Τρία κείμενα του Κωστή Παλαμά για τον Κινηματογράφο και τον ρόλο του στην εκπαίδευση
Μια σημαντική έκδοση του Φεστιβάλ Ολυμπίας δωρεάν
«Μια τέχνη», λένε, «που είναι τόσο προσιτή στη θεώρηση, τόσο εύκολη και δεν χρειάζεται μια κάποια καλλιτεχνική μύηση του θεατή, αλλά αρέσει σε όλον τον κόσμο, δεν μπορεί να είναι τέχνη».
Σε αυτές (σ.σ. τις αντιλήψεις) ο Παλαμάς ορθώνει τη φωνή του και αντιτίθεται ευθέως, χωρίς να μετρά τα λόγια του, με την πλειοψηφία της διανόησης στην Ελλάδα, η οποία τηρεί μια επιφυλακτική αλλά ενίοτε και εχθρική στάση απέναντι στον κινηματογράφο, αναδεικνύοντας ένα ακόμη στοιχείο του που θεωρεί το σημαντικότερο: τη λαϊκότητα!”
Το παραπάνω απόσπασμα είναι από την εισαγωγή της γενναιόδωρης και πολύ σημαντικής έκδοσης γραμμένη από τον Νίκο Θεοδοσίου που εκδόθηκε από το 21ο Φεστιβάλ Ολυμπίας για παιδιά και νέους (Δεκέμβρη του 2018) και φέρνει στο ευρύ κοινό άγνωστα κείμενα του Κωστή Παλαμά για τον Κινηματογράφο.
Είναι μια πρωτοβουλία που προσθέτει στην όλη θεωρητική συζήτηση για τον κινηματογράφο -και κυρίως για την διαπαιδαγωγητική του λειτουργία στον άνθρωπο- αποδείχνοντας ταυτόχρονα την σημασία που δίνει το συγκεκριμένο φεστιβάλ στην όλο και πιο πολύπλευρη αντιμετώπιση αυτής της τέχνης, μακριά από εμπορικές λογικές.
Τα τρία κείμενα του Παλαμά γραμμένα το 1915 και το 1924, δηλαδή στις απαρχές σχετικά της νεογέννητης τέχνης, δείχνουν την ευρύτητα του στοχασμού του σημαντικού Έλληνα καλλιτέχνη και διανοητή, πριν ακόμα η κινηματογραφική θεωρία εισέλθει ως ακαδημαικό αντικείμενο.
Η όλη έκδοση είναι επαγγελματικά επιμελημένη και εκτός ότι διατίθεταν δωρεάν στα πλαίσια του Φεστιβάλ πλέον με απόφαση του φεστιβάλ είναι και πλήρως ελεύθερη στο διαδίκτυο.
Την έκδοση έχει επιμεληθεί ο Θανάσης Ρεντζής. Η εισαγωγή είναι του Νίκου Θεοδοσίου και το επίμετρο του Δημήτρη Σπύρου.
