Χώροι στην πόλη: βόλτα στον Τεχνοχώρο «Φάμπρικα»
Φαντάστηκες ποτέ πως η εγκατάλειψη μπορεί να γίνει δημιουργία; Πως μια παλιά αποθήκη, από όπου έβγαιναν μπάζα επί τρείς μήνες για να φανεί λίγο ο χώρος, μετατρέπεται σε ένα μικρό θέατρο με εκατοντάδες καλαμάκια να χρησιμοποιούνται για την κάλυψη του σανιδιού των παραστάσεων και τα μαδέρια που βρίσκονταν ξεχασμένα σε οικοδομές να γίνονται καθίσματα; Κι όλα αυτά να ξεκινούν από μια ομάδα «μη ειδικών» στην ανάπλαση εγκαταλελειμμένων κτηρίων;
Περάσαμε από τον Τεχνοχώρο «Φάμπρικα» με αφορμή την πρώτη ατομική έκθεση φωτογραφίας του «δικού μας», Δημήτρη Κεχρή, που φιλοξενείται εκεί. Ο χώρος «χειροποίητος και συνεχώς ανακυκλώσιμος», σκέφτεσαι κατευθείαν. «Αυτή είναι και μια από τις ιδέες που προωθούμε», μας λέει η Βάσια, μέλος της ομάδας του χώρου. «Χρησιμοποιούμε χειροποίητα και ανακυκλώσιμα υλικά, όχι τόσο λόγω της κρίσης, αλλά λόγω επιλογής. Προσπαθούμε να κάνουμε πράγματα, που δεν χρειάζονται πολλά χρήματα αλλά θα είναι δικά μας, θα τα έχουμε δημιουργήσει εμείς, με τα δικά μας μέσα. Πράγματα που ενδεχομένως να μην σκεφτόμασταν στην εποχή προ κρίσης». Κι όντως, με μια πρώτη ματιά, μπορείς να βρεις γύρω σου ξύλινα καρούλια να έχουν γίνει κουνιστές πολυθρόνες, βαρέλια που έχουν μετατραπεί σε αναπαυτικές καρέκλες, κάθε λογής αντικείμενα που μετατρέπονται σε κάτι νέο, εντελώς διαφορετικό και δημιουργούν το χώρο.
Η ιδέα ξεκίνησε το 2011, από μια θεατρική ομάδα έξι ατόμων˙ φίλοι που επιχείρησαν να φτιάξουν ένα δικό τους χώρο παραστάσεων. Κάτι δικό τους, που θα μπορεί να φιλοξενεί παραστάσεις δικές τους, αλλά και άλλων νέων καλλιτεχνών. «Ένας χώρος που δεν θα κοιτάζει το βιογραφικό κάποιου για να τον καλέσει να παρουσιάσει τη δουλειά του, αλλά θα είναι μια ανοιχτή κοινότητα για να ανταμώνει κανείς με τον άλλον, να βρίσκεται και να μεταφέρει τον δικό του κόσμο, τις εμπειρίες που θέλει να μοιραστεί και να προσφέρει».
Και πού συναντιέται ο πολιτισμός –ο οποίος τείνει να γίνει πολυτέλεια λίγων- με την κοινωνική ανάγκη της επιβίωσης και της ζωής, αναρωτιέσαι. «Σίγουρα δεν μπορείς να ζεις μόνος. Είναι έμφυτη η ανάγκη να ζεις με άλλους. Κι ο ατομικισμός πεθαίνει σιγά-σιγά και καλώς κάνει. Κι από την άλλη, η πόλη είναι τόσο χαοτική, γίνονται τόσα πράγματα που κανείς δεν τα μαθαίνει. Σ’ αυτή την ανάγκη προσπαθούμε να συνεισφέρουμε κι αυτό προσπαθεί να καλύψει ο χώρος ξεφεύγοντας από το στενό ‘café-bar και θέατρο στο βάθος’», μας απαντά με νόημα.
Σίγουρα δεν μπορείς να ζεις μόνος, ούτε να προσπαθείς όμως να επιβιώσεις ως “νησίδα” πολιτισμού, αντιτείνεις, συνεχίζοντας τη συζήτηση. «Δεν είμαστε, ούτε θέλουμε να είμαστε ξεκομμένοι από κοινωνικές και πολιτιστικές πρωτοβουλίες. Το αντίθετο μάλιστα. Συνδεόμαστε με ομάδες κατοίκων, πήραμε μέρος, ως θεατρική ομάδα, στο αντιφασιστικό φεστιβάλ που διοργανώθηκε στο αυτοδιαχειριζόμενο θέατρο «Εμπρός», επιχειρούμε να συνδεόμαστε με ομάδες και πρωτοβουλίες του εξωτερικού και τα ‘χουμε καταφέρει στο παρελθόν».
Χώρος εν δυνάμει συλλογικής αναζήτησης και δημιουργίας ενός διαφορετικού πολιτισμού και μιας άλλης κουλτούρας που να αντανακλάται και στις κοινωνικές σχέσεις, σύμφωνα με την επιθυμία όσων βρίσκονται και συνεργάζονται στη «Φάμπρικα». Στο κέντρο της Αθήνας.
Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές έχει μόλις ολοκληρωθεί το 2ο Φεστιβάλ Χειροποίητου και Ανακυκλώσιμου Θεάτρου που έλαβε χώρα στον Τεχνοχώρο Φάμπρικα από τις 25/9 μέχρι τις 5/10, συναντώντας ευρύτατη ανταπόκριση. Ένα πολύ ελπιδοφόρο εγχείρημα στο οποίο φιλοξενήθηκαν θεατρικές παραστάσεις, σεμινάρια χορού, εργαστήρια, παρουσιάστηκαν εκθέσεις και προβλήθηκαν ταινίες πολλά υποσχόμενων δημιουργών.
Επισκεφτείτε την ιστοσελίδα http://www.fabricaathens.gr/ για να ενημερώνεστε για όλες τις δράσεις του χώρου. Στο κέντρο της Αθήνας, Μεγάλου Αλεξάνδρου 125 & Ευρυμέδοντος, Κεραμεικός.
