρανική κινηματογραφική παράδοση της ενδελεχούς μελέτης χαρακτήρων, μια ελεγεία για τους ανθρώπους που ονειρευόμασταν να γίνουμε κι όμως θάψαμε μέσα μας.

Ο Γιόχαν και ο Εμίλ είναι δύο αδέλφια εντελώς διαφορετικά μεταξύ τους, που δουλεύουν στο εργοστάσιο επεξεργασίας ασβεστόλιθου ενός μικρού χωριού της Δανίας. Ο πρώτος είναι προσγειωμένος, εργατικός, όμορφος κι αγαπητός από τους γύρω του· ο δεύτερος είναι ονειροπαρμένος, ασουλούπωτος, ανασφαλής και περνάει απαρατήρητος. Η παθιασμένη και παθογενής σχέση τους δεν χωράει σε λόγια και δεν μεταφράζεται σε πράξεις, γι’ αυτό και ο σκηνοθέτης την περιγράφει μέσα από εκθαμβωτικά κάδρα, σε μια βραδυφλεγή και αγωνιώδη αφήγηση για τους ατέλειωτους χειμώνες των οικογενειακών δεσμών.

Το σκηνοθετικό ντεμπούτο ενός από τους σημαντικότερους καρατερίστες του αμερικανικού σινεμά ακολουθεί το γεωγραφικό και πνευματικό ταξίδι ενός ηλικιωμένου άθεου προς την αυτογνωσία, την αποδοχή της θνητότητάς του και της ανάγκης για επαφή με άλλους ανθρώπους. Στον τελευταίο μεγάλο ρόλο της καριέρας του, ο Χάρι Ντιν Στάντον υποδύεται τον 90χρονο Λάκι –έναν ρόλο-αναφορά στους μονήρεις, τραυματισμένους ήρωες του Παρίσι, Τέξας, του Straight Story ή και της Ατίθασης Καρδιάς–, ο οποίος μας συστήνει καθώς μας αποχαιρετά μια σειρά από μοναδικούς χαρακτήρες που αποκαθιστούν τη χαμένη πίστη μας στην ανθρωπότητα.

Ο συγγραφέας μιας τηλεοπτικής σαπουνόπερας έχοντας ξεμείνει από ιδέες αρχίζει να παρακολουθεί τους «δυσλειτουργικούς» γείτονες του για να εμπνευστεί. Όμως, αντί αυτού, θα έρθει αντιμέτωπος με τη σκληρή πραγματικότητα γύρω του.