Τρέξε! Ο παλιός κόσμος είναι πίσω σου
editorial / ανάληψη ευθύνης

Τρέξε! Ο παλιός κόσμος είναι πίσω σου.
Πέρασε πολύς καιρός από τότε που η προσπάθεια, με την οποία έρχεστε σε επαφή μέσα από αυτό το site, πρωτοέπαιξε ως ιδέα. Από τότε που αρχίσαμε να συνομολογούμε ότι θέλουμε να πάρει σάρκα και οστά. Aκόμη κι από τη στιγμή που μπήκαμε για τα καλά σε μια διαδικασία υλοποίησής της. Από τις πρώτες συζητήσεις με τους πολύ κοντινούς, τους «έμπιστους», από τις δεύτερες τις πιο «ανοιχτές», με ανθρώπους που σχεδόν αντανακλαστικά σκεφτήκαμε ότι πρέπει να γίνουν μέρος τής ιδέας, στα διαδικαστικά, στα ουσιαστικά, στα εκνευριστικά και στα όμορφα…
Πολλά έγιναν και άλλαξαν γύρω μας από τότε. Στην πολιτική, στην οικονομία, στις τέχνες, στην καθημερινότητα, στις συνήθειες. Πολλά από αυτά, θέλαμε να μπορούσαμε να τα είχαμε τότε σχολιάσει, αναδείξει, κριτικάρει ή προωθήσει. Κι αν είναι αλήθεια ότι ο χρόνος φαντάζει πολλές φορές ως ο χειρότερος εχθρός, στην εποχή αυτή που μας έλαχε να ζήσουμε, υπάρχουν στιγμές που η αλήθεια αυτή αποδεικνύεται σκληρότερη. Φταίει ο καιρός που περνάει, αδιάφορος για τις σκέψεις και τις αγωνίες μας, διαλύοντας σταθερές, βεβαιότητες, σχέδια και προσδοκίες.
Αυτό που παραμένει σταθερό είναι ο παλιός κόσμος που, αν και πληγωμένος, μοιάζει να παραμονεύει σε κάθε στενό, σε κάθε γωνία, σε κάθε βήμα μας, έτοιμος να το εμποδίσει, να το ματαιώσει, να το αποπροσανατολίσει. Ο κόσμος, όμως, αυτός δεν μπορεί να αποτελεί το μέλλον μας. Και τα βήματά μας -έστω και μετέωρα κάποιες φορές- αλλού πλέον μας οδηγούν.
Το Περιοδικό έρχεται σήμερα, 30 Απριλίου, στα χέρια σας (ή καλύτερα στις οθόνες και τα πληκτρολόγιά σας) να διαταράξει την κοινή ησυχία, η οποία ύπουλα προσπαθεί να επιβληθεί σε μια εκ των πραγμάτων ανήσυχη εποχή.
Και θέλουμε να «γράψουμε» σε αυτήν την εποχή. Να πιάσουμε το νήμα από την οικολογία και τα κοινά, μέχρι την αποανάπτυξη και τη ζωή της πόλης. Από τα social media και το άγρυπνο μάτι αυτών που μας παρακολουθούν, μέχρι τα δικά μας ντοκουμέντα και δίκτυα. Από το θέατρο που έχουμε ανάγκη, μέχρι την εργοδοτική αυθαιρεσία που περνάει από τη ζωή στην τέχνη, και από τις απίστευτες μουσικές συναντήσεις ως τις απίστευτα «βίαιες συζητήσεις». Από το χιπ χοπ ως τα παιδιά του ήλιου κι από εκεί στο αμερικάνικο εργατικό τραγούδι. Από μια συνέντευξη με γνωστό τραγουδοποιό και τις αφηγήσεις ενός παραμυθά μέχρι τον καθρέφτη που βάζει μπροστά μας η Ιστορία.
Αυτά και άλλα πολλά, από τα πρώτα κείμενα, τις πρώτες ώρες και μέρες του Περιοδικού. Για τα επόμενα, ήδη αρχίζουμε να τρέχουμε. Να προλάβουμε, να καταλάβουμε, να μεταφέρουμε. Να μοιραστούμε το καινούργιο. Μα πιο πολύ τρέχουμε για να απομακρυνθούμε από το παλιό…
Για το Περιοδικό,
Ελένη Παγκαλιά, Μαριάνθη Πελεβάνη, Κώστας Φουρίκος
[hr]
Ενισχύστε την προσπάθεια του Περιοδικού για τη διατάραξη της κοινής ησυχίας:
[hr]
30/04/2014, Αθήνα