Στήλη: DiscLab
Νέες μουσικές κυκλοφορίες που διαταράσσουν την κοινή ησυχία (Συλλογική Στήλη)

ΤΕΦΛΟΝ | ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΕΡΕΙΠΙΑ

Σαν ένα λουλούδι που ανθίζει στα χαλάσματα

| 08/01/2018

Οι Τεφλόν εμφανίστηκαν το 2007 και μετά από διάφορα live κυκλοφόρησαν τον πρώτο τους δίσκο το 2014 με τίτλο το όνομα τους. Το Νοέμβρη που μας πέρασε εκδόθηκε ο 2ος δίσκος τους «Κομμάτια από τα ερείπια», ο οποίος έφτασε και στα αυτιά μας.

Οι Τεφλόν ανήκουν στο λεγόμενο post rock ήχο, κατηγοριοποίηση που αρκετές φορές συμπεριλαμβάνει ανόμοια μεταξύ τους σχήματα με  ενοποιητικό τους στοιχείο την υπέρβαση των κλασσικών φορμαλιστικών ορίων που απέκτησε το ροκ στη πορεία της εξέλιξης του.

Οι Τεφλόν όντως λειτουργούν μέσα σε ένα τέτοιο πλαίσιο, όπως ακούγεται και το «Κομμάτια από τα ερείπια», το οποίο είναι ένα καλαίσθητο άλμπουμ, με το συγκρότημα να λειτουργεί με ελευθερία και να εξελίσσει δυναμικά τις αρχικές ιδέες των έξι συνολικά συνθέσεων που διαθέτει, συνδυάζοντας τον progressive ήχο με cinematic ατμόσφαιρες.

Ο δίσκος ξεκινά με το Freon, μια σύνθεση που συνδυάζει τη τρυφερότητα και μια γλυκιά αίσθηση με τη μελαγχολία, μια «χαρμολύπη» δηλαδή, με αποτέλεσμα ένα αρκετά ευήκοο κομμάτι. Το «Αθόρυβα να λείπεις» σε κάνει να καταλάβεις για πρώτη φορά, στην ακρόαση του άλμπουμ, τη προσέγγιση της μπάντας στο υλικό της. Αρχικά υποτονική, σχεδόν υπνωτική μουσική ατμόσφαιρα, η οποία οδηγεί σε ρυθμικά και κιθαριστικά ξεσπάσματα  διαμορφώνοντας τελικά μια ηχητική αφηγηματικότητα ταξιδιωτικής διάστασης. Με την ίδια φιλοσοφία ακολουθεί το πολύ όμορφο «Ακρογιάλι» και το «Σε ένα κόσμο απαλό», ενώ το επόμενο «Άδειο χέρι» η καλύτερη, κατά τη γνώμη μου, στιγμή του δίσκου, είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση κομματιού, από τα καλύτερα που άκουσα την χρονιά που μας άφησε, από την εγχώρια σκηνή. Το άλμπουμ κλείνει με το εννιάλεπτο «Πόλεμος», όπου η σχεδόν απαγγελτική αφήγηση των στίχων ακολουθείται από ένα ηλεκτρικό κρεσέντο.

Το «Κομμάτια από τα ερείπια» έχει μια ιδιαίτερη ομορφιά. Ακούγεται σαν ένα λουλούδι που ανθίζει μέσα στα χαλάσματα, σαν τη δημιουργία που επιμένει σε ένα δυσοίωνο περιβάλλον. Δεν ξέρω αν το συγκρότημα έχει επηρεαστεί από την τρέχουσα κοινωνικό-οικονομική και πολιτιστική κατάσταση και πόσο, αλλά σε κάθε περίπτωση το αισθητικό του αποτέλεσμα αναδεικνύει την ομορφιά που επιμένει στους καιρούς που κυριαρχεί η ασχήμια.

Να σημειωθεί ότι στίχοι του Μανώλη Αναγνωστάκη (Πόλεμος) και λόγια από το Οπάλι του Διονύση Καψάλη έχουν χρησιμοποιηθεί από το συγκρότημα στο άλμπουμ.


Info


Ηχογραφήθηκε τον Σεπτέμβριο του 2015 στο στούντιο του συγκροτήματος από τον Μανώλη Αγγελάκη.
Επιπλέον ηχογραφήσεις και μίξη: Μανώλης Αγγελάκης.
Mastering: Γιάννης Χριστοδουλάτος (sweetspot productions)
Δημιουργικό: Komodo Design Studio, Ηλιάνα Γαλαζούλα, τεφλόν

Το άλμπουμ κυκλοφόρησε στις 30 Νοεμβρίου 2017 , ως δίσκος βινυλίου και ανεξάρτητη κυκλοφορία.

Για παραγγελίες του στο: https://tfln.bandcamp.com/album/–3

Κατά βάθος θα ήθελε να παίζει μουσική, αλλά επειδή αυτό το τρένο χάθηκε, γράφει για αυτή και βέβαια όχι από επάγγελμα αλλά από πάθος. Έπειτα από πολυετή θητεία σε περιοδικά και εφημερίδες κατέληξε στο απάνεμο(;) λιμάνι του toperiodiko.gr…