Τζαζ με συναισθηματικό μαγνητισμό και μουσική νοημοσύνη
Δεν είναι καθόλου καινούρια τούτη η στήλη. Έκανε την πορεία της για αρκετό καιρό, στο παρελθόν («Δίφωνο», «Jazz & Τζαζ») πέρασε στην διαθεσιμότητα και έρχεται και πάλι στο προσκήνιο του φιλόξενου «Περιοδικού». Κυρίως νέες μουσικές θα παρουσιάζει αλλά δεν θα παραλείπει να μεταφέρει δημιουργικές προτάσεις από το κυρίως ρεύμα της δισκογραφίας. Το βασικό χαρακτηριστικό της είναι η συνοπτική αλλά ουσιαστική παρουσίαση των καλλιτεχνικών προϊόντων.
Ο εξαιρετικός Γάλλος σαξοφωνίστας Emile Parisien κυκλοφορεί το έβδομο άλμπουμ για την ετικέτα της ACΤ με ένα στιβαρό αμερικανό- ευρωπαϊκό σεξτέτο αποτελούμενο από τους Theo Croker στην τρομπέτα, Roberto Negro στο πιάνο, Manu Codjia στην ηλεκτρική κιθάρα, -Joe Martinστο στο μπάσο και τον γνωστό μας Nasheet Waits στα ντραμς. Στο «Louise» περνοδιαβαίνουν τα χωράφια της φιούζιον, όχι εκείνης που έχει καταντήσει ένα easy listening κλισέ αλλά της πιο δημιουργικής φάσης της: η αλληλεπίδραση σοπράνου και τρομπέτας, τα γεμίσματα του πιάνου και της κιθάρας, με την ουσιαστική στήριξη του ρυθμικού τομέα ακούγονται εμφατικά στην οκτάλεπτη σύνθεση του Zoe Zawinul, «Magagascar».
Άλλος ένας Γάλλος μουσικός, ο ακορντεονίστας ο Vincent Peirani με το τρίο του -Federico Casagrande (ηλεκτρική κιθάρα) και Ziv Ravitz (κρουστά). Ο ίδιος ο Peirani παίζει, επίσης, κλαρινέτο, πλήκτρα, glockenspiel και music box. Το «Jokers» αποτελεί έβδομη συνεργασία του με την ACT και εδώ ο μουσικός συνδυάζει δημιουργικά το ροκ και την ηλεκτρονική με τους αυτοσχεδιασμούς της τζαζ. Δεν είναι τυχαίο πως ερμηνεύουν κομμάτια του Marilyn Manson και των Nine Inch Nails ανάμεσα σε δικές του -και του Casagrande -συνθέσεις. Είναι δε ο τρόπος που χειρίζεται σαν σαξόφωνο το ακορντεόν καθώς και ο τρόπος αντίδρασης των έτερων παικτών όπου απογειώνει τον ηλεκτρικό δυναμισμό της τριπλέτας.
Ο γεννημένος στην Στοκχόλμη της Σουηδίας ο Joel Lyssarides, αποκαλύπτει ένεκα του επωνύμου του κυπριακή καταγωγή. Από μουσική οικογένεια ξεκίνησε πιάνο στην ηλικία των τεσσάρων ενώ εντρυφούσε στην συλλογή δίσκων των γονιών του αποτελούμενη από έργα των Thelonius Monk, Charlie Parker και Miles Davis μεταξύ άλλων. Στο ντεμπούτο για την ACT συνεργάζεται με τον ακουστικό μπασίστα Niklas Fernqvist και τον κρουστό Rasmus Blixt. Ακολουθεί πιστά την παράδοση του πιάνο τρίο (Bill Evans) και με αυτή στη σκέψη και στο βίωμα συνθέτει τις βασικές μελωδικές γραμμές του άλμπουμ σε ένα απομονωμένο σπίτι στην εξοχή έξω απ’ την Στοκχόλμη. Το «Stay Now» εδράζει τις επιρροές του στην κλασική και στην τζαζ ένθεν και ένθεν του Ατλαντικού.
Η Ισπανική El Pais έγραψε για τον Πορτογάλο πιανίστα Julio Resende, πως αυτό που κάνει με το φάδο θυμίζει ό,τι κάνει ο Keith Jarrett με τα τζαζ στάνταρ. Η πρώτη συνεργασία του με την ACT, «Fado Jazz» ερμηνεύεται, με συμπατριώτες του, στην πορτογαλική κιθάρα, το ακουστικό μπάσο και τα κρουστά, -συν την τραγουδίστρια Lina σ’ ένα κομμάτι. Σύγχρονες συνθέσεις και δυο διασκευές παραδοσιακών μελωδιών αποπνέουν όλο εκείνο το συναίσθημα της χαρμολύπης που απελευθερώνει το μουσικό ιδίωμα του φάδο στην τζαζίστικη αυτοσχεδιαστική του έκφραση.
Ένα σόλο άλμπουμ για τον Φιλανδό συνθέτη και πιανίστα,Iiro Rantala τέταρτο στην ετικέτα της ACT. Το «Potsdam» είναι ακριβώς ηχογραφημένο ζωντανά στην Nikolaisaal της εν λόγω πόλης, τον Νοέμβρη του περασμένου έτους. Όπως γράφει και το τζαζ περιοδικό Downbeat, ο Rantala παίζει πιάνο με «συναισθηματικό μαγνητισμό και μουσική νοημοσύνη». Εδώ αυτοσχεδιάζει διαρκώς πάνω σε θέματα παλιότερων κομματιών αλλά και στο γνωστό «Woman» του John Lennon ενώ αφήνει για το φινάλε δυο συνθέσεις του Leonard Berstein από την οπερέτα «Candide» και το «West Side Story». Το παιγνιώδες άμα και ηθελημένα ποπ ύφος του Φιλανδού ερμηνευτή διάχυτο παντού.
Δυο νέα ταλαντούχα άτομα που ηχογράφησαν πρόσφατα την πρώτη δουλειά τους στην ACT ενώνουν δυνάμεις για ένα ενδιαφέρον, θα λέγαμε, ντουέτο. Η πιανίστρια Johanna Summer και ο σαξοφωνίστας Jakob Manz – που εδώ παίζει άλτο και recorder σε ένα κομμάτι –ηχογράφησαν λάιβ στο ACT Art Collection Gallery του Βερολίνου το «The Gallery Concerts Ι» με συνθέσεις του Manz αλλά και των Frank Churchill, Pat Metheny, Sidney Bechet και Esbjörn Svensson. Οι τζαζ – ροκ επιρροές του αλτίστα συνδυάζονται με αυτές της Summer που θεωρεί τον θρυλικό Joachim Kühn δάσκαλό της ενώ το εντελώς αυθόρμητο παίξιμό τους δημιουργεί μέσω του αυτοσχεδιασμού εξαιρετικές καταστάσεις, -άκου το εννιάλεπτο «Desperation and Hope». Η αίθουσα του κονσέρτου κοσμείται από καλλιτεχνικές φωτογραφίες ονομάτων της τζαζ εκ της συλλογής του ανθρώπου της ACT, Siggi Loch.
Μια, ομολογουμένως, απολαυστική– δια χειρός πάλι Siggi Loch – συλλογή από δεκαέξι γυναικείες μουσικές παρουσίες της ACT. Στο «Fantastische Frauen» εμφανίζονται οι κάτωθι: Julia Hülsmann & Rebekka Bakken, Anna Gréta, Solveig Slettahjell, Céline Bonacina, Ida Sand, Cæcilie Norby, Viktoria Tolstoy, Johanna Summer, Rigmor Gustafsson, Terri Lyne Carrington, Rita Marcotulli, Nesrine, Youn Sun Nah, Janne Mark, Kadri Voorand, Laila Biali. Με δικές τους συνθέσεις ή επανεκτελέσεις, -με υφολογική ποικιλία -οι καλλιτέχνιδες αποτελούν μερικά από τα δυνατά χαρτιά τις εν λόγω δισκογραφικής. Βεβαίως, τα κομμάτια υπάρχουν σε μια σειρά προσωπικών δίσκων τους αλλά δεν παύουν να αποτελούν δείγμα το πόσο έχει χειραφετηθεί η γυναικεία τζαζ σήμερα!
Το σόλο άλμπουμ του Γερμανού ακουστικού μπασίστα Dieter Ilg, τιτλοφορείται «Dedication» και είναι ακριβώς μια αφιέρωση στους μουσικούς που τον επηρέασαν βαθιά. Τέσσερεις δεκαετίες δημιουργίας και αρκετοί δίσκοι –πέντε για την ACT -στο ενεργητικό του σε αυτό το homage που κάθε κομμάτι του αναφέρεται σε κάποιο συνθέτη: Μπάχ, Nat Adderley, Peter Kowald, Mingus, Μπετόβεν, Charlie Mariano αλλά και σε έννοιες όπως της ελευθερία και την αντίσταση. Χωρίς να έχει τίποτε το προγραμματισμένο και προετοιμασμένο μπήκε στο στούντιο σε έναν άμεσο διάλογο με το μπάσο του. Το αποτέλεσμα τούτης της ελεύθερης έκφρασης με τις εμπειρίες από το παρελθόν είναι μοναδικό.
Για περισσότερες πληροφορίες εδώ: https://www.facebook.com/AN-MUSIC-194639600602630
