Επιστολές αναγνωστών / Αναδημοσιεύσεις απόψεων

Φοίβος Δεληβοριάς

"Αν τώρα νικήσει ο δυνατός, νικάει οριστικά"

| 03/07/2015

Ένα κείμενο από τον Φοίβο Δεληβοριά. 

Ναι. ΟΧΙ.

01.
Ένας συμπαθής τυπάκος τον οποίο προσέλαβα να με υπερασπιστεί προκειμένου να ξεφύγω από έναν μαφιόζο στον οποίο χρωστάω ένα ασύλληπτο ποσό από κυνισμό άλλων που (τραγικά κι ανόητα) εμπιστεύτηκα , αποτυγχάνει στα όσα αφειδώς μου υποσχέθηκε. Ο άλλος είναι ανίκητος.
Κρύβεται λοιπόν πίσω από μένα και τα 2 αδέρφια μου μπροστά στον μαφιόζο λέγοντάς μου “φώναξέ του ότι δεν θες να σας πειράξει και δεν θα σας πειράξει”.
Ο μαφιόζος μου λέει “Φώναξε και θα δεις τι θα πάθεις. Πες , αντιθέτως, πως θες να κάνω ό,τι θεωρώ εγώ σωστό και αφού σε βασανίσω λίγο, θα βγεις καλύτερος και δυνατότερος. Επίσης, ο ένας αδερφός σου θα πρέπει να σκοτωθεί, είναι χαραμοφάης έτσι κι αλλιώς”.
Ο αδερφός μου αυτός με κοιτάει με τρόμο και σιχασιά, φοβούμενος πως θα δεχτώ το δεύτερο.
Ο τυπάκος, από πίσω μου, μου λέει “μη φοβάσαι, άνθρωπος είναι ο μαφιόζος, είναι υποχρεωμένος να ακούσει την επιθυμία σου”.
Ο άλλος αδερφός μου, που δείχνει να θαυμάζει το μαφιόζο, μου λέει “καλά, ηλίθιος είσαι; Ξεφορτώσου το μαλάκα τον άλλο και ζήσε παιδάκι μου, η ζωή είναι το πολυτιμότερο αγαθό. Άσε και μένα να ζήσω, αυτός μου’πε ότι μόλις τελειώσει με μας, και μεγαλώσω και λίγο, θα’χω την προστασία του”.

Μια πλευρά όλων μας θα πεθάνει μετά την Κυριακή. Ό,τι και να ψηφίσουμε. Και μετά να δεις «Μαζί το κάναμε».

02.
Πρωθυπουργός που υπόσχεται τα πάντα, που λέει πως θα τα πραγματοποιήσει εύκολα, αλλά δεν λέει πώς θα ξεπεράσει τα ανυπέρβλητα εμπόδια-και που, όταν φυσικά δεν τα ξεπερνάει, μας θέτει απλώς ένα αυτονόητο ερώτημα, δεν είναι καλός Πρωθυπουργός. Δεν θα χρεωθεί βεβαίως την χρεοκοπία και τις επιλογές των τελευταίων 40 χρόνων, θα προστεθεί όμως σαν θλιβερός τους επίλογος.
Ευρώπη που στηρίζει ο Άνθιμος κι ένα σωρό μεγάλοι Ελληνάρες πλούσιοι παράνομοι, ένα σωρό αδηφάγα πλάσματα που βούλιαζαν το Κράτος και που μάθαιναν και στον κόσμο να το αρμέγει ή να το απεχθάνεται, δεν είναι Ευρώπη. Και θα μας φτάσει ακόμα πολύ-πολύ χαμηλότερα από εκεί που μας είχε συνηθίσει.
Ας ψηφίσουμε ό,τι καταλαβαίνουμε-μην έχουμε όμως αυταπάτες. Εμείς δεν υπάρχει περίπτωση να μη χάσουμε.

03.
«Ακούστε κάτι, είμαι ο κόσμος και ψηφίζω. Γιατί να διχαστώ; Ό,τι βγει, είναι η συνισταμένη. Ό,τι νικήσει, είναι ό,τι θέλουν οι περισσότεροι. Θα μου πεις «είναι σαφές το ερώτημα που μου έθεσε η κυβέρνηση, λέγοντάς μου μάλιστα τι να ψηφίσω»; Μόνο το «ΝΑΙ» είναι σαφές: Κάποιοι άνθρωποι θα ψηφίσουν-οι ίδιοι πια, χωρίς να αναλαμβάνει το βάρος, την ντροπή και την ευθύνη η πολιτική και οι «θεσμοί» που θα το επιβάλουν- ένα φανερά λάθος μνημόνιο. Με το «ΟΧΙ» πάλι, κάποιοι άνθρωποι θα ελπίζουν ότι δεν ψήφισαν ένα μνημόνιο, ενώ θα ψηφίσουν -όπως δείχνει- κι αυτοί ένα μνημόνιο. Ή μια βουτιά σε κάτι άγνωστο, που ούτε μας εξηγείται ούτε μας κατονομάζεται, είναι δε εγκληματικά ασχεδίαστο-και καθόλου παλλαϊκό. Αυτό είναι το διχαστικό. Ότι αν δεν προτείνονται όλα αυτά με επαρκείς εξηγήσεις και ανοιχτό σχέδιο, τότε δεν έχουμε «άμεση δημοκρατία», έχουμε δυο πιστόλια –ένα στον δυνατό και ένα στον αδύνατο-. Κι αν τώρα νικήσει ο δυνατός, νικάει οριστικά. Ένας πολιτικός που ξέρει όλα τα παρασκήνια και λέει σε μένα να πάρω εγώ απόφαση –απληροφόρητος, μαντεύοντας απλώς τα πριν και τα μετά- μου δίνει μισή δημοκρατία. Και δίνει και τεράστιο επιχείρημα στους ολιγάρχες να λένε «ΝΑΙ» στην Ευρώπη, ενώ εννοούν «ΝΑΙ» στα λεφτά τους και «ΟΧΙ» στα δικά μας. Γιατί το μόνο σίγουρο είναι πως Ευρώπη που την θέλει ο Άνθιμος, δεν είναι Ευρώπη. Αλλά και Ελλάδα που την θέλει ο Κασιδιάρης, δεν είναι Ελλάδα.»
Αυτά είπε. Και (εμείς τουλάχιστον) δεν τον ξαναείδαμε.