Τα πολλά χρώματα της Σύγχρονης Τζαζ
Δεν είναι καθόλου καινούρια τούτη η στήλη. Έκανε την πορεία της για αρκετό καιρό, στο παρελθόν («Δίφωνο», «Jazz & Τζαζ») πέρασε στην διαθεσιμότητα και έρχεται και πάλι στο προσκήνιο του φιλόξενου «Περιοδικού». Κυρίως νέες μουσικές θα παρουσιάζει αλλά δεν θα παραλείπει να μεταφέρει δημιουργικές προτάσεις από το κυρίως ρεύμα της δισκογραφίας. Το βασικό χαρακτηριστικό της είναι η συνοπτική αλλά ουσιαστική παρουσίαση των καλλιτεχνικών προϊόντων.
Και στον τέταρτο δίσκο του «Prism IV» το Danish String Quartet ερευνά τις εκλεκτικές συγγένειες μεταξύ Μπαχ, Μπετόβεν και των επιγόνων τους. Η «Φούγκα σε Σολ Ελάσσονα» απ’ το «Καλώς Συγκερασμένο Κλειδοκύμβαλο» (σε ενορχήστρωση του Βιεννέζου συνθέτη Emanuel Aloys Förster) και το «Κουαρτέτο Εγχόρδων Op. 132» απέναντι στο «Κουαρτέτο Εγχόρδων Νο.2» του Φέλιξ Μέντελσον, έργο το οποίο έγραψε το 1827 σε ηλικία δέκα οχτώ χρονών εμφανώς επηρεασμένος από τα τελευταία «δύσκολα» κουαρτέτα του Αυστριακού γίγαντα του Ρομαντισμού. Ηχογραφημένη στην ιστορική αίθουσα συναυλιών Reitstadel Neumarkt η δουλειά αυτή πέρα την απολαυστική ακρόασή της τέμνει την αισθητική γραμμή που ενώνει ιστορικά πάνω από έναν αιώνα μουσικής.
Η δεύτερη συνεργασία για την ECM του Ισραηλινού – και χρόνια εγκατεστημένου στην Νέα Υόρκη-σαξοφωνίστα Oded Tzur, με τίτλο, «Isabela» τον φέρει στην πιο ώριμη φάση του. Με τους μουσικούς συνεργάτες του, -Nitai Hershkovits στο πιάνο, Πέτρο Κλαμπάνη στο ακουστικό μπάσο και Johnathan Blake στα κρουστά, δημιουργεί μια τζαζίστικη σουίτα, σαν μοντέρνα μελωδική raga, όπου το τενόρο του Tzur δημιουργεί διαρκώς λυρικούς αυτοσχεδιασμούς και αλληλουχίες ήρεμων διαλογισμών, σαφώς επηρεασμένους από τις τελευταίες συνθέσεις του μεγάλου John Coltrane, κυρίως, την εποχή του «Α Love Supreme».
Το πρώτο σόλο άλμπουμ του Αμερικανού κιθαρίστα John Scofield προσφέρει μια, μάλλον, πλήρη ανακεφαλαίωση των επιρροών και των ιδιωμάτων που αφομοίωσε κατά την διάρκεια της μακρόχρονης καριέρας του. Στο «Solo» πέρα τις ηλεκτρικής κιθάρας χειρίζεται και τις λούπες έτσι ώστε να συμπληρώνει τα ακόρντα. Εκτός από την τζαζ, ο μουσικός συνδυάζει το ροκ εν ρολ και την κάντρι με τα οποία μεγάλωσε καθώς φέρνει στο φως νέες ερμηνείες σε ιστορικά κομμάτια: Buddy Holly, “Not Fade Away”-Hank Williams, “You Win Again”, -αλλά και το παραδοσιακό Ιρλανδικό «Danny Boy» ως και το «Coral» του Keith Jarret.
Ένα άκρως ενδιαφέρον μουσικό πρότζεκτ του Νορβηγού κιμπορντίστα και συνθέτη Jon Balke, με τίτλο «Hafla», περιλαμβάνει μελοποίηση στίχων Αράβων ποιητών της Al-Andalus, της Ανδαλουσίας, που έζησαν τον 9Ο και 10ο Αιώνα μ. Χ. -όπως οι Ibn Zaydun (1003-1071), Wallada bint al-Mustakfi (1010-1091) και Ibn Sara As-Santarini (1043-1123). Με την ιδιωματική μουσική κολεκτίβα Siwan και μουσικούς παραδοσιακών οργάνων, το οκτέτο εγχόρδων Barokksolistene, συν την Αλγερινή τραγουδίστρια Mona Boutchebak που ερμηνεύει στα Ισπανικά. Ηχογραφημένο στην Κοπεγχάγη, το άλμπουμ μεταφέρει μελωδικές γραμμές αραβικής προέλευσης ενώ τις παντρεύει με σύγχρονους αυτοσχεδιασμούς.
Το πέμπτο σόλο άλμπουμ του Σενεγαλέζου συνθέτη, μπασίστα και βοκαλίστα Alune Wade ονομάζεται «Sultan» καθώς περιέχει 12 κομμάτια που βρίθουν πολιτικο- κοινωνικών θεματικών. Με την συνήθη μπάντα του και πάνω από μια δωδεκάδα guest μουσικών που συνδυάζουν ηλεκτρικά (φαρφίζα, κίπμορντς, κιθάρες) πνευστά (φλάουτα, σαξόφωνα, τρομπέτες), πιάνο και ντραμς και επιπλέον τραγουδιστές, δημιουργούν μια χορευτική ατμόσφαιρα άξια των όποιων παραδόσεων της σκηνής του Ντακάρ. Πιστός στην αφρικάνικη φιούζιον παράλληλα με επιρροές από Weather Report, Charlie Parker και Salif Keita, ο Wade, βετεράνος πλέον του καλλιτεχνικού κυκλώματος, γνωρίζει όπως λίγοι της δυνατότητες της παλαιάς Gnawa μουσικής.
Ο λόγος για την Ισραηλινό ακουστικό συνθέτη και μπασίστα Or Bareket και το τρίτο του άλμπουμ ως bandleader φέρον τίτλο «Sahar». Ηχογραφημένο και αυτό κατά την διάρκεια του Covid-19 με το κουαρτέτο του, – Morgan Guerin, τενόρο σαξόφωνο, πνευστό συνθεζάιζερ EWI, όργανο, – Jeremy Corren, πιάνο, Fender Rhodes, Savannah Harris, ντραμς και με τον βιμπραφωνίστα Joel Ross να κάνει την παραγωγή, μέρος της ενορχήστρωσης και να παίζει επιπλέον κρουστά. Στο ύφος της μοντέρνας φιούζιον με το Rhodes, το όργανο και το μπάσο να έχουν πρωτεύοντα ρόλο. Βέβαια, οι μουσικοί αρέσκονται και σε πιο σκληρές καταστάσεις με το χαρντ- μποπ να διεκδικεί το μερίδιό του ανάμεσα στις μελωδικές γραμμές.
Κολλεκτίβα εκ Μονάχου, οι Ark Noir λειτουργούν εντελώς συλλογικά ως προς την μουσική τους έκφραση. Στο “See You On The Other Side” συνδέουν τα ηλεκτρονικά beats με τον συνεχή αυτοσχεδιασμό μέσα από πλήθος επιρροών. Αποκαλούν την μουσική τους αποκαλυπτική αλλά εμείς θα λέγαμε πως φέρνουν στο σήμερα τις προγκρέσιβ ψυχεδελικές μουσικές των Pink Floyd του “Atom Heart Mother” και αυτές των Tangerine Dream του “Rubicon” για μην ξεχάσουμε και τους Van der Graaf Generator στην περίοδο της τριλογίας τους. ‘Ένα κουαρτέτο εφοδιασμένο με πλήκτρα, συνθεζάιζερς, εφέ, σαξόφωνο, ντραμς και ηλεκτρική κιθάρα.
Εξαιρετικό σύνολο στην ετικέτα της Gondwana Records αυτό του Καλιφορνέζου μπασίστα και συνθέτη Seth Ford–Young και του κουαρτέτου του, Phi–Psonics. Με τους Sylvain Carton (διάφορα πνευστά), Mitchell Yoshida (ηλεκτρικό πιάνο) και Josh Collazo (ντραμς). ο Ford-Young οδηγεί τους αυτοσχεδιασμούς του “The Cradle”, μέσα από τους γεμάτους ήχους του μπάσου σε ένα τζαζ ταξίδι αποτίοντας φόρο τιμής στους μέντορές του: John και Alice Coltrane, Charles Mingus, Duke Ellington παράλληλα με τον Arvo Pärt, τον Eric Satie και τον Σοπέν. Η μουσική ρέει διαρκώς με ονειρικές διαθέσεις- μια post- blues, post- bop κατάσταση κατάλληλη για τις μικρές ώρες της νύχτας.
Ένατο άλμπουμ για τον Φιλανδό τζαζ κιθαρίστα Kalle Kalima ηχογραφημένος ζωντανά στο Βερολίνο,-από ‘κει ο τίτλος, «Live On Planet Berlin». Με συνεργάτες τον Oliver Potratz στο ακουστικό μπάσο και τον Oliver Steidle στα κρουστά, ο Kalima παίζει αυτό που γνωρίζει καλύτερα από πολλούς άλλους: μια συνεχής αυτοσχεδιαστική ροή όπου βεβαία, κυριαρχεί αναγκαστικά, το σόλο της ηλεκτρικής κιθάρας χωρίς, όμως, να υπολείπονται τα άλλα δυο όργανα, αντίθετα, παρεμβαίνουν και αυτά στην διαμόρφωση του ήχου. Αυτό το μεταλλαγμένο είδος του ροκ – τζαζ ανανεώνει δραστικά πολλά από τα κλισέ που κυριαρχούν πλέον στις σκηνές.
Vega Trails ονομάζεται το σχήμα που δημιούργησαν ο μπασίστας και συνθέτης Milo Fitzpatrick (Portico Quartet) και ο σαξοφωνίστας Jordan Smart (Mammal Hands) μαζί με τον Brett Cox στα ηλεκτρονικά και τα σαμπλς. Το «Tremors In The Static» δημιουργεί ένα μελωδικό βάθος στην αυθόρμητη συνομιλία μεταξύ δύο φωνών, μπάσου και σαξόφωνου. Επηρεασμένο φιλοσοφικά από τον σπουδαίο Αμερικανό φυσικό Καρλ Σάγκαν, (από βιβλίο του οποίου δανείζεται τον τίτλο ), επιδιώκει με το mood που αναδύει να φέρει τον ακροατή/ τρια πιο κοντά στην φύση μέσω της σχεδόν ακατέργαστης ηχητικής αίσθησης, με το συναίσθημα να διαχέεται παντού στα όριά του.
Με το «Bucharest 1994» η ετικέτα IN+OUT Records φέρνει για πρώτη φορά στην δημοσιότητα την περίφημη συναυλία στο Βουκουρέστι όπου ο ζωντανός μύθος της Ρουμανικής τζαζ, ο πιανίστας Eugen Cicero έπαιξε με τον άξιο μαθητή του Decebal Badila στο μπάσο. Αχώριστοι συνεργάτες μέχρι το θάνατο του μέντορά του, το 1997, ερμηνεύουν στην συναυλία τους συνθέτες όπως ο Σκαρλάτι, ο Μότσαρτ, ο Λιστ αλλά και το «Les Feuilles Mortes» του Ζοζέφ Κοσμά και το «Rhapsody In Blue» του George Gershwin μαζί με άλλα απ’ την ομώνυμη όπερα. Μπαρόκ, Κλασική, Ρομαντισμός με σοφιστικέ αρμονικές ακολουθίες από τζαζ.
Για περισσότερες πληροφορίες εδώ: https://www.facebook.com/AN-MUSIC-194639600602630
