Υπάρχουν και υπήρχαν πάντοτε φασίστες στην Ελλάδα

| 04/03/2020

Υπάρχουν και υπήρχαν πάντοτε φασίστες στην Ελλάδα, με γνώση της χιτλερικής ιδεολογίας των ναζί και χρήση της γκαιμπελίστικης προπαγανδιστικής μηχανής που καθοδηγούν και οργανώνουν τους παρακάτω ανθρώπους και είναι φυσικά κι αυτοί άνθρωποι και είναι μια ιδιαίτερη, αριθμητικά πολύ μικρή, μερίδα του πληθυσμού,

Υπάρχουν και υπήρχαν πάντοτε φασίστες στην Ελλάδα, λούμπεν, με φασίζουσα συμπεριφορά, συνέπεια ωστόσο μιας «αρχοντολαϊκής» γελοιωδέστατης εθνικιστικής νοοτροπίας υπεροχής έναντι σε άλλους λαούς, νοοτροπίας σμιλεμένης με ακρίβεια από τα γεωπολιτικά αφεντικά τους, πως γεννήθηκαν στην Δύση με τις αποικίες της και μάθανε από μικρά παιδιά στα σχολεία, στην οικογένεια, στον στρατό και στις εκκλησίες πως αφού είναι γεωγραφικά στην Δύση και στον δυτικό πολιτισμό έχουν αυτομάτως και στο αίμα τους μια ανωτερότητα που «δεν μπορούν να κρύψουν» και που μπορούν να φτιάχνουν ολόλευκους Παρθενώνες (και ασχέτως που ούτε καν τους έχουν δει ή ενδιαφέρονται να τους δουν γιατί δεν τους νοιάζει η πολιτιστική κληρονομία γιατί δεν καταλαβαίνουν καν αυτή την έννοια) και ταυτόχρονα έχουν πλήρη άγνοια του ναζισμού τους και του φασισμού τους γιατί εκπαιδεύτηκαν μόνο να φυλάνε τα χωράφια, τα σπίτια και τα βρακιά τους δέρνοντας την γυναίκα τους που δεν τους τα έπλυνε, δεν τους τα καθάρισε και δεν τους τα όργωσε όπως θα ήθελαν και βρίζουν θρασύδειλα οτιδήποτε δεν μοιάζει (ή δεν είναι) αφεντικό τους και οργανωτής και καθοδηγητής τους και είναι κι αυτοί άνθρωποι και είναι μια κοινότοπη μεγάλη μερίδα του πληθυσμού,

Υπάρχουν και υπήρχαν πάντοτε αστοί στην Ελλάδα «δεξιάς» νοοτροπίας και «υψηλής κουλτούρας» που καθοδηγούν τους πρώτους ώστε να καθοδηγήσουν τους δεύτερους ώστε να χτυπούν και να υ π ε ρ έ χ ο υ ν των παρακάτω τρίτων (και όλων των υπολοίπων ανθρώπων) γιατί αυτοί οι αστοί έχουν άλλο κύριο επάγγελμα που είναι να παράγουν την κυρίαρχη πολιτική και να συμμετέχουν, υπογράφουν, αποφασίζουν, διοικούν οικονομίες (εναλλάξ κάθε τόσο, με τους άλλους φίλους τους αστούς με τον διαφωτισμό, τον ανθρωπισμό, την γλυκύτητα, την ευγένεια και την «υψηλή κουλτούρα» στα κεφάλια τους, στους χαρτοφύλακες και στα καρνέ τους) και είναι ασφαλώς κι αυτοί άνθρωποι και η πιο μικρή μερίδα του πληθυσμού,

Πάντα περιδιαβαίνουν στις γραμμές τους οι μισθωτοί εντολοδόχοι, οι μισθωτοί υπάλληλοι και τα μισθωτά στρατιωτάκια τους που εκτελούν με απάθεια ή και ζήλο εντολές.

Υπάρχουν και υπήρχαν πάντοτε οι τρίτοι λοιπόν που είναι κι αυτοί άνθρωποι αλλά με ιδεολογική υπεροχή, ηθική υπεροχή, αισθητική υπεροχή, συναισθηματική υπεροχή, που μάθανε να αγαπούν μια μερίδα του πληθυσμού και τους ανθρώπους της και να μ ι σ ο ύ ν και να μην ανέχονται μια άλλη και τους ανθρώπους της, άλλωστε για να μισείς και να μην ανέχεσαι συγκεκριμένους ανθρώπους πρέπει να ξέρεις πρωταρχικά να αγαπάς την ανθρωπότητα ως σύνολο, κάτι που οι από πάνω φασίστες, αστοί και οι «οπαδοστρατοί» τους δεν γνωρίζουν σαν έννοια, γιατί σε αυτούς προέχει το άτομο τους και η ιδιοκτησία τους,

Όλοι ά ν θ ρ ω π ο ι είμαστε λοιπόν του ίδιου π ο λ ι τ ι σ μ ο ύ, κι αυτό είναι το ζήτημα, πολιτισμού που κατασκευάζει, αναπαράγει, συντηρεί την ίδια ιδεολογία, νοοτροπία, συμπεριφορά και ηθική εδώ και αιώνες, αυτή της ιδιοκτησίας και της ανωτερότητας (και αναγκαστικής ως εκ τούτου ατομικής και μαζικής ξεφτίλας) απλώς κάποιοι ξεγλίστρησαν από το δασκάλεμα του κάθε Βενιζέλου, Πάγκαλου, Μεταξά, Ράλλη, Φρειδερίκης, Παπανδρέου, Παπαδόπουλου και τους σύγχρονους τους (η απαρίθμηση είναι ανώφελη διαδικασία) και κάθε μητροπολίτη, ίλαρχου, χωροφύλακα, έμπορα, παπά της ενορίας και που δίνουν το χέρι σε όποιον σηκώνεται και διακρίνουν σε ημερήσια βάση πως υπάρχει και η επιλογή για το άλλο στρατόπεδο δίχως «ιεράρχες» και «πατριάρχες» και «ευγενείς» και «πολιτισμένους» και που σε κάνει να σκέφτεσαι, να πράττεις, να αγαπάς, να μισείς, να αξιολογείς, να κρίνεις, να διακρίνεις και να συγκρούεσαι: ισότιμα, ανθρώπινα και ριζοσπαστικά.

*Δυο τοιχογραφίες (του 1933) του Diego Rivera: μεξικάνος «απολίτιστος» καλλιτέχνης

Ο Χρήστος Σκυλλάκος είναι κριτικός και θεωρητικός κινηματογράφου, φωτογράφος, εικαστικός, επιμελητής εκδόσεων και εισηγητής σεμιναρίων θεωρίας & ιστορίας κινηματογράφου. Αντιπρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου (ΠΕΚΚ) και μέλος της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Κριτικών Κινηματογράφου (FIPRESCI) και του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδας (ΕΕΤΕ). Γεννημένος το 1984 σπούδασε Νομική.