Τζιμάκος - «Καληνύχτα (μας) και καλή (σας) τύχη»
Κι εμάς θα μας λείπεις.. @#%@%^ το Χ!@#$!$% μας!
Αν και είχε ήδη ανακοινώσει ότι θα ξαναβρεθεί στη σκηνή τις επόμενες εβδομάδες, τελικά δεν πρόλαβε. Ένα μήνα πριν κλείσει τα 63 του χρόνια, πέθανε από καρδιακό επεισόδιο. Το δεύτερο που υπέστη μέσα σε λίγο μόνο καιρό.
Τραγουδοποιός, ηθοποιός, μουσικός ο Τζίμης Πανούσης ήταν πολλά πέραν των ιδιοτήτων του αυτών. Δεν ήταν μόνο το καυστικό του χιούμορ και η διεισδυτική, ενίοτε βαθιά θλιμμένη αλλά και σκληρή όσο και η πραγματικότητα, σάτιρά του. Ήταν μια έκφραση καταγραφής των στραβών και των κακώς κειμένων της ελληνικής καπιταλιστικής κοινωνίας της μεταπολίτευσης. Μια καταγραφή για να κλαίμε και να γελάμε ταυτόχρονα, γιατί το γέλιο είναι λυτρωτικό και κινητήριος δύναμη. Μια ματιά εσωτερική, μια ματιά από τα μέσα προς τα έξω.
Ο Τζίμης Πανούσης ήταν από εκείνους τους καλλιτέχνες, που για κάποιον λόγο θεωρείς ότι ο χρόνος δεν τους αγγίζει και δεν πρόκειται ποτέ να τους αγγίξει και ο θάνατος. Μέσα από τον αυτοσαρκαστικό του τρόπο, σε έκανε να ξεχνάς ότι η ανθρώπινη φθορά είναι δεδομένη.
Ακόμη και τώρα, υποθέτουμε ότι κανείς δεν μπορεί να φανταστεί ότι ο Τζιμάκος δεν θα ανέβει πάλι σε κάποια πίστα. Και παρά τις φορές που μας θύμωσε ή μας ξενέρωσε, γιατί έγινε και αυτό, θα δίναμε πολλά για να τον ξαναδούμε εκεί και να «ανταλλάξουμε τις διαφορετικές μας απόψεις» με τον τρόπο που ήξερε να το κάνει αυτό.
Ευχαριστούμε, λοιπόν, Τζίμη και εις το Επανιδείν…
«Κάγκελα παντού», Ηχογράφηση από «Ρόδον», 1992
