Φωτο-Booth

Το Πολυτεχνείο ζει παρά την καταστολή. |Αθήνα |17/11/2014

"7.000 μπάτσοι Ομόνοια - Σταδίου, τρέμετε το φάντασμα του Πολυτεχνείου..."

Κώστας Φουρίκος | 18/11/2014

“Ψηλά το κεφάλι” έγραφε το κεντρικό πανώ των φοιτητικών συλλόγων στο χώρο του ΕΜΠ κατά τη διάρκεια του “τριήμερου εορτασμού” για την εξέγερση του Νοέμβρη του ’73. Το ίδιο σύνθημα, μαζί με και με άλλα, στα πανώ των φοιτητών που προπορεύονταν στη μεγάλη πορεία προς την αμερικάνικη πρεσβεία. Ενάντια στις πρυτανικές αρχές, την κυβέρνηση, την Ευρωπαϊκή Ένωση. Για ψωμί – παιδεία – ελευθερία, για δουλειά , για αξιοπρέπεια, για ειρήνη, για το άσυλο, για την ζωή και όχι την επιβίωση, όπως έγραφαν πολλά πανώ και όπως φώναζαν πολλά στόματα.

Μαζί τους και σωματεία εργαζομένων, μαθητές, πολιτικές συλλογικότητες της αριστεράς και του αναρχικού χώρου. Όλοι μαζί ένα τεράστιο ποτάμι. Δεκάδες χιλιάδες πορεύτηκαν παρά την αστυνομοκρατία, τις προληπτικές προσαγωγές, τους ένοπλους αστυνομικούς όλων των χρωμάτων και των σωμάτων σε κάθε δημόσιο κτήριο, σε κάθε γωνία, με αυτόματα όπλα έξω από τα πανεπιστημιακά κτήρια.

Φωτό: Ιάκωβος Μαύρος

Το βροντερό παρών που έδωσε η νεολαία ήταν ίσως από τις πιο συγκινητικές πλευρές. Μα καλά δεν φοβήθηκαν όταν είδαν τα ΜΑΤ να χτυπάνε κορίτσια 22 χρονών χωρίς καμία προφανη δικαιολογία, την προηγούμενη Πέμπτη; , σκεφτόσουνα. Δεν φοβήθηκαν , δεν καταλαβαίνουν ότι αυτή η κυβέρνηση στέλνει μήνυμα ότι θα επιτίθεται κατά το δοκούν καταστρατηγεί θεσμούς, νόμους και ότι βρει μπροστά της;

Όχι μόνο δε φοβήθηκαν αλλά πείσμωσαν περισσότερο. Αλλιώς, πώς να εξηγήσει κανείς τα τόσο μαζικά και μαχητικά φοιτητικά μπλοκ; Τα οποία μάλιστα πριν να ξεκινήσει η πορεία πέρασαν από την κατειλημμένη από την αστυνομία Νομική ώσε να υπενθυμίσουν ότι αυτή την κατάσταση δεν την έχουν αποδεχτεί, ότι δεν θα την αποδεχτούν ποτέ, ότι τα πανεπιστήμια είναι για γνώση, μάθηση, αγώνες, προβληματισμούς, συλλογικότητες και πολλά άλλα. Άλλα όχι για την αστυνομία.

Φοβούνται το πολυτεχνείο. Είναι επικίνδυνοι, Νιώθουν ότι χάνουν κάθε έννοια λαϊκής αποδοχής και επιτίθενται απεγνωσμένα για να τρομοκρατήσουν. Τέτοιες ήταν πολλές από τις κουβέντες των ανθρώπων που πορεύονταν και δεν διανοούνταν να μη συμμετέχουν στην χτεσινή κινητοποίηση. Ακόμη κι όταν αντίκρυσαν 2, 3, 4 σειρές -κορδόνια από άνδρες των ΜΑΤ, ακόμη κι όταν οι τελευταίοι απρόκλητα επιτέθηκαν με λύσσα συλλογική και ατομική, (τόση πολλή που προβλημάτιζε και τον πιο δύσπιστο για το επικρατεί στις τάξεις της αστυνομίας). Μια λύσσα που συνεχίστηκε με την ΕΛ.ΑΣ. να δρα σαν δυναμη κατοχής για άλλο ένα βράδυ στα Εξάρχεια.

Παρασπονδίες για τον υπουργό κ. Κικίλια. Και η Αθήνα άρχισε να ησυχάζει σχεδόν ολοκληρωτικά αφού πρώτα τραντάχτηκε και από δύο σεισμούς. Τη σκέψη της όμως ακόμη σίγουρα δονούσε εκείνο το σύνθημα που λίγες ώρες πριν στους δρόμους της φωνάξαν τα παιδιά:

“7.000 μπάτσοι Ομόνοια – Σταδίου, τρέμετε το φάντασμα του Πολυτεχνείου…”