Όχι στη "σιωπηλή" σφαγή του κουρδικού λαού

Εδώ και μήνες, η ζωή κρατά την ανάσα της στις κουρδικές περιοχές της ανατολικής Τουρκίας. Πρώτα ήρθαν οι βομβιστικές επιθέσεις, μετά οι άλλες επιθέσεις και τελευταία η ολομέτωπη έφοδος του τουρκικού στρατού. Όχι, στην ανατολική Τουρκία δεν γίνεται πόλεμος. Ο πόλεμος θέλει δύο ισοδύναμα μέρη. Στην ανατολική Τουρκία, ένα κράτος, ένας στρατός πολεμά έναν λαό. Τον κλείνει μέσα στις πόλεις του, του γκρεμίζει τα σπίτια, του στερεί το νερό και την τροφή, του μακελεύει τα παιδιά και τα αφήνει άταφα στους δρόμους να κείτονται για μέρες. Μανάδες δεν μπορούν να θρηνήσουν τους γιους και τις κόρες τους όπως τα αρχέγονα ήθη υπαγορεύουν στους αιώνες. Παιδιά βλέπουν τους γονιούς τους νεκρούς και δεν μπορούν να τους θάψουν, να συλλογιστούν την ορφάνια τους. 200.000 άνθρωποι έχουν αναγκαστεί να εγκαταλείψουν τον τόπο τους. Και αυτό το έγκλημα περνά σιωπηλά, αδιαμαρτύρητα, απαρατήρητα, άκλαυτα.

Αυτή είναι η καθημερινότητα σε 7 κουρδικές πόλεις και 21 κουρδικές κωμοπόλεις. Αυτή την ματωμένη εικόνα θέλησε να αναδείξει η συνέντευξη Τύπου που δόθηκε, την Τρίτη 12 Ιανουαρίου 2016, στην ΕΣΗΕΑ από το Πολιτιστικό Κέντρο Κουρδιστάν και αλληλέγγυους. Αντί για τον βουλευτή του HDP Ερτουγκρούλ Κιουρτσούκ, που δεν κατέστη δυνατό τελικά να μεταβεί στην Αθήνα, το ρόλο του αφηγητή πήρε ο Ισμέτ Ακούρτ, επικεφαλής του κουρδικού τηλεοπτικού δικτύου Newroz Tv.

Όπως είπε, το εκλογικό ποσοστό – έκπληξη του HDP στις εκλογές της 7ης Ιουνίου, οι εξελίξεις στην Rojava της Συρίας και η γενικότερη ενίσχυση του κουρδικού κινήματος και ο κεντρικός ρόλος του στη διαμόρφωση μιας ευρύτερα δημοκρατικής Μέσης Ανατολής, ήταν κάτι που το ΑΚΡ και ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν δεν μπορούσαν να δεχτούν. Και έτσι άρχισε η ολομέτωπη επίθεση που έδωσε τέλος σε μια τρίχρονη διαδικασία διαλόγου με επίκεντρο την αυτονομία των κουρδικών περιοχών.

Απέναντι στον τουρκικό στρατό βρίσκονται γυναίκες και νέα παιδιά, όχι πάνοπλοι αντάρτες, όπως το τουρκικό καθεστώς θέλει να πιστέψουμε. Όπως εξηγεί, οι καιρικές συνθήκες δεν επιτρέπουν στους αντάρτες να αναλάβουν δράση. Ο Ερντογάν κάνει αυτό που κατηγορούσε τους προκατόχους του: πολεμά έναν λαό. Τότε τους έλεγε δικτάτορες. Τώρα το κάνει ο ίδιος. Και ταυτόχρονα, καλλιεργεί την εντύπωση ότι πρόκειται για πόλεμο δύο ισοδύναμων πλευρών ενώ προσπαθεί να παρουσιάσει την Τουρκία ως δημοκρατική χώρα. Ο αποκλεισμός στις περισσότερες κουρδικές περιοχές διαρκεί εδώ και 50 ημέρες. Τουλάχιστον 61 παιδιά, ακόμη και μηνών, έχουν σκοτωθεί, περισσότερα από 100 έχουν μείνει ανάπηρα, δεκάδες γυναίκες έχουν σκοτωθεί, 60 σοροί παραμένουν στα νεκροτομεία καθώς δεν επιτρέπονται οι αναγνωρίσεις.

Στην δημοκρατική Τουρκία που θέλει να παρουσιάσει ο Ερντογάν, ο Τύπος δέχεται ανηλεή χτυπήματα. Όσα μέσα δεν ελέγχονται από το ΑΚΡ, σιωπούν υπό το βάρος της τρομοκρατίας. Περισσότερες από 1.000 ποινικές διώξεις έχουν ασκηθεί σε κουρδικά ΜΜΕ. Διώξεις ετοιμάζονται και για τους Τούρκους Ακαδημαϊκούς που πήραν την πρωτοβουλία, πριν από λίγες μέρες, να ζητήσουν με ανοιχτή επιστολή να σταματήσει το αιματοκύλισμα.

Το τουρκικό κράτος, εκτιμά το κουρδικό κίνημα, ετοιμάζεται για κλιμάκωση της επίθεσης και του αιματοκυλίσματος. Και μόνο ένας τρόπος υπάρχει για να αποτραπεί αυτό: η γνωστοποίηση της αλήθειας, η διεθνής αλληλεγγύη και κινητοποίηση.

Μέσα από τη συνέντευξη Τύπου, απευθύνθηκε έκκληση σε όλους τους φίλους του κουρδικού λαού στην Ελλάδα, αλλά και στην ελληνική κυβέρνηση να πάρει ανοιχτά και επίσημα θέση απέναντι σε ό,τι γίνεται και να πάψει να σφυρά αδιάφορα. Να πάρει η ΕΕ θέση απέναντι στο αιματοκύλισμα και να μην σιωπήσει απέναντι στο κουρδικό αίμα για να ευοδωθεί η συμφωνία της για το προσφυγικό με την Τουρκία. Ναι, στην Τουρκία υπάρχουν περίπου δύο εκατομμύρια πρόσφυγες. Όμως,  για το πρόβλημα αυτό ο Ερντογάν φέρει μεγάλη ευθύνη καθώς ο πολιτικός του εναγκαλισμός με ακραίες ισλαμιστικές οργανώσεις όπως το ISIS, έπαιξε τεράστιο ρόλο στην κόλαση που έχει δημιουργηθεί σε όλη την περιοχή.

Ο δημοκρατικός κόσμος, τονίζουν οι Κούρδοι, πρέπει ν’αγκαλιάσει τους πρόσφυγες αλλά να μην κάνει το χατίρι στον Ερντογάν να τους ανταλλάξει με κουρδικό αίμα, και να μην του επιτρέψει να χρησιμοποιεί το δράμα της προσφυγιάς ως μοχλό πίεσης για αποσιώπηση του τι γίνεται στις κουρδικές πόλεις.

Μέχρι στιγμής, από την στάση του στρατού στις ανατολικές περιοχές αλλά και από τη συμπεριφορά απέναντι στον Κούρδο ηγέτη Αμπντουλλάχ Οτζαλάν, ο οποίος βρίσκεται και πάλι σε απόλυτη απομόνωση, η Άγκυρα δεν δείχνει σε καμία περίπτωση ότι εξετάζει το ενδεχόμενο αποκλιμάκωσης. Με τη συνένοχη σιωπή ΕΕ, ΗΠΑ και ΝΑΤΟ, από τον Ιούνιο και μετά, αντίθετα, εντείνεται η επιθετικότητα και το αιματοκύλισμα απέναντι στους Κούρδους χωρίς να υψώνεται η παραμικρή φωνή διαμαρτυρίας. Από κουρδικής πλευράς, δεν υπάρχει πρόθεση όλο αυτό το μακελειό να επεκταθεί και να γιγαντωθεί, αλλά η κρατική καταστολή και οι διώξεις επεκτείνονται και σε άλλες πόλεις και προς κάθε δύναμη ή φορέα, καθιστώντας αναπόφευκτη τη διαμόρφωση νέων διαστάσεων.

Αρχής γενομένης από τη συγκέντρωση αλληλεγγύης στον κουρδικό λαό και καταδίκης της σιωπηλής σφαγής του, σήμερα Τετάρτη 13 Ιανουαρίου στις 18.00 στην πλατεία Συντάγματος, ας υψώσουμε όλοι το ανάστημα και τις φωνές μας απέναντι στο αιματοκύλισμα που λαμβάνει χώρα δίπλα μας, από ένα πάνοπλο στρατό απέναντι σε έναν ολόκληρο λαό. Ας γίνουμε, καταρχήν, το μέσο εκείνο που θα φωτίσει το «βαθύ σκοτάδι» με το οποίο το καθεστώς της Άγκυρας καλύπτει το αιματοκύλισμα που προκαλεί.

ΥΓ. Λίγο πριν τη συνέντευξη στην ΕΣΗΕΑ, ένας βομβιστής αυτοκτονίας ανατινασσόταν ίσως στο πλέον τουριστικό σημείο της Κωνσταντινούπολης, δίπλα στην Αγιά Σοφιά και στο Μπλε Τζαμί, παρασύροντας στο θάνατο 10 τουρίστες και τραυματίζοντας άλλους 15, στην πλειοψηφία τους Γερμανούς. Οι τουρκικές αρχές επέρριψαν την ευθύνη στο ISIS αλλά έσπευσαν να σημειώσουν με νόημα ότι η Τουρκία έχει γίνει «στόχος τρομοκρατικών οργανώσεων γενικώς», συγκαταλέγοντας σε αυτές, φυσικά, και το ΡΚΚ.