Τελικοί ΝΒΑ 2015: Κάτι περισσότερο από το «Lebron VS Curry»

Ο Magic Johnson είχε πεί κάποτε: «Μην αναρωτιέσαι για το τι μπορούν να κάνουν οι συμπαίκτες σου για σένα. Να αναρωτιέσαι τι μπορείς να κάνεις εσύ γι’ αυτούς». Η απάντηση του Steph Curry και του Lebron James στην προτροπή του Magic μάλλον μπορεί να δοθει με δύο λέξεις: Τα πάντα.

Ο ένας, μπήκε στη χρονιά με σπασμένα τα φρένα και ηγήθηκε μιας ομάδας που όλα έδειχναν ότι ήρθε η ώρα της. Oι Warriors έφτασαν να είναι η καλύτερη ομάδα σε όλο το ΝΒΑ την κανονική περίοδο και ο Curry, απολύτως φυσιολογικά, να αναδεικνύεται MVP. Οι Warriors όμως, στις στιγμές που μετράνε, δηλαδή στα playoffs, όταν ζορίστηκαν – κυρίως με το Memphis αλλά και σε στιγμές της σειράς με το Houston – βρήκαν τις απαντήσεις από τον τύπο με το 30 στην πλάτη.

Ο άλλος, έπρεπε να περιμένει κάποιους μήνες για να στρώσει το πράγμα. Από τη στιγμή που βρήκε γύρω του τα κομμάτια που έλειπαν, ο Lebron έπαιξε σαν αυτό που είναι: Ο καλύτερος παίχτης στον κόσμο την τελευταία δεκαετία. Στα playoffs ανέβασε κι άλλο στροφές για να μην την πατήσει από τους Bulls. Από κει και πέρα, οι Hawks ήταν καταδικασμένοι να υποκύψουν στην ορμή του Βασιλιά.

Οι τελικοί που έρχονται, κλείνουν μια καταπληκτική σεζόν για το ΝΒΑ, με τον τρόπο που εύχονταν οι περισσότεροι. Οι δύο καλύτεροι αθλητές αντίπαλοι, με έπαθλο το σημαντικότερο τίτλο σε διασυλλογικό επίπεδο, του παγκοσμίου μπάσκετ. Αν το Lebron VS Curry, συναρπάζει και συμβάλλει στο να ανοίγει η κάνουλα με τα δολλάρια από τους χορηγούς, οι τελικοί του NBA στο αθλητικό και όχι στο εμπορικό επίπεδο, είναι πολύ πιο βαθιά υπόθεση. Η υπόθεση «δαχτυλίδι» στο ΝΒΑ, στη μετά-Jordan εποχή είναι υπόθεση των ομάδων και όχι μονάχα των superstars. Το άθλημα του μπάσκετ στην κορυφαία του έκφανση, δεν κρίνεται πλέον από τα χέρια ενός. Ας πάρουμε με τη σειρά ορισμένα πράγματα που υπάρχουν πέρα από το hype Lebron VS Curry.

[hr]

Η καλύτερη άμυνα εναντίον της καλύτερης άμυνας

[hr]

Οι Warriors είχαν την καλύτερη άμυνα στην κανονική περίοδο. Οι Cavs έχουν την καλύτερη άμυνα στα playoffs. Αν ακολουθήσουμε το ηλίθιο κλισέ που μάθαμε μεγαλωμένοι στην Ιωαννιδική μπασκετική Ελλάδα, «η επίθεση κόβει εισιτήρια, η άμυνα παίρνει τους τίτλους», μάλλον δεν θα βγάλουμε άκρη. Μιλάμε για δυο ομάδες με υποδειγματική συλλογική δουλειά στο αμυντικό κομμάτι, από τις προσωπικές άμυνες, μέχρι τις αλληλοκαλύψεις και την ομαδική δουλειά στα ριμπάουντ. Στη συγκεκριμένη σειρα, οι δύο κόουτς θα κληθούν να δοκιμάσουν απαντήσεις σε καθοριστικά διλήμματα που αφορούν την αμυντική τους λειτουργία.

Ο Steve Kerr θα βρεθεί μπροστά σε ένα ρίσκο. Να παίξει double-team πάνω στον Lebron – ο οποίος δεν είναι απλά ο καλύτερος σκόρερ αλλά και ο πραγματικός οργανωτής του παιχνιδιού των Cavs – για να του περιορίσει το σκοράρισμα, με κίνδυνο να βρούν πολλά ελεύθερα σουτ οι εν δυνάμει δολοφόνοι από το τρίποντο Smith και Ιrving ή να μείνει συνεπής σε άμυνα ένας εναντίον ενός (με αλλαγές Thompson/Green/Barnes πάνω του) και να ρισκάρει να τρώει 35 με 40 πόντους σε κάθε μάτς από τον James δυσκολέυοντας τον όμως στο να εμπλέξει τους υπόλοιπους γύρω του στο σκοράρισμα. Για την ιστορία, ο Popovich πέρυσι επέλεξε τον δεύτερο δρόμο.

Οι Cavs από την άλλη, θα χρειαστεί να πάρουν ένα ανάλογο ρίσκο. Το ρίσκο δεν αφορά το αν θα μαρκάρουν με δύο παίχτες τον Curry δεδομένου ότι είναι απολύτως αναποτελεσματικό λόγω της ικανότητας του στη ντρίμπλα αλλά και στα εντελώς σκοτωμένα σουτ πάνω σε άμυνα, αλλά στο πόσα θα χρειαστεί να θυσιάσουν στην επίθεση για να έχουν την αποδοτικότερη αντιμετώπιση απέναντι στον Curry.

Η συνθήκη είναι η εξής: Ο Kyrie Irving είναι ο άνθρωπος που μπορεί να πάρει παιχνίδι μόνος του, σε πιθανή κακή βραδιά τoυ Lebron. Είναι ένα επιθετικό υπερόπλο, που όμως αν αναλάβει να παίξει πάνω στον Curry θα κουραστεί και θα εκτεθεί. Οι εναλλακτικές είναι να αναλάβει τον ηγέτη των Warriors, πρωτίστως o JR Smith και αν αυτό δεν βγαίνει – που είναι πιθανό – να έρχεται από τον πάγκο ο τίμιος εργάτης Dellavedova ή ο Schumpert. Αν δεν βγαίνει το μαρκάρισμα και χρειαστεί να παίξει παραπάνω ο Dellavedova για να κυνηγάει τον Curry, ο Irving ίσως βγει επιθετικά εκτός αγώνα περνώντας πολύ ώρα στον πάγκο. Χωρίς τον Irving, o Lebron το έκανε μία (με τους Hawks), το να το κάνει δεύτερη φορά, είναι δύσκολο.

[hr]

Λιγότερο εμπορικό, εξίσου σημαντικό: Klay Thompson VS Kyrie Irving

[hr]

Οι «υπαρχηγοί» των δύο ομάδων δεν έχουν θαμπώσει τους πάντες με την παρουσία τους στα playoffs. Είναι δεδομένο ότι θα πρέπει να εμφανιστούν βελτιωμένοι για να δώσουν λίγες πιθανότητες παραπάνω στους εαυτούς τους να φορέσουν δαχτυλίδι πρωταθλητή, ο ένας στα 25 του και ο άλλος στα 23 του. Για να αντιληφθούμε το μέγεθος της ζημιάς που μπορεί να πάθει η αντίπαλη ομάδα αν κάποιος από τους δύο βρεθεί στη βραδιά του, αξίζει να αναφερθεί ότι ο Irving κατέχει φέτος το ρεκόρ της καλύτερης επιθετικής επίδοσης με τους 57 πόντους που έβαλε στο San Antonio – με τη δεύτερη καλύτερη επίδοση να είναι επίσης δική του, με τους 55 απέναντι στο Portland – ενώ ο Thompson πέτυχε φέτος τους περισσότερους πόντους σε μια περίοδο που έχει πετύχει ποτέ παίχτης σε μάτς του ΝΒΑ, με 37 (!) και 9/9 τρίποντα απέναντι στο Sacramento.

Πέρα όμως από επιθετική μηχανή, ο Thompson είναι και ένας καταπληκτικός αμyντικός, γεγονός που μας υποψιάζει για το ότι ο Kerr πιθανά να τον δοκιμάσει πάνω στον Lebron, ενώ αντιστοίχως ο Lebron ίσως χρειαστεί σε σημεία του παιχνιδιού να τον κυνηγάει, με προφανή κίνδυνο την κόπωση του Βασιλιά.

Από την άλλη ο Irving θα επιδιώξει να παίζει πάνω στον Curry για να του πάρει τον άερα, δεδομένης της αδυναμίας του να τον ακολουθήσει μέχρι μέσα, με διπλό στόχο από τη μία να αποσυντονίσει τον φετινό MVP και από την άλλη να δίνει ανάσες στην οργάνωση και το σκοράρισμα, στον Lebron.

[hr]

Όποιος πάρει τα ριμπάουντ, παίρνει και τις σαμπάνιες στο τέλος

[hr]

Τα πράγματα εδώ είναι πολύ απλά. Οι δύο ομάδες είναι σχεδόν ισάξιες κατά τη διάρκεια των playoffs σε αυτή την κατηγορία, με ένα ελαφρύ προβάδισμα των Cavs λόγω της ικανότητας τους στα επιθετικά ριμπάουντ. Οι Warriors θέλουν τα αμυντικά ριμπάουντ για να τρέχουν στην απέναντι πλευρά και να εκτελούν ταχύτατα σε καταστάσεις που η αντίπαλη άμυνα είναι σε κατάσταση ανισορροπίας. Οι Cavs θέλουν τα επιθετικά ριμπάουντ για να μην συμβαίνει το παραπάνω σενάριο.

Αν ο Tristan Τhompson, ο Mozgov και, δευτερευόντως, ο Lebron καταφέρουν να ανανεώνουν τις επιθέσεις των Cavs εκμεταλλευόμενοι τα καλύτερα κορμιά τους, τότε οι Warriors έχουν πρόβλημα – δεδομένου ότι από τις 18 ήττες τους φέτος, στις 14 είχαν λίγότερα ριμπάουντ από τον αντίπαλο τους. Aν ο Green, ο Βogut και ο Barnes κάνουν τη δουλειά που έκαναν όλη τη χρονιά στα ριμπάουντ, τότε ο Curry και ο Κlay θα έχουν διαρκώς μπροστά τους ανοιχτό γήπεδο με συνέπεια ή να εκτελούν ή να φορτώνουν με φάουλ τον αντίπαλο που θα προσπαθεί να τους ανακόψει.

[hr]

Αντί πρόβλεψης

[hr]

Η σειρά είναι οριακή και οι συνθήκες άγνωστες για τους περισσότερους παίχτες. Από τους συμμετέχοντες στις αρχικές πεντάδες, μόνο ο Lebron έχει εμπειρία τελικών (6 συνολικά, 5 σερί τις τελευταίες χρονιές). Τα μόνα πράγματα που χρειαζόμαστε εμείς από την άλλη, είναι αντοχή στο ξενύχτι (όλα τα ματς αρχίζουν στις 3 και 4 τα ξημερώματα) και αντίληψη του γεγονότος ότι το άθλημα είναι ομαδικό και δεν πρόκειται να δούμε “μονάκι” Lebron εναντίον Curry. Aυτά τα δύο και μόνο, για να απολαύσουμε μία από τις πιο ενδιαφέρουσες και πρωτόγνωρες σειρές τελικών της σύγχρονης ιστορίας του ΝΒΑ.  Όποιος και να το πάρει βέβαια, ένα είναι σίγουρο: Αυτό που έκαναν πέρυσι οι Spurs, δεν επαναλαμβάνεται.